«Α, μπα» classics: Έχω κουραστεί με την έλλειψη ειλικρίνειας και ανδρισμού του

Αγαπητή Α’ μπα, δεν ξέρω από πού να αρχίσω άλλα σίγουρα θέλω να σ ευχαριστήσω για την συντροφιά που μας κρατάς και με τα καθαρή λογική σου πού μας επαναφέρει στην πραγματικοτητα. Είμαι με έναν άνθρωπο που τον λατρεύω τρελά πάρα τα 8 χρονιά που είμαστε μαζί. Εγώ 26 αυτός 27. Δυο τελείως αντίθετοι χαρακτήρες πού συμπληρωνουμε, και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Ο ένας ονειροπόλος ο άλλος λογικός, ένας μηχανή αυτοσχεδιασμου, ο άλλος οργανωτικός. Από το πρώτο έτος του πανεπιστημιου στο ίδιο θρανίο μαζί ως φίλοι αρχικά και σύντομα ζευγάρι. Άτομα που μοιραζόμασταν τα πάντα μαζί, χωρίς ντροπές και αναστολές. Φίλοι, συνάδελφοι, σύντροφοι. Μέχρι τώρα όλα πλέκουν μια ιδανική πραγματικότητα, που όμως κολλάει. Μέτα από τόσα χρονιά σχέση, αφότου εγώ ξεκάθαρη από την πρώτη στιγμή με την οικογένεια μ για το ποια είναι η επιλογή μου, φτάνουμε να οδεύουμε στον 9 χρόνο σχέσης ακόμα μένοντας στα πατρικά μας, και με μένα με ελάχιστη επαφή με την οικογένεια τού (μόλις 6 μήνες πριν συνάντησα τον πάτερα του).Με την μητέρα του ελάχιστη επαφή, της ελάχιστες φορές πού έχω βρεθεί σπίτι τού μπορώ να πω ότι ίσα με έχει χαιρετίσει (άπλα και τυπικά, πολλές φορές έχει φύγει από το σπίτι έχοντας μια δικαιολογία ). Ζούμε με της οικογένειες μας. Οι δικοί μου τον έχουν κάνει κομμάτι της οικογενείας μας από την αρχή. Τώρα πρόσφατα η κατάσταση περιπλέκεται με το γεγονός ότι τα αδέρφια μας είναι ζευγάρι.(Και οι δυο έχουμε την ίδια διάφορα ηλικία , 7 χρονιά από τα μικρότερα αδέρφια μας (Εγώ αδερφό, αυτός αδερφή). Στην αρχή της σχέσης μας αυτή, σε μαι πράξη απερισκεψίας μας (φύγαμε χωρίς άδεια από το σπίτι) είπε τηλεφωνικά στη μητέρα μ ότι δεν θα με δεχόταν τότε. Τότε δεν το έλαβα υπόψη μ, το προσπέρασα σα να μην είχε καμιά σημασία. Τα χρονιά όμως περνούν, είμαστε μαζί κι δύο πάρα την ηλικία σε μια πολύ καλή δουλειά, άλλα καμιά εξέλιξη στο προσωπικό. Έχει ως δικαιολογία να καταξιωθούμε επαγγελματικα. Δεν ξέρω αν εγώ αρκούμαι με λίγα κι αυτός με θέλει πολλά, άλλα για μένα τι έχει φτάσει μέχρι τώρα είναι υπεραρκετά, και έχω ανάγκη η προσωπική μ ζωή να έχει προτεραιοτητα. Η κυριαρχία τη μητέρας του φαίνεται πιο έντονη. Γνωρίζω λίγα πράγματα για την οικογένεια του. Γνώρισα τώρα πρόσφατα την αδελφή λόγω τον καταστάσεων και αρχίζω έτσι να καταλαβαίνω μερικά πράγματα. Για μην πολυλογήσω ο πατέρας του μένει μακρυά, αυτός έχει αναλάβει τον ρόλο του άντρα στο σπίτι του άλλα πως γίνεται εγώ να μένω ξέχωρα. Μέτα από ένα σύντομο διάστημα χωρισμού, κι ενώ είχε ορκιστεί ότι τα πράγματα θα φτιάξουν, επιστρεψαμε στην ίδια ρουτίνα οπού εγώ ζητάω πάλι τα ίδια κι αυτός είτε ζητά συγγνώμη είτε θυμώνει επειδή λέει ότι δεν αρκούμαι με ότι έχουμε ήδη χτίσει μαζί. Αφότου είχαμε προγραμματισει οτι θα μέναμε μαζί το πλάνο αναβάλλεται λόγω ενός προβλήματος υγείας της μητέρας του, κι εγώ πάλι πρέπει να περιμένω.(Η επίδραση της μητέρας του φαίνεται, αρχίζοντας από το γεγονός ότι για το παραμικρό την ρωτάει με μηνύματα, μέχρι και για τα παπούτσια που θα αγοράσει η την φωτογραφία που θα στείλει στα συνεδρεια. Από την αδερφή , που έχω αψογες σχέσεις, καταλαβαίνω ότι εγώ πότε δεν είμαι σημείο αναφοράς, κι ούτε πού υπάρχω στις συζητήσεις τούς. Επίσης έμαθα ότι η μητέρα τούς δεν θα δεχόταν καμιά επιλογή του γιου της εάν αυτος δεν είναι αρκετά οικονομικά ευκατάστατος να συντήρηση τη σχέση του. (Κάτι που δεν καταλαβαίνω επειδή εγώ είμαι ανεξάρτητη οικονομικά, κι αυτός επεισης) Πώς γίνεται ένα άτομο που έχει συναντήσει του δικούς μ κι έχουν μια αψογη (με τον αδερφό ήταν μέχρι πρότινος κολλητοί) σχέση να με κρατάει τόσο μακρυά από την δίκη του οικογένεια. Έχω κουραστεί, τόσο με την κατάσταση άλλα και με την ελληψη ειλικρινείας και ανδρισμού από μέρους του να μου εξηγήσει τι συμβαίνει όσο κι αν το ζητάω. Λέει ότι όλα είναι τελεία κι εμείς πολύ νέοι. Ορκίζεται ότι με λατρεύει, και το πιστεύω άλλα με πληγώνει να νιώθω τόσο δεύτερη και να είμαι σε ένα αόριστο περίμενε. Νιώθω ότι εγώ δεν μπορώ να εκπληρώσω τις φιλοδοξίες του και πολλές φόρες του ζητάω να αρκείται με λίγα. Δουλεύω σκληρά στην ζωή μ, ότι έχω κάνει το έχω κατακτήσει με πολύ κόπο, για να είμαι ανεξάρτητη άλλα κυρίως προσγειωμένη και να ζητάω την ουσία και αγάπη στην οικογένεια. Δεν ξέρω ποια είναι η ερώτηση μου, και δεν ξέρω αν αντέχω να είμαι ένα μίζερο πλάσμα που ζητάει κάτι που θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο.(Έστω και μια ξεκάθαρη απάντηση ).

– Κουρασμενη

Νομίζω ότι δεν ρωτάς γιατί φοβάσαι και την ερώτηση ακόμα. Η ερώτηση καθοδηγεί την απάντηση που έχεις μέσα σου. Θα σου απαντήσω παρόλ’ αυτά. Πρέπει να ζητήσεις αυτό που θέλεις (να μείνετε μαζί, ας πούμε) και να του δώσεις ένα χρονικό όριο για να γίνει. Αν δεν γίνει, πρέπει να αποχωρήσεις. Πολύ λυπάμαι, τα τελεσίγραφα δεν είναι ωραίο πράγμα, αλλά έχουν περάσει πολλά χρόνια που οι δικές σου ανάγκες αγνοούνται.

Αυτό δεν θα λύσει το πρόβλημα της οικογένειας του, όμως. Τα σημάδια είναι καμπάνες που βαράνε συναγερμό. Αυτή την οικογένεια θα έχεις γύρω σου αν μείνεις μαζί του. Μην περιμένεις ποτέ να αλλάξει η σχέση του με τη μητέρα του, το πόσο την υπολογίζει, τι της λέει και τα λοιπά. Αυτά έχουν σχηματιστεί πολύ πριν εμφανιστείς εσύ, και είναι πολύ βαθιά για να τα αγγίξεις. Είναι πολύ λάθος να αναρωτιέσαι «αφού η δική μου οικογένεια τον έχει δεχτεί, γιατί δεν κάνει η δική του το ίδιο». Δηλαδή η οικογένεια σου το έκανε για να διεκδικήσει ανταπόκριση; Ελπίζω όχι.

Ναι, δεν αρκείσαι σε όσα έχετε χτίσει μαζί. Δεν χρειάζεται να δικαιολογηθείς γι’ αυτό. Αν θυμώνει, κι εσύ μπορείς να θυμώνεις που αυτός αρκείται.

ΥΓ. Οι εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες δεν «συμπληρώνονται» όταν δημιουργούν ζευγάρι. Είναι πρόβλημα, γιατί οι αντίθετοι χαρακτήρες έχουν άλλα αξιακά συστήματα, ακόμη και εντελώς αντίθετα μεταξύ τους. Τώρα το ζεις στο πετσί σου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News