Αγαπητή Α, μπα, αρχικά ήθελα να σε ευχαριστήσω για τις αμέτρητες φορές που μου έχεις απαντήσει σε προβληματισμούς και ερωτήματα που προέκυψαν στη ζωή μου τα τελευταία χρόνια που σε διαβάζω. Έχω σκεφτεί πάρα πολλές φορές στο παρελθόν να στραφώ σε σένα για βοήθεια και με κάποιον μαγικό τρόπο έδινες την απάντηση που ήθελα, απαντώντας σε ερώτηση άλλου, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι τα πιο συχνά και σημαντικά μας προβλήματα, είναι κοινά για όλους. Στο ψητό… έχω μια φίλη με την οποία κάναμε παρέα από το γυμνάσιο, οπότε και γνωριστήκαμε, μέχρι και τελευταία (τώρα πλέον έχουμε πατήσει τα 25). Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε μοιραστεί πολλά, καλά και κακά, και παρ’ ότι έχουμε περάσει και περιόδους “κρίσης”, καταφέρναμε να ξεπερνάμε αυτές τις περιόδους ψυχρότητας, οι οποίες προέκυπταν συνήθως από εξωτερικούς παράγοντες (π.χ απόσταση κατά τη διάρκεια των σπουδών μας). Χωρίς ιδιαίτερη συζήτηση και ανάλυση, απλά επιστρέφαμε πάλι η μία στην αλλή. Δεν είχαμε μαλώσει ποτέ και ούτε ποτέ έχουμε ανταλλάξει κακές κουβέντες. Το τελευταίο διάστημα κάποιων μηνών, έχουμε κόψει τελείως επαφή χωρίς κάποια αφορμή. Απλά κάποιες φορές δε μπορούσα να βγούμε εγώ, κάποιες φορές αυτή και απο εκεί και πέρα χαθήκαμε. Έχω κάνει προσπάθειες για να βρεθούμε αλλά παρατηρώ από μεριάς της ψυχρότητα και τυπικότητα οπότε και εγώ έπαψα να προσπαθώ. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ήμασταν άνθρωποι που ταυτίζονταν οι απόψεις μας. Θα έλεγα ότι ήμασταν δύο άνθρωπου που ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα επειδή έτυχε να μας βάλουν στην ίδια τάξη στο σχολείο. Και έχει γίνει πλέον φανερό οτι με τους ανθρώπους που επέλεξα να κάνω παρέα αργότερα ταιριάζω πολύ περισσότερο και μάλλον περνάω καλύτερα πια. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για εκείνη, η οποία πλέον έχει στραφεί σε ασχολίες και ανθρώπους που εμένα δε με ενδιαφέρουν. Και εκεί κάπου άρχισα να πιστεύω οτι πρόκειται για μια φιλία που έκανε απλά τον κύκλο της και έκλεισε. Δεν μπορώ όμως να σταματήσω να σκέφτομαι ότι ίσως τα παρατάω πολύ εύκολα. Ότι ίσως θα έπρεπε να προσπαθήσω να κρατήσω επαφή. Ποιά είναι η πολύτιμη άποψη σου;;
-φίλη από τα παλιά
Έχεις κάνει ήδη προσπάθειες να κρατήσεις επαφή, και βρήκες τοίχο. Γιατί το ξεχνάς αυτό; Δεν είναι στο χέρι σου αν θα κρατήσεις επαφή με κάποιον ή όχι. Η άλλη πλευρά δεν θέλει, άρα για την ώρα, αυτός ο κύκλος, όπως λες, έκλεισε.
Θρηνείς ένα μέρος της παιδικής- εφηβικής ηλικίας, και θέλεις να το κρατήσεις κοντά σου όσο περισσότερο γίνεται. Ανθρώπινο, αλλά δεν μπορείς να αναγκάσεις άλλους ανθρώπους να συμμετέχουν. Όσα μοιραστήκατε εξακολουθούν να ισχύουν, αλλά δεν γίνεται να συνεχιστούν. Πάρτο απόφαση και προχώρησε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ακριβώς αυτό που λέει η Λένα. Πρόσφατα κι εγώ αντιλήφθηκα ότι κρατούσα για χρόνια μια φιλία η οποία μου θύμιζε το κοριτσάκι που ήμουν στα 12. Δε σημαίνει ότι δεν την αγαπάω αλλά κάναμε τον κύκλο μας.
“Θα έλεγα ότι ήμασταν δύο άνθρωπου που ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα επειδή έτυχε να μας βάλουν στην ίδια τάξη στο σχολείο. Και έχει γίνει πλέον φανερό οτι με τους ανθρώπους που επέλεξα να κάνω παρέα αργότερα ταιριάζω πολύ περισσότερο” δεν ξεκινησατε να κανετε παρεα, επειδη ετυχε να σας βαλουν στην ιδια ταξη, ειχε κι αλλα παιδια η ταξη. οι ανθρωποι αλλαζουν, πολλω δε μαλλον απο την παιδικη προς την ενηλικη ζωη. με το περασμα του χρονου και την ωριμανση σας, αλλαξατε με τροπο που δεν ταιριαζετε πλεον. δεν αλλαζει η παιδικη σας φιλια, αλλα ισως δεν μπορει να συνεχιστει πλεον,… Διαβάστε περισσότερα »
Πέρασα ακριβώς την ίδια φάση πριν λίγα χρόνια με μια παιδική φίλη, η οποία έτυχε να είναι διπλανή μου στο θρανίο σε όλο το γυμνάσιο και το λύκειο. Για ένα παιδί ή έφηβο αυτό είναι αρκετό για να θεωρηθεί φιλία. Ε, τελικά δεν ήταν. Μεγαλώσαμε, οι ζωές μας εξελίχθηκαν αλλιώς, και φάνηκε ξεκάθαρα οτι δεν έχουμε και πολλά κοινά. Μόνο που εγώ, ενοχική σαν εσένα, θεώρησα πως έπρεπε να προσπαθήσω κι άλλο. Κάθε φορά που επέστρεφα Ελλάδα, δηλαδή 1 φορά το χρόνο, της ζητούσα να βρεθούμε από πολύ νωρίς, για να μην δημιουργώ πρόβλημα στο πρόγραμμά της. Τα πρώτα 1-2… Διαβάστε περισσότερα »
βλέπω κύκλους