Αγαπημένη Λένα, Σε διαβάζω πίνοντας καφέ και τρώγοντας σοκολάτα,νομίζω δε χρειάζεται να πω τίποτα άλλο για το πόσο ψηλά σε έχω:D Για να μη μακρυγορώ θα προσπαθήσω να εξηγήσω το θέμα μου οσο πιο ξεκάθαρα γίνεται…Λοιπόν,έχω μία μαμά και ένα μπαμπά (απίστευτο κι όμως αληθινό που δεν ξεφύτρωσα μόνη μου) οι οποίοι έχουν μεταξύ τους έλλειψη, κυρίως, επικοινωνίας, σεβασμού, κοινού οράματος ζωής κλπ και θα εξηγηθώ αμέσως: όταν γεννήθηκα εγώ, το σόι του πατέρα μου-αδερφοξαδερφα,νυφες κλπ- ξεκίνησαν να συμπεριφέρονται άσχημα στη μητέρα μου. Η συμπεριφορά τους ήταν η εξής: είτε δεν της μιλούσαν είτε την έβριζαν αισχρά! Ετσι, λοιπόν, αυτή σταμάτησε να τους μιλάει και διέκοψε κάθε επαφή μαζί τους όπως είναι και το λογικό. Ο πατέρας μου από την άλλη είναι ένας άνθρωπος ανίκανος να αναλάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία και χωρίς καμία διάθεση να πατήσει πόδι συνέχισε κανονικά να τους μιλάει, να τους επισκέπτεται και γενικώς να διατηρεί άριστες σχέσεις μαζί τους-πράγμα που στάθηκε αφορμή για άπειρους καβγάδες ανά τα χρόνια. Η κακία τους, όμως, δε σταματά εκεί αλλά παίρνει κι εμένα η μπάλα (εκτός από ελάχιστους που δείχνουν να ενδιαφέρονται) οι περισσότεροι δεν έχουν πάρει ένα τηλέφωνο να δουν αν ζω ή αν πέθανα μέσα σε αυτά τα 20 χρόνια ζωής μου. Και ερχόμαστε στην ερώτηση: Ποια στάση πρέπει να κρατήσω απέναντί τους όταν –υποχρεωτικά- θα τους συναντώ σε περιστάσεις που θα είμαστε παρόντες όλοι; Για παράδειγμα σήμερα έχει τραπέζι μία ξαδέρφη με την οποία τα πηγαίνουμε καλά αλλά θα είναι εκεί και οι…άλλοι οπότε καταλαβαίνετε πως το κλίμα θα είναι αρκετά ψυχρό και φορτισμένο. Να σημειώσω ότι κατοικούμε όλοι σε μία μικρή πόλη και οι τυχαίες συναντήσεις είναι συχνές‚ .Γνωρίζω ότι το πρόβλημα ξεκινάει από την έλλειψη συνεργασίας των γονιών αλλά επειδή δεν είναι δική μου δουλειά να το λύσω(όπως λες κι εσύ) ζητώ συμβουλές για την αντιμετώπισή των συγγενών από πλευράς μου. Ελπίζω να μη σας μπέρδεψα, εσένα και τους αναγνώστες, και κυρίως να μη σας κούρασα. Φιλιά πολλά!
Φαίνεται σα να μας λες την μισή ιστορία και από τη μεριά της μητέρας σου. Δεν λέω ότι φταίει η μητέρα σου για όλο αυτό, αλλά το «άρχισαν να της φέρονται απαίσια μόλις γεννήθηκα εγώ» χρειάζεται περισσότερη εξήγηση. Είχε σχέση η γέννησή σου, ή όχι; Έγινε στα καλά καθούμενα; Η έλλειψη συνεργασίας των γονιών σίγουρα είναι μέρος του προβλήματος, αλλά ως συνέχεια, όχι ως αφετηρία. Ο πατέρας σου έχει κάποιον άλλον λόγο που κρατάει άριστες σχέσεις μαζί τους, και όχι ότι είναι νωθρός. Η συντήρηση άριστων σχέσεων χρειάζεται ενέργεια. Κάτι εξηγεί αυτό τον διαχωρισμό των Μοντέγων και των Καπουλέτων, όσο ασήμαντο ή γελοίο κι αν είναι.
Αλλά τι σημασία έχει για σένα; Αφού καταλαβαίνεις ότι δεν είναι δικό σου πρόβλημα για να το λύσεις, δεν έχεις πρόβλημα. Αν κάποιοι σε αγνοούν εδώ και είκοσι χρόνια, τότε κι εσύ μπορείς να τους αγνοείς. Χαίρεται, τι κάνετε, καλά ευχαριστώ, όπως θα έκανες σε γνωστούς που συναντάς τυχαία στο δρόμο, είναι αρκετό, είτε βρισκόσαστε σε τραπέζια είτε οπουδήποτε
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ από τα 8 μου χρόνια,που είδα τον αδερφό της μάνας μου (που είναι και νονός μου τρομάρα του),να της βάζει κυριολεκτικά μαχαίρι στο λαιμό, και μετά κι από άλλες άσχημες συμπεριφορές και αυτού και της αδερφής της μάνας μου (που μου έκανε μήνυση όταν ήμουν 15,επειδή την έβρισα όταν χτύπησε τη μάνα μου),χωρίς καμία στεναχώρια ή δίλημμα,δεν τους μιλάω και δεν λέω ουτε καλημέρα. Αυτοί πού και πού κάνουν ενα ντού,όπως η θεία μου που έχει φτιάξει 3565 προφιλ στο fb και μου στέλνει κάθε τρεις και λίγο αίτημα φιλιας που πάντα μπλοκάρω,ή ο νονος μου που θα πάρει… Διαβάστε περισσότερα »
Τωρα που εισαι ενήλικας και εχεις δικό σου κριτήριο, μαθαίνεις ποια ειναι η αλήθεια, πως δημιουργήθηκε το προβλημα και απο τις δυο πλευρές. Και αποφασίζεις αν τελικα θέλεις και εσυ να παρεις θέση ή θέλεις να κρατηςεις μια πιο ουδέτερη στάση. Μου δημιουργείται η εντύπωση οτι ίσως η μητέρα σου να σε εχει επηρεάσει πολυ αρνητικά.