Αγαπητή Αμπα. Σε μια ερώτηση ανακάλυψα πως βιωνω στο περιπου το ίδιο πράγμα με την κοπέλα. Είναι ένα παιδί που υπάρχει φλερτ, εγώ δεν έχω κάνει κίνηση να το δείξω, γιατι φοβάμαι μήπως απομακρυνθεί από εμένα.. Στο τέλος της λες ότι το σύμπαν μπορεί και να μην συνωμοτεί όταν θέλουμε κάτι πραγματικά.. Δεν ξέρω με απογοήτευσε κάπως αυτό, σαν να μου έκοψε τη φόρα, την ελπίδα.Τι να κάνω? Το πιστεύεις όντως αυτό που είπες? Να συνεχίσω να προσπαθώ?
– #ΜπερδεμένεςΚαταστάσεις#
Αν πιστεύεις ότι το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει αυτό που θέλεις, τότε για ποιο λόγο πρέπει να προσπαθείς και να βασανίζεσαι κι από πάνω; Τι σοφό σύμπαν είναι αυτό (σύμπαν, ναι; Με τις μαύρες τρύπες και τους γαλαξίες και όλα αυτά) που δεν μπορεί να συνωμοτήσει να γίνει η δουλειά εφόσον το θέλεις τόσο πολύ, γιατί να σε βάζει να ανησυχείς; Πού να ζητούσες και τίποτα πιο δύσκολο, ας πούμε βγει η Ελλάδα από τα μνημόνια.
Αν η ελπίδα σου γενικότερα βασίζεται στη στήριξη από κάτι ανώτερο, αποφάσισε αν πιστεύεις στο Θεό και κάνε τα κουμάντα σου με εκείνη την φιλοσοφία. Είναι έτοιμη, είναι γερή, έχει επιβιώσει πάρα πολλά χρόνια και έχει πολλές απαντήσεις για τη ματαίωση των προσδοκιών αν δεν το πολυψάχνεις με τη συνέπεια. Όμως στο όνομα του μεγάλο Μακαρονοτέρατος, μην βασίζεσαι στα σοβαρά σε τσιτάτα του Κοέλιο.
Στα πιο σοβαρά ακόμα, δεν μπορείς να προσπαθήσεις να αρέσεις σε κάποιον. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία τι θα πεις και πώς θα το πεις και τι θα κάνεις. Θα απομακρυνθεί αν δεν του αρέσεις για να αποφύγει την αμηχανία, ίσως. Όλο αυτό είναι εντελώς πέρα από τον έλεγχο σου (ούτε στον έλεγχο του Σύμπαντος είναι πάντως). Το μόνο που μπορείς να ελέγξεις – ίσως – είναι η αντίδραση σου σε περίπτωση που φας χυλόπιτα. Εκεί αξίζει να επικεντρωθείς πραγματικά, και όχι στην αυθόρμητη αντίδραση ενός «παιδιού».