Αγαπητή Α, μπα. Είμαι η Μαίρη. Ζω και εργάζομαι στην επαρχία σε μια οικογενειακή επιχείρηση τα τελευταία 6 χρόνια. Έχω δημιουργήσει την οικογένεια μου εδώ, και μένω δίπλα από τους δικούς μου. Πράγμα που σημαίνει πλήρη εξάρτηση τόσο ψυχολογική όσο και οικονομική καθώς ο πατέρας μου είναι το αφεντικό μου. Καθώς περνώ καλό μισθό, 1000 ευρώ και επαρχία και δικό μου σπίτι, καταλαβαίνεις ότι και χρήματα μένουν για ταξίδια και σπατάλες και χρόνος να τα κάνεις όλα αυτά. Παρόλα αυτά αισθάνομαι πελαγωμενη. Δεν αντέχω άλλο να εξαρτιέται οικονομικά αλλά και σε επίπεδο ψυχολογικό από τους δικούς μου. Με επηρεάζουν τα σχόλια τους, με ρωτούν που πάω, πότε θα γυρίσω, κα. Είμαι 35 με δικο μου παιδί και νιώθω ότι εγώ δε μπορώ να μεγαλώσω. Συνεχίζω τις σπουδες στον τομέα των τουριστικων που είχα αφήσει για διάφορους λόγους στο παρελθόν με σκοπό να εργαστώ κάπου αλλού με το πέρας αυτων.Ωστόσο όλοι μου λένε πως είμαι τουλάχιστον υπερβολική να παρατήσω τέτοια δουλειά και αυτά τα χρήματα στην σημερινή δύσκολη εποχή. Με βρίσκεις υπερβολική που θέλω να ωριμασω; να παλέψω μόνη μου; να ζοριστω εν μέρη και να αφήσω την ήσυχη και όμορφη ηρεμία μου; Σε φιλώ
– Μαίρη
Δεν έχεις κανέναν μα ΚΑΝΕΝΑΝ απολύτως λόγο να συζητάς τα προσωπικά σου σχέδια σχετικά με το πώς θα βρεις την προσωπική σου ευτυχία με άλλους, εκτός από αυτούς που είναι ολόψυχα ταγμένοι στον στόχο της προσωπικής σου ολοκλήρωσης, όπως θα έπρεπε να είσαι εσύ. Δεν θα είναι πολλοί. Όχι ειδικά για σένα, γενικώς, δεν έχουμε πολλούς τέτοιους στη ζωή μας.
Το τι σε κάνει ευτυχισμένη, ποιο είναι δηλαδή το δικό σου όραμα ευτυχίας, είναι δικό σου θέμα και κανενός άλλου (εφόσον δεν καταπιέζεις άλλον άνθρωπο). Λες ότι εξαρτάσαι ψυχολογικά από τους γονείς σου, δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό. Μου φαίνεται όμως ότι έχεις συνηθίσει τόσο πολύ τον έλεγχο, που σου φαίνεται νορμάλ να πρέπει να λαμβάνεις το οκ από όλους όσους είναι γύρω σου για να ζήσεις τη ζωή σου. Αυτό δεν αλλάζει με αλλαγή δουλειάς (που σίγουρα θα σε βοηθήσει). Αυτό θέλει θεραπεία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Παιδιά συγνώμη, αλλά πως συντηρείς σπιτι (έστω δικό σου ) και παιδί, έστω σε επαρχία. Και με χίλια ευρώ κάνεις σπατάλες και ταξίδια;;;;;
Εκτος αν η γράφουσα νιώθει ότι δεν μπορεί να μεγαλώσει γιατί επισης δεν έχει καμία ευθύνη οικονομική (αλλά και πιθανόν διαδικαστική στο σπιτι της , στην οικογένεια της κλπ) έχουν αναλάβει όλοι οι άλλοι τα πάντα στη ζωή της και έτσι και ο μισθός της είναι χαρτζιλίκι.
Καταλαβαίνω το point σου αλλά μάλλον μπαίνουν δυο μισθοί στο σπίτι…Ασε που όταν λέει ταξίδια δεν μας γραφει ότι πετάγεται L.A.
Εγώ κατάλαβα ότι είναι παντρεμένη οπότε υπάρχει και ένας δεύτερος μισθός στην οικογένεια υποθέτω…
Και μου έλεγε η μάνα μου, διάβαζε γιατί δεν έχουμε μαγαζί να σου αφήσουμε (μαζί με το “διάβαζε, αλλιώς θα παρακαλέσω να σε πάρουν στο σουπερ μάρκετ ταμία) και είδα τα χαΐρια μου, αφημένη στην κόλαση της μισθωτής εργασίας στον καπιταλισμό! Γενικά, πάντως, το ζήτημα της απεξάρτησης από τους γονείς είναι θέμα που μας απασχολεί όλους. φαντάζομαι ότι όταν το κλουβί είναι χρυσό, οι δεύτερες σκέψεις πολλαπλασιάζονται. Εγώ πάντως, καταθέτω την προσωπική μου εμπειρία, ζορίστηκα όταν αποφάσισα να σπάσω τα δεσμά μου αλλά το αποτέλεσμα με δικαίωσε. Όχι πως βελτιώθηκαν οι όροι της διαβίωσής μου αλλά νιώθω πολύ καλά εντός… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό με τους τρίτους που σου λένε ότι θα κάνεις πχ βλακεία αν αφήσεις αυτή τη δουλειά, ή αν αφήσεις τέτοιο μισθό, δεν είναι και λίγο εσωτερικευμένη ζήλια κατά κάποιον τρόπο; Τύπου κοίτα τ@ αχάριστ@ παίρνει τέτοια λεφτά ή έχει τέτοια δουλειά και θα την αφήσει ενώ εγώ…;
Μπα ιδέα μου.!;
Γενικά άκου γνώμες για να έχεις σφαιρική άποψη αν θες, αλλά μην τις ενστερνίζεσαι κιόλας, διότι καθένας μιλά με προσωπικό κριτήριο και όχι πάντα για το καλό σου.
Δεν καταλαβαίνω πραγματικά πως τα 1000 ευρώ είναι ένα φοβερό ποσό ώστε να περισσεύουν κιόλας χρήματα για πολυτέλειες και ταξίδια. Εικάζω ότι η οικογένεια έχει αναλάβει και την οικογένεια της γράφουσας( σούπερ μάρκετ, λογαριασμοί κά) ούτως ώστε ο μισθός της να απομένει ατόφιος. Ίσως εκεί κολλάει και ο έλεγχος που ασκείται. Αν ισχύει, γιατί δε διευκρινίζεται, τότε έχουμε παρέμβαση με αφετηρία οικονομική, κάτι που το βλέπουμε πολύ συχνά και σε ποικίλες μορφές. Ίσως ο σύζυγος να έχει ένα μεγάλο μισθό, που φθάνει και περισσεύει για τα έξοδα του σπιτιού. Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Απ’ την άλλη δεν επέλεξες μόνο… Διαβάστε περισσότερα »
Η ελευθερία κοστίζει. Κοστίζει σε τόλμη να την διεκδικήσεις όταν δεν την έχεις, κοστίζει και σε ευρώ. Κοστίζει να βρεις άλλη δουλειά με λιγότερα ευρώ, κοστίζει ευρώ να κάνεις θεραπεία. Το διακύβευμα όμως είναι πάρα πολύ μεγάλο, το διακύβευμα είναι η ελευθερία. Που θέλει ευρώ και τόλμη. Ωραία τα ταξίδια αλλά αν κάνεις ταξίδια ανελεύθερη, ίσως έρθει κάποια στιγμή που όταν θα θυμάσαι τις εικόνες, το συναίσθημα που τις συνοδεύει θα είναι πίκρα. Και όταν θα θυμάσαι τα ταξίδια που έκανες ελεύθερη, το συναίσθημα θα είναι μια διάχυτη γλύκα. Νοσταλγείς λες τα πρώτα; Α μπα.
^Ωραία τα ταξίδια αλλά αν κάνεις ταξίδια ανελεύθερη, ίσως έρθει κάποια στιγμή που όταν θα θυμάσαι τις εικόνες, το συναίσθημα που τις συνοδεύει θα είναι πίκρα. ^
Ποσο to the point.
Μαιρη να κανεις την προσπαθεια σου να ανεξαρτητοποιηθεις κ οταν το καταφερεις θα εισαι πραγματικα πιο ευελικτη και αρα πιο ελευθερη.Ωστοσο επειδη διανυουμε δυσκολες μερες κ υπαρχει κ ενα παιδι ψαξε για μια εργασια πριν αποχωρησεις απο την οικογενειακη επιχειρηση διοτι εαν φυγεις πριν βρεις εργασια μεχρι να εχεις δικο σου μισθο παλι θα αναγκαζεσαι να σε στηριζουν.
Είναι το τίμημα της ελευθερίας να φύγεις απ τη βολή σου. Είναι θέμα προτεραιοτήτων τι προτιμάς να θυσιάσεις.
Η συγκεκριμένη σχέση φταίει, όχι η κατάσταση. Θεωρητικά, μπορώ να φανταστώ να δουλεύεις εκεί και να τους κάνεις εσύ κουμάντο.
Όσο για τους φίλους, μην τους κακίζεις, δεν καταλαβαίνουν. ” Μπορούμε να καταλάβουμε τους άλλους μόνο στα βαθμό.που μπορούμε να καταλάβουμε τον εαυτό μας.” Θα πρέπει να βρεις κάποιον ακριβώς σαν εσένα στην ψυχή και στις περιστάσεις να ρωτήσεις.
“έχεις συνηθίσει τόσο πολύ τον έλεγχο, που σου φαίνεται νορμάλ να πρέπει να λαμβάνεις το οκ από όλους όσους είναι γύρω σου για να ζήσεις τη ζωή σου.” μια από τις πιο to the point παρατηρήσεις που έχω διαβάσει εδώ μέσα