“Οι μπαταρίες που τραβάνε την ενέργεια κάνουν τον κόσμο να απομακρύνεται”..Με προβλημάτισε η απάντηση που έδωσες σε μία γυναίκα που έλεγε ότι βιώνει συνεχή θλίψη. Σκέφτομαι πως από τη μία συμφωνώ, από την άλλη ωστόσο αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την άποψη ότι είναι αληθινά κοντά σου όσοι σε δεχονται όπως είσαι, ακόμα και αν η σκοτεινή σου περίοδος δεν ειναι παροδικη; Νιωθω πως με κουραζει, προκειμενου να φανω ελκυστικη στους αλλους, να υποδυομαι αδιαλειπτα εναν ρολο, να νιωθω οτι πρεπει να λειτουργώ ως πομπος ευχαριστησης για να γινω αποδεκτη. Σιγουρα ολοι μας εχουμε αναγκη απο θετικους ανθρωπους, η συναναστροφη μαζι τους βοηθαει εμας τους “μιζεροφορεις”. Από την αλλη μου λειπει πραγματικα καποιος στον οποιο θα μπορω να ξεδιπλωνω τις ασχημες σκεψεις σκεψεις μου για ολους τους τομεις της ζωης μου, καποιος που δεν θα σκεφτει “ωχου μωρε ποιος την ακουει παλι”. Και ναι, να μην ειναι ψυχολογος
-Permamently disappointed
Αυτή η άποψη, ότι «είναι αληθινά κοντά σου όσοι σε δέχονται όπως είσαι, ακόμα και αν η σκοτεινή σου περίοδος δεν είναι παροδική», δεν είναι βασικά, η δική σου άποψη; Γιατί την παρουσιάζεις σα να είναι κάποια άποψη με την οποία συμφωνούμε όλοι. Το «αληθινά» ειδικά, είναι πολύ ωραίο χειριστικό επιχείρημα για να δημιουργείς τύψεις στους άλλους.
Είναι σίγουρα πολύ κουραστικό να προσποιείσαι ότι είσαι πομπός ευχαρίστησης για να γίνεις αποδεκτή. Η λύση σε αυτό δεν είναι να ψάχνεις τους «αληθινούς» φίλους που θα σε δέχονται σε μόνιμα αρνητική διάθεση. Η λύση είναι να σκεφτείς γιατί διανύεις μια σκοτεινή περίοδο που δεν είναι παροδική, και μετά, αν χρειάζεται, να ζητήσεις συμπαράσταση από τους φίλους σου για να την ξεπεράσεις. Αν ξεδιπλώνεις τις άσχημες σκέψεις για όλους τους τομείς της ζωής σου χωρίς να προσπαθείς να βελτιώσεις την ζωή σου, τότε πρέπει να καταλάβεις ότι χρησιμοποιείς τον άλλον για ανακούφιση. Και αν είναι καλός φίλος, καρδιακός, ίσως να μπορείς να το κάνεις, μια φορά, ή πολλές φορές. Αλλά πρέπει να ξέρεις ότι αυτή η χρήση έχει ημερομηνία λήξης, και δεν έχει να κάνει με το πόσο «αληθινός» φίλος είναι ο άλλος. Όταν ξεφορτώνεις, ο άλλος επιβαρύνεται. Δεν είναι ανταλλαγή. Σκέψου το λίγο. Λίγο περισσότερο από τις ανάγκες που έχεις. Έχουν και οι άλλοι ανάγκες. Οι φίλοι δεν έχουν τον εξοπλισμό και στην εκπαίδευση να διαχειριστούν τις αρνητικές σου σκέψεις. Τις καταπίνουν, και μετά πρέπει να τις διαχειριστούν. Γι’αυτό υπάρχουν οι ψυχολόγοι, παρεμπιπτόντως. Ελπίζω να μην τους υποτιμάς για να αποφύγεις την βελτίωση σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Βρε permanently, οι άλλοι άνθρωποι δεν ειναι κυτίο παραπόνων για να δέχονται 24/7 τα σκ@τα μας. Σε όλα αυτά που έχεις γράψει δεν αναφέρεις πουθενά μια προσπάθεια βελτίωσης, μια χαραμάδα φωτός. Γιατί λοιπόν ο φίλος σου να είναι υποχρεωμένος να κάθεται όλη αυτή τη μιζέρια να την τρώει χωρίς να παραπονιέται κιόλας και εσύ να μην κάνεις καμία κίνηση καλυτέρευσης; Απλά γιατί οι φίλοι μας δέχονται οπως είμαστε; Αυτό ειναι τσιτάτο από αμερικάνικες χαζοταινίες ή δεν ξέρω τι. Δεστο λίγο αλλιώς το πράγμα.
Συμφωνώ. 👍Ειχα τύχει σε φιλη (οπως εδώ η Permamently disappointed) , που ηθελε οταν σου έλεγε τους προβληματισμούς της, να την ακους και να τη συμβουλευεις. Και οταν εσυ πηγαινες να της πεις τι προβληματίζει εσένα, έλεγε χαρακτηριστικά : “α, άστα αυτά τωρα, ναι ναι, ακου τι εχω εγω να σου πω . . . “, και άρχιζε μπίρι μπίρι τα δικά της. Ε μετα πως να μη γίνει κουραστική? Ωραίο και το να ανοιγομαστε στους φιλους, αλλά δεν ειναι ρομπότ να ακούνε εσαεί τη δική μας κλαψα. Οποτε Permamently disappointed, δεξου κι οτι ο άλλος μπορεί να έχει καποιες… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι, κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται την κακή εκδοχή του εαυτού σου. Αντιθέτως, αν δεν θες να είσαι βάρος στους άλλους, θα πρέπει να προσπαθήσεις να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου και ναι αυτό περιλαμβάνει να κρατάς τις ατελείωτες κακές σκέψεις για τον εαυτό σου.Οι άλλοι δεν φταίνε σε τίποτα άμα εσύ αρνείσαι να κάνεις τη δουλίτσα που απαιτείται με τον εαυτό σου. Πάω στοίχημα πάντως πως πολύ ευχαριστιέσαι τους θετικούς, ευχάριστους ανθρώπους. Ίσως είσαι και από αυτούς που πιστεύουν ότι είναι έτσι επειδή δεν έχουν προβλήματα. Μια χαρά προβλήματα έχουν και αγωνίες, απλώς επιλέγουν να μην… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξέρω πως το εννοείς αυτό που λες, σχετικά με την έκφραση των αρνητικών σκέψεων. Εννοείς ότι θα ήθελες να λες άσχημα πράγματα αλλά προσποιείσαι, ότι είσαι χαρούμενη; Ότι θα ήθελες να λες κάποιες φορές τις άσχημες σκέψεις σου , αλλά φοβάσαι πως αν δείξεις την ανθρώπινη πλευρά στου , οι άλλοι θα φύγουν; Για μένα οι φίλοι δε βαριούνται να ακούν και δε δυσανασχετούν. Προφανώς για να είσαι φίλος με κάποιον σε έχει αποδεχτεί και παίρνει από εσένα πράγματα, οπότε η μαύρη σου πλευρά δεν τον ενοχλεί, αντιθέτως χαίρεται να σε ακούει . Αν πάλι έχεις κολλήσει και μιζεριάζεις… Διαβάστε περισσότερα »
Λοιπόν χωρίς να διαφωνω, δηλώνω επίσημα μπερδεμένη-σαν να θέλω να κάνω ερώτηση πάνω στην ερώτηση. Ναι προφανώς σε πρωτο επίπεδο η απόλυτη μιζέρια και αδράνεια δεν είναι ελκυστική, αλλά πόσο πιο ελκυστική είναι η πετρωμένη μάσκα μόνιμου ολα-καλα-ευχαριστώ που τους κρατά όλους σε απόσταση ασφαλειας μαζί με απόκρυψη των αληθινών καταστάσεων στη ζωή σου?Και επίσης αφήνοντας για μια στιγμή την έλξη που ναι μεν αυξάνει τις πιθανότητες να είσαι συμπαθής σε πολλούς , τι ποιότητα σχέσης μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος που κρύβεται από όλους (εννοώ όχι από τους καζουαλ γνωστούς ,συνεργάτες κλπ αλλά και τους θεωρητικά δικούς του). Δηλαδή… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν μια σκοτεινή περίοδος δεν είναι παροδική, θέλει ψάξιμο το θέμα και καλό θα είναι να μην το αμελήσεις. Κουράζεις πάνω απ’όλα εσένα, κι έπειτα και όλους τους γύρω σου, ειδικά αν βλέπουν πως δεν κάνεις καμία προσπάθεια να νιώσεις καλύτερα. Αν ωστόσο κάνεις προσπάθεια, π.χ. με ψυχολόγο, θεραπεία, διάβασμα ανάλογων βιβλίων, οι άνθρωποί σου θα είναι στο πλάι σου να στηρίξουν την προσπάθειά σου. Κανείς δεν υποχρεούται να κουβαλήσει το “βάρος” σου από μια ηλικία και μετά, ούτε καν οι γονείς σου (εκτός κι αν υπάρχουν πολύ σοβαρά θέματα υγείας). Υπάρχει πλέον απίστευτη ενημέρωση και στήριξη γύρω από τα… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί κανένας δεν έχει χρέος ν άκουσει τα παράπονα σου για τα πάντα γιατί δεν προάγουν κανένος τη σκέψη. Οι διεκδικήσεις δε γίνονται με γκρίνια.
Γιατί αν όλα σου φαίνονται μαύρα σε κάθε τομέα της ζωής σου η δε σε ικανοποιούν οι φίλοι δεν μπορούν να βοηθήσουν. Το ξέρουν. Χρειάζεσαι ειδικό.
Ο ψυ πληρώνεται για ν ακούσει παράπονα αλλά
ΑΝ ΚΑΘΕ ΧΑΡΑ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ.
Ξέρεις όλα τα προβλήματα δεν περνάνε με το να τα καταπιουμε και να λέμε πόσο δυνατοί είμαστε.
Είναι λίγο κρίμα να είσαι αρνητική ως προς τον ψυχολόγο. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ανακουφιστικό είναι να αδειάζεις σε αυτόν τον κουβά με τα σκ@τ@ που κουβαλάει ο καθένας μας. Για αυτό είναι εκεί, είναι η δουλειά του και ξέρει τι να κάνει με αυτό, εν αντιθέσει με τους φίλους.
Αν μπαίνεις πάντως στη λογική ότι οι φίλοι μας δέχονται όπως είμαστε, εσύ είσαι διατεθειμένη να δεχτείς έναν φίλο που γενικά (όχι ειδικά απέναντί σου) δεν κάθεται ν’ ακούει τα προβλήματα των άλλων (άρα και τα δικά σου); food for thought .