Αγαπητή Λένα, να ξέρεις ότι σε εκτιμώ βαθύτατα και σ’ ευχαριστώ πολύ που μοιράζεσαι μαζί μας τις σοφές σου σκέψεις. Έχεις πολύ δυνατό μυαλό, σωστή κρίση και φαίνεται να έχεις δουλέψει πολύ με τον εαυτό σου! Το θέμα μου είναι το εξής: έζησα μια πολύ «προβληματική» σχέση και κατάφερα να βγω από αυτήν αλώβητη. Ο πρώην σύντροφός μου αποδείχθηκε ότι έχρηζε ψυχιατρικής βοήθειας. Δεν μου είχε πει ποτέ τίποτα, τα ανακάλυψα όλα μόνη μου κατά τη διάρκεια της σχέσης, όταν το πρόβλημα βγήκε στην επιφάνεια. Ήταν η πρώτη μου σοβαρή σχέση στην ηλικία των 25. Αυτή τη στιγμή συνεχίζω κανονικά τη ζωή μου έχοντας αφήσει πίσω μου το παρελθόν. Αναρωτιέμαι όμως το εξής: μεγάλωσα σε ένα ψυχικά υγιές περιβάλλον, με πολλή αγάπη, παιδεία, ποιότητα κ.τ.λ. Ενώ βίωνα μια πολύ φυσιολογική ζωή, μπλέχτηκα σε μια προβληματική σχέση, που θα μπορούσα να αποφύγω, κι όμως δεν το έκανα. Γιατί να συμβεί αυτό ενώ είχα μια ομαλή και φυσιολογική εξέλιξη στην πορεία της ζωής μου; Σ’ ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Φαίνεται να νομίζεις ότι μόνο προβληματικοί βρίσκονται σε προβληματικές καταστάσεις. Αυτό είναι λάθος, όπως βλέπεις, και μάλλον κάπως ελιτίστικο με έναν αφελή ωστόσο τρόπο. Η «φυσιολογική ζωή» δεν σε προστατεύει από τα εμπόδια της ζωής, δεν σου εξασφαλίζει ούτε σοφία, ούτε διορατικότητα, ούτε εξυπνάδα, ούτε εμπειρία, όσο για την παιδεία και την ποιότητα, αυτά είναι και λίγο άσχετα για να πούμε την αλήθεια. Αν ακούς καλή μουσική, αποκλείεται να έχεις προβλήματα με τον εαυτό σου, λες;
Αυτό που ίσως να σου δώσει μια «φυσιολογική ζωή», είναι τα εφόδια ώστε όταν κάνεις το λάθος, να το καταλάβεις, και να βγεις αλώβητος, κάτι που στην δική σου περίπτωση, φαίνεται ότι συνέβη. Ήταν η πρώτη σου σοβαρή σχέση, ήταν πολλές οι πιθανότητες να κάνεις ένα λάθος, δεν είναι κάτι που χρειάζεται να σε απασχολεί, τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο που το ρωτάς τώρα. Αν επαναλάβεις το λάθος, μόνο τότε αλλάζει το πράγμα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τα κανονικά παιδιά
γεννιούνται κανονικά,
μεγαλώνουν κανονικά,
ονειρεύονται κανονικά,
ερωτεύονται κανονικά
και πεθαίνουν κανονικά
Τελικά ίσως είναι λιγο ευχή και κατάρα το να μεγαλώνει κανείς σε ενα τόσο ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον. Από τη μια εχει την ευκαιρία να αποκτήσει ισορροπημένα θεμέλια, από την άλλη μπαίνει λιγο αυποψίαστος στη ζωή. Ίσως αυτό να έχει συμβεί και στην περίπτωσή σου. Δεν είναι όλος ο κόσμος σαν το μικρό σπίτι στο λιβάδι, καλό είναι να έχεις τις κεραίες σου ανοιχτές, όσο καλό κορίτσι και αν είσαι. Θα συμφωνήσω με τη Λένα, ακούγεται λιγάκι ελιτίστικη η τοποθέτησή σου. Εσύ, το κορίτσι με όλα τα προσόντα, έμπλεξε με έναν άνθρωπο που χρειάστηκε ψυχιατρική βοήθεια. Λιγάκι άουτς για αυτούς που… Διαβάστε περισσότερα »
Το γράφω και στο σχόλιο, που κάνω παρακάτω, ότι δεν θεωρώ “υγιές” περιβάλλον, το τύπου μικρό σπίτι στο λιβάδι. Εάν σε μία οικογένεια, δεν σε έχουν μάθει να πατάς στα πόδια σου και να μπορείς να επιβιώνεις, υπάρχει σοβαρό έλλειμμα. Δεν είναι αγάπη να σου φέρονται σαν μωρό ή σαν μπιμπελό. Είναι το πρόβλημα που έχουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι Ελληνικές οικογένειες. Αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους, ως επίτευγμα δικό τους, ως εκ τούτου τα ευνουχίζουν τελικά. Μάλλον η γράφουσα ταυτίζει την αγάπη με την υπερπροστασία, που σύμφωνα με μελέτες και σχετικά άρθρα, η υπερπροστασία είναι μορφή κακοποίησης….
Η μόνη λεπτομέρεια πού δίνεται για την “προβληματική” αυτή η σχέση είναι ότι ο σύντροφος αποδείχθηκε (;) ότι είχε πρόβλημα ψυχικής υγείας. Φυσικά δεν μπορούμε να ξέρουμε, ελπίζω όμως η άποψη που υπολανθάνει στην επιστολή της αξιότιμης φίλης να μην είναι ότι όποιος παίρνει ψυχιατρική βοήθεια είναι ανίκανος για “μη προβληματικές” σχέσεις (τώρα ή πολυ περισσότερο στο μέλλον), η ότι οι “φυσιολογικοί” ανθρώποι έχουν κάτι που τους διαφοροποιεί και τους αποστασιοποιεί από αυτούς.
Εσύ αναρωτιέσαι, γιατί να συμβεί αυτό ενώ είχες μια ομαλή και φυσιολογική εξέλιξη στην πορεία της ζωής σου.
Και αυτός μπορεί να αναρωτιέται, γιατί να εκδηλώσει αυτό το ψυχιατρικό πρόβλημα και κάποιος άλλος, γιατί δεν μεγάλωσε σε μια λειτουργική οικογένεια και δεν είχε μια φυσιολογική παιδική ηλικία… και πάει λέγοντας…
Κατ αρχήν, ο όρος φυσιολογική ζωή, δεν υπάρχει. Αν εννοούμε φυσιολογική ζωή, μία απόλυτη ηρεμία, όπου όλα πάνε καλά, καταλαβαίνεις ότι ο όρος είναι αδόκιμος. Εννοείται πως συμφωνώ με τη Λένα, ως προς το ότι δεν μπλέκουν απαραίτητα οι προβληματικοί με τους προβληματικούς και ότι αν όντως μεγάλωσες σε υγιές περιβάλλον, εδώ θα φανεί. Στο κατά πόσον το ανοσοποιητικό της ψυχής σου, θα σε βοηθήσει να αναρρώσεις γρήγορα. Έχω όμως, πολλές ενστάσεις σε σχέση με αυτό που λες ότι μεγάλωσες σε υγιές περιβάλλον, με πολλή αγάπη. Την παιδεία και την κουλτούρα δεν τη βάζω καν στα ψυχικά εφόδια, τουλάχιστον σε… Διαβάστε περισσότερα »