Αγαπημένο α-μπακι, αντιμετωπίζω ένα ζήτημα με τον καλύτερό μου φίλο, που με απασχολεί πολύ. Τον τελευταίο καιρό (1 μήνα) δεν θέλει να βγαίνει, όταν κανονίζουμε με παρέα δεν έρχεται γιατί «δεν έχει όρεξη» και, γενικώς, είναι πολύ αδρανής και κλεισμένος στο καβούκι του, χωρίς προφανή λόγο. Προσπάθησα πολύ να κατανοήσω την κατάσταση, να προτείνω λύσεις και δραστηριότητες που μπορεί να τον βοηθήσουν, αλλά μάταια. Τείνω να κάνω πολλές ερωτήσεις για το τι έχει, με τι σχετίζεται η άρνησή του κ.λπ. για να καταλάβω, αλλά τσινάει. Επειδή σκέφτηκα ότι τα πράγματα μπορεί να γίνουν χειρότερα –η κατάθλιψη δεν είναι σπάνια στην ηλικία των 20– του βρήκα ψυχολόγο (μετά από σύσταση και δωρεάν) και δέχτηκε να πάει. Προσπαθώ να του φτιάξω τη διάθεση, αλλά μάταια. Δεν ξέρω τι να κάνω, να τον αφήσω ήσυχο, όπως φαίνεται να θέλει, ή να συνεχίσω να προτείνω εξόδους και δραστηριότητες (τακτική η οποία δεν έχει ευδοκιμήσει μέχρι στιγμής); Ποια είναι η άποψή σου;
Η άποψή μου είναι ότι ο φίλος σου έχει έναν πολύ καλό φίλο. Έκανες το καλύτερο που μπορούσες να κάνεις. Οι φίλοι δεν μπορούν να βοηθήσουν στην κατάθλιψη του φίλου τους γιατί είναι πολύ άμεσα αναμεμειγμένοι, όπως λες «πονάει».
Συγχαρητήρια που έδρασες τόσο ώριμα και υπεύθυνα και του βρήκες και λύση. Το ότι δέχτηκε να πάει είναι πάρα πολύ καλό σημάδι. Ελπίζω να ξεκίνησε και να μην κάνει κοπάνες. Δεν μπορείς να του φτιάξεις τη διάθεση, ναι, είναι μάταιο – πρέπει να το δεχτείς. Μπορείς να του συμπαρασταθείς και να δείχνεις ότι δεν θα τον εγκαταλείψεις σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή και αυτό το έχεις ήδη αποδείξει. Συνέχισε να προτείνεις δραστηριότητες, κρατώντας και μια απόσταση – οξύμωρο, αλλά αυτό πρέπει να κάνεις. Μην αισθάνεσαι τύψεις που δεν μπορείς να βοηθήσεις περισσότερο, είναι πολύ πέρα από τις δυνάμεις σου, σου λείπει η συναισθηματική απόσταση και σου λείπουν και τα εργαλεία. Η κατάθλιψη δεν είναι απλώς κακή διάθεση και δεν αρκεί η δική σου διάθεση, όσο καλή κι αν είναι, για να τον γιατρέψεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
