«Α, μπα» classics: Μου έκανε εντύπωση που το αποκάλεσες κομμάτι της «ποπ κουλτούρας»

Αβε Αμπα! Βλέπω αρκετά συχνά στη στήλη σου την άποψη σου για το κενό χρονικό διάστημα μεταξύ των σχέσεων. Μου έκανε εντύπωση ότι το αποκάλεσες κομμάτι της “ποπ κουλτούρας”. Γιατί;; Εγώ προσωπικά σαν άνθρωπος, από αυτά που έχω ζήσει και αυτά που έχω ακούσει, στηρίζω ΑΒΕΡΤΑ αυτό το κενό χρονικό διάστημα, στο οποίο όμως καθένας “καθαρίζει” το μυαλό του, τη σκέψη του, έχει χρόνο να δει τι λάθη έκανε στην τελευταία σχέση, γενικά γίνεται ένας απολογισμός ακόμα και της ζωής ! – φυσικά δε μιλάω για χαζοσχέσεις, μιλάω για σοβαρές και μεγάλες σχέσεις -. Βεβαίως και στηρίζω την άποψη σου ότι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικούς τρόπους που αντιμετωπίζει το χωρισμό, σύμφωνοι, αλλά όπως και να χει πιστεύω πως είναι καλό αυτό το χρονικό διάστημα για να καταλάβει ο καθένας μας τι θέλει και πως θα πορευτει. Κι έρχομαι να σου δώσω ένα παράδειγμα χωρίς πολλές λεπτομέρειες όσο γίνεται. Η συγκατοικος μου βρίσκεται εδώ και έξι μήνες σε μια τοξική σχέση, με έναν γενικά καλό τυπά, ο οποιος όμως πριν είχε τρία χρόνια άρρωστη σχέση με μία τύπισσα χωρισμένη με παιδιά κλπ. Όταν τα έφτιαξε λοιπόν αυτός με τη συγκάτοικο μου, είχε χωρίσει κάνα μήνα με την πρώην, που φυσικά στο ενδιάμεσο αυτό χρονικό διάστημα υπήρχε επικοινωνία τύπου γιατί αφού σ’αγαπώ συν μπόνους βρισίδια. Και το θέμα είναι ότι αυτή ακόμα τον ενοχλεί, αυτός ακόμα ασχολείται με το να τη βρίζει, αυτή στήνει πολλές φορές καραούλι κάτω από το σπίτι του και μιας φορά είχε πιαστεί στα χέρια με τη συγκάτοικο μου. Και επανέρχομαι στο αρχικό μου ερώτημα. Αν αυτοί οι άνθρωποι μετά το χωρισμό τους, είχαν περάσει κάποιους μήνες, να βρίζονται, να αλληλοκατηγορουνται, να βαρεθούν, να ξεθυμανουν και να καταλάβουν ΤΙ ΘΈΛΟΥΝ, δε θα ήταν όλα ΠΟΛΥ ΚΑΛΎΤΕΡΑ;;; Και δε θα βασάνιζαν και τη φίλη μου στην τελική! Περιμένω εναγωνίως απάντηση!

¬- Μύγδαλο

Αν στηρίζεις την άποψη ότι ο καθένας έχει διαφορετικούς τρόπους για να αντιμετωπίζει τον χωρισμό, τι είναι αυτό που μας λες; Ότι ο καθένας έχει διαφορετικούς τρόπους, αλλά ο σωστός είναι ένας, αυτός που θεωρείς εσύ σωστό;

Το παράδειγμα επίσης δεν ξέρω τι μας λέει. Εσύ λες ότι αν και οι δύο άφηναν ένα διάστημα να περάσει θα καταλάβαιναν τι θέλουν, και δεν θα βασάνιζαν τη φίλη σου. Εγώ σου λέω ότι μερικοί δεν ξέρουν ποτέ τι θέλουν και ο χρόνος δεν τους βοηθάει, και ότι τη φίλη σου δεν την βασανίζει κανείς, διότι δεν είναι αλυσσοδεμένη. Αν δεν περνάει καλά, μπορεί να βάλει το καπελάκι της στραβά και να αποχωρήσει.

Η ιδέα του ανθρώπου που χωρίζει και κάθεται και σκέφτεται μόνος του και βγάζει συμπεράσματα σαν καλός μαθητής πριν κάνει την επόμενη σχέση είναι ένα ιδανικό που μερικές φορές έχει εφαρμογή και μερικές όχι, και κυρίως, όχι. Ο λόγος είναι ότι η επόμενη σχέση δεν είναι κάτι που εξαρτάται από σένα μόνο. Μερικές φορές σου γυαλίζει κάποιος εκεί που δεν το περιμένεις, εκεί που «δεν είσαι έτοιμος», και ευτυχώς που είναι έτσι. Ο άλλος λόγος είναι ότι δεν σε εμποδίζει μια νέα σχέση να βγάλεις συμπεράσματα για την προηγούμενη. Δεν είναι εξετάσεις οι σχέσεις για να έχουν προαπαιτούμενα. Μπαγκάζια από το παρελθόν έχουν όλοι όσοι θέλουν να έχουν, και μερικοί τα κρατάνε χρόνια ατελείωτα. Είναι επιλογή σου τι κάνεις με το παρελθόν σου. Ο χρόνος δεν είναι γιατρός από μόνος του, πρέπει να τον χρησιμοποιήσεις και μάλιστα κάνοντας μεγάλο κόπο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News