Σε κάποιες περιπτώσεις ερωτήσεων περί συγκατοίκησης, συμβίωσης κλπ δίνεις τη συμβουλή όταν προκύψει το θέμα καθαριότητας του σπιτιού, να προσλάβουν κάποιον άνθρωπο να το κάνει. Θα ήθελα να ακούσω λίγο πιο αναλυτικά το σκεπτικό σου, το οποίο όσο περισσότερο το σκέφτομαι τόσο πιο σωστό το βρίσκω. Αλλά θα ήθελα να μου εξηγήσεις για ποιο λόγο κατέληξες στην άποψή αυτή και δεν εμμένεις πχ στην άποψη ότι δύο ενήλικοι άνθρωποι που συμβιώνουν πρέπει να βρουν πάση θυσία έναν τρόπο να τακτοποιούν το χώρο τους μόνοι τους χωρίς συνδρομή τρίτου.
-μετανιωμένη που δεν ακούσα τη συμβουλή
Χρησιμοποιείς τη λέξη «ενήλικας» σα να έρχεται αυτόματα με την ωριμότητα και την διάθεση προσφοράς και αίσθησης των υποχρεώσεων. Αν ήταν έτσι, δεν θα υπήρχε το α μπα. Βάλε στη θέση αυτή «δυο παιδιά που συμβιώνουν» και αμέσως γίνεται εμφανές γιατί χρειάζεται ένας τρίτος.
Εκτός του ότι μεταξύ μας έχουμε τεράστιες αποκλίσεις στο τι είναι καθαρό και πότε, τι σημαίνει αποδεκτά ακατάστατο σπίτι και τι σημαίνει τακτοποιημένο, αν καταφέρουμε να βάλουμε αυτά στην άκρη, που δεν καταφέρνουμε, τότε συχνά συμβαίνει το εξής: πολλοί άνθρωποι έχουν μεγαλώσει με την εντύπωση ότι τα ρούχα πλένονται μόνα τους και μπαίνουν στα ντουλάπια διπλωμένα με τη θέληση τους, ότι τα μακαρόνια έρχονται με τα πόδια από το σούπερ μάρκετ και μπαίνουν στα ντουλάπια, και αν όχι, τελικά δεν είναι και σπουδαία δουλειά να πλύνεις και να πας σούπερ μάρκετ, η μαμά το έκανε αυτό για χρόνια και ποτέ της δεν παραπονέθηκε. Αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι, που είναι κυρίως άντρες επειδή τους επιτρέπεται περισσότερο να είναι έτσι, όχι ότι δεν υπάρχουν και γυναίκες, δεν εκτιμούν την οικιακή εργασία. Την θεωρούν αυτονόητη, εύκολη, με την έννοια ότι θα την κάνει κάποιος άλλος, και κυρίως, δωρεάν.
Το να κάνεις τέτοιον άνθρωπο να πληρώσει για να έχει καθαρά σεντόνια και καθαρά πατώματα και ξεσκονισμένα ντουλάπια είναι ο καλύτερος για μένα τρόπος για να καταλάβει ότι είναι δουλειά, δύσκολη δουλειά, υπεύθυνη δουλειά, που χρειάζεται και δύναμη και γνώσεις. Αν τον αφήσεις στο φιλότιμο δεν θα μάθει τίποτα, γιατί ποτέ του δεν κατάλαβε τι σημαίνει να βγάλεις όλα τα σεντόνια και όλες τις πετσέτες σε ένα σπίτι, να τις αλλάξεις (που σημαίνει ότι έχεις ήδη ικανό αριθμό πλυμένων σεντονιών και πετσετών) και να πλύνεις και να στεγνώσεις και να σιδερώσεις αυτά που έπλυνες, για να βρεις μετά πού θα τα βάλεις ώστε να μην ξαναλερωθούν. Απλώς δεν θα το κάνει, ή θα το κάνει με μισή καρδιά, ή θα τα κάνει όλα λάθος, μέχρι να το αναλάβει αυτός «που ξέρει», που δηλαδή, κατά τη γνώμη του είναι υπεύθυνος. Τα λεφτά που βγαίνουν από τη τσέπη του αναγκάζουν να σεβαστεί την διαδικασία, ότι δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε αυτόματη για τον άλλον άνθρωπο στο σπίτι. Μου φαίνεται απαραίτητο όπως θεωρείται απαραίτητο να πληρώνεις για την θεραπεία σου στον ψυχολόγο.
Φυσικά εξίσου χρήσιμη είναι η διαδικασία για όλους όσους έχουν πρόβλημα με τον έλεγχο και νομίζουν ότι αν δνε κάνουν τις δουλειές οι ίδιοι, δεν θα γίνουν αρκετά καλά. Π
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Νομίζω πως αυτή η απάντηση θα έπρεπε να μπει στο βιβλίο
Κι επίσης γιατί να το κανεις;;; Έχεις την άνεση θα πληρώσεις το καθαριστήριο και θα αράξεις μετά τη δουλειά αντι να κάτσεις να βάζεις πλυντήρια.
Αγοράζεις χρόνο.
Κι έχεις την ευχέρεια να το αλλάξεις όσες φορές θέλεις μέχρι να βρεις αυτό που σου κάνει τη δουλειά όπως τη θες (ψειρας αλερτ.) Ενώ σύντροφό που δεν καθαρίζει δεν είναι εύκολο να το αλλάξεις απλά θα βρεις τη δικαιολογία και θα το κάνεις εσυ.
Αν δεν έχεις οικονομική δυνατότητα τότε φαίνεται το πρόβλημα.
Γιατί “πρέπει” να το κάνουν μόνοι τους “πάσει θυσία” χωρίς τη συνδρομή τρίτου;
Δε βλέπω καμία ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο να φέρνεις βοήθεια και στο να αγοράσεις πλυντήριο πιάτων, το μόνο που αλλάζει είναι ο όγκος της δουλειάς που δε χρειάζεται πια να κάνεις και το κόστος.