Είναι δύσκολο να καταλάβω το ‘δεν είχα(ν) καταλάβει’ που ακούω αλλά και διαβάζω πολύ συχνά. Για παράδειγμα διαβάζω για φόνους, βιασμούς, ξυλοδαρμούς κλπ και ότι οι γείτονες δεν είχαν καταλάβει τίποτα. Δεν έχω δει κανένα άρθρο ή έρευνα για το αν έχει καταλάβει ο άνθρωπος που ζει και έχει παιδιά με αυτόν που έχει κάνει φόνο, βιάσει, δείρει κλπ. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το εάν αυτός που ζει μαζί του είναι συμμέτοχος ή αμέτοχος. Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει κανείς;
– είναι;
Δε νομίζω ότι είναι αξιόπιστες αυτές οι απαντήσεις. Αν οι γείτονες πουν «κάτι είχαμε καταλάβει» θα τους ρωτήσουν «τότε γιατί δεν κάνατε κάτι». Η ερώτηση «είχατε καταλάβει κάτι» από μόνη της εκεί οδηγεί. Μπορεί να είχαν καταλάβει, αλλά όχι ακριβώς, και πάλι δεν ήθελαν να ανακατευτούν, και δεν ήξεραν αν είναι δουλειά τους ή όχι, και τα λοιπά. Για τις συζύγους δε η δήλωση άγνοιας είναι αναγκαία για να μην τιμωρηθούν. Αν το είχαν καταλάβει και για κάποιους λόγους δεν είχαν μιλήσει, λες να κολλήσουν στο να πουν ψέματα μετά στην αστυνομία; (Φυσικά και υπάρχει ενδιαφέρον αν αυτός που ζούσε εκεί ήταν συμμέτοχος ή αμέτοχος. Γίνονται ξεχωριστές δίκες για αυτούς. Πάντα υπάρχει σχετική αναφορά.) Επειδή αυτή η απάντηση είναι η πιο συχνή, θα ήθελα εδώ να πω για τα γενναία παιδιά του parkland που έχουν βρεθεί στην επικαιρότητα μετά από τα τραγικά γεγονότα που δεν μπορώ καν να βάλω σε λέξεις, είναι μια περίπτωση που όλοι μαζί, μαθητές και γείτονες, λένε ότι είχαν προειδοποιήσει για την βίαιη και επικίνδυνη συμπεριφορά του δολοφόνου και δεν λένε ότι «έπεσαν από τα σύννεφα».
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πιστεύω πως όλοι καταλαβαίνουν. Δυστυχώς ο καθένας για τους δικούς του (λάθος κατά τη γνώμη μου) λόγους δεν κάνει κάτι. Πριν μερικά χρόνια στο ισόγειο της οικοδομής που έμενα ακούγονταν φωνές και κλάμα και πράγματα να σπάνε και μια γυναίκα φωνάζει. Εγώ λοιπόν κατέβηκα να φύγω για να πάω στη σχολή μου, όταν άκουσα όλο το σούσουρο και οι καλές μου γειτόνισσες ήταν έξω ακριβώς απ’το σπίτι που γινόταν χαμός. Σ’ αυτό το σημείο θέλω να πως στο συγκεκριμένο διαμέρισμα απ’όσο είχα δει έμενε ένα ζευγάρι με τους δύο γιους τους. Κατεβαίνω λοιπόν τη σκάλα και ακούω τη διπλανή τους… Διαβάστε περισσότερα »
Για την οικογενειακή κακοποίηση που ακούμε συχνά όλοι ξέρουν , άλλοι καλούν την αστυνομία και άλλοι όχι . Από προσωπική μου εμπειρία μια μέρα καλέσαμε για οικογενειακή κακοποίηση στο διπλανό σπίτι ,τα σπίτια ήταν δίπλα μας κ τα βλέπαμε όλα όπου ο πατέρας από το μεθύσι πετούσε το παιδί στον αέρα κ το έβριζε και η μητέρα να προσπαθεί να συγκρατήσει τον πατέρα . Η αστυνομία ήρθε αλλά όσο και να επέμεναν οι αστυνομικοί , η μητέρα δήλωσε πως δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά κ δεν θα κάνει κάποια καταγγελία . Η μαρτυρία μας δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει τίποτα… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό είναι τόσο εξοργιστικό!! Εσύ να σπεύδεις να βοηθήσεις τον άλλο, να τον βγάλεις από την δύσκολη θέση και αυτός για τους δικούς του λόγους να μην αρπάζει το χέρι που του τείνεις! Εννοείται ότι αν ο άλλος δεν δέχεται βοήθεια δεν μπορεις να κάνεις κάτι παραπάνω, αλλά τα καημενα τα παιδακια σκεφτομαι που θα εξακολουθήσουν να ζουν υπό αυτές τις συνθήκες επειδή κάποιος άλλος το διαλεξε να μείνει! :/
Εξοργιστικό είναι όταν δεν γνωρίζεις ποια είναι η ψυχολογία των θυμάτων της κακοποίησης. Και συνήθως αυτή ακριβώς η άγνοια είναι που κάνει κάποιους να αναρωτιούνται “μα καλά γιατί δεν κάνει τίποτα το θύμᨔ Μήπως γιατί δεν είναι τόσο απλό;
Καταλαβαίνω την απογοήτευση και την ματαίωση σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αλλά ένα θύμα ενδοοικογενειακής βίας έχει υποστεί και πλύση εγκεφάλου και ψυχολογική βία και δεν βλέπει τα πράγματα όπως κάποιος απλός παρατηρητής. Δεν αρκεί η παρουσία αστυνομίας για να δώσει το έναυσμα.
Μεγαλύτερη ευθύνη έχει η κοινωνία και η έλλειψη κρατικής υποστήριξης/ ενημέρωσης κοκ, ας στρέψουμε εκεί το θυμό και τις απαιτήσιεις μας και όχι στα θύματα, θα είναι πιο αποδοτικό και πιο ανθρώπινο.
Συμφωνώ και επαυξάνω αλλά όταν υπάρχουν και άλλα θύματα στο σπίτι,όπως παιδιά,δε γίνεται να περιμένεις να ξεπεράσει τη
Στοκχόλμη της η άλλη,πρέπει να δρα ακαριαία αστυνομία και εισαγγελέας.
Εξαρτάται σε ποιές κοινωνίες αναφέρεσε. Νομίζω ότι έχει να κάνει με τα αντανακλαστικά μας και την ανοχή στη βία συνολικά ως κοινωνία και του καθενός ξεχωριστά. Στην Ελλάδα ας πούμε, ακόμη και σήμερα, σε κάποιες περιοχές ο ξυλοδαρμός από τους γονείς προς το παιδί θεωρείται αποδεκτό μέσο διαπαιδαγώγησης. Προσωπικά έχω ακούσει την ατάκα “Σε έδειρε ή σου έδωσε έτσι μια πατρική σφαλιάρα;” . Δεν είναι τυχαίο επίσης το περιστατικό που περιγράφεις. Σημαντικό ρόλο παίζει επίσης ότι αρκετοί δεν ξέρουν πως ν’ αντιδράσουν δλδ που να καλέσουν ή ότι δεν είναι δική τους ευθύνη να αποδείξουν την αλήθεια του γεγονότος. Τέλος… Διαβάστε περισσότερα »
Όλοι καταλαβαίνουν,αλλά δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο να σε καλύψει…Κάποτε,προ Χαμόγελου του παιδιού,ήθελα να καταγγειλω ότι άνθρωπος της νύχτας,επικινδυνος,έδερνε άσχημα το παιδί του.Πηρα στην εισαγγελία και μου είπαν ότι πρέπει να το κάνω επώνυμα.Πειτε με δειλή αλλά φοβήθηκα να τα βάλω με τους εγκληματίες ..
Δες το Minority Report
Εξαιρετικά τα σχόλιά σου όπως πάντα. Νομίζω ότι τέτοιες ερωτήσεις έχουν ως αφετηρία την πεποίθηση ότι η βία αποτελεί πάντα προάγγελο δολοφονίας. Μόνο που δε γίνονται όλοι οι βίαιοι άνθρωποι δολοφόνοι και ο οποιοσδήποτε μη βίαιος δεν αποκλείεται να γίνει δολοφόνος