Αγαπητή Α,μπα, Θα ήθελα να ρωτήσω τη γνώμη σου και της παρέας για κάτι που σκέφτομαι τώρα τελευταία για τη σχέση μου. Στον φίλο μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια και εδώ και κανένα χρόνο όσα από αυτά κανονίζει, είναι με φίλους του. Ταξιδέψαμε κάποιες φορές και μαζί τα 2 χρόνια που έχουμε σχέση βέβαια αλλά με ενοχλεί που ενώ έχουμε και σχέση από απόσταση θα μου ανακοινώνει τα σχέδια του με τις παρέες του. Να σημειώσω πως εγώ δεν είμαι και τόσο ενεργητική ή οργανωτική, δε συνηθίζω να κανονίζω μελλοντικά ή να παίρνω αποφάσεις για ταξίδια. Κατά τα άλλα τα πηγαίνουμε μια χαρά. Βέβαια έχουμε μικροπροβλήματα, κυρίως από την πλευρά μου που ίσως οφείλονται και στη χαμηλή μου αυτοπεποίθηση. Αλλά με κάτι τέτοιες συμπεριφορές μου έρχεται στο νου αυτή η ερώτηση: Μήπως με έχει δεδομένη;
–Wanderer
Η ερώτηση που πρέπει να σου έρθει στο νου δεν είναι αυτή, αλλά το πώς θα γίνει να αντιμετωπίσεις την χαμηλή σου αυτοπεποίθηση.
Η χαμηλή αυτοπεποίθηση δεν είναι σαν το χρώμα των ματιών που πρέπει να υπομείνεις ή να δεχτείς ως δεδομένο. Είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει, και είναι κάτι που πρέπει να προσπαθήσεις να αλλάξεις, γιατί δεν είναι τα ταξίδια με τον φίλο σου το μόνο πρόβλημα που δημιουργεί. Είναι κάτι που επηρεάζει την ζωή σου συνολικά και θα συνεχίζει να τη επηρεάζει και ίσως σε εμποδίσει να κατακτήσεις τα μέγιστα με τις δυνατότητες που έχεις. Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Μπορώ όμως να σου πω πώς δεν γίνεται να την αλλάξεις: μέσω κάποιου άλλου. Όσο ζητιανεύεις αναγνώριση από άντρες για να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου, σε τόσο πιο ακατάλληλους θα πέφτεις, που θα εκμεταλλεύονται αυτή σου την αδυναμία ώστε να μπορούν να αδιαφορούν και να σε έχουν δεδομένη.
Δεν είσαι ενεργητική ή οργανωτική επειδή δεν έχεις την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται. Ό,τι σε δυσκολεύει, σε ένα επίπεδο έχει σχέση με αυτό. Οπότε σου προτείνω να σκεφτείς καλά τι μπορείς να κάνεις ώστε να γίνεις πιο σταθερή, πιο ανεξάρτητη, με μεγαλύτερη αυτογνωσία και γνώση των περιορισμών σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Όσο ζητιανεύεις αναγνώριση από άντρες για να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου, σε τόσο πιο ακατάλληλους θα πέφτεις, που θα εκμεταλλεύονται αυτή σου την αδυναμία ώστε να μπορούν να αδιαφορούν και να σε έχουν δεδομένη.”
Αυτό μπορεί να γίνει αφίσα; Από αυτές τις μεγάλες, στο πλάι του δρόμου;
Πολύ ωραία όλα αυτά.
Άσχετο ερώτημα εξ αφορμής: γιατί είναι τόσο κακό να είμαστε δεδομένοι; Η έκφραση χρησιμοποιείται πάντοτε αρνητικά ως ο δεδομένος να είναι θύμα εκμετάλλευσης κι ολίγον λαπάς πνευματικοερωτικώς. Που συνήθως είναι δηλαδή.
Ωστόσο εμένα μου αρέσει να θεωρώ κάποιον κοντινό μου δεδομένο (δηλαδή να μην με εκπλήσσει κάτι που σιχαίνομαι) καθώς και να θεωρούμαι εξίσου δεδομένη (δηλαδή αξιόπιστη ως προς ένα σταθερό μοτίβο συμπεριφορών). Δηλαδή δεν αποδίδω στην λέξη ποιότητες θυματοποίησης ή πρόκλησης ανίας στον άλλον.
Έχουμε από τη μία τη λέξη ως λέξη, δηλαδή το σημαίνον, την εικόνα της λέξης, και από την άλλη έχουμε τη σημασία της λέξης, δηλαδή το περιεχόμενο της, την έννοια της, το σημαινόμενο. Οι γλωσσολόγοι λένε τη λέξη ‘δέντρο’ και εννοούν κάτι ή λένε στα αγγλικά τη λέξη ‘tree’ και εννοούν το ίδιο πράγμα. Θα μπορούσε να είναι η λέξη ‘ποτήρι’ και να εννοούμε το ‘δέντρο’. Η ίδια η λέξη (το σημαίνον) μπορεί να είναι ισχυρή και κατακλυσμική από μόνη της, απλά και μόνο ως εικόνα. Θέλω να πω, ότι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε κάτι δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Κάτι σκαμπάζω από σημειολογία κι έχω αποστολή ζωής να “παίζω” με τον συσχετισμό σημαίνοντος-σημαινόμενου προς εξερεύνηση της αλήθειας. Βάζεις ένα ωραίο συσχετισμό στο ζήτημα! Η λέξη δεδομένος προέρχεται ετυμολογικά από το δίδωμι. Όχι το ανήκω. Δηλαδή δίνω εαυτόν ώστε να ανήκω (που άλλωστε έχει περίοπτη θέση στη πυραμίδα αναγκών του Μάσλοου) Επομένως τον έλεγχο τον έχει ο παραχωρών τον έλεγχο (ο μετακανόνας -ποιός ορίζει ποιός θα έχει το πάνω χέρι στη σχέση κι όχι ποιός φαινομενικά τον έχει). Συνεπώς αν υποτεθεί ότι η άσκηση ελέγχου είναι “καλό” στοιχείο -κυριαρχικό που κοινωνικά θεωρείται προτιμητέο (άλλη συζήτηση αυτή)- το να γίνεσαι δεδομένος… Διαβάστε περισσότερα »
Καραβάν, ας πάμε πέρα από την ετυμολογία της λέξης. Αν η λέξη δεδομένος σημαίνει ‘δίνω εαυτόν ώστε να ανήκω’ , η λέξη ανήκω περικλείει μέσα της και το ‘σου δίνω το δικαίωμα να με αντικειμενοποιήσεις’, όχι βέβαια με την ψυχαναλυτική έννοια του αντικειμένου, αλλά με την έννοια του κτήματος, του πράγματος. Μου ΑΝΗΚΕΙΣ, σε ΕΛΕΓΧΩ, δηλαδή σε πουλάω, σε αγοράζω, σε λιώνω, σε χαιδεύω άμα λάχει. Είναι ψυχικό το θέμα και αφαιρεί την υπόσταση του άλλου. Είναι και σημειολογικό θέμα και φιλοσοφικό και ψυχαναλυτικό και γλωσσολογικό και ό,τι άλλο. Η σημασία της λέξης δεδομένος και της λέξης ανήκω, όχι η… Διαβάστε περισσότερα »
Leas μου το χαλάς. 😀 Και μου το χαλάς όχι γιατί διαφωνείς (αντιθέτως χαίρομαι πολύ για το διάλογο) αλλά επειδή μοιάζει να μην διάβασες προσεκτικά αυτό που είπα (ή εγώ δεν ήμουν εντελώς σαφής…το δέχομαι ως κριτική κι άλλωστε η γραπτή επικοινωνία είναι δύσκολη πίστα). Οι λέξεις εννοιοδοτούνται αρχικώς και κατά βάσιν από την ετυμολόγησή τους (εξ ου κι επιμένουμε στην ορθογραφία τους αλλιώς θα τις γράφαμε όπως στο καλό τύχει και δεν θα έτρεχε κάστανο). Επομένως η ετυμολόγησή τους έχει βαρύτητα στη συζήτηση. Δεν είναι άσχετη. Ωστόσο ας δεχτούμε για χάριν της συζήτησης ότι το δεδομένος έχει κυρίως σχέση… Διαβάστε περισσότερα »
@Καραβαν, αν δεν κάνω λάθος, το “δεδομένος” είναι μετοχή παθητικού παρακειμένου. Άρα δεν σημαίνει ακριβώς “δίνομαι”, όπου τότε όντως θα είχε τον έλεγχο ο “παραχωρών τον έλεγχο”, και πάλι υπό προϋποθέσεις, αλλά “έχω δοθεί”, άρα είναι τελειωμένη πια η υπόθεση, δεν μπορώ να “ξεδοθώ”. Και αυτό το νόημα έχει και η λέξη. Ότι ό,τι και να κάνεις, ο δεδομένος είναι εκεί και δεν φεύγει ποτέ και με τίποτα. Άρα καθόλου έλεγχο δεν έχεις. Αν είχες, και μπορούσες να φύγεις, δεν θα ήσουν δεδομένος. Και ναι, η ανάγκη να ανήκεις είναι σίγουρα μεγάλη, αλλά δεν είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη για… Διαβάστε περισσότερα »
Κοντράριε
σωστή παρατήρηση για το χρόνο της μετοχής!
Xμμμ όλα αλλάζουν στη ζωή. Μόνο του σπανού τα γένεια δεν βγαίνουν.
Πάντως είδατε; Συνεχώς το πηγαίνετε στην εκμετάλλευση και τη θυματοποίηση. Και την απιστία επίσης (μιας κι ανέφερες χαρέμι vs αποκλειστικότητα). Οι ερωτήσεις αυτές δεν μπορούν να συζητηθούν σε ευρύτερο πλαίσιο επειδή φοβόμαστε πάρα πολύ ακόμη. Δεν ζούμε σε ελεύθερη κοινωνία. Είμαστε ακόμα δούλοι. (Κι ουχί εθελόδουλοι).
Πάντως σας ευχαριστώ όλους που με ανεχτήκατε αυτό το απόγευμα λογοδιάρροιάς μου. 🙂
Αχ βρε Καραβάν, νομίζω πως διαφωνούμε στα βασικά και για αυτό δε θα βγάλουμε άκρη. Ας χρησιμοποιήσουμε το ‘ξυράφι του Όκαμ’. Για εμένα δεν τίθεται καν θέμα αυτού που λες, δηλαδή το ποιος ορίζει τη σχέση και ποιος έχει τον έλεγχο και το πάνω χέρι και όλα τα συναφή, μάλιστα όλα αυτά μου προκαλούν αποστροφή. Πιστεύω στην ισοτιμία και στη συμμετρία. Το θέμα όμως εδώ δεν είναι καθόλου τι πιστεύω εγώ ή εσύ, αλλά ποια σημασία έχουν οι λέξεις. Για αυτό δεν κουβεντιάζουμε; Θα πω τα ίδια. Η λέξη ανήκειν έχει και θετική σημασία, που την είπες, sense of belonging,… Διαβάστε περισσότερα »
Leas δεκτόν. Όπως είπα και στη Franny ως data συλλογιστική έχει την εξήγησή του. Όμως όλη η προβληματική μου είναι αυτό που έθεσες: “πιστεύω στην ισοτιμία και τη συμμετρία”. Το λένε πάρα πολλά ζευγάρια αλλά το εφαρμόζουν ελάχιστα. Δεν είναι παράδοξο; Συνήθως σκοτώνονται. Οπότε μήπως ρε παιδάκι μου σώζεις χρόνο κι ενέργεια να προσυμφωνήσετε ρόλους; (Λέω γω τώρα…) Τέλος πάντων. Βλέπω το ζήτημα από μια διαφορετική οπτική επηρρεασμένη από προσωπικές αναζητήσεις και με κάποιο “πλεονέκτημα” ιδανικού συντρόφου. Δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε παντού. Και για να καταλήξω με μια συνάφεια προς την σημερινή ερώτηση: Η κοπέλα ωραιότατα πάσχει από αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις σίγουρα δίκιο, λέμε ότι πιστεύουμε στην ισοτιμία και στη συμμετρία, αλλά ελάχιστοι το εφαρμόζουμε, και όσοι το κάνουμε, όχι κάθε στιγμή, ούτε εύκολα. Είναι δύσκολο. Δεν είναι παράδοξο που πολύ συχνά δε συμβαίνει, και θα σου πω τι πιστεύω. Για να μπορείς να ζεις έτσι χρειάζεται μια απαραίτητη προυπόθεση. Να σε έχει αγαπήσει η μάνα σου, να σε έχει βάλει πάνω από τον εαυτό της. Κυρίως αυτό, όχι μόνο αυτό, αλλά κυρίως και πάντα αυτό. Πόσοι από τους ανθρώπους τη ζουν αυτή την εμπειρία ώστε να μπορούν μετά να κάνουν ισότιμες σχέσεις; Μπορείς όμως, να φτάσεις να μπορείς να… Διαβάστε περισσότερα »
leas γιατί λες “πρέπει να σε έχει βάλει η μάνα σου πάνω από τον εαυτό της”? Πώς το εννοείς? Δεν μου ακούγεται καλά. Αντίθετα θα έλεγα να σε αγαπάει ως ανεξάρτητο, ελεύθερο άνθρωπο, που σημαίνει να είναι η ίδια ανεξάρτητη και ελεύθερη. Το πάνω από τον εαυτό της ακούγεται ως θυσία και η θυσία αντίθετα κρατάει τον άλλον δέσμιο σε εξάρτηση. Εκτός αν εννοείς πάνω με την έννοια του πέρα, δηλαδή ακριβώς ως ανεξάρτητη.
Mari, ευχαρίστως να εξηγήσω τι εννοώ. Γεννιόμαστε εξαρτημένοι απόλυτα από τον άλλον που μας φροντίζει. Συνήθως αυτός είναι η μάνα. Το βρέφος αρχικά δεν αισθάνεται ότι υπάρχει από μόνο του, αλλά μπορεί να αισθανθεί τον εαυτό του, την οντότητα του, την ύπαρξη του, μόνο μέσα από το καθρέφτισμα του στο βλέμμα της μάνας του. Αν το βλέμμα αυτό είναι συμπονετικό, καθησυχαστικό, αν ανακουφίζει τον πόνο με την ποιότητα του, αν δηλαδή με μια λέξη το βρέφος εισπράττει αγάπη, τότε αρχίζει σιγά σιγά μέσα του να αισθάνεται ότι αξίζει το ίδιο. Γιατί αξίζει για τη μάνα του. Σιγά σιγά. Αν η… Διαβάστε περισσότερα »
Leas thank you, συμφωνώ, μόνο που δεν θα το έλεγα πάνω αλλά πέρα. “Πάνω” σημαίνει ότι παίρνουμε αρχικά ως δεδομένο ότι η μάνα έχει την ανάγκη όχι απλώς να προστατεύσει αλλά να κατέχει το παιδί, και πρέπει να κάνει μια υπέρβαση της δικής της ανάγκης για να το αφήσει σταδιακά. Αν όμως έχει αυτοδυναμία μέσα της, μπορεί να αγαπάει το παιδί της χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να το κατέχει
Επίσης θα ήθελα να καταλάβω αν συσχετίζεις το πρώτο “πάνω” με το δεύτερο. Λες πάνω από τον εαυτό της όταν δεν φροντίζει το μωρό μηχανικά κι εκείνο στο βλέμμα της νιώθει ότι αξίζει. Και λες πάνω από τον εαυτό της όταν το αφήνει να φύγει. Το δεύτερο δεν θα το έλεγα πάνω, αλλά πέρα. Να το αγαπάει όχι ως προέκταση του εαυτού της. Και το πρώτο πάλι πέρα θα το έλεγα. Έχεις κάποιο λόγο που λες “πάνω”? Γιατί να προϋποθέτουμε τη μη αυτοδυναμία ως αφετηρία για τη μητέρα? Ακόμα και στη συμβιωτική σχέση με το μωρό
Πάνω, ναι η μάνα πρέπει να κάνει μια υπέρβαση της δικής της ανάγκης και να το αφήσει σταδιακά. Οι δυναμικές αυτές αφορούν και τους δύο, το ζεύγος δηλαδή μητέρας και παιδιού. Η φυσική τάση της μάνας είναι να το ΄κατέχει’. Σκέψου ότι αργότερα, η αρκετα καλή μάνα θα πρέπει να αντέξει, να περάσει η ίδια σε δεύτερη μοίρα ή και σε τρίτη για το παιδί της γιατί το παιδί που τη θεοποιούσε μικρό και που πια είναι ενήλικας, θα βάλει σε πρώτη μοίρα τη δική του οικογένεια, αυτή που θα κάνει. Για ποιον άνθρωπο είναι αυτό πανεύκολο ή αυτονόητο; Είμαστε… Διαβάστε περισσότερα »
Το πέρα, έχει να κάνει με τοποθέτηση σε άλλο σημείο, σε άλλο τόπο και είναι καλό και χρήσιμο αλλά όχι αρκετό. Το πάνω, έχει να κάνει με το ότι εσύ είσαι πιο σημαντικός από εμένα, για εμένα.
Εγώ στη δική μου σχέση με το γιο μου, που είναι στην εφηβεία, δεν το αισθάνομαι σαν πάνω αλλά σαν πέρα. Το πάνω σημαίνει ότι αναγκαστικά είμαι προσηλωμένη στο παίδι και πρέπει να υπερβώ την ανάγκη μου για να τον αφήσω να αυτονομηθεί. Το πάνω δηλώνει αναγκστικά και εξ ορισμού θυσία. Δεν αισθάνομαι ότι υπερβαίνω την ανάγκη μου, αλλά ότι απλώς εκτίθεμαι ξανά και ξανά στην αέναη ανάληψη της δικής μου αυτονομίας, της δικής μου θνητότητας, της δικής μου μοναξιάς και μαθαίνω ότι αυττό δεν είναι δράμα αλλά ελευθερία και ότι η αγάπη είναι εδώ μέσα μου. Δεν είναι όμως… Διαβάστε περισσότερα »
Φυσικά και η μάνα πρέπει να είναι αυτόνομη ψυχικά για να κάνει αυτά τα βήματα. Αυτό είναι προυπόθεση εκ των ων ουκ άνευ.
Σημασία έχει πώς το αισθάνεσαι εσύ και όχι τι λέω εγώ. Εσύ μόνο ξέρεις για εσένα και κανείς άλλος.
“Εσύ είσαι πιο σημαντικός από εμένα για εμένα”… Θα το σκεφτώ
Ναι. Σκέψου το σε συνδυασμό με μια αδιόρατη θλίψη που τα συνοδεύει αυτά. Η αναγνώριση της θλιψης είναι καλό. Οι άνθρωποι αποφεύγουμε να την αναγνωρίσουμε γιατί αυτά είναι δύσκολα πράγματα, δε μας αρέσει να πονάμε. Αλλά ένα συναίσθημα είναι, ένα μέσα σε όλα τα άλλα.
΄
Όχι, η δική μου η ανησυχία πηγαίνει στην κατεύθυνση του μήπως τον παρααφήνω, όχι μήπως δεν τον αφήνω αρκετά. Εκείνος σίγουρα θα προτιμούσε το πάνω από το πέρα, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση που μόλις ξεκινάει την εφηβεία…
Κατάλαβα τι εννοεί και σ’ευχαριστώ που απάντησες. Εγώ όμως άλλο ρωτάω: Γιατί οι (ερωτικές) σχέσεις μας πρέπει να είναι τόσο παιδικές; Δηλαδή “έλα να’σαι καλο παιδάκι να κάνεις αυτά που θέλω/ζητάω/απαιτώ κι εγώ θα σε ανταμοίψω με την παρουσία μου ή με την συμπεριφορά μου. Αλλιώς θα’χεις συνέπειες.” (όποιο κι αν είναι το εκάστοτε μέρος του ζεύγους που το επικοινωνεί αυτό -δεν προσδιορίζω φύλο) Με λίγα λόγια υποτίθεται συνάπτουμε σχέσεις για να αυτοπραγματωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι κι όχι για να διαπαιδαγωγηθούμε σε όσα δεν μας έμαθαν οι γονείς μας όταν έπρεπε με κίνητρα κι αντικίνητρα. Το βρίσκω τρελά… Διαβάστε περισσότερα »
δεν νομιζω οτι το ‘δεδομενος’ το συνδεουμε με το στοιχειο του αιφνιδιασμου και της εκπληξης.
δλδ, ενα ατομο που αισθανομαστε ασφαλεια διπλα του γιατι δειχνει συνεπεια και σταθεροτητα στα αισθηματα του και στην συμπεριφορα του απεναντι μας, δεν ειναι αυτο που λεμε “δεδομενο”. αντιθετως, ειναι και ζητουμενο σε μια σχεση.
“δεδομενο” λεμε το ατομο που μας δινει την αισθηση οτι ειναι μαζι μας ανευ ορων και οτι θα κανει σχεδον οποιαδηποτε υποχωρηση στα πιστευω και τα θελω του προκειμενου να μην το αφησουμε.
ωωωωωωωωωωωωωω
ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
ΜΠΗΚΕ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ!!! ΤΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΡΟΣΕΚΤΟΥΣ ΚΑΙ ΒΙΑΣΤΙΚΟΥΣ!!!
Nαι αυτό που λες εννοεί ο πολύς ο κόσμος (προφανώς παρμένο από τα φυσικομαθηματικά όπου τα data είναι η απαρχή των επόμενων παρατηρήσεων άνευ των οποίων οι κατοπινές δεν υφίστανται).
Απλώς έθεσα έναν προβληματισμό.
Όχι όχι όχι, δεν λέω ότι αυτός που έχει δοθεί είναι θύμα ή αντικείμενο εκμετάλλευσης. Λέω ότι δεν έχει έλεγχο τι θα είναι. Μπορεί ο κύριος να έχει το απόκτημα στα ώπα-ωπα. Η αρνητική χροιά του “δεδομένου” εκεί έγκειται για μένα, στο ότι δεν έχει πια τον έλεγχο του εαυτού του, έχει αυτοϋποδουλωθεί. Ούτε είπα ότι το χαρέμι είναι απιστία ή απαραίτητα κακό. Απλά επειδή στην πρώτη σου απάντηση είπες ότι δίδεσαι για να ανήκεις, λέω ότι μπορεί εσύ να δοθείς για να ανήκεις στη σχέση τύπου Α, αλλά τελικά να ανήκεις στη σχέση τύπου Β. Ή σε καμία σχέση.… Διαβάστε περισσότερα »
Καραβαν επιτέλους κάποιος το είπε. Και ευτυχώς που ήσουν εσύ αυτός ο κάποιος, γιατί ο οποιοσδήποτε άλλος θα είχε φαγωθεί ομάδικώς! Πέρα από τη σημειολογία/ετυμολογία/γραμματική (και επίδειξη γνώσεων ενδεχομένως;), ναι είναι ωραίο να θεωρείς το σύντροφό σου δεδομένο και αντίστοιχα να είσαι κι εσύ το ίδιο και για εκείνον. Δεδομένο με την έννοια ότι θα είναι πάντα εκεί και στα στραβά σου και στα καλά σου και δεν θα χρειάζεται να είσαι συνέχεια “καλό παιδί” για να μη φύγει. Είναι απαραίτητο τόσο για την αυτοεκτίμησή μας, όσο και για την αυτοπραγμάτωση. Εξάλλου δεν έχουμε και πολλά δεδομένα στη ζωή μας,… Διαβάστε περισσότερα »
Εγω δεν κατάλαβα ,δεν θελεις να κανονίζει με τους φίλους του ή θέλεις να κανονίζει με σένα? Ειναι δυο τελειως διαφορετικά πράγματα το ”αυτος κανονιζει με τους φίλους του αντι να κανονιζει μαζι μου ,να πηγαινουμε ταξιδια ΜΑΖΙ ” και το ”αυτος κανονίζει με τους φιλους του αντι να κάτσει στα αυγα του,αφου εγω δεν καιγομαι για ταξίδια πως τολμαει αυτος να θέλει?”. Θα σου απαντήσω πως το βλέπω εγω μιας και ειμαι σε πολυ πολυ παρόμοια κατάσταση μιας και εχω κι εγω σχέση απο απόσταση και η κάθε φορά που θα βρεθούμε ειναι ενα ταξιδι για μενα ή για… Διαβάστε περισσότερα »
Αν πάρουμε βέβαια ως δεδομένο ότι με τους φίλους του είναι στην ίδια πόλη και τους βλέπει και πιο συχνά (που παίζει και να μην ισχύει φυσικά) δεν είναι ο,τι πιο θετικό να θέλει να περνάει και την άδεια του μαζί τους και όχι με τη σχέση του.
Καλά όλα αυτά, αλλά εκείνο που με ανησυχεί είναι ότι εκείνη δεν λέει τι κάνει με τις φίλες της, μόνο τι κάνει ο δικός της με τους φίλους του… Αν φταίει τόσο πολύ η παθητικότητα και η ανοργανωσιά της, δεν υπάρχει μία φίλη να τις οργανώσει όλες ταξίδι;
Πολύ πιθανό να περιμένει να δει κι από σένα όρεξη και αυτενέργεια για να σχεδιάσετε το ταξίδι. Επίσης μπορεί να μην τα πηγαίνετε τόσο καλά σε σετινγκ ταξιδιού. Εγώ έχω φίλη κολλητή που την θεωρώ πραγματικά ανθρώπο δικό μου και αναντικατάστατο και σε ταξίδι μόνο που δεν τη σκότωσα απ τον εκνευρισμό που μου προκαλεσε. Σ αυτό φταίνε και οι δύο πλευρές φυσικά αλλά η λύση που βρήκαμε εμείς είναι να μην ταξιδεύουμε μαζί .
Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν κι εγώ. Δεν γίνεται να περιμένεις από τον άλλον να κανονίζει συνέχεια ταξίδια και να σε παίρνει μαζί του. Του έχεις προτείνει να κάνετε ένα ταξίδι; Αν ναι, τι έγινε; Αν όχι, γιατί έτσι;
Και αυτά τα ‘τα πάμε καλά, άλλα έχουμε μικροπροβλήματα’, να τα κοιτάξεις κατά την ταπεινή μου άποψη.
Ναι βρε παιδί μου αλλά αυτοί τα έχουν και εξ’ αποστάσεως. Δηλαδή αν πάνε και ταξίδια χωριστά, που είναι ευκαιρίες να περάσουν μέρες μαζί, τότε τι στον κόρακα σχέση έχουν; Άσε που άλλο είναι να στη σπάει ένας φίλος στα ταξίδια – μπορείς απλά να πηγαίνεις με άλλους φίλους – και άλλο η σχέση σου: δηλαδή τι φάση, ζευγάρι που δεν πηγαίνει πουθενά μαζί; Και δεν είναι καν στην ίδια πόλη;
Ισχύει κι αυτό
Αφού έχετε σχέση από αποσταση πιστεύω πως αλλάξανε οι ρολοι παρεα / σύντροφος, δηλαδή φέρετε στην παρέα του σαν να είναι η σχέση του και σεσενα σαν να είσαι η παρέα του, αυτά είναι τα δύσκολα των αποστασεων.
adsasdasd sdfsdfsdf
Όταν σου αρέσει τόσο πολύ το σάιτ που ξεχνάς και πώς να γράφεις.
lol, baf m2, especially with ms know-it-all, gee
1-2 1-2 τεστ τεστ
το εύστοχο σχόλιο του πόστ