Παρατηρω κατι απο μικρη αλλοτε εδινα σημασια αλλοτε οχι και θελω μια γνωμη. Μου εχει τυχει πολλες φορες να ξερω τι θα ειπωθει πριν καν το αναφερει το προσωπο.Παραδειγματα: ενας καθηγητης λεει θελω να κανω μια ανακοινωση και εγω σκεφτομαι θα πει να αλλαξουμε αιθουσα και οντως αυτο λεει(χωρις κανενα σημαδι που να δειχνει απο πριν οτι θα πει αυτο).Ακουω μουσικη στο ραδιοφωνο και λεω αυτο το τραγουδι θα βαλει μετα και το βαζει. Ρωταει παλι καθηγητης κατι για το μαθημα και σκεφτομαι την απαντηση ενω δεν το εχω ξανακουσει ποτε (καλα αυτο μπορει να ειναι το μονο που εξηγειται) Μου λεει φιλος θελω να σου πω κατι και το μαντευω. Δεν ξερω αν το εχουν παθει και αλλοι δε νομιζω οτι ειναι και σοβαρο αλλα πως εξηγειται αν εξηγειται αν ξερει κανεις? Με τι λεξη να το χαρακτηρισω? Ενστικτο? Υπαρχουν σημαδια και δεν τα καταλαβαινω? Συμπτωση?(λεξη που σιχαινομαι)
-Mind blowing
Ή κληρονομικό χάρισμα; Αυτό δεν θα ήταν το καλύτερο;
Θα σου απαντήσω, αν κρατάς αρχείο και για τις φορές που κάνεις υποθέσεις για το τι θα πει ο άλλος, αλλά δεν το πετυχαίνεις.
Αν «σιχαίνεσαι» την λέξη σύμπτωση σου διαφεύγει ένα μεγάλο μέρος της λειτουργίας του κόσμου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πέρα από αυτό που λέει η Λένα που είναι 100% αλήθεια, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Για όλα τα παραδείγματα που έδωσες παραπάνω λογικά έχεις κάποιο στοιχείο και να μην πρόκειται για μαντεία, αλλά για βάσιμες εικασίες και λογικά συμπεράσματα. Πραγματικά εντυπωσιακό θα ήταν να μπορείς να μαντέψεις με επιτυχία κάτι τελείως τυχαίο, όπως τα νούμερα του Τζόκερ ή τι χρώμα και μοντέλο θα είναι το αυτοκίνητο που θα περνάει σε 3 ώρες έξω από τη δουλειά μου.
Sibylla Trelloni likes this.
Πραγματικά κι εγώ φαντάστηκα τη γράφουσα με πατομπούκαλα και πλουμιστές εσάρπες 😀
(Αν προσπαθήσει κανείς να το γκουγκλάρει, ίσως έχει περισσότερη τύχη με το original spelling: Sybill Trelawney)
Λένα δεν χρειαζόταν καν να την απαντήσεις την ερώτηση,ήξερε ήδη τι θα της πεις.
Εκτός από το υπάρχει μεροληψία (bias) ως προς τις περιπτώσεις που πετυχαίνεις την πρόβλεψη, σε σχέση με αυτές που αποτυγχάνεις, εξηγείται πολύ λογικά όλο αυτό που συμβαίνει. Ο εγκέφαλός σου καταλήγει σε κάποιο συμπέρασμα (μπορεί και ασυνείδητα κάποιες φορές από εσένα) αναλύοντας και κάνοντας διασυνδέσεις δεδομένων σχετικά με το θέμα που έχει ανακύψει. Στη περίπτωση του φίλου μπορεί να είναι, μια έκφραση, ο τόνος της φωνής + κάτι που είχες μάθει από μια άλλη πηγή και ως δια μαγείας (not) ο εγκέφαλος έχει οδηγηθεί στο συμπέρασμα που ακούς από τον φίλο σου. Τώρα θα περιαυτολογήσω, αλλά συμβαίνει και σ’ εμένα… Διαβάστε περισσότερα »