Αγαπητή Α μπα, Τι γνώμη έχεις για το γάμο; Είναι κάτι ξεπερασμένο στην εποχή μας; Είναι μια κοινωνική επιταγή; Είναι μια απόρροια της ματαιοδοξίας των ανθρώπων που θέλουν να είναι στο επίκεντρο για λίγες ώρες και να το ζήσουν αυτό έστω μια φορά στη ζωή τους; Είναι η ανάγκη για ένα μεγάλο πάρτυ; Είναι η ανάγκη εκδήλωσης του έρωτα δημοσίως το οποίο θεωρείται ρομαντική πράξη; Με μπερδεύει πολύ το θέμα. Για κάποιους σίγουρα είναι και θρησκευτική επιταγή αλλά δεν ασχολούμαστε με αυτόυς. Τα φιλιά μου και είσαι φοβερή.- back to the future
Η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις ξεπερασμένο έναν θεσμό που ακόμη δεν είναι προσβάσιμος σε όλους. Για να πλακωνόμαστε ακόμη για το αν πρέπει ή όχι να υπάρχουν παντρεμένα ζευγάρια του ίδιου φύλου (η απάντηση είναι ΝΑΙ, ΠΡΕΠΕΙ) θα πει ότι η υπόθεση μας καίει, και μάλιστα πολύ, οπότε μόνο ξεπερασμένος δεν είναι. Άλλο τι θα θέλαμε να είναι ξεπερασμένο, άλλο τι είναι ξεπερασμένο στον μικρόκοσμο μας, και άλλο τι είναι πράγματι ξεπερασμένο.
Ας πούμε, η περμανάντ είναι ξεπερασμένη, οι θεραπεία με βδέλλες είναι ξεπερασμένη, το ζήτημα της γυναικείας ψήφου είναι ξεπερασμένο, αυτά δεν χρειάζονται συζήτηση. Αν κάτι χρειάζεται συζήτηση, κάποιους τους αφορά ακόμη, οπότε το ζήτημα δεν είναι ξεπερασμένο. Ας αφήσουμε τον λόγο ύπαρξης του γάμου στο πέρασμα των χρόνων για ένα άλλο πάνελ και ας φτάσουμε στο σήμερα: ο γάμος είναι ένα συμβόλαιο. Δεν χρειάζεται να βγάλουμε από το μυαλό μας το τι είναι. Με τον γάμο υπογράφεις, αποδέχεσαι αλλά και δηλώνεις ευθαρσώς και μετά από δική σου απόφαση και χωρίς καμία εξωτερική πίεση (τουλάχιστον έτσι ελπίζουμε), τα εξής: ότι πέρα από την άμεση οικογένεια που έχεις κληρονομήσει θες δε θες, η οποία έχει δικαιώματα πάνω σου (κληρονομικά, θεσμικά, κοινωνικά) διαλέγεις ΕΝΑΝ άνθρωπο –έναν τη φορά – ο οποίος θα είναι πιο κοντινός και από την οικογένειά σου ακόμα.
Αυτός ο άνθρωπος θα έχει κληρονομικά, θεσμικά και κοινωνικά προνόμια πάνω σου, όπως και εσύ πάνω του. Αυτό είναι μια ευκαιρία να δημιουργήσεις μια νέα φυσαλίδα ασφάλειας, είτε παράλληλα με αυτή που είχες, είτε από την αρχή. Αν αγαπάς ή όχι, το κράτος αδιαφορεί, αλλά αν αγαπάς, είναι πιθανότερο να επιβιώσει η συμφωνία. Ο λόγος που χρειάζεται «ένα χαρτί» που λένε «τι είναι ο γάμος, ένα χαρτί» είναι ότι αν δεν δεσμευτείς για τον ποιον διαλέγεις και γίνει η ζημιά και μας αφήσεις απότομα, σε ποιον να δώσει την περιουσία σου το κράτος; Στον αδερφό σου, που έχεις να του μιλήσεις χρόνια; Στον τελευταίο σου σύντροφο; Κι αν είχες δύο γκόμενους παράλληλα τι γίνεται; Ο θάνατος δεν είναι ο μοναδικός λόγος, υπάρχουν και νοσοκομεία, δάνεια, αγορές αυτοκινήτων, όλα αυτά χρειάζονται “ένα χαρτί”.
Όσοι δηλώνουν υπεράνω και λένε «δεν χρειάζομαι χαρτί για να δείξω ποιον αγαπάω» είναι ακόμα νέοι, υγιείς, με οικογένεια που στηρίζει, στρέιτ και κυρίως, στην κοσμάρα τους (υποψιάζομαι ότι έχουν και οικονομική άνεση). Αν ζούσαμε με τους Ινδιάνους δεν θα ήταν χαρτί, θα ήταν ένα ωραίο φτερό ή ένα τατουάζ. Επειδή ζούμε εδώ που ζούμε δεν είναι τατουάζ, είναι ένα χαρτί, γιατί έτσι κάνουμε σήμερα. Υπογράφουμε χαρτιά και το κράτος τα αποθηκεύει για να μην μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς. Όσοι έχουν αρρωστήσει, θέλησαν να πάρουν σπίτι, έκαναν αίτηση στον ΑΣΕΠ, χρειάστηκε να πάρουν την ασφάλεια υγείας του άλλου, έκαναν παιδιά, έχασαν τους γονείς τους πολύ νωρίς ή είναι γκέι, ξέρουν πολύ καλά τη σημασία αυτού του χαρτιού. Δεν λέω ότι είναι ιδανικός θεσμός, χρειάζεται αναθεώρηση. Ας τον κάνουμε πρώτα δίκαιο για όλους όμως, και μετά τον αναθεωρούμε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
βέβαια, είμαστε και εμείς που είμαστε κοντά στα 50, στηρίζουμε τους γονείς γιατί δεν παίζει φράγκο, χωρίς οικονομική άνεση που δεν παντρευτήκαμε. Βέβαια, χωρίς περιουσία και χωρίς δάνεια, οπότε δεν υπάρχει και λόγος. Μάλλον όμως είμαστε και στην κοσμάρα μας.
Το σύμφωνο συμβίωσης έχει πλέον εξισωθεί πρακτικά εντελώς με το γάμο στην Ελλάδα, μόνο που τα περιουσιακά λύνονται από την αρχή εφόσον θες. Έχει πλέον αρχίσει να ξηλώνεται ο θεσμός του γάμου
Το σύμφωνο συμβίωσης έχει μεγάλη διαφορά από το γάμο. Αν σου φαίνεται εσένα ίδιο είναι επειδή δεν είσαι γκέι. Αυτό ακριβώς είναι το “με τυφλώνει το προνόμιο”.
δεν μου λέτε και κάποιες διαφορές πριν με κράξετε; Δεν έχω ασχοληθεί γιατί δεν με αφορά ούτε ο γάμος ούτε το σύμφωνο. Δύο φίλες μου το είπαν που ετοιμάζονται τώρα να το κάνουν γιατί η μία είναι αναπληρώτρια και θέλει να βρεθεί στον τόπο της συντρόφου της.
Αν θέλεις να μάθεις, και αν θέλεις να μην σε κράζουν, google it. Δεν χρειάζεται να σε αφορά προσωπικά κάτι για να το ξέρεις, πάντως, και αν δεν ξέρεις τι ακριβώς είναι, δεν μπορείς να είσαι βέβαιη ότι δεν σε αφορά.
https://www.huffingtonpost.gr/2017/01/10/eidiseis-koinonia-eksisosi-tou-sumfonou-sumbiosis-me-to-gamo-gia-seira-dikaiomaton_n_14080148.html
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1_%CE%9B%CE%9F%CE%91%CE%A4_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1
Με έμφαση στο “Εντούτοις, δεν είναι δυνατή η από κοινού υιοθεσία παιδιών από ομοφύλους και δεν επιτρέπεται η σύναψη πολιτικού γάμου.”
Άρα το σύμφωνο είναι ίδιο με τον γάμο μόνο αν είναι το ζευγάρι άντρας-γυναίκα.
Επίσης, δες κι αυτό, “Μόνο αναδοχή και όχι υιοθεσία για τα ζευγάρια με σύμφωνο συμβίωσης”.
https://www.lifo.gr/now/greece/189588/mono-anadoxi-kai-oxi-yiothesia-gia-ta-zeygaria-me-symfono-symviosis-dieykriniseis-apo-to-yp-ergasias
Αλλά μη με βάζεις να κάνω άλλο google για σένα, ναι; Ψάξε και μόνη σου, όχι για να επιβεβαιώσεις μόνο αυτό που ήδη πιστεύεις.
Λένα, αυτή τη διαφορά την ξέρω αλλά δεν έχει να κάνει με το γάμο ή το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά με την τραγική άποψη ότι τα ομόφυλα ζευγάρια δεν κάνουν για γονείς ενώ ο κάθε τελειωμένος στρέιτ κάνει. Γι’ αυτό και δεν το επέτρεψαν στο σύμφωνο. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν επιτρέπεται να συνάψουν γάμο. Δεν υπάρχει όμως άλλη διαφορά για τα θέματα που ανέφερες (περιουσία, ασθένεια, ασφάλιση, εργασιακά κλπ). Οπότε δεν είναι το πρόβλημα το δικαίωμα στον γάμο αλλά το δικαίωμα να γίνουν γονείς ζευγάρια του ιδίου φύλου. Οπότε εμένα αυτό με απασχολεί: να μπορούν οι φίλ@ μου,… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, αυτή είναι η διαφορά. Προφανώς και είναι στοχοποιημένοι οι γκέι, αλλά αυτή είναι νομικά η διαφορά μεταξύ συμφώνου και γάμου. Όταν λες “δεν υπάρχει διαφορά”, εννοείς δεν υπάρχει για σένα, που δεν είσαι γκέι. Αυτό που έγραψα στο πρώτο σχόλιο, δηλαδή. Οι γκέι δεν υπάρχουν παρεμπιπτόντως. Οι γκέι είναι οι συμπολίτες μας.
Υπάρχουν κι άλλες διαφορές, πάντως.
σόρυ για την έντονη αντίδραση. Η γονεϊκότητα είναι τόσο εκτός για μένα που δεν υπάρχει ούτε σαν δικαίωμα ή προνόμιο στο κεφάλι μου. Εννοείται ότι όλοι οι πολίτες έπρεπε να είναι ίσοι και να επιλέγουν το είδος του συμβολαίου συμβίωσης ελεύθερα χχωρίς περιορισμούς
Δε καταλαβαίνω γιατί ζητάς συγγνώμη. Εξάλλου και η απάντηση της Λένας εξίσου έντονη ήταν.
Ώρες ώρες αναρωτιέμαι κατά πόσο μπορούμε να εκφέρουμε την άποψη μας εδώ πέρα χωρίς να πέσει μπαλτάς (αν διαφοροποιηθούμε σε κάτι γιατί όταν συμφωνούμε όλα τέλεια!)
Λένα, είμαστε όλοι ευαισθητοποιημένοι στο θέμα του γάμου των ομοφυλοφίλων. Το ότι λες πως όσοι δεν θέλουν ένα χαρτί όμως ειναι στον κόσμο τους ή ευνοούμενοι απ’ την μοίρα (υγειεις κλπ) είναι προσβλητικό, αχρείαστο και αντιφατικό με όσα γράφονται εδώ πέρα. Ούτε λόγος όμως για αυτο
Ούτε τότε είναι το ίδιο, γιατί το ζευγάρι δεν αναγνωρίζεται ως οικογένεια και δεν υπολογίζεται σε αίτηση για βίζα π.χ. στις ΗΠΑ.
Δεν είναι το ίδιο, ο γάμος είναι κατοχυρωμένο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα ενώ η συμβίωση δεν είναι. Συμφωνώ 100% ότι σας τυφλώνει το προνόμιο.
Να γίνει τότε και το σύμφωνο συμβίωσης κατοχυρωμένο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Είναι πολύ καλύτερο γιατί δεν προϋποθέτει ερωτική σχέση. Είναι η κατοχύρωση της ελεύθερης συμβίωσης ανθρώπων. Μπορούν δύο φίλες να το συνάψουν για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μαζί. Το είχα προτείνει στη μητέρα μου όταν μετά το θάνατο του πατέρα μου έμεινε ανασφάλιστη. Να το κάνει με κάποια φίλη της για να τη βάλει στο βιβλιάριο υγείας της. Τελικά δεν χρειάστηκε γιατί το 2016 ξαναμπήκαν στο ασφαλιστικό σύστημα όλοι οι ανασφάλιστοι χωρίς εισόδημα
Μαζί σου, μα νομίζω ότι είναι ολοφάνερο ότι ο λόγος που δε θεωρείται βασικό είναι ότι δεν αναγνωρίζονται ως βασικά εξίσου σημαντικά επιμέρους δικαιώματα, όπως π.χ. αυτό που αναφέρεις για την ασφάλιση.
Είναι γνωστό ότι γάμος και σύμφωνο συμβίωσης δεν είναι ισότιμα. Τα μόνα ισότιμα ως προς τις συνέπειες που επιφέρουν είναι ο θρησκευτικός και ο πολιτικός γάμος. Ο θεσμός του γάμου δεν ξηλώνεται, απλά έχουμε κάνει ένα βηματάκι μπροστά ως κοινωνία ώστε άτομα που ποτέ δεν ήθελαν να παντρευτούν να το κάνουν πλέον ευκολότερα χωρίς την κοινωνική κατακραυγή που υπήρχε παλιότερα.
Δεν υπάρχει θρησκευτικός γάμος, ένας είναι ο γάμος, και είναι ο πολιστικός. Στην εκκλησία γίνεται μια θρησκευτική τελετή, το χαρτί όμως που υπογράφεται στο τέλος, κρατικό είναι.
Συμφωνώ απόλυτα Λένα (κι εγώ πολιτικό έχω κάνει). Η διάκριση που έκανα αφορά τους ανθρώπους που θεωρούν ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ θρησκευτικού και πολιτικού γάμου καθώς έχω ακούσει άπειρες συζητήσεις πάνω σε αυτό.
Όσοι με ΠΡΉΖΟΥΝ που δεν έκανα “κανονικό” γάμο (γιατί έκανα απλά πολιτικό) γιατί δεν πήρα την ευχή του παπούλη, τους είπα να πάνε να κάνουν εκείνοι τον “κανονικό” γάμο, να πάρουν και την ευχή και μετά να μην πληρώσουν την εκκλησία. Θα σου πω εγώ πόσο παντρεμένος είσαι μετά…
(Αν και στην εκκλησία προπληρωνεις, γιατί οι καλές οι business δε δέχονται ούτε βερεσέδια ούτε φέσια )
Οι περισσότεροι παπάδες έχουν μετατρέψει την εκκλησία και τα μυστήρια σε μία καλοστημένη επιχείρηση. Αλλά υπάρχουν και λίγοι ιερείς που δεν παίρνουν χρήματα ούτε για γάμους ούτε για μνημόσυνα ούτε για τίποτα.
Ο γάμος υπάρχει για ένα και μόνο λόγο: Την κατοχύρωση της πατρότητας. Όλα τα άλλα (κληρονομικά, οικονομικά κλπ) υπάρχουν απλώς για να μας αναγκάσουν να παντρευτούμε.
Υπάρχουν όμως κι άνθρωποι που παντρεύονται αδιαφορώντας για την τεκνοποίηση. Κι αυτοί θα έχουν τουλάχιστον έναν λόγο για τον οποίο επέλεξαν να κάνουν γάμο.
Είναι λίγο μονόπλευρο αυτό που λες..
Η πατρότητα μπορεί να κατοχυρωθεί με αναγνώριση ή με τεστ DNA όταν δεν επαρκεί η αναγνώριση.
Όχι, βέβαια! Ο γάμος υπάρχει για να κατοχυρώνονται αυτόματα τα δικαιώματα όλων των πλευρών σε μια επίσημα καταγεγραμμένη σχέση.
Δηλαδή όποι@ δεν μπορεί ή δεν θέλει να έχει παιδιά, και μάλιστα με τον πατροπαράδοτο τρόπο ‘αποκτημένα’, δεν τ@ν αφορά ο γάμος; Και ποι@ είπε ότι η πατρότητα δεν κατοχυρώνεται εκτός γάμου; Και πως προεξοφλείς ότι όλ@ κοπτόμεθα τόσο πολύ για την κατοχύρωση της πατρότητας και μάλιστα της a la carte;
Όλα τα άλλα που λες, όπως βέβαια και η πατρότητα μπορούν να κατοχυρωθούν με νομικές διαδικασίες και δεν απαιτέιται γάμος. Ο γάμος απλά τα κατοχυρώνει όλα με μία πράξη.
Δεν είναι μόνο ότι τα παραπάνω κατοχυρώνονται απλά με μία πράξη, υπάρχουν επιπλέον δικαιώματα με βασικότερο το δικαίωμα να είναι οικογένεια. Φανταστείτε μια πολύ light εκδοχή π.χ. να κάνει αίτηση για βίζα μια οικογένεια για διακοπές σε κράτος και οι αιτήσεις να μη συνδέονται…
Αυτό δεν το γνώριζα αλλά φαντάζομαι έτσι είναι. Προσωπικά εξακολουθώ να πιστεύω οτι για δύο άτομα που θέλουν να κάνουν οικογένεια (δυστυχώς ακόμη μιλάμε μόνο για στρέιτ άτομα), ο γάμος είναι η πιο γρήγορη και εύκολη λύση. Ο πολιτικός πάντα, το χαρτί. Ο θρησκευτικός ειναι τελετή και άλλου παπά ευαγγέλιο.
Το χαρτί είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο αναγνωρίζεται νομικά οικογένεια, δηλαδή ούτε η ύπαρξη παιδιού/-ών είναι αρκετή.
Στο σχόλιο μου περί πατρότητας δεν κατάφερα να κάνω κατανοητό αυτό που ήθελα να πω. Θα προσπαθήσω να το επαναδιατυπώσω: Δεν πιστεύω ότι σήμερα οι άνθρωποι παντρεύονται για να κάνουν παιδιά. Ο γάμος όμως υπάρχει για αυτό το λόγο. Οι άντρες στις απαρχές των ανθρωπίνων κοινωνιών έπρεπε να βρουν ένα τρόπο για να κατοχυρώσουν την πατρότητα. Ακόμα κ σμρ αν μια γυναίκα κάνει παιδί με κάποιον άλλον, ο άντρας της θα θεωρηθεί αυτόματα πατέρας του παιδιού (φαντάζομαι ότι αυτό μπορείς σμρ να το αποδείξεις ή να το δηλώσεις, αλλά πιάνετε το νόημα θέλω να πιστεύω). Όλα τα υπόλοιπα (οικονομικά, κληρονομικά… Διαβάστε περισσότερα »
Η προστασία της οικογενειακής ενότητας ήταν πάντα εξίσου σημαντικός λόγος επισημοποίησης, αν όχι σπουδαιότερος από την κατοχύρωση της πατρότητας, π.χ. η αρπαγή της συζύγου του βασιλιά της Σπάρτης γίνεται αφορμή του Τρωικού πολέμου.
Κι εγώ αυτά έλεγα πριν παντρευτώ ότι δε χρειάζομαι ένα χαρτί για να είμαι με τον άνθρωπό μου, ότι ο γάμος έχει νόημα μόνο αν θες να κάνεις παιδί κλπ κλπ.Δεν τα λέω πια.Όταν ήρθε η ώρα και βρήκα τον άνθρωπο με τον οποίο ήθελα να παντρευτώ,αναθεώρησα πλήρως.Ήθελα να είμαι σε γάμο, ήθελα αυτός να είναι ο άνθρωπός μου, να έχουμε και οι δύο την νομιμοποίηση στα υπάρχοντά και των δύο, μου φαινότανε εντελώς φυσιολογικό και αναγκαίο ακόμα να παντρευτώ μαζί του. Τώρα, όσον αφορά τους γκέι, που θίχτηκε το θέμα, θυμάμαι είχα ακούσει μια συνέντευξη του Βαλλιανάτου όπου του… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα μου φαίνεται ξεπερασμένη η άποψη ότι πρέπει όλοι να παντρευτούμε μετά τα 30, έτσι, ψυχαναγκαστικά. Κάποτε οι γυναίκες παντρεύονταν γιατί δεν είχαν άλλο τρόπο επιβίωσης, τώρα όμως δεν ισχύει αυτό.
Επίσης δεν είναι ξεπερασμένο το θέμα της γυναικείας ψήφου από τη στιγμή που σε πολλά μέρη του κόσμου οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση στις κάλπες! Λίχο άστοχο το παράδειγμα….
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο γάμος είναι παρωχημένος. Οι τελετές έχουν να κάνουν με βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου να μοιράζεται-ανακοινώνει τα σημαντικά γεγονότα της ζωής του με τους κοντινούς του.
Στην Ελλάδα του σήμερα αυτό γίνεται με ορθόδοξο γάμο.
Σε διαφορετικές εποχές και διαφορετικούς πολιτισμούς οι τελετές διαφέρουν αλλά η ουσία μένει ίδια (πχ τελετές ενηλικίωσης σε διάφορες φυλές του κόσμου). Όπως και η κηδεία (απόχαιρετισμός) ή η βάφτιση (καλωσόρισμα καινούριου μέλους) έχουν βαθύτερους ψυχολογικούς σκοπούς και σχετίζονται με την φυση του ανθρώπου να δρα κοινωνικά και σε ομαδες.
Θέλω να σημειώσω ότι ειμαι άθεη 🙂
Εγώ καταλαβαίνω ότι ρωτάει διότι βλέπει ότι το μοντέλο δε δουλεύει όπως παλιότερα και αναρωτιέται για να χαλάνε τόσοι γάμοι και να μην είναι λειτουργικοι μήπως έχει ξεπεραστεί ο θεσμος; Μήπως προσπαθούμε να εφαρμόσουμε κάτι που δεν έχει εκσυγχρονιστει;
Είναι το μέσον για να φτιάξεις την δική σου οικογένεια . Αλλιώς είσαι καταδικασμένος να μείνεις σε αυτήν στην οποία βρέθηκες .