«Α, μπα» classics: Δεν θέλω να έρθουν οι γονείς μου στην ορκωμοσία μου

Γειά σου Α,μπα μου και αγαπημένοι μου σχολιαστές. Ξεκινάω αδεεεερφια και ελπίζω να παραμείνω ήρεμη. Λοιπόν, το θέμα μου είναι μια σκέψη που έκανα και θέλω την συμβουλή σας. Είμαι 24 και οι γονείς μου είναι φουλ αδιάφοροι. Δεν έχουν πληρώσει φροντιστήρια για σχολείο, ξένες γλώσσες, δραστηριότητες αθλητικές ή με μουσική που ήθελα, δεν μου έδιναν λεφτά για βόλτες ή διακοπές ούτε για ένδυση και υπόδηση με το πιο τραγικό παράδειγμα να έχω μείνει χωρίς μπουφάν για 3 χρόνια σε μικρότερη ηλικία. Τους έχω μιλήσει για αυτά, δεν αλλάζει τίποτα. Είχαν όμως απαιτήσεις πολλές. Και εγώ τις πραγματοποιούσα και συνέχιζα να το κάνω μέχρι πριν λίγους μήνες. Στο συναισθηματικό κομμάτι δεν απουσίασαν τελείως αλλά μεγάλωσα μέσα σε εντάσεις, τσακωμούς, ειρωνείες, εγώ να είμαι ο «κάδος» τους για όλα τα εσώψυχα τους , να μου λένε ψέματα συνεχώς για το ότι δεν έχουν λεφτά αλλά να φεύγουν διακοπές με αποκορύφωμα όταν αντιμετώπισα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και μου είπαν πάλι ψέματα για το οικονομικό και ζούσαν ένα δράμα και καλά και εγώ τους πίστεψα και φρίκαρα. Όταν ανακάλυψα όμως το ψέμα πάγωσα τόσο πολύ. Δεν σεβάστηκαν ούτε αυτό. Το πρόβλημα υγείας αφορούσε όγκο και εντάξει εννοείται δεν ήθελα να είναι όλη την ώρα δίπλα μου αλλά δεν με ρώτησαν ποτέ πως νιώθω παρά μου έκλαιγαν για τα λεφτά που «δεν είχαν». Τέλος πάντων, σε λίγο καιρό ορκίζομαι και δεν τους θέλω εκεί. Δεν το κάνω εκδικητικά, απλώς ποτέ δεν ήταν κάπου όταν τους ήθελα. Κατανοώ τους λόγους που συμπεριφέρονται έτσι, ξέρω ότι πέρασαν πολύ δύσκολα χρόνια από μικρά παιδιά και τους έχουν τύχει απίστευτα άσχημα πράγματα. Τόσα χρόνια σκεφτόμουν όλα αυτά γιατί ήθελα να τους συγχωρήσω όσο μπορούσα για να γλιτώσω και εγώ από ψυχοσωματικές εκδηλώσεις άγχους και στεναχώριας. Αλλά πλέον δεν μπορώ. Δεν τους θέλω εκεί, θα είναι τόσο ψεύτικο. Νιώθω τόσο ήρεμη με αυτή την σκέψη, μου προσφέρει μια ασφάλεια το ότι δεν θα είναι εκεί ταυτόχρονα όμως νιώθω και λύπη. Σκέφτομαι ότι είναι δέκα λεπτά. Αξίζει να τους αφήσω απέξω αυτά τα δέκα λεπτά; Και το σκέφτομαι τελείως εγωιστικά. Δεν σκέφτομαι την δική τους στεναχώρια. Την δική μου σκέφτομαι μελλοντικά. Αν το μετανιώσω, αν στεναχωρηθώ. Ίσως τελικά τους μοιάζω. Σας ευχαριστώ πολύ.

-tinepomeniforatharotiswgiatonerwta

Όταν λέμε ότι πάνω από όλα έρχεται η υγεία, το εννοούμε. Δεν μας λες για τι όγκο πρόκειται, μας αφήνεις τώρα να κάνουμε υποθέσεις και δεν ξέρω τι να σου απαντήσω χωρίς να ξέρω αυτό. Υπάρχει περίπτωση να λέω εντελώς ασήμαντα πράγματα σε σχέση με αυτό που έρχεται πρώτο. Εύχομαι περαστικά, ό,τι και να σου συνέβη ή αν συμβαίνει ακόμα. Παράλληλα πρέπει να φροντίσεις την ψυχική σου υγεία. Αν η αυθόρμητη σου αντίδραση είναι ότι δεν θέλεις κανέναν εκεί, αν αυτή η σκέψη σου δημιουργεί εσωτερική ηρεμία, αυτό να κάνεις.

Μην σκέφτεσαι αν θα το μετανιώσεις. Αν το μετανιώσεις στο μέλλον, να επανέρχεσαι νοερά στο τώρα. Τώρα, έτσι νιώθεις. Άρα για τώρα, αυτή είναι η σωστή απόφαση. Αν αργότερα νιώσεις διαφορετικά, θα είναι επειδή θα είσαι διαφορετικός άνθρωπος. Τώρα όμως είσαι αυτή που είσαι, δεν μπορείς να πάρεις αποφάσεις βασιζόμενη σε αυτή που μπορεί μια μέρα να γίνεις. Καλή σταδιοδρομία σου εύχομαι, και να φροντίσεις να επεξεργαστείς τις σκέψεις σου για τους γονείς σου, καλύτερα μαζί με έναν επαγγελματία. Όχι επειδή πιστεύω ότι κάνεις λάθος, αλλά ότι αν δεν το κάνεις συστηματικά και οργανωμένα θα σε ταλαιπωρήσει πολύ περισσότερο, και υπάρχει κίνδυνος να κακοφορμίσει.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News