«Α, μπα» classics: Ζω στη σκιά αυτού που είχαμε ή θα μπορούσαμε να έχουμε

Αγαπητή Αμπά, σε διαβάζω εδώ και κάποιο καιρό, έχεις μάλιστα απαντήσει και σε μία ερώτησή μου και σ’ ευχαριστώ πολύ, μου έδωσες τροφή για σκέψη! Και να, λοιπόν, που ήρθε κι η δική μου ώρα να κάνω ερώτηση συναισθηματικής φύσης… Θα προσπαθήσω να τα πω όσο πιο περιληπτικά γίνεται. Με τον πρώην μου ήμασταν μαζί για δύο χρόνια (από τα 17 μου και 21 του, τώρα είμαι 22 κι αυτός 26). Η σχέση μας ήταν πολύ καλή, εκείνος ήταν τέλειος απέναντι μου, με λάτρευε και ζούσε για μένα, εγώ τον αγαπούσα επίσης, όσο μπορείς να αγαπήσεις σ’ αυτή την ηλικία. Γενικά δεν είχαμε προβλήματα, περνούσαμε υπέροχα μαζί και κάναμε – αφελώς – σχέδια για το μέλλον ωραία και καλά. Μετά από δύο χρόνια χωρίσαμε γιατί είδα τυχαία συνομιλίες του με άλλη, αν και νομίζω πως αν δεν είχα φύγει για σπουδές θα τα είχαμε ξαναβρεί. Πληγώθηκα πάρα πολύ, γιατί τον εμπιστευόμουν τυφλά, αλλά το έχω αφήσει πίσω μου και πιστεύω τον έχω συγχωρήσει εδώ και καιρό. Το θέμα είναι ότι στην ουσία δεν τελειώσαμε ποτέ. Τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε μια αρρωστημένη on-off σχέση, με περιόδους που είμαστε καλύτερα από ποτέ και άλλες που δεν μιλιόμαστε, τον έχω μισήσει και ξαναερωτευτεί πολλές φορές, η δική του πλευρά είναι ότι μ’ αγαπάει όπως και να χει κι ότι πάντα θα είναι εδώ να με περιμένει, αλλά το πιο πολύ που έχουμε μείνει μαζί είναι 6 μήνες και πάντα καταλήγουμε να σκοτωνόμαστε και πάλι απ’ την αρχή. Στο ενδιάμεσο έχουμε υπάρξει και οι δύο με άλλους για πολύ σύντομα χρονικά διαστήματα και σε κυρίως σεξουαλικές σχέσεις, απ’ τη μεριά μου τουλάχιστον (κι απ’ τη δική του απ’ ό,τι ξέρω) δεν έχω καταφέρει να ανοιχτώ ή να προχωρήσω με κάποιον άλλο και επειδή φοβάμαι να μην ξαναπληγωθώ και επειδή έχω πάντα εκείνον στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Τον περασμένο Γενάρη και μετά από έναν απ’ τους χειρότερους τσακωμούς μας αποφάσισα να το τελειώσω οριστικά και να τον βγάλω επιτέλους από τη ζωή μου και ταυτόχρονα να μας γλιτώσω και τους δύο από την αρρωστημένη αυτή κατάσταση. Εκείνος σεβάστηκε την απόφασή μου, λέγοντας όμως ότι αυτά που νιώθει για μένα δεν αλλάζουν, πως πάντα θα είναι εδώ να με περιμένει και πως όποτε του δίνεται η ευκαιρία θα προσπαθεί να μου μιλάει, να με βλέπει και να είναι μαζί μου. Πράγματι, από τότε έχουμε ξαναμιλήσει ελάχιστες φορές κάποια μεθυσμένα βράδια και ειδικά τους τελευταίους 4 μήνες έχει σταματήσει να στέλνει κι αυτός γιατί του το ζήτησα ξεκάθαρα. Παρολαυτά, δεν μπορώ να τον ξεπεράσω με τίποτα. Ειδικά τους τελευταίους μήνες, που γύρισα στην Αθήνα από την πόλη που σπούδαζα, δεν μπορώ να σταματήσω να τον σκέφτομαι, δεν θυμάμαι πώς ζούσα εδώ χωρίς αυτόν, φοβάμαι όποτε βγαίνω απ το σπίτι μην τον πετύχω γιατί δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω, περνάω μεγάλες περιόδους μελαγχολίας που δεν μιλάω σε κανέναν και δεν βγαίνω απ το σπίτι επειδή δεν τον έχω και δεν μπορώ να λειτουργήσω. Γενικά έχω περάσει πολύ άσχημα εξαιτίας του, αλλά όποτε αφήνω λίγο τον εαυτό μου ελεύθερο, με τρόμο που παραδέχομαι πως θέλω να είμαι μαζί του, πως μου λείπει, πως δεν θέλω κανέναν άλλον (παρόλο που έχουν υπάρξει αξιόλογες περιπτώσεις), πως θέλω μόνο αυτόν. Έχω έναν μόνιμο κόμπο στο λαιμό, όποτε είμαι μόνη μου κλαίω κι οδύρομαι, κι όποτε είμαι με άλλους καταπιέζομαι για να κάνω πράγματα που δεν θέλω, απλά και μόνο επειδή δεν θέλω να κάνω τίποτα χωρίς εκείνον. Έχω φτάσει σε σημείο που δεν με αναγνωρίζω, προς το παρόν έχω κρατηθεί και δεν τον έχω ψάξει, όχι ότι δεν θέλω αλλά σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή θα τον ξεπεράσω κι ότι πρέπει να προχωρήσω. Ο εγωισμός μου μέχρι στιγμής υπερτερεί, αλλά υποφέρω μέσα μου, δεν μπορώ να ηρεμήσω και κάνω σκέψεις μέχρι και ότι δεν έχει κανένα νόημα η ζωή μου αν δεν μπορώ να τη μοιραστώ μαζί του. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο, δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο και το μόνο που κάνω είναι να περιμένω να με ψάξει αυτός για να τρέξω να πέσω στην αγκαλιά του. Δεν ξέρω τι να κάνω και η ερώτησή μου νομίζω ότι είναι πώς μπορώ να τον ξεπεράσω, πώς μπορώ να πείσω τον εαυτό μου ότι έχει τελειώσει και να προχωρήσω τη ζωή μου, χωρίς να ζω στη σκιά αυτού που είχαμε ή θα μπορούσαμε να έχουμε. Και μήπως χρειάζομαι βοήθεια από κάποιον ειδικό; Συγγνώμη για το κατεβατό, ήθελα να σου δώσω μια συνολική εικόνα. Κι ελπίζω όταν απαντήσεις να έχω κάνει πρόοδο και να δω αυτά που έγραψα και να γελάω!

– δεν υπαρχουν αγγελοι σου λεω

 

Μακάρι.

Κάποτε πρέπει να κάνουμε ένα μεγάλο αφιέρωμα στα κολλήματα με τους πρώην. Είναι κοινά σαν το συνάχι. Αυτός που τα ακούει νιώθει ότι βλέπει μια ταινία για 45665442η φορά. Όμως αυτός που τα λέει πιστεύει ότι ζει την πιο περίπλοκη ερωτική ιστορία που έχει γραφτεί ποτέ.

Κοίτα να δεις τι είναι αυτό το κόλλημα: είναι φόβος. Και είναι τεμπελιά.

Μην προσπαθήσεις να γκλαμουροποιήσεις τη λέξη «φόβος» όπως γκλαμουροποίησες μια άγουρη σχέση που έληξε λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων και ασχημάτιστων προσωπικοτήτων. Δεν φοβάσαι με τον τρόπο που υμνείται στα έντεχνα τραγούδια. Φοβάσαι το άγνωστο που σε περιμένει μετά από τα γνωστά που έχεις μάθει απ’εξω και ανακατωτά με τον πρώην. Αυτόν τον χορό τον χορεύεις και στον ύπνο σου. Τα κουμπιά, έτοιμα. Φοβάσαι να μάθεις καινούρια βήματα. Και ένα μέρος του φόβου οφείλεται στην τεμπελιά.

Θέλει δύναμη και θάρρος να βγεις και να κολυμπήσεις, και για σένα θα είναι η πρώτη φορά. Όσο το καθυστερείς, τόσο περισσότερα λάθη θα κάνεις, γιατί όσο ασχολείσαι με κάτι που δεν έγινε ποτέ, και δεν είχε καμία ελπίδα να γίνει, χάνεις χρόνο που θα μπορούσες να επενδύσεις σε προσωπική εξέλιξη, ώστε να μην χρειάζεται να έχεις έναν πρώην για μαξιλαράκι. Μιλάς σαν εξηντάρα που έχασε κάποιον μεγάλο έρωτα. Μια σχέση είχες. ΜΙΑ. Και την έχεις κάνει αναφορά για τη ζωή σου. Αυτό λέγεται τεμπελιά, αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις απαιτήσεις από τον εαυτό σου, αυτό δείχνει ότι είσαι πολύ επιεικής με τα λάθη σου.

Δε θα σε αγαπάει για πάντα. Δεν θα είσαι πάντα μέρος της ζωής του. Ούτε εσύ θα τον αγαπάς για πάντα. Θα γίνετε δύο άγνωστοι. Οι άνθρωποι που αγαπιούνται και ταιριάζουν δεν χωρίζουν. Αν πραγματικά ήθελες να είσαι μαζί του, θα φρόντιζες να το κάνεις. Δεν θα έκλαιγες με μαύρο δάκρυ περιμένοντας ένα του μήνυμα, σαν ηρωίδα βικτοριανού μυθιστορήματος.

Δεν υπάρχει τίποτα ηρωικό στο να είσαι κολλημένη με τον πρώην σου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News