«Α, μπα» classics: Πώς θα γλιτώσω από τις παγίδες του μυαλού μου;

Καλησπέρα Λένα Πριν 3 χρόνια μπλέχτηκα σε μια λάθος σχέση. Αν και με βασάνιζε πολύ και μονίμως σκεφτόμουν πως να το κόψω, αν γυρνούσα πάλι το χρόνο πάλι θα αφηνομουν να το ζήσω. Με αυτόν ένιωσα ίσως πρώτη φορά τι σημαίνει να σε απογειώνει ένας έρωτας. Ένιωθα πολύ αδύναμη να το πάρω απόφαση, παλινωδουσα με χωρισμούς και προθεσμίες χωρισμού, αλλά τελικά μόνο όταν το έκοψε αυτός τελείωσε. Όχι μαχαίρι όμως, αμολάει την καλούμπα, τη μαζεύει και άντε πάλι. Και εκεί που ζορίζομαι και λέω ας το πάρω απόφαση τουλάχιστον έτσι πρέπει, να ένα τηλέφωνο με ένα μου λείπεις, πρόταση να βρεθούμε ερωτικά και πάλι να έχω δεύτερες σκέψεις. Με τον χωρισμό μας συνέπεσε να έρθει στη δουλειά νέος προϊστάμενος. Νέος, ωραίος, παντρεμένος και υπέροχος διευθυντής, καμία σχέση με το προηγούμενο σεξιστικό γουρούνι που είχα. Και αρχίζω να τον ερωτεύομαι και βλέπω ότι και αυτός ελκύεται από εμένα. Και ενώ τρέχω όλο χαρά στο γραφείο που θα τον δω, προσπαθώ να αποφύγω κοντινές επαφές και να κρατάω τον εαυτό μου να μην μπλέξει. Νιώθω ότι και ο ίδιος κάνει προσπάθεια, η οικογένεια του σημαίνει πολλά για αυτόν όπως και η δουλειά του και πιστεύω ότι δεν θα ήθελε ούτε αυτός να ρισκάρει τίποτα από τα δυο, αλλά του αρέσω, φαίνεται. Σε εμένα τώρα οι χαλαρές στιγμές ελαφρού φλερτ μαζί του μου γλυκαίνουν το ζόρι από εκείνον, ωστόσο αν παρασυρθώ ξέρω πως θα δω το ίδιο έργο. Όταν το μυαλό μου γυρίζει στο λάθος Α απομακρύνεται το μυαλό μου από το λάθος Β. Δεν είναι πρόβλημα καταστάσεων είναι κυρίως mindtrap. Ουσιαστικά είναι σαν το να συντηρώ στο μυαλό μου το ένα λάθος με απομακρύνει από το άλλο. Πως τελικά θα γλιτώσω από τις παγίδες του μυαλού μου;

-Από το ένα λάθος στο άλλο

Χρειάζεται να κάνουμε μερικά λάθη για να φτάσουμε στα σωστά, γιατί αν δεν ζήσεις στο πετσί σου ότι το γοητευτικό παντρεμένο αφεντικό σου είναι ένας δειλός δυστυχής που φλερτάρει με όλες τις υφιστάμενες σε όλα τα γραφεία που πάει, πώς θα κρατήσεις μικρό καλάθι την επόμενη φορά που κάποιος σου πουλήσει φούμαρα εκ του ασφαλούς;

Ανάλογα με τις εμπειρίες σου και την ηλικία σου μπορεί να κάνεις τώρα ακριβώς τα λάθη που πρέπει να κάνεις για να φτάσεις στα σωστά. Τα λάθη χρειάζονται, αρκεί να μην επαναλαμβάνονται. Κάτι στον τρόπο που γράφεις την πρώτη σχέση όμως με ανησυχεί. Εξακολουθείς να θεωρείς ρομαντική αυτή την ιστορία, ενώ δεν ήταν ρομαντική. Ήταν ένα παιχνίδι εξουσίας στο οποίο συμμετείχες χωρίς να συμβάλλεις. Αυτό που είναι κοινό και στις δύο ιστορίες είναι ότι δεν είσαι ισότιμος παίχτης. Στην πρώτη περίμενες να σε πάρει τηλέφωνο, περίμενες και να σε παρατήσει. Τώρα ερωτεύτηκες κάποιον που έχει οικογένεια, άρα είσαι πάλι η δεύτερη επιλογή. Δεν βρίσκω τίποτα ρομαντικό σε όλα αυτά. Ελπίζω να καταφέρεις να το δεις κι εσύ έτσι. Σύντομα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News