Αγαπητή Α μπα! μου αρεσει ο λόγος σου και ο τροπος που βλεπεις τα πραγματα! Εχω ενα μονιμο αγχος φωλιασμενο στο στηθος μου- σαν ψιλός ηχος που ακουγεται στα αυτια σου ενω εχεις κλεισει την τηλεοραση… Ζω (ή δεν ζω ) ακουγωντας αυτον τον ήχο… φοβαμαι την ζωη μαλλον. δεν ξερω τι να κανω για να αλλαξω αυτη τη σταση μου. η σκεψη σου καλοδεχούμενη. Τελευταια συνειδητοποιησα πως εχω μετανιωσει για την ζωη μου – για όλα αυτα που δεν αντιλήφθηκα, για αυτα που δεν εκανα. Ετσι τουλαχιστον ,τωρα δεν πρεπει να τα υπερασπίζομαι ολα αυτα τα χρόνια που περασαν. Ειμαι 40 και δεν θελω , προφανως, μετα απο 10 χρονια να εχω τα ιδια συναισθηματα για εμενα και τη ζωη μου
“- Εβιτα
Περιμένοντας να ζήσεις τη ζωή που θέλεις, προσπερνάς τη ζωή σου. τα τελευταία χρόνια δεν ήταν απλώς ταξίδι με το τρένο για να πας κάπου, αυτή είναι η ίδια η ζωή. Μην περιμένεις πυροτεχνήματα και μεγάλες αποκαλύψεις. Αυτό που γίνεται τώρα, το ότι διαβάζεις την απάντηση, αυτό είναι μια αληθινή στιγμή στη ζωή σου. Το ότι μπορείς να κοιτάξεις έξω και να δεις τους περαστικούς, αυτή είναι η ζωή σου. Αυτά που λες ότι δεν έκανες τα αντιλήφθηκες όταν πέρασαν τα χρόνια, δυστυχώς έτσι είναι η ζωή, βλέπεις τα πράγματα καθαρά όταν απομακρυνθείς χρονικά από τα γεγονότα. Φαντάσου ότι είσαι τώρα 50 χρονών. Τι θα έλεγες στον 40χρονο εαυτό σου να κάνει;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
τι ευχαριστο νεο οτι δεν εισαι 90 και εισαι μονο 40 και μπορεις να ζησεις ακομα 10000 πραγματα , πλεον με νεα γνωση και πιο συνειδητοποιημενη. ανακουφιστικο ε;
Κι εγώ έχω μετανιώσει για πολλά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου αλλά πιο πολύ έχω μετανιώσει γι αυτά που ΔΕΝ έκανα. Πάρε πρωτοβουλίες, μην αφήνεις το χρόνο και τις καταστάσεις να σε ξεπερνούν.
Ενας στην ηλικια των 40 ηθελε να σπουδασει κατι άλλο απο αυτό που έκανε μεχρι τότε και ελεγε στο φίλο του:
-Τι, στα 40 θα παω να παρω το πτυχίο του μηχανολόγου? Μήπως ειμαι πολυ μεγάλος πια για να σπουδάσω?
Και ο φιλος του, του απάντησε:
-Ναι, αλλα σε πεντε χρόνια απο τώρα, εκτος απο πεντε χρόνια μεγαλύτερος, θα εξακολουθεις να μην εισαι ουτε μηχανολόγος, αν δεν κάνεις τιποτα!
Όπως σου είπε και Λενα, σκέψου τι θα σου έλεγε σημερα, ο μελλοντικός εαυτός σου.
Να πας να μιλήσεις σε ψυχολόγο. Η στάση σου αυτή σου δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητα σου. Οι περισσότεροι μετανιώνουμε για τις επιλογές μας, αλλα εσενα σου βγαίνει σε απογοήτευση, παραίτηση και άγχος. Αλλα μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Να έχεις κάποια αγχώδη διαταραχή και να το δικαιολογείς έτσι. Οπως και να ´χει, πανε να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό. Θα σε βοηθήσει, και στην τελική, έχεις και μια ζωή να ζήσεις! Άιντε, ξεκίνα!
Πάρε το παρελθόν σου και όλες τις εμπειρίες σου ως οδηγό για μελλοντικά βήματα. Το παρελθόν είναι κάτι που δεν μπορείς να αλλάξεις, τουλάχιστον μέχρι να εφευρεθούν οι μηχανές του χρόνου, οπότε κοίτα να ζήσεις όσο καλύτερα μπορείς το σήμερα. Νέος άνθρωπος είσαι, βάλε στόχους (και παλιούς και νέους) και προτεραιότητες και ξεκίνα να τους επιτύχεις.