Λένα,
πιστεύεις ότι αν κάποιος χωρίς μέσο προσπαθήσει (πολύ) μπορεί να καταφέρει να κάνει ό,τι θελήσει επαγγελματικά συγκριτικά με τους έχοντες μέσο; Ενδεικτικά αναφέρω τους χώρους της υποκριτικής και της διπλωματίας. Κι αν τελικά δεν τα καταφέρει, γιατί η ζωή είναι άδικη και κάποιες φορές είμαστε οι χαμένοι, τότε δεν ήταν μάταιη η προσπάθεια από τη στιγμή που έχασε στιγμές, ανθρώπους, εμπειρίες και ίσως το σημαντικότερο μένει στον άσσο, επειδή δεν ε(ί)χει την δυνατότητα από οικονομική άποψη να είναι (πιο) χαλαρός;Νεφέλη
Ούτε οι έχοντες μέσο μπορούν να κάνουν «ό,τι θελήσουν». Για δες την πορεία του Jeb!
Όλοι σε κάποιον πρέπει τελικά να αρέσουμε για να αποκτήσουμε την επαγγελματική μας θέση. Όσο πιο υψηλή, τόσο περισσότερος ο κόσμος που πρέπει να κερδίσουμε. Οι γνωριμίες σε βάζουν στις κατάλληλες αίθουσες και σε διευκολύνουν εξαιρετικά, και συνήθως αρκούν για να έχεις μια άνετη και καλή δουλειά, αλλά ‘ό,τι θέλεις’, ειδικά σε υποκριτική και διπλωματία, κάνεις μετά από πάρα πολλά χρόνια συνεχόμενης επιτυχίας, και αυτή δεν εξαρτάται μόνο από τις γνωριμίες σου, πρέπει να έχεις και κάποια ταλέντα. Ίσως ταλέντο στο να πατάς πάνω σε πτώματα. Πάντως, κάποιο ταλέντο.
Και τύχη. Πάντα χρειάζεται τύχη, ακόμα και αν έχεις το ταλέντο. Η ζωή δεν είναι υποχρεωτικά άδικη, ούτε είναι υποχρεωμένη να είναι «δίκαιη». Γιατί είναι δίκαιο να πετυχαίνεις εσύ, όταν είναι βέβαιο ότι την ίδια θέση την θέλει και κάποιος άλλος; Τύχη λέγεται αυτό. ‘Η μάλλον, τυχαιότητα.
Με την μάταιη προσπάθεια χάνει κανείς ανθρώπους, στιγμές και εμπειρίες που θα μείνουν άγνωστες για πάντα, γιατί η προσπάθεια που αποκαλείς μάταιη έχει φέρει στο δρόμο σου άλλους ανθρώπους, άλλες εμπειρίες, και άλλη γνώση και σοφία. Καλύτερα να αποτύχεις σε κάτι που έχεις προσπαθήσει, παρά επειδή φοβήθηκες να δοκιμάσεις.
Και για να κρατήσω το μοτίβο των εν δυνάμει Προέδρων, και αυτών που τα κατάφεραν, σε ερώτηση που έκαναν στον Ομπάμα για το ποιον τελικά «τα καταφέρνει», η απάντηση του ήταν «ο επίμονος». Ούτε ο πιο έξυπνος, ούτε αυτός που έχει τις καλύτερες γνωριμίες.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτό που εικάζω είναι ότι είναι δύσκολο να συνδυάσεις την υποκριτική με την διπλωματία. Βέβαια και στην διπλωματία χρειάζεται η υποκριτική, και στην υποκριτική διπλωματία, για να προοδεύσεις. Αλλά οι διπλωμάτες πρέπει να δείχουν λίγο στημένοι και δεν ξέρω κατά πόσον θα επέτρεπε αυτό μία παράλληλη ενασχόληση με την υποκριτική. Δεν είπα ότι θέλεις να τα κάνεις παράλληλα, αλλά τα είπες ενδεικτικά και ίσως όχι τυχαία. Είναι επίσης εκ διαμέτρου αντίθετα επαγγέλματα: Στο ένα πρέπει να είσαι πολύ συγκρατημένος στις εκδηλώσεις σου ενώ στο άλλο καλείσαι να εκδηλώσεις όσο το δυνατόν περισσότερα και διαφορετικά πράγματα πρέπει κάθε φορά. Φυσικά, αν… Διαβάστε περισσότερα »
@iamthelaw, διαφωνώ στο ότι είναι εκ διαμέτρου αντίθετα επαγγέλματα.
Στην υποκριτική, μαθαίνεις να είσαι ο ρόλος σου (το οποίο, αν θες να το κάνεις σωστά, θέλει διάβασμα). Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να είσαι στημένος, το κάνεις να φαίνεται φυσικό. Στη διπλωματία, ίσως χρειαστεί να κρύψεις συναισθήματα/προθέσεις, για να έχεις καλύτερα αποτελέσματα.
Και στα δύο πρέπει εκφέρεις το λόγο σωστά και καθαρά, έχεις υπερβολικά στενή σχέση με τους συναδέλφους σου και πρέπει να προσέχεις, για να πάει καλά η συνεργασία.
Είπα ότι στην διπλωματία χρειάζεται η υποκριτική. Αλλά η ουσία τους είναι διαφορετική και, ναι, αντίθετη. Αν χρειάζεται να το πω πια, θα το πω. Το ένα είναι τέχνη. Το άλλο δεν είναι. Μην αρχίσει κανείς τα “θέλει τέχνη να είσαι διπλωμάτης”. Για το τι είναι τέχνη υπάρχει έντονος προβληματισμός, αλλά η διπλωματία δεν έχει μπει ποτέ στη συζήτηση. Ένας πρόχειρος ορισμός: “Με τον όρο Τέχνες εννοείται η ψυχική δραστηριότητα ή δημιουργία που είναι σημαντική εξαιτίας της έλξης που προκαλεί στα ανθρώπινα συναισθήματα, διεγείροντας τον νου ή και το συναίσθημα” Η Διπλωματία καλείται ακριβώς να κατευνάσει τα ανθρώπινα συναισθήματα. Γι’… Διαβάστε περισσότερα »
Μέσον σε κάθε δουλειά έχουν πάντα 1-2 άτομα, οι υπόλοιποι συνήθως απλώς έχουν τα κατάλληλα προσόντα. Σκέψου το με τη λογικη:πόσους γνωστούς να έχει ο κάθε υπεύθυνος που να κάνουν για τη συγκεκριμένη δουλειά; Πέρα απ’αυτο, πολλοί λένε αυτή τη δικαιολογία στον εαυτό τους ώστε να μην προσπαθήσουν καν και να μην ρισκάρουν να αποτύχουν. Ο κόσμος όμως είναι γεμάτος underdogs που πάλεψαν και τα κατάφεραν. Κανείς δεν σ’ εμποδίζει αν σε ενδιαφέρει η υποκριτική, να το σπουδάσεις, να τρέξεις σε οντισιόν, σε εταιρείες παραγωγής, γενικά να το κυνηγήσεις. Αν τους κάνεις θα σε πάρουν, έστω σε ένα μικρό ρόλο… Διαβάστε περισσότερα »
παιδια, για διπλωματια ρωταει ο ανθρωπος… ποιοι 1-2 εχουν μεσον? εχετε δει ποτε διπλωματη χωρις οικονομικο / κοινωνικο background??????
Franny, ειδικά στη διπλωματία δεν παίζει ρόλο μόνο το κοινωνικό/οικονομικό υπόβαθρο. Πρέπει να είσαι ΚΑΙ ικανός ΚΑΙ ξύπνιος ΚΑΙ φιλόδοξος για να γίνεις διπλωμάτης καριέρας. Αν είσαι σκράπας και μπήκες με μέσον, η αδυναμία σου αργά ή γρήγορα θα φανεί έναντι των υπολοίπων συναδέλφων σου και θα γίνεις ο περίγελως των διαδρόμων ως “ο μπούφος γιος/η μπουφίνα κόρη του Τάδε που σε έχωσε στο ΥΠΕΞ”. Το πολύ -πολύ στο τέλος να σε διαπιστεύσουν σε κάποια τριτοκοσμική χώρα χωρίς ειδικό βάρος κι ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Αρα δεν κάνεις και καριέρα. Είπαμε, νεποτισμός υπάρχει, αλλά η συνήθως η Διοίκηση φροντίζει να… Διαβάστε περισσότερα »
σανανθη, η λεξη “ΜΟΝΟ” στην αρχη του σχολιου σου, ειναι το ποιντ μου. αυτο ειπα.
οτι θελει ΚΑΙ μπακγκραουντ μαζι με αλλα προσοντα..
Ναι, Franny, το κατάλαβα.
Η έλλειψη background δεν είναι καταδικαστική, πάντως, αν το ίδιο το άτομο “φυσάει”. Θα πάει μπροστά, έστω και με λιγότερο μεγάλα βήματα από τους έχοντες και κατέχοντες θέσεις και γνωριμίες. Μπορεί να μην χτυπήσει τις ποστάρες και τις θεσάρες από την αρχή, αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα διακριθεί.
Το ΥΠΕΞ, όπως και το Εθνικής Άμυνας, είναι δομημένο με βαθμούς και ιεραρχία. Ξεκινάς από χαμηλά και κάποια στιγμή φτάνεις και στα υψηλά κλιμάκια.
Για δυσμενή μετάθεση τη λες την Κινσάσα? Σκοτώνονται ποιος να πρωτοπάει
Πολύ σωστό σχόλιο, εξωγήινη! Έχω γνωστή – πολύ hot hot hot αυτή τη στιγμή – ηθοποιό χωρίς κανένα μέσον, η οποία παρότι λιποθυμικά όμορφη (κάτι που όντως της άνοιξε πόρτες πολύ πιο εύκολα από τη μέση ηθοποιό) και αρκετά ταλαντούχα, έχοντας παίξει σε ένα σίριαλ σχεδόν τυχαία, μετά αναγκαστικά έτρεχε κάθε μέρα με τις φωτογραφίες της σε όλες τις εταιρείες παραγωγής, καλλιεργούσε φιλίες και διασυνδέσεις και έκανε πραγματικά το παν επί μήνες και μήνες για να πάρει σιγά σιγά διάφορους ρόλους στους οποίους έδινε ό,τι είχε και δεν είχε, με αποτέλεσμα τώρα να είναι πρώτο όνομα, χωρίς κανένα μέσον! Έκανε… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν μπορώ να σου μιλήσω για τα συγκεκριμένα επαγγέλματα που αναφέρεις, όμως με την ταπεινή 10χρονη προϋπηρεσία μου στην κατάρτιση ανέργων σε μικρή πόλη, όπου θεωρητικά ήταν όλα στημένα και έπαιζε μέσο κλπ, θέλω γενικά να πω τα εξής: Πρέπει να είναι κανείς πάρα πολύ άτυχος για να μην αναγνωριστεί η προσπάθεια του. Πρέπει να είναι κανείς τεμπέλης και βαριεστημένος, που είναι σαν τον έρωτα και τον βήχα-δεν κρύβονται, για να μην του δώσουν σημασία. Πρέπει να επιμένει και να μην αποθαρρύνεται επειδή κάποιος του λέει ότι “θα του τηλεφωνήσει”. Πρέπει να τηλεφωνήσει ο ίδιος. Το θάρρος πάντα εκτιμάται γιατί… Διαβάστε περισσότερα »
ποντια, υπαρχει μια σημαντικη διαφορα μεταξυ του να φιλοδοξεις να κανεις καριερα σαν ανεργος και να θελεις να κανεις καριερα σαν διπλωματης….
ειναι καποιες “θεσεις”, που αυτος που εχει βοηθεια και κοινωνικοοικονομικο background, δεν θα διεκδικησει ποτε.
αλλα, ΠΟΤΕ!
ειναι θεσεις για τον λαουτζικο, τους μη προνομιουχους, τους κοινους θνητους, οπου κι εκει φυσικα υπαρχει υπερπροσφορα και θεμα επιλογης οπως μας εχουν κανει, αλλα ειναι πολυ πιθανον να λειτουργησουν τα πραγματα αξιοκρατικα, κι αυτο, οχι παντα…
αυτο ειναι το δραμα.
το “κι εκει, οχι παντα”…
Νομίζω όταν έλεγε “ό,τι θελήσει” δεν εννοούσε “κάθε επιθυμία της να γίνει πραγματικότητα”, μάλλον “να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο”, που αυτό δεν το ξέρουμε. Μπορεί το επιθυμητό επίπεδο γι’ αυτήν να είναι και μόνο “μια άνετη και καλή δουλειά”. Πάντως νομίζω υποβαθμίζεις αρκετά την επίδραση των γνωριμιών. Ναι, ο Jeb δεν έγινε πρόεδρος, αλλά ήταν Κυβερνήτης για 8 χρόνια. Αν δεν ήταν Bush ποιος θα τον είχε ψηφίσει; (Άσε που πρόεδρος έγινε ο Drumpf, που δεν τον λες και αυτοδημιούργητο.) Η Μάρεβα, λέει, μόλις πήρε το πτυχίο της, έγινε διευθύντρια σε πολυεθνική. Σοβαρά τώρα. Η Μπαζιάνα έγινε καθηγήτρια ΑΕΙ. Όταν… Διαβάστε περισσότερα »
Να σημειώσω και τη νηπιαγωγό που έγινε γιατρέσσα διδακτόρισσα σε 3 χρόνια.
χειρούργισα, οχι απλη γιατρεσα…
Σημείωσε ελεύθερα. Κι εγώ να σημειώσω τον άντρα της νηπιαγωγού που έγινε πρωθυπουργός λόγω επωνύμου. Γενικά, από πρωθυπουργούς με επώνυμο δεν μπορώ να πω, έχουμε παραγωγή ως χώρα.
και η πλακα ειναι οτι η μεγαλυτερη κριτικη κατα της βασιλειας, ειναι οτι ειναι κληρονομικη και δεν απαιτει ικανοτητες.
γιωργακη, ακους;;;;;;
Ο Καρανίκας είναι κατηγορία από μόνος του, ε;
Ο Αλέξης έγινε πρωθυπουργός.
Ο Αλέξης έγινε πρωθυπουργός.
Ό,τι και να λέμε, ο Αλέξης έγινε πρωθυπουργός και αυτό δείχνει ότι αν έχεις γνωριμίες, δεν χρειάζεται lower για να γίνεις πρωθυπουργός.
Σε μια χώρα που κοντεύει να γίνει ελάχιστο κριτήριο άριστη γνώση δυο ξένων γλωσσών για πρόσληψη στον ιδιωτικό τομέα.
Α, και για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω αν δεν έχεις γνωριμίες σήκωσε τα χέρια ψηλά και κλαίγε για την καλή ζωή που χάθηκε. Απλά έχε στο νου σου ότι είσαι ήδη πίσω στον αγώνα και πρέπει να προσπαθήσεις πολύ (και να έχεις τύχη) για να φτάσεις εκεί που θες. Η τύχη δεν είναι στο χέρι σου, η προσπάθεια όμως είναι.
ο οποιος ομπαμας, μονο τυχαιος και μοναχα επιμονος δεν ειναι…
καλα ειναι ολα αυτα, αλλα να τονισουμε οτι μονο ΜΑΖΙ με καταγωγη/ γνωριμιες πετυχαινεις σε καποιους τομεις, πχ πολιτικη, διπλωματια που ρωταει, αν και χρειαζονται ΚΑΙ πολλα αλλα, οπως ικανοτητες (στην πολιτικη οχι παντα), προσπαθεια, κλπ κλπ κλπ
Κάποια στιγμή που έβριζα την τύχη μου, βρέθηκε κάποιος και μου είπε οτι η τύχη είναι για τους χαζούς, οι έξυπνοι δεν την χρειάζονται… δεν έχει σημασία τι θα καταφέρεις ή αν θα τα καταφέρεις καλύτερα ή χειρότερα από άλλους που είναι πιο ευνοημένοι λόγω συνθηκών. Σημασία έχει να προσπαθήσεις για κάτι που θες πολύ, και ακόμα και αν δεν τα καταφέρεις, θα έχεις κυνηγήσει το όνειρό σου και θα έχεις παλέψει με αξιοπρέπεια.
Μέσο υπάρχει και μπορεί να υπάρξει όπου δεν υπάρχουν αποκλειστικά γραπτές εξετάσεις με καλυμένα προσωπικά στοιχεία (π.χ. πανελλήνιες, κάποιοι διαγωνισμοί ΑΣΕΠ). Όλα τα υπόλοιπα μπορεί να έχουν και, μάλιστα, σε όλες τις χώρες, με διακυμάνσεις φυσικά. Από αυτά που έχω καταλάβει, γενικά υπάρχει το αντικειμενικό και το υποκειμενικό μέσο. Το υποκειμενικό είναι είδαν όνομα, βλέπουν είσαι ανηψιά φίλου-γνωστού, τέλος, πήρες τη δουλειά. Εξαιρετικά συνηθισμένο σε θέσεις με περιορισμένης διαφάνειας προσλήψεις όπως υπάλληλοι σε γραφεία πολιτικών, κομμάτων, Υπουργών κ.α. Το πιο αντικειμενικό γίνεται σε εξετάσεις τύπου δικαστών/εισαγγελέων, διπλωματών, δημόσιας διοίκησης (ανώτεροι υπάλληλοι). Το ότι έχεις μέσο εκεί μέσα δε σημαίνει κάτι,… Διαβάστε περισσότερα »
Εχεις απόλυτο δίκιο σ’αυτό που λες, (καθόλου) Βλαξ Μάμπα!
Επίσης, να συμπληρώσω ότι στις εξετάσεις των διπλωματών, η μεγάλη σφαγή και το μεγάλο σκανάρισμα γίνεται στα προφορικά… όλεθρος. Ομως, οι έξυπνοι και προετοιμασμένοι ξεχωρίζουν, πάντοτε, κανόνας αυτό. Ξέρω την περίπτωση μιας κοπέλας που πήγε (πριν χρόνια) με μαύρο νύχι στα προφορικά και οι συντηρητικοί εξεταστές έφριξαν. Προσπάθησαν να της κάνουν όσο πιο δύσκολες ερωτήσεις γίνεται για να την “κόψουν'”. Ε, τις απάντησε όλες. Και πέρασε. Παράλληλα, παιδιά μεγαλοτέτοιων που πήγαν με επώνυμα κοστούμια, επώνυμες τσάντες και υφάκι, κόπηκαν. Γιατί; Γιατί δεν απάντησαν!
Πάντως Σανανθη, μιας και είσαι ενημερωμένοι επί των διπλωματικων, μέχρι πριν λίγα χρόνια είχαμε 3 Πρεσβευτές σε 3 διαφορετικές χώρες με το ίδιο επίθετο και από ό,τι είχα μάθει και οι 3 αδέρφια. 3 στα 3 επιτυχία και φυσικά βαθμό Πρέσβη όχι τίποτα οικονομική ακόλουθοι. Ε δεν το λες και αξιοκρατία ακριβώς.
Ισχύει, AllesGoed, αυτό που λες, ειδικά για παλιότερες φουρνιές διπλωματών, όπου τα κριτήρια και οι εξετάσεις ήταν της πλάκας. Και φυσικά, αναφέρθηκα και στο νεποτισμό, τη δικτύωση κλπ. τα οποία είναι αδιαμφισβήτητο ότι υφίστανται. Είναι πολύ σκληρός και ανταγωνιστικός χώρος. Προσθέτω όμως ότι η έλλειψη γνωριμιών δεν είναι λόγος να μην προσπαθήσει κανείς και το καταθέτω εξ ιδίας πείρας.
Σανάνθη, εννοείς με νύχι βαμμένο με μαύρο μανό, σωστά; Όχι μαύρο νύχι απο τη μάκα!;!
Θυμήθηκα έναν τύπο στην ηλικία μου που είχα γνωρίσει όταν έκανα stage στην ΕΕ, όπου με μεγάλη απάθεια μου ανακοίνωσε ότι “ε σιγά, εγώ περνάω το χρόνο μου εδώ για λίγο μέχρι να μπω στο διπλωματικό σώμα”. Οι γονείς του ήταν του κλάδου. Κάτσε, ρε φίλε, εμένα μου έχει φύγει ο πάτος να φτάσω εδώ και εσύ μου το λες έτσι ξεδιάντροπα ότι όλα τα βρήκες στο πιάτο. Και απαξιείς και από πάνω!
Φούστα μου, ναι, μαύρο μανό εννοούσα, χαχαχαα, όχι μαύρο από τη μάκα!!!
Αυτός ο τύπος μάλλον προσπαθεί ακόμη να μπει, δεν μου λέει κάτι 😉
Αυτό με τους Δικαστές μη το πεις παραέξω. Ειδικά αν είσαι παιδί Δικαστή (ή τέλος πάντων γνωστός κλπ) η βοήθεια στα προφορικά μπορεί να είναι καθοριστική. Όπως και αν είσαι άντρας. Εφαρμόζεται ένα άτυπο positive manction, γιατί οι γυναίκες είναι πιο διαβαστερές.
Πιστεύω ότι πρέπει να προσπαθείς για να πετύχεις τα όνειρα σου και τις επαγγελματικές σου επιδιώξεις.
Μπορεί ο δρόμος για να πετύχεις το Α, να σε βγάλει στον δρόμο Β που τελικά σε ικανοποιεί περισσότερο ή όταν πετύχεις το Α να μην το θες πια.
Στα περισσότερα ελεύθερα επαγγέλματα (βλ. υποκριτική) οι γνωριμίες (και όχι το μέσον) είναι μέρος του job description. Αν δεν έχεις γνωριμίες, οφείλεις να κάνεις (για να μάθεις πού είναι η επόμενη οντισιόν -δεν ανακοινώνονται όλες, ποιος ανεβάζει τι, πού έχει γυρίσματα κλπ). Ειδικά στην Ελλάδα που δεν λειτουργούν οι περισσότερες δουλειές με αντζέντηδες, όλοι οι καλλιτέχνες αν θέλουν να επιβιώσουν από την δουλειά τους δεν έχουν δικαίωμα στην μοναξιά τους. Δεν έχουν δικαίωμα στην απομόνωση που χρειάζονται κατα περιόδους προκειμένου να δημιουργήσουν και να παράγουν το έργο τους. Υποχρεωτική κοινωνικότητα. Δικτύωση. Πιστεύω ότι αυτό ισχύει για τα περισσότερα ελεύθερα επαγγέλματα.… Διαβάστε περισσότερα »