«Α, μπα» classics: Τι θα γίνει του χρόνου που θα με χρειάζεται ο γιος μου;

Α-μπα μου, γεια χαρά! Σ’ ευχαριστώ για την καθαρή σκέψη που κατορθώνεις να κρατάς και να μας μεταδίδεις, τη χρειάζομαι επειγόντως! Είμαι καθηγήτρια σε γυμνάσιο και ταυτόχρονα λόγω κρίσης κάνω ιδιαίτερα (όχι σε μαθητές του σχολείου μου φυσικά), με αποτέλεσμα να γυρνάω σπίτι 3-4 φορές τη βδομάδα μετά τις εφτάμιση σπίτι. Έχω έναν γιο στο νηπιαγωγείο, που τον κρατά η μαμά μου τις ώρες που λείπω. Πάντα τον ενοχλούσε που έφευγα από το σπίτι και δε με βλέπει όσο θέλει, μέχρι πέρισυ έκλαιγε γοερά ή δεν ήθελε τη γιαγιά του, παρ’ όλο που περνάνε τέλεια μαζί. Φέτος, που μεγάλωσε, είναι καλύτερα ως προς αυτό, το θέμα μου όμως είναι ότι του χρόνου που θα μπει στο δημοτικό, θα με χρειάζεται να είμαι σπίτι κοντά του περισσότερο για να τον διαβάζω και να τον τρέχω κολυμβητήριο 2 φορές την εβδομάδα- πέραν φυσικά της επικοινωνίας μας και του να είμαστε μαζί. Τα μαθήματα όμως είναι αυτά που μας δίνουν τη δυνατότητα να τον γράψω αντίστοιχα κολυμβητήριο ή να μπορούμε να έχουμε μια κανονική οικονομικά ζωή χωρίς στερήσεις και σπατάλες. Εκτός του ότι και οι γονείς των μαθητών μου είναι ικανοποιημένοι από τη δουλειά μου και μου ζητούν ήδη από τώρα, τον Μάρτιο να συνεχίσουμε από του χρόνου. Μέχρι τώρα δε σου ανέφερα και τον ο ρόλο του άντρα μου: ανύπαρκτος. Πρώτον γιατί δουλεύει και αυτός απογεύματα, βγάζει όμως ελάχιστα χρήματα, οπότε η οικονομική του συνεισφορά στο σπίτι είναι μικρή, αλλά δεν μπορεί να αναλάβει μέρος αυτής της διαδικασίας με το παιδί και λόγω χρόνου. Και επιπλέον, η σχέση μεταξύ μας είναι πολύ κακή γιατί του βγαίνει ανταγωνιστικά προς εμένα το γεγονός ότι συντηρώ το σπίτι και ανάμεσα στα άλλα με κατηγορεί ως μάνα που «τη νοιάζει η καριέρα της και όχι το παιδί της», άκουσον άκουσον! Δεν ξέρω για πόσον καιρό θα συνεχίσω να αντέχω αυτήν την κατάσταση μαζί του, δεν έχω αποκλείσει τη σκέψη μέχρι του χρόνου να έχουμε χωρίσει… Έτσι, το να σταματήσω τα ιδιαίτερα μου φαίνεται αδιανόητο οικονομικά, φαντάσου, να έχεις παραπάνω δουλειά στις μέρες μας και να σκέφτεσαι αν θα την κρατήσεις, επειδή είναι «επιλογή» σου να την κάνεις! Απανταχού αναγνώστες, μη με κράξετε σας παρακαλώ, δεν ξέρω πώς να το συμβιβάσω όλο αυτό με το παιδί μου που του χρόνου θα έχει όντως παραπάνω την ανάγκη μου και όχι γιατί (εν μέρει τουλάχιστον) με επηρεάζει ο σύζυγος ως γυναίκα και ως μάνα. Γίνεται να λειτουργήσει; Καμιά ιδέα;

-κατ’ οίκον περιορισμός

Το πρόβλημα που έχεις είναι με τον άντρα σου, όχι με τις δουλειές σου και το παιδί σου. Όλα τα πρακτικά λύνονται αν φτάνουν τα λεφτά, αρκεί να υπάρχει συνεννόηση στο ζευγάρι. Αν δεν υπάρχει, ό,τι και να κάνεις, λάθος θα είναι. Οπότε μην αναρωτιέσαι πώς θα τα καταφέρεις όλα αυτά έχοντας όλους ευχαριστημένους, να ξέρεις από τώρα ότι αυτό δεν γίνεται, δεν γίνεται με τίποτα, επειδή δεν συνεννοείστε με τον άντρα σου. Και τώρα, μπορεί να κράξουν κι εμένα, αλλά δεν πιστεύω ότι του χρόνου το παιδί σου θα σε χρειάζεται περισσότερο. Ούτε πιστεύω ότι πρέπει να το διαβάζεις κάθε μέρα. Μπορείς να ελέγχεις χωρίς να αναλάβεις το ρόλο του δεύτερου δασκάλου. Αρκεί να έχει καλό δάσκαλο βέβαια, και είναι πιθανό να έχει. Αν δεν έχει, τότε πρέπει να λύσεις το θέμα του δασκάλου. Με άλλα λόγια, μην προσπαθείς να υποκαταστήσεις τον ρόλο του σχολείου, δεν γίνεται.   Αλλά το πρόβλημα, ξαναλέω, το βασικό σου πρόβλημα, είναι με τον άντρα σου. Αν δεν έχεις στήριξη μέσα στο γάμο σου, είναι χειρότερα από το να είσαι μόνη σου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News