Αγαπητή Α Μπα, Διαβάζω συνέχεια στάτους στα οποία φαίνεται η καταστροφική επίδραση που έχει η συμπεριφορά των γονιών στα παιδιά τους. Προτείνεις (και σωστά νομίζω) πως πρέπει να απομακρυνθούν από αυτούς και να ζήσουν τις ζωές που θέλουν, ακόμη και διώχνοντας τους γονείς τους από τη ζωή τους, με ό,τι κόστος και αν έχει αυτό για τους ίδιους. Πώς γίνεται να είναι τόσο συχνά αυτά τα φαινόμενα. Παράλληλα, γιατί συζητιούνται τόσο λίγο; Πώς μπορούν τόσοι άνθρωποι να εκμεταλλεύονται την χαρά, τη δροσιά και τη δύναμη των παιδιών και να μη μιλάει κανείς. Κανείς να μην προειδοποιεί τα παιδιά; (ευχές για το δικό σου, χάρηκα σα να σε ξέρω από κοντά)
– lolitos
Είναι ταμπού αυτή η κουβέντα, είναι αλήθεια. Ως κοινωνία περνάμε από μια φάση θεοποίησης των παιδιών και έχουμε φτάσει την ιδέα της ιερότητας της παιδικής ηλικίας σε κάπως ανθυγιεινά επίπεδα. Όταν κάνεις παιδιά αλλάζεις κοινωνικό στάτους, οι συγγενείς σου φέρονται με περισσότερο σεβασμό, άγνωστοι σου ανοίγουν πόρτες, μικρές και μεγάλες ενδείξεις τέτοιου είδους, ανόητες αλλά για μερικούς σοβαρές, οπότε πολλοί τα κάνουν ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο. Τα χρησιμοποιούν για να ανακουφιστούν από τις σφαλιάρες που τρώνε ή που έχουν φάει, ή τουλάχιστον, το προσπαθούν. Μαζί κάποιοι έχουν και την εντύπωση ότι έχει αλλάξει και στ’ αλήθεια κάτι ως προς τις ικανότητες τους. Αν τα παιδιά δεν αντιμετωπιζόταν ως παράσημα, ίσως να έκαναν μόνο αυτοί που πραγματικά θέλουν να αναλάβουν αυτή την ευθύνη. Μου άρεσε πολύ το «γιατί δεν προειδοποιεί κανείς τα παιδιά». Είναι τρυφερό με την ουσιαστική έννοια, όχι των αστραφτερών διαφημίσεων για παιδικά γάλατα. Σε ευχαριστώ για τις ευχές.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε που τα παιδιά μιλούσαν στον πληθυντικό στους γονείς τους. Η μητέρα μου ας πούμε μιλούσε στον πληθυντικό στον πατέρα της. Λες και ηταν στο στρατό. Οι γονείς επιβάλλονταν ως οικιακοί πάπες και απαγορεύονταν να σκέφτεσαι ότι κάνουν λάθη κι ακόμα κι αν το σκεφτόσουν, ε μάνα / πατέρας ήταν! Στο σήμερα, η συνάδελφος μου που έκανε παιδί πριν δύο χρονια, μιλάει όλη μέρα ΜΟΝΟ για το παιδί της. Έπαψε να υπάρχει σαν μονάδα και υπάρχει μόνο μέσα από τα παιδί της. “Φάγαμε, είπαμε την πρώτη μας λέξη, χεσαμε σε γιογιό”. Για να… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πάντως επειδή βαριόμουν απίστευτα όταν φίλοι, γνωστοί κλπ μου λέγανε για τα παιδιά τους ή μου έδειχναν 800 φωτογραφίες τους, τώρα που έγινα μάνα αν κάποιος δε με ρωτήσει δεν παίζει να του πω τι κάνει το γιοκαρινι μου, ούτε φώτο να του δείξω ούτε τπτ!!!
Ευτυχώς υπάρχουν πλέον πολλοί σαν κι εσένα andi και υπάρχει ελπίδα στον κόσμο!
Aloutero, με δίχρονο δύσκολο το μίνι αν δεν θες να φανεί όλος ο εσωτερικός σου κόσμος. Το πόσες φορές θα σκύψεις για να κλείσεις το χριτς χρατς από τα παπούτσια, να μαζέψεις την πιπίλα από το έδαφος, να μαζέψεις το νήπιο από το έδαφος, να κλείσεις το μπουφάν, να ισιώσεις την σαλιάρα, να ανοίξεις το μπουφάν, να σκουπίσεις μύτη, να δεις που έκανε μιμί, να κάνεις μάκια το μιμί, να, να, να, δεν μπορώ να ξεκινήσω να σου περιγράφω. Δεν είναι ζήτημα σεμνοτυφίας, ζήτημα πρακτικό είναι.
Θα συμφωνούσα αλλά η συζήτηση αφορούσε το τι θα βάλει στα μπουζούκια που θα πάει στην κοπή της πίτας της εταιρείας του άντρα της.
Πάσο.
“Αν τα παιδιά δεν αντιμετωπιζόταν ως παράσημα, ίσως να έκαναν μόνο αυτοί που πραγματικά θέλουν να αναλάβουν αυτή την ευθύνη.” Και πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας τότε…
Θεωποιηση τών παιδιών, ολοκλήρωση της γυναίκας, πατριαρχία, όλα συμβάλλουν. Δεν ήθελαν όλοι οι γονείς να έχουν παιδιά πραγματικά, τα παιδιά συμβολίζουν κοινωνικές αξίες και εκπληρώνουν έμμεσα άλλα πραμματα που δεν έγιναν πραγματικότητα.
Πολύ καλή η ερώτηση και η απάντηση! Βγάζουν ένα αίσθημα αγνού ενδιαφέροντος για τα παιδιά και το μεγάλωμα τους σε υγειεις ενήλικες.
Α, μπα, σ’ αγαπώ πιο πολύ για αυτή την απάντηση. Αλλά την ερώτηση, να πω την αλήθεια δεν την κατάλαβα. Αναφέρεται ο γραφών/ούσα σε ενήλικα παιδιά που πρέπει να κόψουν σχέση με γονείς; Αναφέρεται σε παιδάκια, δηλαδή σε ιδρυματοποίση, foster care, κτλ; Τι εννοεί να προειδοποιηθούν τα παιδια;
Είναι.. εδώ Τσεχία που βρίσκομαι τά τελευταία τρία περίπου χρόνια, κάνει παιδί απρόσεκτα άκριτα και αβερτα το κάθε ακαλλιέργητο πλάσμα, μέ τήν πίεση τής κοινωνίας εξίσου όπως και στην Ελλάδα, με την διαφορά ότι εδώ παίρνουν και ένα αρκετά καλό βοήθημα από το κράτος για το κάθε παιδί, και έχουν και μάξιμουμ τρία χρόνια δικαίωμα να λείψουν από την δουλειά τους, και η θέση τους εξασφαλισμένη. Δεν δίνουν στήν πορεία σημασία ιδιαίτερη στο παιδί, δεν διαπαιδαγωγουν ιδιαίτερα, άν κρίνω από τούς τρόπους και τήν γενική αδιαφορία τούς ώς λαός, για το οτιδήποτε. Οπότε ναι, είναι παράσημο τό παιδί, το κάνουν… Διαβάστε περισσότερα »
https://www.businessinsider.com/the-ultimate-status-symbol-is-a-big-family-2015-5?IR=T
ειχα διαβασει αυτο και το ειχα κανει και save…..
Πολύ ενδιαφέρον !!
Όμορφη ερώτηση…
Αναμενόμενα όμορφη απάτηση!!! (με την έννοια ότι τη θέλαμε και την περιμέναμε!)
Για άλλη μια φορα, φοβερή η απάντηση της Α-μπά!!!!!!!!!
Είναι.