«Α, μπα» classics: Ο άντρας μου και η μητέρα μου ανταγωνίζονται

Γεια σου Λένα! Δεν είμαι σίγουρη, αν έπρεπε να σου στείλω, αλλά πιστεύω τόσο πολύ στο μυαλό σου, που νομίζω ότι σε εμπιστεύομαι κιόλας. Η ερώτησή μου αφορά τη σχέση μου με τη μάνα μου και τον άντρα μου. Έχουν έναν ανταγωνισμό μεταξύ τους άλλο πράγμα. Της μάνας μου της κακοφαίνεται, γιατί είναι κατώτερός μου μορφωτικά, και ο άντρας μου ενοχλείται, που δεν της έχω κόψει ακόμα την καλημέρα, παρ’ όλο που με μεγάλωσε κάπως σκληρά. Ισχύουν και τα δύο. Φαντάσου ότι είμαι στον κύκλο με την κιμωλία και αυτοί τραβάνε, για το ποιος θα με πάρει με το μέρος του. Τόσο βλάκες. Όσον αφορά τον πόνο έχω μάθει να μη δείχνω ότι πονάω, ποτέ τους δεν θα το μάντευαν πόσο με πληγώνουν, όταν εκφράζονται με άσχημα λόγια ο ένας για τον άλλον και όταν κάνουν διαγωνισμό για το ποιος είναι πιο κεντρικό πρόσωπο στη ζωή μου. Ο άντρας μου φυσικά, αλλά δεν είμαι από τους ανθρώπους, που θα διέγραφαν τη μάνα τους. Μήπως υπάρχει καμιά πρόταση-λύση για το πώς πρέπει να φερθώ, ώστε να σταματήσουν, να τραβάνε; Ή έστω να μη με νοιάζει; Ή ακόμα καλύτερα: μήπως βλέπεις τη ρίζα του προβλήματος;

-Μια αναγνώστρια

Δεν ξέρω ποια είναι η ρίζα του προβλήματος. Αυτό που ξέρω είναι ότι πάντα αυτός που ρωτάει είναι αυτός που πρέπει να αναλογιστεί τον ρόλο του στο πρόβλημα που έχει, γιατί τους άλλους ανθρώπους δεν μπορεί να τους ελέγξει. Θέλεις να σου πω ποιος φταίει; Δεν είμαι δικαστής. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι είσαι συνυπεύθυνη, και όχι θύμα που πονάει και δεν το δείχνει. Αν δεν θα μάντευαν ποτέ τους πόσο σε πληγώνουν, πολύ κακώς, γιατί πρέπει να το πεις και να μην τους προστατεύεις, ή να μην ζεις ως οσιομάρτυρας αποκαλώντας τους και βλάκες από πάνω.

Το «ισχύουν και τα δύο» με προβλημάτισε, γιατί αν ισχύουν και τα δύο, τότε πιστεύεις ότι ο άντρας σου είναι κατώτερος σου μορφωτικά, και δεν ξέρω τι θα πει αυτό στον κόσμο σας, αλλά αν είναι θέμα που προκαλεί πληγές, τότε πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να σημαίνει και κατώτερος σε άλλους τομείς, όπως κοινωνικά, ή, ακόμα χειρότερο, πνευματικά. Αν θεωρείς ότι ο άντρας σου είναι η οικογένεια που διάλεξες – πολύ σωστό – τότε δε νομίζω ότι είναι καλό για το γάμο σας να πιστεύεις ότι τον ξεπερνάς σε κάτι επειδή το πτυχίο σου είναι από το Χάρβαρντ ενώ το δικό του είναι από το Κορνέλ. Ο άντρας σου ίσως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό που αισθάνεσαι εσύ γι’αυτόν, οπότε προτιμάει να πιστεύει ότι φταίει η μάνα σου και επιτίθεται εκεί. Για την ώρα καλά πάει, αλλά δεν θα αργήσει η μέρα που θα συνειδητοποιήσει ότι με άλλον έχει το πρόβλημα, και τότε μπορεί να πονέσεις στ’αλήθεια.

Δεν ξέρω πώς να αξιολογήσω ότι η μητέρα σου σε μεγάλωσε σκληρά, είναι τρομερά φλου η πληροφορία, αλλά αν πιστεύεις ότι είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσεις, πρέπει να το κάνεις μόνη σου, και όχι δια εκπροσώπου.

Επίσης: δεν παλεύουν για την αγάπη σου. Ο καθένας μάχεται για την δική του θέση σε ένα σύνολο ανθρώπων. Η ιεραρχία τους καίει. Αυτός που είναι το έπαθλο, δεν είναι ο αρχηγός.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News