«Α, μπα» classics: Υπήρξα θύμα βιασμού αλλά το ξεπέρασα

Α, μπα μου είσαι καλά; Σε ανακάλυψα πριν ένα 6μηνο και δεν ήξερα αν πρέπει να σου γράψω. Η ανωνυμία όμως δίνει μια μεγάλη ευκολία να μιλήσω χωρίς να ντραπώ. Πριν 3 χρόνια υπήρξα θύμα βιασμού. Δεν αντέχω να με λυπούνται. Στην αρχή ήμουν όντως σοκαρισμένη όμως το ξεπέρασα. Γιατί οι γύρω μου φέρονται σαν να έγινε χθες; το σόι μου μού φέρεται σαν να πεθαίνω. Έπρεπε οι δικοί μου να “μοιραστούν τον πόνο τους” με όλους; Είμαι 20 και έχω μια σχέση 1 χρόνο περίπου. Αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί του πριν λίγες εβδομάδες και πλέον αποφεύγει να κάνει σεξ μαζί μου. Πως θα κάνω τους γύρω μου να καταλάβουν ότι το έχω ξεπεράσει; ότι άλλοι μαθαίνουν ότι θα πεθάνουν και σκέφτονται ότι θα αφήσουν πίσω το μικρό τους παιδί ας πούμε; Κανένας φυσικά δεν μου λέει κάτι στα ίσια αλλά η συμπεριφορά τους δείχνει μόνο λύπηση. Η μητέρα μου ειδικά συμπεριφέρεται τρελά. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι προσέχω αρκετά και ΤΟ ΕΧΩ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ. Δεν λέω ότι όταν το σκέφτομαι χαίρομαι, αλλά δεν το σκέφτομαι και συχνά ούτε με απασχολεί. Απλά προσέχω τον εαυτό μου λίγο παραπάνω. Είναι παράλογο που δεν θέλω να με κοιτά πλέον κάνεις με οίκτο; Α, μπα μου δεν είναι δικό σου πρόβλημα αυτό ούτε είσαι ειδικός για να είσαι υποχρεωμένη να απαντήσεις ορθά. Ελπίζω το καινούριο σου σπίτι να είναι σούπερ, φιλιά!

– πιεσμενη

Κι όμως, γι’ αυτό το θέμα νομίζω ότι θα έπρεπε να είμαι ειδικός για να απαντήσω ορθά, και επίσης πιστεύω ότι είναι ένα θέμα για το οποίο είναι σημαντικό να απαντήσει κανείς ορθά. Καταλαβαίνω απολύτως την αποστροφή σου στον οίκτο, καταλαβαίνω απολύτως ότι δεν ήθελες να το πουν οι γονείς σου σε άλλους, καταλαβαίνω και την απογοήτευση σου όταν βλέπεις ότι η προσπάθεια που κάνεις να το αφήσεις πίσω σου δεν ενθαρρύνεται, αλλά και εσύ πρέπει να καταλάβεις ότι όταν συμβαίνει κάτι κακό σε κάποιον κοντινό μας, πρέπει και εμείς να το ξεπεράσουμε μέσα μας. Θέματα όπως «γιατί δεν ήμουν εκεί», «μήπως μπορούσα να το σταματήσω πριν γίνει», σκέψεις που είναι των άλλων, δικές τους, προσωπικές, δεν είναι αντιδράσεις στη δική σου συμπεριφορά.

Και σε αυτό το θέμα, αλλιώς βαραίνει η συμπεριφορά της μαμάς σου σε σχέση με την αντίδραση ενός αγοριού που ξέρεις ούτε ένα χρόνο. Μην τους βάζεις όλους στην ίδια κατηγορία. Η μαμά σου είναι η μαμά σου, και το τι νιώθει δεν μπορείς να το καταλάβεις, όπως και αυτή δεν μπορεί να καταλάβει ότι είσαι σε θέση να το εκλογικεύσεις, να το αναλύσεις, και να το τοποθετήσεις κάπου που είναι απολύτως διαχειρίσιμο. Δεν ξέρω για ποιο λόγο το είπες στο αγόρι, μπορεί να ένιωσες την άνεση, αλλά ελπίζω να μη νομίζεις ότι χρωστάς ειλικρίνεια κάποιου είδους σε όποιον γνωρίζεις. Το ότι εσύ είσαι άνετη δεν εξασφαλίζει την άνεση των άλλων, και ο βιασμός είναι χρωματισμένος με διάφορα χρώματα στην σεξιστική κοινωνία που ζούμε. Δεν ξέρεις ποιον έχεις απέναντί σου κάθε φορά. Η αντίδραση του αγοριού αυθόρμητα δεν μου αρέσει καθόλου, κι ας ξέρω ότι μπορεί να είναι μια αθώα, αυθόρμητη αντίδραση. Εσύ ξέρεις, ή εσύ μπορείς μόνο να καταλάβεις τι συμβαίνει, και αν μυριστείς προκατάληψη, ή ενοχλητική άγνοια, λάβε το υπόψη σου.

Είχα δεν είχα, μίλησα και ας μην είμαι ειδικός.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News