Helloo! Αφού διάβασα για ακόμη μια φορά τη στήλη σου, μου ήρθε στο μυαλό κάτι που θέλω να το συζητήσω. Είμαι μικρή 20 χρονών αλλά νιώθω “μεγάλη” και κάπως σοβαρή για την ηλικία μου. Έχω 2 φίλους καλούς παιδικούς που σε γενικές γραμμές είμαστε καλά. Όσο μεγαλώνουμε όμως ο καθένας γνωρίζει και νέα άτομα, τυχαία ή από τη σχολή και ακούγοντας τις ιστορίες των φίλων μου θέλω να σταματήσω να κάνω παρέα μαζί τους. Έχουν αρχίσει το κάπνισμα, τους μπαφους, αλλάζουν τα αγόρια και τις κοπέλες τον έναν μετά τον άλλον και αυτό γιατί τους παράτησε μια γκομενα/γκομενος και θέλουν να τα σπάσουν, να πίνουν, να καπνίζουν κτλ. Προφανώς δεν κάνουν τα ίδια μαζί μου, ούτε με αναγκάζουν να τους ακολουθήσω ούτε τίποτα. Απλά δεν μ αρέσει να τους βλέπω να αλητευουν μόνο και μόνο για να είναι στη μόδα, γιατί γι αυτό το κάνουν. Τους ρωτάω τι σου προσφέρει ο μπαφος και λένε όλοι κάνουν για να χαλαρώσουν, είναι ωραίο δεν έχω ξανανιώσει έτσι. Πέρα από αυτά, στη σχολή μου έχω γνωρίσει κι άλλα άτομα και όσο περνάει ο καιρός νιώθω πως με κανένα δεν περνάω καλά, νιώθω πως όσο μεγαλώνω έχω τόσες απαιτήσεις και κανένας δεν μου κάνει. Σε όλους βρίσκω κάτι που με χαλάει σε σημείο να ξενερώνω και δεν καταλαβαίνω, πάντα είχα φίλους που ήμασταν διαφορετικοί, δεν είχαμε κοινά και ούτε μου άρεσαν όλα όσα έκαναν αλλά γούσταρα την παρέα τους. Τι άλλαξε; Υ.Γ: είμαι σε σχέση τον τελευταίο χρόνο και είναι ο μόνος άνθρωπος που νιώθω ότι ταιριαζω.
Άλλαξε ότι ενηλικιώνεσαι και καταλαβαίνεις καλύτερα τι σου ταιριάζει και δεν φοβάσαι να απορρίψεις. Το «πάντα» που αναφέρεις είναι το λύκειο και το γυμνάσιο. Τότε δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για διαφοροποίηση, τα ενδιαφέροντα, οι υποχρεώσεις και οι στόχοι είναι αρκετά πιο κοινοί, και περιστρέφονται γύρω από την σχολική ζωή. Οι γύρω σου αλλάζουν, και θα αλλάξουν κι άλλο όσο περνάνε τα χρόνια, όπως θα αλλάζεις κι εσύ. Ωραία που ταιριάζεις με τον φίλο σου. Θα βρεις κι άλλους ανθρώπους με τους οποίους θα ταιριάζεις. Προσοχή στο αφ’ υψηλού μόνο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
