Αγαπητή Αμπά… Είμαι παντρεμένη, με έναν υπέροχο άνθρωπο και πριν τρία χρόνια ήρθε στη ζωή μας η κόρη μας. Από τότε και αφού βρήκαμε γρήγορα τις ισορροπίες μας, είμαστε πολύ δεμένοι, ευτυχισμένοι και περνάμε πολύ καλά. Το πρόβλημα είναι ότι με την κόρη μας είμαι απόλυτα ευτυχισμένη και δεν θέλω να κάνω δεύτερο παιδί. Ο άντρας μου, αφήνει σε εμένα την τελική απόφαση(ξέρω ότι θα χαιρόταν εάν κάναμε και δεύτερο).Αυτό που φοβάμαι, είναι οι τύψεις που θα νιώσω και η απάντηση που πρέπει να δώσω στην κόρη μου, σε περίπτωση που αναρωτηθεί γιατί αυτή δεν έχει αδελφάκι…ή ακόμα χειρότερα, αν μεγαλώνοντας μου ζητήσει ένα…
– Μαρια
Θα πάρεις τέτοια απόφαση βασισμένη στο τι θέλει ένα παιδί; Αν είναι έτσι, τι θα κάνεις αν σου πει ότι θέλει αδερφάκι, αλλά μόλις το δει σου πει ότι άλλαξε γνώμη; Δεν είναι καθόλου σπάνιο αυτό.
Τα παιδιά που θέλουν αδερφάκια, φαντάζονται έτοιμα παιδιά στην ηλικία τους με τα οποία θα μπορούν να παίξουν (ιδανικά, να τους λένε τι να κάνουν). Δεν ξέρουν ότι σημαίνει μήνες με μωρά που θα κλαίνε τη νύχτα και θα τα ξυπνάνε, ότι η μαμά θα είναι πτώμα για άλλα δυο χρόνια, ότι θα χάσουν την προσοχή που είχαν δεδομένη, ότι θα πρέπει να μοιράζονται τα παιχνίδια τους και τα ρούχα τους, και θα πρέπει να περιμένουν κάτι χρόνια για να παίξουν μαζί του. Αν παίξουν τελικά, γιατί δεν είναι όλες οι αδερφικές σχέσεις αδερφικές.
Δεν θα κάνεις ένα παιδί για να είναι συμπλήρωμα στο πρώτο. Μιλάμε για έναν άνθρωπο. Στο «μάνα γιατί με γέννησες» είναι σωστό να είναι η απάντηση «επειδή το ήθελε η αδερφή σου;» Ό,τι και να αποφασίσεις μαζί σου είμαστε, υπάρχουν επιχειρήματα και για το ένα και για το άλλο, σκέψου το μόνη σου και με τον άντρα σου, αλλά πάρε την απόφαση με άλλα κριτήρια, όχι με όρους αξεσουάρ.
Όταν η κόρη σου μεγαλώσει αρκετά για να καταλαβαίνει γιατί δεν έκανες δεύτερο παιδί ή γιατί έκανες, δεν θα χρειάζεται να δικαιολογηθείς. Υπάρχουν μοναχοπαίδια που θα ήθελαν αδέρφια, γιατί φαντάζονται μια εξιδανικευμένη σχέση, αλλά υπάρχουν και μοναχοπαίδια που δεν προβληματίστηκαν ποτέ για το θέμα. Αν έχουν μείνει απωθημένα προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση αυτό έχει να κάνει με τη δυναμική της οικογένειας και όχι με τον αριθμό των ανθρώπων που την απαρτίζουν.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ειλικρινα μου κλωτσάει άσχημα να βλέπω σαν top επιχειρημα, για τον ερχομο ενος παιδιού, ότι το ζητησε ή πιθανον να το ζητησει το παιδί που ήδη υπάρχει. Ειλικρινά, έχετε επεξεργαστεί τι είναι αυτό που λέτε?
Εμάς πάντως μας πήρε 6μιση χρόνια να το πάρουμε απόφαση για δεύτερο. Και δεν είμαστε και μικροί, 39 εγώ, 37 η σύζυγος…
Συμφωνώ με Λένα. 👍Μα καλα κι εσύ, παιδι θα κανεις, δεν θα κανεις ανταλλακτικό προς χρηση. Σκέψου καλα με τον άντρα σου, τις αντοχές σας τις οικονομικές και κυρίως τις συναισθηματικές. Μη σκέφτεσαι τόσο αν η μικρή μεθαύριο σας ρωτάει γιατί δεν κάνατε ή γιατί κάνατε. Η απόφαση ειναι καθαρά και των δυο σας όπως ακριβώς κάνατε και το πρώτο παιδι. Έγραψα για οικονομικές αντοχές γιατί ξέρουμε όλοι πια τι συνεπάγεται το μεγάλωμα ενος παιδιού τη σήμερον ημερα, ειδικά αν οι γονείς δεν έχουν ενα Α σταθερό εισόδημα. Μιλησα για συναισθηματικές αντοχές, γιατί πολλοί γονεις ενω κανουν ενα παιδι, δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Δε καταλαβαίνω Conciousness τη διαφορά σε αυτο που προτείνεις με αυτό που λέει η Μαρία. Πόσο διαφέρει το “να κάνω παιδί για να έχει η κόρη μου παρέα” με το “να κάνω παιδί για να μην είναι το ένα μόνο του”.
Μα το ιδιο πράγμα ειναι αγαπητη SailorMouna.
Απλα εγω της ανεφερα τι θα εκανα αν ήμουν στη θέση της. Δε διαφωνω με τη Μαρια απλα της λέω να σκεφτεί καλα και να αποφασίσει αυτο που θέλει. Αυτο.
Χμ.. Είναι κάπως αντιφατικό αυτό που λες. Συμφωνείς με τη Λένα, δεν είναι σωστό να σκεφτόμαστε το παιδί ως αξεσουάρ του πρώτου, αλλά λες ότι στη θέση της θα έκανες ένα δεύτερο παιδί για να το έχει το πρώτο να παίζει, για παρέα, στήριγμα, κτλ.
Κοιτα δεν θα εκανα ως αξεσουάρ του πρώτου παιδιου, όχι γιαυτό το λογο, αλλα εγραψα ως παρέα γενικά γιατι εγω σα μοναχοπαίδι την ήθελα αυτήν την παρέα, τη στήριξη απο εναν όμοιο σου ηλικιακά που δεν ηταν ο γονέας σου. Αυτο εννοούσα πριν. Αυτός ο λόγος. Επειδή μεγάλωσα μονη ως παιδι μιλώ, με ενα δυσαναπλήρωτο κενό, δεν ήθελα το παιδι μου να βιώσει μια παρόμοια κατασταση. Θα μου πεις οτι υπαρχουν μοναχοπαίδια που δεν καταλαβαίνουν τη διάφορα ακριβως γιατί οι γονείς τους δεν τους προκαλούν μια μοναξιά κι ενα κενό. Έχω είχα γονείς αδιάφορους μέχρι απόντες, το έχω γράψει και… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς…
Αυτο πηγαινε στην απαντηση της sailor mouna, με την οποια συμφωνω