«Α, μπα» classics: Νιώθω λες και κάθε μήνα δίνουμε εξετάσεις και αποτυγχάνουμε ξανά και ξανά

Έκανα υπομονή μέχρι να έρθει η ώρα να σχολάσω, πέρασα και από τη μάνα μου να πω ένα γεια στα βιαστικά. Προφασίστηκα δουλειές στο σπίτι και δεν έκατσα πάνω από 5 λεπτά. Στη διαδρομή μέχρι το σπίτι έκανα ασήμαντες σκέψεις.. Μόλις έκλεισα την πόρτα πίσω μου αφέθηκα σε ένα κλάμα απόλυτης θλίψης, απόλυτης στεναχώριας, μα κυρίως απόλυτης ανακούφισης που επιτέλους δεν είχα κανένα γύρω μου και μπορούσα να κλάψω ανενόχλητη.. Όχι δεν μου συμβαίνει κάτι φοβερό. Έχω τη δουλειά μου, την οικογένεια μου, τους φίλους μου και ένα σύζυγο που είναι η αγάπη της ζωής μου. Κατακρίβειαν αυτό που συνέβηκε σήμερα είναι ό’τι πιο φυσιολογικό συμβαίνει κάθε μήνα στη ζωή των γυναικών….μόνο που αυτό το μήνα ήρθε λίγο αργά σε αντίθεση με τις προηγούμενες φορές που ήταν πιστή στο ραντεβού της. Αυτή η καλοδεχούμενη καθυστέρηση με έκανε δυστυχώς να ελπίζω ότι ίσως αυτή τη φορά να ήμασταν πιο τυχεροί και να καταφέραμε αυτό που τόσο λαχταρούμε. Δεν είμαι αφελής ξέρω ότι χρειάζεται υπομονή. Όπως ξέρω επίσης ότι δεν έχει περάσει τόσος πια καιρός προσπαθειών για να απελπίζομαι. Ό’τι και για όσο χρειαστεί θα το κάνουμε. Απλά είναι που νοιώθω σαν φτερό στον άνεμο… για πρώτη φορά στη ζωή μου αισθάνομαι ότι για κάτι που επιθυμώ τόσο, δεν έχω κανένα έλεγχο. Νοιώθω λες και κάθε μήνα δίνουμε εξετάσεις και αποτυγχάνουμε ξανά και ξανά, λες και κάνουμε κάτι λάθος, κάτι για το οποίο προφανώς όλος ο κόσμος γύρω μας γνωρίζει τη λύση, εκτός εμείς. Είναι που θέλω να χαλαρώσω, αλλά βλέπεις κάθε «αποτυχημένος» μήνας που περνά με βυθίζει όλο και περισσότερο.. Τελικά δεν έχω ερώτηση… Μακάρι εάν δημοσιευτεί σε μερικούς μήνες να το διαβάζω και να τα έχουμε καταφέρει! ΥΣ. Τότε που ξεκίνησα να σε διαβάζω (πριν 7 χρόνια περίπου) ούτε που φανταζόμουν ότι θα με απασχολούσαν ποτέ τέτοια θέματα. Μεγαλώνουμε όλοι μαζί! Not.a.failure

Εφτά χρόνια; Όντως μεγαλώνουμε μαζί! Μακάρι να εκπληρώθηκε μέχρι σήμερα η επιθυμία σου, αλλά μην λες τη λέξη «καταφέρει». Δεν είναι κατόρθωμα να κάνεις παιδί, όπως δεν είναι αποτυχία να μην κάνεις. Μη το λες έτσι, ακριβώς γιατί σε κάνει να πιστεύεις ότι είναι στο χέρι σου, και αν δυσκολεύεσαι, σημαίνει ότι είσαι υπεύθυνη και είναι προσωπική σου αποτυχία. Όμως είναι ένα θέμα που αν και τμηματικά η επιστήμη έχει αναλύσει και εξηγήσει, στην ουσία του παραμένει ένα τεράστιο μυστήριο, ένα black box που ακόμα είναι κλειστό στον άνθρωπο

. Ξέρουμε όλα τα πώς, αλλά δεν ξέρουμε τα γιατί. Η κοινωνία είναι πάρα πολύ αυστηρή σε αυτό το θέμα και είναι πάρα πολύ δύσκολο για ένα ζευγάρι να μη νιώσει ότι φταίει σε κάτι όταν δυσκολεύεται να κάνει παιδί. Δεν είναι δικό σου θέμα, είναι μια σκληρότητα που έχει προκύψει από την Απόλυτη Αλήθεια της Ιερότητας της Μητρότητας, μια δικτατορία – δόλωμα για να εξισορροπήσει όλες τις άλλες αδικίες που πρέπει να δέχονται οι γυναίκες. Αν αυτό σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, πάρε στα χέρια σου ό,τι μπορείς να ελέγξεις.

Πήγαινε σε γυναικολόγο, κάνε εξετάσεις εσύ και ο άντρας σου, κάνε ό,τι προσφέρει η επιστήμη. Όμως όλα αυτά μόνο αν σε βοηθάει η σκέψη ότι έχεις κι εσύ ένα λόγο, εκτός από τη φύση. Αλλιώς, μην ακούς τις στατιστικές. Το τι θεωρείται εύλογο χρονικό διάστημα προσπάθειας έχει μειωθεί στο ένα πέμπτο τα τελευταία είκοσι χρόνια, αυτά είναι και λίγο μόδες, λίγο κοινωνικά θέματα. Μην ξαναπείς τη λέξη αποτυχία, ούτε για πλάκα, προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι με όρους διαγωνισμού ή εξετάσεων.

Είναι πάρα πολλά τα ζευγάρια που δυσκολεύονται, και δεν το ξέρουν ούτε οι άμεσοι συγγενείς τους. Είναι πολύ πιο κοινό από όσο πιστεύουμε. Καλό κουράγιο, και να μην ξεχνάς ποτέ την σχέση που έχεις με τον άντρα σου. Σε αυτό είσαστε μαζί.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News