Αγαπητή μου Αμπα. Με αφορμή την απάντηση σου: https://ampa.lifo.gr/apantiseis/a–mpa–classics–ayto–poy–skotonei–ton–erota/ να εκφράσω την αντίρρηση μου ως προς το «Τα στραβά του ο καθένας τα ξέρει μόνος του, άλλωστε του τα επισημαίνουν οι γύρω κάθε στιγμή.» Δυστυχώς το επίπεδο αυτογνωσίας του κάθε ανθρώπου διαφέρει οπότε όχι, δεν γνωρίζει ο καθένας τα στραβά του. Και ο κοινωνικός του περίγυρος μπορεί να μην τον ξέρει τόσο καλά ώστε να του τα επισημάνει ή να μην τους νοιάζει να μπουν σε αυτή τη διαδικασία. Έτσι καταλήγω στο εξής ερώτημα: Πώς μια σχέση θα έχει γερές βάσεις αν δεν είναι ειλικρινής και αν δεν έχουμε την άνεση να κάνουμε κριτική στον άλλον; Σίγουρα την κριτική δε θα την κάνουμε με άσχημο τρόπο αλλά δεν μπορεί μόνο να επαινούμε τον σύντροφο μας και να τονίζουμε τα δυνατά του σημεία. Έτσι μπορεί να μην αντιληφθεί ποτέ τις αδυναμίες του. Να σου αναφέρω και προσωπικό μου παράδειγμα. Είχα σχέση με έναν άνδρα 45 ετών και η στάση μου στη σχέση ήταν όπως την περιγράφεις: με καλοσύνη, υποστηρικτική, ενθαρρυντική και χωρίς κριτική. Μετά από αρκετό καιρό και ξαφνικά (το «ξαφνικά» έχει τη σημασία του) μου ζήτησε να χωρίσουμε. Τότε του είπα με καλό τρόπο όλα τα αρνητικά που είχε ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του και που είχαν εντοπίσει και οι φίλοι μου συναναστρεφόμενοι μαζί του (αυτό το αναφέρω για να μη νομίσεις ότι η άποψη μου ήταν μεμονωμένη και εντελώς υποκειμενική). Όσο του μιλούσα με κοιτούσε με μεγάλη έκπληξη και απορία γιατί ποτέ δεν είχε αντιληφθεί αυτά τα χαρακτηριστικά του και ποτέ δεν είχε κάνει μια τόσο εκ βαθέων συζήτηση με κανέναν. Βέβαια πολλά από αυτά που του έλεγα εκείνη τη στιγμή τα αντέκρουε και έβρισκε δικαιολογίες και χρειάστηκε να περάσει καιρός για να μου πει ότι είχα δίκιο. Ως προς το ότι μου είπε ξαφνικά να χωρίσουμε έχει να κάνει το ότι πίστευε ότι ήταν τόσο άψογος μέσα στη σχέση που όταν έγινε μια μικρή παρεξήγηση μεταξύ μας ένιωσε ότι θίχτηκε και επέλεξε να χωρίσει (η απόφαση του πάρθηκε λόγω και κάποιων άλλων χαρακτηριστικών που είχε ως άνθρωπος για τα οποία δεν του ασκούσα κριτική και δεν τα είχε αντιληφθεί). Π.χ. ήταν αρκετά εγωιστής. Όμως για μεγάλο διάστημα, επειδή ταιριάζαμε σε πολλά και οι επιθυμίες ήταν κοινές (είμαι και σαν άνθρωπος χαλαρή) δεν χρειάστηκε να κάνει πίσω σε κάτι. Έπρεπε να γίνουν συγκεκριμένα γεγονότα για να φανεί ότι πάνω από όλα έβαζε τον εαυτό του και το βόλεμα του. Φυσικά χωρίσαμε (εφόσον αυτό ήθελε), μετά από καιρό να καταλάβει αυτά που του είχα πει αλλά ήταν πια αργά. Δεν ξέρω αν η σχέση θα είχε άλλη πορεία αν από νωρίς ήμουν πιο ειλικρινής μαζί του, αν είχε αντιληφθεί τα «αρνητικά» του και είχε δουλέψει με τον εαυτό του (ίσως και με τη βοήθεια κάποιου ψυχολόγου) και είχαμε πορευτεί παρέα σε αυτό το ταξίδι αλλαγής. Το μάθημα που πήρα από όλα αυτό ήταν ότι καλή είναι η υποστήριξη και η τόνωση του συντρόφου μας αλλά η αυτογνωσία είναι πολύ μεγάλο πράγμα που δυστυχώς ελάχιστοι καταφέρνουν να επιτύχουν. Γι’ αυτό όλα με μέτρο και σίγουρα η κριτική χρειάζεται γιατί κανείς μας δεν είναι τέλειος.
Αν είσαι με κάποιον που νομίζει ότι είναι τόσο άψογος που αποφασίζει να χωρίσει για μια μικρή παρεξήγηση, είναι κρίμα που δεν τον χώρισες εσύ πρώτη.
Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που είναι τόσο εγωιστές, που δεν υποψιάζονται καν πόσο εγωιστές είναι. Αυτούς, πρέπει να τους αποφεύγουμε και να μην ελπίζουμε ότι θα αλλάξουν αν τους επισημαίνουμε ότι είναι εγωιστές.
Όταν το έγραψα είχα στο μυαλό μου κανονικούς ανθρώπους, από αυτούς με τις αδυναμίες, που ξέρουν ότι έχουν αδυναμίες. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι οι περισσότεροι και οι χοντρόπετσοι πλαστικοποιημένοι σαν τον δικό σου είναι εξαιρέσεις.
Όσο προς το ότι σου είπε ότι είχες δίκιο: σου είπε χωρίς καμία αμφιβολία ότι έχεις δίκιο, ή είπε κάτι που ερμηνεύεις εσύ έτσι; Και τώρα που σου είπε ότι έχεις δίκιο, άλλαξε κάτι στον χαρακτήρα του;
Γιατί μιλάς σα να πιστεύεις ότι αν του έλεγες από νωρίς ότι είναι γαϊδούρι τώρα δεν θα ήταν και θα ήσασταν μαζί.
Εγώ πάλι πιστεύω ότι αν του είχες πει από νωρίς ότι είναι γαϊδούρι θα είχε φύγει νωρίτερα.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν επειδή τους κάνουν άλλοι κριτική. Αλλάζουν όταν με την συμπεριφορά τους μένουν μόνοι. Όσο υπάρχουν γύρω τους άλλοι που τους υπομένουν, δεν ξέρουν καν ποια είναι η ανεπιθύμητη τους συμπεριφορά.