Το ότι ζω έναν ιδανικό έρωτα μέσα στο κεφάλι μου, διότι έξω δεν μπορεί ούτε θέλει ούτε πρόκειται να βγει, είναι πρόβλημα per se; Πρέπει δηλαδή οπωσδήποτε να το κοιτάξω, να σπαταλήσω χρόνο και χρήμα σε ψυχολόγους, να αναστατωθω; Έχω οικογένεια, σε όλους φέρομαι άψογα (“άψογα”, τέλος παντων, προσπαθώ όσο μπορώ και δεν φαίνεται να έχει κάποιος παράπονο), απλως κάποιες ώρες την ημέρα σκέφτομαι πώς θα ήταν τα πράγματα αλλιώς με κάποιον άλλο, υπέροχο, άνθρωπο. (Γαμώ θα ήταν.) Στην πραγματικότητα, αν γινόταν κάτι αντίστοιχο σίγουρα θα ήταν δύσκολο, μπερδεμένο, θα έβγαιναν όλα τα κόμπλεξ αμφοτέρων στην επιφάνεια, γενικά ταλαιπωρία, όπως όλη η πραγματική ζωή. Ενώ τώρα…υπέροχα. Συνέχεια χαρούμενη και σε εγρήγορση, περιμένω μια φορά το δίμηνο-τρίμηνο έναν αποχαιρετισμό ή ένα καλωσόρισμα για ένα σταυρωτό φιλι, είμαι απόλυτα ευχαριστημένη με την καθημερινή φιλική επαφή. Υπάρχει κάτι μεμπτό; Εχω περάσει τα όρια της (ψυχοσυναισθηματικης)φαντασίωσης; Και αν ναι, ποιος τα όρισε και γιατί;
– Η απαράδεκτη
Το γεγονός ότι αποφεύγεις να πεις τι ακριβώς συμβαίνει, σε συνδυασμό με το ότι έστειλες αυτή την ερώτηση, δείχνει ότι ξέρεις τι κάνεις και για ποιο λόγο δεν θα έπρεπε να το κάνεις, και ελπίζεις να σε σπρώξει κάποιος στη σωστή κατεύθυνση χωρίς να πονέσεις. Δεν υπάρχει κανείς που μπορεί να το κάνει αυτό για σένα. Τα όρια που λες εσύ τα ορίζεις, τα έχεις ήδη ορίσει, και νιώθεις ότι τα έχεις ξεπεράσει.
Το θέμα που έχεις δεν είναι αν η φαντασίωση σου θα είχε εφαρμογή στην πραγματική ζωή. Αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις. Το θέμα είναι ότι το κίνητρο σου για να ζεις είναι μια φαντασίωση. Τι κάνεις με την ζωή που έχεις; Δεν την διάλεξες; Γιατί την απορρίπτεις;
Δεν «πρέπει οπωσδήποτε» να αναστατωθείς. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που δεν ζουν την ζωή τους και απλώς, υπάρχουν. Αναρωτήσου μόνο, όταν περάσουν τα χρόνια και έχει τελειώσει ο χρόνος, όταν θα κοιτάξεις πίσω – και αυτό, αν δεν διακοπεί η ζωή σου πριν της ώρας της, είναι κάτι που θα συμβεί οπωσδήποτε, τον απολογισμό δεν θα τον γλιτώσεις – τι θα πεις στον εαυτό σου για τον τρόπο που χειρίστηκες τον χρόνο που σου δόθηκε πάνω στη γη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Άντε καλέ δεν είδες εγώ τις προάλλες πήρα Νομπελ Ιατρικης, μην κοιτάς που με σαμποτάρανε. Γι αυτό σου λέω καλύτερα από μέσα σου να τα λες γιατί άμα τα φανερώνεις σου τη χαλάνε τη χαρά.
Μη μασάς, κάνε όνειρα. Αρκεί να μην τα πιστευεις κιολας.
1. Ο χρόνος με τον ψυχολόγο δεν είναι σπατάλη. Αυτό που κάνεις μπορεί και να είναι…δεν ξέρω με σιγουριά, εσύ ξέρεις τι δεν κάνεις εξαιτίας της φαντασίωσης σου.
2. Όλοι λίγο πολύ έχουν απωθημένα. Βολεύουν για διάφορους λόγους… Μπορείς να μάθεις να ζεις με αυτά.
3. Γράψε αυτά που φαντάζεσαι. Περιέγραψε την ιστορία που ζεις στο μυαλό σου, ή πήγαινε σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής.