«Α, μπα» classics: Πώς μπορώ να συμπαρασταθώ σε μια έγκυο;

Με αφορμή την ερώτηση 7 της 13/12/2017, την απάντηση και κυρίως το ανοιχτό κάλεσμα της 1/11/2017 θέλω να με βοηθήσεις στο εξής: η αδερφή μου είναι έγκυος (στα μισά περίπου) μετά από προσπάθεια 3 ετών και σύντομα ελπίζω να γνωρίσω τον ανηψιό μου. Εγώ είμαι 40 ετών, ελεύθερη χωρίς παιδιά και μένω σε διαφορετική πόλη από την αδερφή μου και τον άντρα της. Μιλάμε στο τηλέφωνο με την αδερφή μου και μου λέει τους προβληματισμούς της (σε αντίθεση με εμένα που είμαι δυστυχώς πιο κλειστός χαρακτήρας) και ξέρω ότι έχει αγωνία για όλο αυτό που έρχεται, το μεγάλωμα του παιδιού, την αλλαγή στη συζυγική ρουτίνα, τις δυσκολίες στη δουλειά που θα γίνουν δρυμίτερες μετά τη γέννα, την κούραση, το άγνωστο μέλλον με την ευθύνη ενός ανθρώπου να είναι πάντα το πανοφόρι σου, ακόμα και το πως ανατρέφεις ένα αγοράκι (στην πατρική οικογένεια είμαστε 4 κόρες) και κυρίως τα βασανιστικά ερωτήματα αν όλα θα πάνε καλά – η εγκυμοσύνη, ο τοκετός, η υγεία του παιδιού. Πες μου α,μπα μου, εγω δεν είχα ποτέ εγκυμοσύνη, πως να βοηθήσω (κυρίως ψυχολογικά γιατί πρακτικά δεν μπορώ να κάνω πολλά), τι χρειάζεται μία έγκυος να ακούει από την αδερφή της, πως μπορώ να υποστηρίζω χωρίς να φαίνομαι άσχετη, χωρίς να γίνομαι κουραστική, πως να αποφύγω όλα αυτά τα λάθη που κάνουμε όσοι δεν ξερουμε τι σημαίνει κύηση;;; Άσε που μεταξύ μας τα παιδιά τα αγαπώ, έχω ωραίες θεωρείες, αλλά από μακρυά, γιατί από κοντά με κουράζουν σε δύο ώρες (δυστυχώς). Μία μέλλουσα (κακιά;) θεία

-Θεία Κούλα

Δυο ώρες; Μια χαρά είσαι!

Δεν χρειάζεται οπωσδήποτε να ξέρεις κάτι από μέσα για να συμπαραστέκεσαι σε κάποιον, όποιο και αν είναι το θέμα. Αυτό που χρειάζεται πάντα, και είναι το πιο βασικό, είναι να ακούς. Να ακούς, γιατί ο άλλος θέλει να μιλήσει, τις απαντήσεις τις περισσότερες φορές τις ξέρει και μόνος του. Αν έχει αγωνία για την υγεία της, για τον τοκετό, για την υγεία του παιδιού, τι μπορείς να πεις; Δεν μπορείς να πεις τίποτα, εγγυήσεις δεν υπάρχουν, το ξέρει και η ίδια. Κατά πάσα πιθανότητα όλα θα πάνε καλά, αλλά μπορείς να το εγγυηθείς; Δεν μπορείς να της πάρεις την αγωνία, ακόμα και αν ήσουν ειδικευμένος γυναικολόγος. Οπότε, κυρίως άκου. Άκου, και κάνε ερωτήσεις για να καταλάβεις τι σου λέει. Ρώτα την πώς νιώθει. Και μετά άκου.

Όταν έρθει το μωρό, είναι πιθανό να αλλάξουν και τα δικά σου συναισθήματα, όχι για όλα τα μωρά της γης, αλλά για το συγκεκριμένο, και να αντέχεις διάφορα που τώρα σου φαίνονται δύσκολα. Τότε θα μπορείς να προσφέρεις πραγματική βοήθεια. Η πιο σημαντική είναι να της προσφέρεις ύπνο κρατώντας το μωρό, αλλά και το φαγητό, τα πλυμένα ρούχα, οι γραφειοκρατικές δουλειές, όλα αυτά θα είναι πολύτιμη υποστήριξη για για αυτή και τον άντρα της. Μένετε σε άλλες πόλεις, αν βρεις ευκαιρία να πας από κοντά για λίγες μέρες θα σου είναι ευγνώμων.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News