Ok, αμπα! τελειο το σαιτ, καλοτάξιδο και καλές παρέες ακι καλές κουβέντες να κάνουμε! Με έχεις βοηθήσει με απάντηση μισής γραμμής, να ξέρεις, κάπως απαξιωτική, που συνόψιζε όλο το σύμπαν μου σε εκείνη τη φάση. Ήμουν 29, πολλά χρόνια σε σχέσεις πολύ μετριες. Και σκεφτόμουν τότε το ενδεχόμενο να γίνω single mother. Ήρθα στα ίσα μου με την απάντησή σου – ότι “τζιιιζ, που πάει ο κόσμος; 29 και θες να κάνεις οικογένεια μονη και γιατί πρώτα απ΄’ολα;”. Τελοσπάντων, έχουν περάσει 4 χρόνια από τότε, δούλεψα και ακόμα δουλεύω με τον εαυτό μου, και, αν μη τι άλλο, δεν σκέφτομαι πια να καταψύξω τα ωάρια μου, ούτε “γιατί φεύγουν οι άντρες από κοντά μου”. ΄ Έχω αλλάξει πίστα μάλιστα: αφού ξεκίνησα και έφτασα σε καλό επίπεδο την καριέρα μου στην άμοιρη Ελλάδα, αποφάσισα ότι θέλω ζωή – όχι ασταμάτητη δουλειά 9 με 9 και σκ πάλι δουλειά – και ότι θέλω να δωσω χωρο να δω τον εαυτό μου και μέσα από άλλα πρίσματα, όπως αυτό της σχεσης (είμαι λίγο καιρό σε μια σχέση), της ηρεμίας (άφησα κατα μερος την καριέρα και ίσως επανέλθω), και του ελέυθερου χρόνου. Η ερώτηση μου λοιπόν είναι εδώ: πως ξεσυνιθίζεται η βαβούρα, το άγχος, η εξάρτηση απ την εργασία, πως κάνεις ένα διάλλειμα ταπεινο χωρίς να τρελαθεις; Α, ξέχασα να πω : αφησα καριέρα χωρίς μαξιλαράκι οικονομικό, μόνο αρκετά για για σουπερ μαρκετ, δηλαδή με ταμειο ανεργίας θα ην βγάλω (από πολύ ψηλά αμοιβόμενη και σούπερ σπάταλη φασιονίστα). Τα παράτησα γιατί ‘επαθα κάτι σα νευρικό κλονισμό και είπα “φτάνει – θέλω να ξυπνήσω από αυτό το όνειρο”. Και εδω, κρύβεται κι άλλη ερώτηση: πως συνηθιζεις και κάνεις scale down στον τρόπο ζωής, στα οικονομικά, στις βόλτες; πως να μη ψωνίσω το foundation των 40 € όταν ξέρω τη διαφορά με αυτό των 20; γιαμ γιαμ
Θα έχεις πολύ χρόνο να το σκεφτείς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα βρεις τον τρόπο. Οι δραστήριοι άνθρωποι βρίσκουν πάντα τρόπο να πετύχουν, ακόμα και όταν ξεκουράζονται. Κάτι θα κάηκε και ήθελε άλλαγμα. Δε σε φοβάμαι. Δεν νομίζω να ήταν τυχαία η επιτυχία στην δουλειά σου.
Ποιο foundation;
γέλασα τόσο πολύ! (it’s funny cause it’s true)
Δουλειά που δίνει καλά λεφτά και δη σε γυναίκα με 9-21.00 κάθε μέρα, ενίοτε και τα ΣΚ. Γυναικεία χειραφέτηση και φεμινισμός τσεκ. Επόμενη κατάκτηση: Εργασίακή σκλαβιά, η οποία όχι μόνο πιάνει, καθιερώνεται και με υποστηρικτές…
Μιτσι αγωνιστικους χαιρετισμους !Εντωμεταξυ η κοπελα της ερώτησης νομίζει οτι όντως το foundation ( το γνωστο σε ολους μας μεικαπ δηλαδης) των 40ε την κανει κουκλα κ αμα παρει των 20 θα ειναι σαν κατσιβελα.Εγω προσωπικα ολο αυτο το μηνα τα σκεφτομαι για ενα που κανει 17ε αλλα τωρα που μας ενημερωσε οτι αυτα των 20ε δεν κανει θα ψαξω πιο ακριβο γτ δεν ειναι να κανουμε ερασιτεχνισμούς σε τετοια θεματα.
Είναι πολύ απλό! Όταν πραγματικά δεν έχεις άλλη δυνατότητα ξοδεύεις μέχρι εκεί που σε παίρνει, αν και όταν σε παίρνει.Απλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς οπότε μη σκας για τον τρόπο θα γίνει μόνο του.
Λίγο επιθετική η απάντηση νομίζω. Το ότι κάποιος παίρνει υψηλό μισθό (και μάλιστα γυαίκα – ω!), δεν τον καθιστά υποχρεωμένο να υπομένει καταστάσεις που δεν αντέχει άλλο με κίνδυνο την ψυχική του υγεία.
Το burn out είναι σύνδρομο (μάλιστα ταυτίζεται με την κατάθλιψη) και λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψην στο εξωτερικό, ακόμη και από τις ίδιες τις επιχειρήσεις. Είναι κρίμα να λέει κάποιος ‘κόντεψα να πάθω νευρικό κλονισμό’ και να το παίρνουμε τόσο αψήφιστα.
Στην Ιαπωνία, μάλιστα, έχει τρομερές διαστάσεις και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτοκτονιών οφείλεται σε αυτό. Μπορεί να αμοιβόταν πολύ καλά, αλλά λέει ότι όλη της η ζωή ήταν η δουλειά. Δεν ήταν ευτυχισμένη.
Αγαπητή φίλη, αν καταλαβαίνω σωστά από τα γραφόμενά σου συμπεραίνω ότι το να παραιτηθείς από τη δουλειά σου δεν ήταν μια απόφαση που πήρες μετά από σκέψη και ζύγισμα των επιλογών σου αλλά μάλλον μια σπασμωδική αντίδραση. Δικαίωμά σου φυσικά, δεν το λέω επικριτικά απλά μου φαίνεται λογική εξέλιξη να αντιμετωπίζεις απότομη αλλαγή του βιοτικού σου επιπέδου από τη στιγμή που άλλαξες τη ζωή σου χωρίς εφεδρείες και δικλείδες. Κάθε επιλογή στη ζωή έχει το τίμημά της, ξέρεις πολύ καλά ότι δεν μπορεί να τα έχεις όλα. Κι αν δεν το είχες εμπεδώσει μέχρι τώρα, ήρθε η στιγμή. Εκμεταλλεύσου αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Για να παίρνει ταμείο ανεργιας μάλλον απολύθηκε και δεν παραιτήθηκε. Ίσως η απόλυση ήρθε λόγω του burn out.
Γράφει όμως “αποφάσισα” , “άφησα την καριέρα” και “τα παράτησα” εξ ου και συμπέρανα ότι εκείνη παραιτήθηκε. Μπορεί να μην κατάλαβα καλά βέβαια.
Ταμείο ανεργίας μπαίνεις ανεξάρτητα αν παραιτήθηκες ή απολύθηκες από την προηγούμενη εργασία σου, όσα χρόνια προϋπηρεσίας και αν έχεις. Αρκεί να πας να εγγραφείς.
Άγριοκερασο, ταμείο παίρνεις ΜΟΝΟ αν απολυθηκες.
Μπορεί να τα βρήκε με τον εργοδότη της και να της έδωσε απόλυση χωρίς αποζημίωση.
Ή αν έληξε η ορισμένου χρόνου σύμβασή σου.
Μπορεί να εργαζεται στο εξωτερικο. Σε καποιες χωρες ακομα κ με παραιτηση λαμβάνεις επίδομα.
Ποιο foundation;
(ακου φαουντέισο)
Δηλαδή δέχεσαι ότι ένας άνθρωπος νιώθει πίεση από τη δουλειά σε σημείο που να του δημιουργεί πρόβλημα, πάθει νευρικό κλονισμό ή burnout μόνο αν το διαπιστώσει γιατρός (ή οποιοσδήποτε ειδικός); Δεν μπορεί δηλαδή να πεθάνει κάποιος από καρκίνο αν δεν έχει διαπιστώσει γιατρός πρώτα ότι έχει καρκίνο; Όλοι οι άνθρωποι που παθαίνουν νευρικό κλονισμό πάνε σε ψυχίατρο; Πριν γεννηθεί η ψυχιατρική οι άνθρωποι δεν παθαίναν νευρικό κλονισμό; Γιατί μου φαίνεται τότε τελικά ότι η ιατρική και η ψυχιατρική μόνο προβλήματα μας δημιούργησαν, μια χαρά ήμασταν χωρίς αυτές. Και άντε και πάει κάποιος στον ψυχίατρο, τι νομίζεις ότι θα του πει;… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν μπορώ να κρίνω την απόφασή σου να σταματήσεις τη δουλειά, αλλά κάπου φαίνεται ότι δεν το είχες σκεφτεί και πολύ βαθιά.
Αρχίζεις λέγοντας να γίνεις single mother, μετά πέφτεις στη δουλεια με τα μούτρα και τώρα παραιτείσαι χωρίς να έχεις λάβει μέτρα. Γιατί πρέπει να είναι όλα του ύψους ή του βάθους, βρε παιδί μου; Από τι τρέχεις να ξεφύγεις; Τι ανασφάλεια/ανάγκη προσπαθείς να καλύψεις με αυτά τα ακραία πράγματα;
Δες αυτη την περίοδο ως μια ευκαιρία αυτοκριτικής και ανασκόπησης. Πήγαινε σε εναν ψυχολόγο, να χαρείς.