in

«Α, μπα» classics: Σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι ρατσιστές και ότι δεν θέλουν να κάνουν παρέα με μια Ελληνίδα

Πως κάνουμε φίλους σε μια ξένη χώρα;

Αγαπητή Α!μπα, έχει περίπου 6 μήνες που μαζί με τον άντρα μου και τα δυο παιδάκια μας μετακομίσαμε στην Ελβετία. Εγώ ακόμη δεν έχω βρει δουλειά, οπότε είμαι κυρίως στο σπίτι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

81db4fd9e1568425ebd6b79a087cebe5

Αγαπητή Α!μπα, έχει περίπου 6 μήνες που μαζί με τον άντρα μου και τα δυο παιδάκια μας μετακομίσαμε στην Ελβετία. Εγώ ακόμη δεν έχω βρει δουλειά, οπότε είμαι κυρίως στο σπίτι. Επίσης, δεν μιλάω ακόμη γερμανικά, αλλά έχω ξεκινήσει μαθήματα. Προσπαθώ λοιπόν να “γνωρίσω κόσμο”. Δεν έχει τύχει να ξαναπροσπαθήσω για κάτι τέτοιο γιατί έμενα πάντα στην ίδια πόλη και γενικώς πάντα γνώριζα εύκολα κόσμο για να κάνουμε παρέα. Νομίζω ότι μου έχει γίνει έμμονη ιδέα. Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος που ήθελε να έχει πολλές παρέες, ίσα ίσα απολάμβανα ιδιαίτερα να περνώ χρόνο μόνη και με τον άντρα μου. Όμως από τότε που ήρθαμε εδώ, θες επειδή μου βιδώθηκε από πριν το “εεεε εκεί που πάτε θα είναι δύσκολα γιατί θα είστε ολομόναχοι και σε τέτοια ηλικία κάνεις δύσκολα φίλους”, θες επειδή όντως με προβληματίζει ότι αν κάτι χρειαστούμε σε μια επείγουσα κατάσταση όντως δεν έχουμε κανέναν που να γνωρίζουμε , έχω ριχτεί πραγματικά στην αναζήτηση φίλων. Δυστυχώς, κάνω ιδιαίτερα γερμανικά, προτιμούσα κι εγω το φροντιστήριο γι αυτόν το λόγο αλλά δεν υπήρχε τέτοια δυνατότητα. Έχω γραφτεί σε ομάδες στο facebook για έλληνες, για expats για μαμάδες για ό,τι φαντάζεσαι. Στο σχολείο των παιδιών σπανίως συναντιόμαστε με άλλες μαμάδες γιατί είναι όλες πολύ βιαστικές και κάποιες φορές που προσπάθησα δεν μιλούσαν αγγλικά. Οπότε είμαι σε ένα συναισθηματικό σκαμπανέβασμα: μια απελπίζομαι ότι δεν θα κάνουμε ούτε ένα φίλο, μια τυχαίνει να βγούμε με κάποιον για καφέ και ενθουσιάζομαι και μετά απογοητεύομαι που δεν ξαναβγαίνουμε. Επίσης, δεν ξέρω πόσο πιεστική πρέπει να γίνω, στέλνω ας πούμε μνμ για καφέ, λαμβάνω απόρριψη, ξαναστέλνω ξαναλαμβάνω (είμαστε άρρωστοι, θα είμαστε εκτός πόλης κλπ). Ε μετά θεωρώ ότι δεν πρέπει να ξαναστείλω εγώ γιατί γίνομαι φορτική! Αχ τα γράφω και μου φαίνονται σαν να είμαι παιδάκι δημοτικού που πάει και λέει “θέλεις να γίνουμε φίλες;” και είμαι 38 χρονών! Αλλά αλήθεια νιώθω άβολα, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω, πόσο καιρό θα πάρει κλπ. Επίσης, όσον αφορά τους ντόπιους νιώθω και μειονεκτικά (κακώς το ξέρω), αλλά σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι ρατσιστές, ότι δεν θέλουν να κάνουν παρέα με μια Ελληνίδα και δεν μπορώ να βγάλω αυτές τις σκέψεις από το κεφάλι μου και νιώθω αμηχανία όταν μιλάμε, λες και μιλάω ας πούμε σε κάποιον γνωστό τραγουδιστή/ηθοποιό. Λες και αν τελικά γίνουμε φίλοι θα είναι κάποιο κατόρθωμα, που δεν είναι σωστό να το βλέπω έτσι, αλλά για κάποιο λόγο έτσι μου βγαίνει. Επίσης, να πω ότι ο άντρας μου έχει πολύ καλές σχέσεις με συναδέλφους στη δουλειά, αλλά είναι κι αυτός επιφυλακτικός για το αν είναι σωστό να προσκαλέσει κάποιον με την οικογένεια του να βγούμε γιατί δεν ξέρει αν είναι κάτι που το συνηθίζουν ή αν πρέπει οι σχέσεις να μείνουν αυστηρά επαγγελματικές. Ποια είναι η ερώτηση ή μάλλον ερωτήσεις: Πως κάνουμε φίλους – παρέες σε μια ξένη χώρα; Είμαι υπερβολικά ανυπόμονη; Είναι φυσιολογικό που αισθάνομαι έτσι;
-παπαγάλος

 

Αφύσικο πάντως δεν είναι, και οι έμμονες ιδέες φυσιολογικές είναι, είναι όμως προβληματικές επίσης. Οπότε είναι καλύτερο να εντοπίσεις τη ρίζα, παρά να καταπολεμάς τα συμπτώματα. Η ανάγκη σου, η αγωνία σου, ο φόβος σου, η αίσθηση ότι είσαι κοινωνικά κατώτερη, όλα αυτά να είσαι σίγουρη ότι φαίνονται, και δεν φαντάζεσαι πόσο φαίνονται, ούτε πόσο απωθητικά είναι για τους άλλους. Θέλεις να βρεις επιτέλους έναν για να γαντζωθείς απάνω του, και κανένας δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη να σε καλμάρει, γιατί δεν είσαι παιδί που ζητάει αγκαλιά, είσαι 38 χρονών άνθρωπος. Οι άλλοι έχουν ένα σωρό δικά τους θέματα, αν είναι να βγουν για καφέ θα είναι για να περάσουν ωραία με κάποιον που ταιριάζουν, όχι για να κάνουν παρέα σε κάποιον που θέλει παρέα με οποιονδήποτε. Πρόσεχε διπλά, γιατί αν κάποιος πλησιάσει, υπάρχει κίνδυνος ότι το κάνει για να εκμεταλλευτεί αυτή σου την ανάγκη και να βγάλει τα δικά του προβλήματα πάνω σου, τα προβλήματα που δεν αντέχει κανένας άλλος. Μπορεί όχι συνειδητά, αλλά η ζημιά που μπορεί να σου κάνει είναι ανεξάρτητη από την πρόθεση.

Οπότε επανέρχομαι. Γιατί σου έχει γίνει έμμονη ιδέα; Σε ποιον προσπαθείς να αποδείξεις κάτι, και τι είναι αυτό που θέλεις να αποδείξεις; Τι φοβάσαι; Προσεγγίζεις το θέμα, αλλά δεν το αναλύεις σε βάθος. Προσπάθησε να βρεις τι σε έχει αλλάξει τόσο πολύ, ειδικά εφόσον λες ότι δεν ήσουν της μεγάλης παρέας και ότι απολαμβάνεις την παρέα με την οικογένεια σου.

Φίλους δεν κάνεις επειδή πρέπει, φίλους κάνεις όταν συναντάς ανθρώπους που έχεις κοινά και υπάρχει επικοινωνία πέρα από τα τυπικά. Αυτά γίνονται φυσικά, αβίαστα, αλλιώς δεν γίνονται. Δεν γίνεται να στριμώχνεις και να κρύβεις ή να παραμορφώνεις αυτό που είσαι για να αρέσεις. Όσο βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους νιώθοντας ότι περνάς από συνέντευξη, δεν τους βλέπεις με κριτικό μάτι για να διακρίνεις αν ταιριάζεις μαζί τους. Και μην ξεχνάς ότι το μεγαλύτερο σου εμπόδιο είναι η γλώσσα. Όσο γρηγορότερα τη μάθεις, τόσο πιο εύκολα θα βρεθείς σε παρέες. Η Ελβετία δεν έχει και τη φήμη της πιο ανοιχτής κοινωνίας, αλλά όπως και να έχει, δεν θέλεις για παρέα όλη τη χώρα, μερικούς ανθρώπους για παρέα ψάχνεις.

Είσαι έξι μήνες εκεί. Ζητάς πολλά από αυτό το χρονικό διάστημα που μόνο ως προσαρμογής μπορεί να χαρακτηριστεί. Αργά ή γρήγορα κάποια γιορτή θα γίνει στο σχολείο, κάποιο παιδικό πάρτι, κάποια εκδήλωση στη δουλειά. Μη βιάζεσαι. Θα σου πρότεινα να κάνεις το πιο απλό, που χάνεις μέσα στο άγχος σου: να γίνεις τουρίστρια. Είσαι σε μια καινούρια χώρα. Γνώρισε τη.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

9 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Dr. Arisa
Dr. Arisa
4 χρόνια πριν

Μετα απο ένα 5ετες πέρασμα στη Γερμανία είμαι και εγώ τώρα στην Ελβετία. Αυτό που θα σε συμβουλευα είναι να προτείνεις μια δραστηριότητα και όχι καφε. Δεν είναι στην κουλτούρα τους το πάω για καφέ και αμπελοφιλοσοφω/ακούω για τη ζωή κάποιας που δεν γνωρίζω καλά. Πρότεινε περπατημα, επίσκεψη σε μια εκδήλωση/workshop κτλ. Πρέπει να γινεις ενδιαφέρουσα για να τους κερδίσεις. Εγώ τοσα χρονια έξω, πρόσκληση μόνο για καφέ έχω από μια Ελληνίδα και μια Ισπανίδα. Με τις κεντροβορειο ευρωπαιες πάντα κανουμε κάτι active και όχι passive.

Mr Mazis
Mr Mazis
4 χρόνια πριν

Επειδή γνωρίζω λίγο την Ελβετία: ειναι κοινωνία κλειστή, σχεδόν φατριαστική και πολύ πατριαρχική. Επίσης τοσο εξοργιστικά οργανωτική και κανονιστική, που για να παίξουν τα παιδιά πρέπει να κλείσεις ραντεβού βδομάδες πριν. Ο ξένος ειναι ξενος, όπως και στο πιο απομονωμένο Ελληνικό χωριό. Και κυριαρχούν απομονωτικές ιδέες που κάνουν έναν Ορμπάν, έναν Σαλβίνι ή έναν Τραμπ να μοιάζουν με παιδική χαρά. Ρατσιστές; Αρκετοί, αλλά οταν υπάρχουν και όλα τα προηγούμενα, ειναι δυσκολο να δεις τη διαφορά…..

no-no
no-no
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Mr Mazis

Αυτά που λες μάλλον τα έχεις συναντήσει στο χωριουδάκι της Χάιντι. Είναι άδικο να προσδίδεις όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς σε έναν ολόκληρο λαό. Καθόλου απομονωμένοι δεν νιώθουμε τόσα χρόνια στην Ελβετία. Υπάρχουν αυτοί που θέλουν να σε γνωρίσουν και να κάνουν παρέα μαζί σου και άλλοι που δεν θέλουν, όπως παντού. Είναι γενικά κλειστοί αρχικά αλλά όχι δυσπρόσιτοι. Εξάλλου ένα πολύ μεγάλο ποσοστό Ελβετών κάνουν σχέσεις/ είναι παντρεμένοι με ξένους, οπότε τους είναι ακόμη πιο εύκολο να έρθουν σε επαφή με άλλες κουλτούρες. Ναι, χρειάζεται προγραμματισμός για να παίξουν τα μικρά παιδιά. Τα πιο μεγάλα απλώς βγαίνουν έξω και παίζουν… Διαβάστε περισσότερα »

Mia idea
Mia idea
4 χρόνια πριν

Είμαι τόσα χρόνια εδώ, και μιλάω και τη γλώσσα πολύ καλά, έχω βέβαια προφορά κάνει μπαμ ότι είμαι ξένη και πετάω και λαθάκια οπωσδήποτε. Νομίζω ότι αυτό σίγουρα παίζει ρόλο, μη σου πω το μεγαλύτερο. Εγώ ας πούμε κάποιον που μιλάει σπαστά ελληνικά; ναι οκ θα είμαι ευγενική αλλά πως να στο πω…σκυλοβαριέμαι να περιμένω να τελειώσει μια πρόταση ψάχνοντας τις λέξεις και κάνοντας λάθη. Οπότε θεωρώ πολύ πιο πιθανό να σε πλησιάσουν άλλοι έξπατς που μιλάνε κυρίως αγγλικά ή σπαστά γερμανικά. Εξάλλου εκείνοι θα ψάχνουν νέες φιλίες όπως κι εσύ λογικά. Αν τώρα μιλάμε για βορειοευρωπαίους, πολύ σωστά ειπώθηκε… Διαβάστε περισσότερα »

Λιλά57
Λιλά57
4 χρόνια πριν

Βγάλε απτό μυαλό σου ο,τι μπορεί να φταίει η χώρα, η ηλικία, οι συνθήκες κλπ γιατί αν υπάρχει όρεξη ΟΛΑ γίνονται.Μην αναλύεις τι φταίει γιατί έτσι σίγουρα δεν θα κανείς φιλίες. Ξεκινά ομαδικές δραστηριότητες πχ ομαδικό τμήμα πιλάτες, χορό η κάτι άλλο που θα σε ενδιέφερε και πιάσε κουβέντα, παρε ένα βιβλίο η το λαπ τοπ κ πήγαινε σε ένα καφέ από αυτά που υπάρχουν μεγάλα τραπέζια κ διάφοροι άγνωστοι κάθονται μαζί (τύπου σταρμπακς) κ σχολίασε το βιβλίο της διπλανης σου, βγες στα συνοικιακά μαγαζάκια με ρούχα κ πιάσε κουβέντα στις πωλήτριες την ώρα που κοιτάζεις τα ρούχα. Η γλώσσα… Διαβάστε περισσότερα »

Kritikothessalonikia
Kritikothessalonikia
4 χρόνια πριν

Εγώ πάντως που τά πέρασα όταν πρώτο ήρθα στην Τσεχία και έπεσα πάνω στις παρέες τών Ελλήνων, που όπως έχω ξαναπεί καθόλου δεν μου άρεσαν, θα σέ συμβουλευα να μήν αισθάνεσαι σάν νά περνάς από συνέντευξη, αλλά να προσπαθήσεις να χαλαρώσεις και να εστιάσεις στο άν σου κάνουν για παρέα οι άνθρωποι που γνωρίζετε και βγαίνετε μια ή δύο φορές όπως λες… Προσπάθησε να δείς άν σου κάνουν στ αλήθεια για παρέα και τί είδους άνθρωποι είναι, μήν έχεις άγχος άν θα τούς κάνεις εσύ! Στο κάτω κάτω είσαι και εσύ εκεί, που πρέπει να διαλέξεις όχι μόνο αυτοί! Άλλωστε,… Διαβάστε περισσότερα »

Woooo
Woooo
4 χρόνια πριν

Λέει “οι άλλες μαμάδες” στο σχολείο. Τι, οι μπαμπάδες δεν πάνε να ελέγξουν την πρόοδο των τέκνων τους στην Ελβετία?

dim
dim
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Woooo

Έλα, υπερβάλεις :/
Δηλαδή πάει στο σεξισμό? Μπορεί να μη θέλει να σχετιστεί με τους μπαμπάδες ή απλά να θέλει γυναίκα φίλη στην παρούσα φάση.
Αν πάντως μιλας για σεξισμό, και το δικο σου έχει μια μικρη δόση μέσα του. Οι μπαμπάδες πανε για να ελέγξουν την πρόοδο ενώ οι μαμαδες για να τα πάρουν απο το σχολείο?
Χωρίς διάθεση αντιπαράθεσης το σχόλιο αλλά όντας σε παρόμοια θέση λόγω συνειδητών μεταβολών σε φιλικές σχέσεις νιώθω τη γραφούσα.

Karamouza
Karamouza
4 χρόνια πριν

Θα συμφωνήσω με τη Λενα, ειναι μικρο το χρονικο διαστημα. Επισης ζωντας στο εξωτερικο, κατι που καταλαβα ειναι οτι για να γνωρισεις κοσμο πρεπει να βγεις απο το comfort zone και να πας και σε συναντησεις που ισως μεχρι τώρα να μην πήγαινες: να πας σε ενα pot luck, να βγεις για ποτο μετα τη δουλειά κι ας είσαι πτωμα ειδικα στην αρχη, να βγεις για ποτό και να πιεις και λιγο παραπανω (do like the loclas) αλλα πρέπει οπωσδηποτε να μαθεις τη γλωσσα γιατι διαφορετικα θα αισθάνεσαι συνεχεια οτι δεν μπορεις να συμμετέχεις. Εν ανάγκη κανε practice με το… Διαβάστε περισσότερα »