Λενα, το θεμα μου ειναι οτι ειμαι 35 χρονων και η ζωη μου δεν εχει καμια σχεση με τη ζωη των συνομηλικων μου. Νιωθω παιδι, νιωθω οτι δεν θελω η δεν μπορω να γινω μελος του κοσμου των “μεγαλων”. Οι συνομηλικες μου ειναι παντρεμενες, εχουν παιδια, εχουν πετυχει επαγγελματικα, και εγω… περναω ακομα φαση 20χρονου. Νιωθω μικρη για γαμο, για παιδι, “λιγη” για να τα καταφερω σε επαγγελματικο επιπεδο. Περναει η ζωη μου και δεν κανω τιποτα, μενω στασιμη. Φοβαμαι οτι σε λιγα χρονια θα συνειδητοποιησω οτι εχασα τη ζωη μου.
Τι συμβαινει;
Κάνεις σχόλια για τη ζωή σου σα να είσαι παρατηρητής. Αυτό ίσως να σημαίνει ότι δεν είσαι σε θέση να αναλύσεις τον εαυτό σου και να καταλάβεις τι συμβαίνει. Γι’αυτό, νομίζω ότι χρειάζεσαι βοήθεια από ειδικό, γιατί αυτό που φοβάσαι είναι σημαντικό.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μας έχει επιβληθεί ένας συγκεκριμένος τρόπος ζωής που αν δε περάσουμε τα στάδια που πρέπει, όπως και μέσα στο χρονικό όριο που “πρέπει” τοτε έχουμε αποτύχει//not// Δεν υπάρχουν “στάδια” και δεν υπάρχει “χρονικό όριο” Δεν ξεκινάμε όλοι απ’ τις ίδιες αφετηρίες, έχουμε αλλά βιώματα (εκτός από κοινά) διαφορετική ιδιοσυγκρασία και διαφορετικά θέλω Συγκεκριμένα παραδείγματα που μου έρχονται για μην γενικολογω.πχ: -Ο Κώστας έζησε φτωχικά, στερήθηκε πολλά για να σπουδάσει και επιτέλους αφού αποφοίτησε δουλεύει εκεί που θέλει.Νιωθει πλέον πως μπορεί να χαλαρώσει και να είναι πιο ξέγνοιαστος. Ο Άρης μεγαλωσε σε σχετικά ευκατάστατη οικογένεια.Δεν είχε λόγο να αγχωθει.παρταρε στα φοιτητικά… Διαβάστε περισσότερα »
Υπεροχο σχόλιο Κοσμική Νεράιδα!! 😀 Νιώθω λίγο όπως η γραφουσα και εγω πολλες φορες. Αλλα αυτο που με ενοχλεί στην περίπτωσή μου, ή μάλλον με στενοχωρει και με αγχώνει περισσότερο, ειναι οτι ενω μικρη (στο Γυμνασιο-Λυκειο εννοω) ηξερα τι θελω να κανω πανω κατω, τι μου αρεσει (σε επάγγελμα) και μπορουσα να φανταστω τη ζωη μου σε βαθος χρονου πώς θα την ηθελα, δυστυχως τωρα στα 28 μου βρισκομαι σε πληρη συγχιση!! Δεν ξερω τι μου αρεσει, τι με γεμίζει (σπουδασα κατι τελειως διαφπρετικο απο αυτο που ηθελα παλια κ το έκανα απο επιλογή σκεψου!!), νιωθω στασιμη κ αναποφασιστη, εχω… Διαβάστε περισσότερα »
Ξέρεις τι λέει το μάντρα του αμπα σ αυτές τις περιπτώσεις 😁
Ναι ξερω…και με βοηθησε ακομα περισσότερο γράφοντας τις σκεψεις μου παραπάνω να το συνειδητοποιησω! 😀
Αν με καποιο τρόπο εισαι οικονομικά εξασφαλισμένη, τι σε νοιάζει τι κάνουν οι συνομήλικοι;άλλοι είναι παντρεμένοι,αλλοι χωρισμένοι άλλοι ελεύθεροι, κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι άλλοι αφεντικά… για εμένα το πρόβλημα είναι αν σε χαρτζηλικωνουν ακομα οι γονείς σου,ξερωγω από την πενιχρή σύνταξη τους. Εκει πρέπει πραγματικά να δεις τι θα κάνεις γιατί αργά ή γρήγορα θα έχεις όντως πρόβλημα!!
Κι εγώ αν με χαρακτήριζα κάπως, παρατηρητή της ζωής θα με έλεγα. Αλλά, για να μην νιώθεις τη ζωή να σε προσπερνάει, θα πρέπει να βρεις τι θέλεις για τον εαυτό σου. Κι ας είναι κόντρα στην κοινωνική νόρμα. Νιώθεις μικρή για παιδί, ή νιώθεις ότι δεν σε ενδιαφέρει το θέμα; Γιατί έχει διαφορά. Σε καταλαβαίνω. Θέλεις να παραμείνεις παιδί, να μην έχεις ευθύνες. Αλλά, δεν θα έχεις και τα προτερήματα του ενήλικα. Μόνο όταν πάρεις εσύ την ευθύνη του εαυτού σου θα είσαι πραγματικά ευτυχισμένη. Και θα είναι δική σου απόφαση. Αλλά, θέλει να κάνεις δουλειά με τον εαυτό… Διαβάστε περισσότερα »