Καλησπέρα Α, μπα. Μπαίνω κατευθείαν στο θεμα. Ειμαι κάτοικος Γερμανίας (Ω, ναι λεω τη χώρα), εχω μια πολυ αγχωτική δουλειά προσπαθώ να εχω ενδιαφέροντα, χόμπι κτλ και το τελευταίο διάστημα εχω και σχέση για πρώτη φορά με εναν Γερμανό. Το αγόρι λοιπόν εχει κι αυτο τα χόμπι του, τους άπειρους φίλους του (ως ντόπιος), την οικογένεια του κτλ. Τα παμε πολυ καλα γενικά αλλα με τα χόμπι του και τους κολλητούς αλλα κυρίως την ανελαστικότητα του να βγει απο το προγράμμα του καταλήγουμε να βρισκόμαστε πολυ λιγότερο απο ο,τι θα ηθελα δεδομένου οτι ειχα συνηθίσει σε σχέσεις που ήμασταν αυτοκόλλητοι και οκ εχω και θεμα με την μοναξιά το οποίο προσπαθώ με βοήθεια να λύσω. Πχ τα σουκου του έχουν στάνταρ αγώνα σε ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου και δεν μπορούμε καν ενα διήμερο να φύγουμε ενώ εγω με αυτή την προοπτική διατίθεμαι να μην παω στο χόμπι μου. Εχω κανει θεμα αλλα μου λεει δεν θελει να το αλλάξει το προγράμμα του (πφφφ deutsch μέχρι το κόκκαλο). Τι κάνουμε;το δεχόμαστε ως νορμαλ;γιατι η ξενιτεμένη το παιρνει σαν απόρριψη….
-Νορμαλ;
Θα απαντήσεις μόνη σου σε αυτή την ερώτηση όταν καταφέρεις να αντιμετωπίσεις το θέμα που έχεις με τη μοναξιά. Όταν λες «προσπαθώ με βοήθεια να λύσω» ελπίζω να εννοείς με βοήθεια επαγγελματία. Αν ναι, επικεντρώσου εκεί. Στον εαυτό σου. Μην αναλύεις τον άλλον για να αποφύγεις να κάνεις δουλειά με τα δικά σου θέματα. Επίσης, μην βιάζεσαι να αποφασίσεις τι είναι «νορμάλ» και τι απόρριψη. Η δουλειά που κάνεις με το θέμα σου είναι μόνιμη, το αγόρι ποιος ξέρει, θα δεις.
Οι σχέσεις που είχες συνηθίσει δεν είναι απαραίτητα καλύτερες σχέσεις μόνο και μόνο επειδή σου είναι γνώριμο το μοτίβο τους. Το ξέρεις φαντάζομαι, αλλά να το υπενθυμίζεις στον εαυτό σου που και που, όπως και το γεγονός ότι είσαι σε ξένη χώρα και δηλώνεις «ξενιτεμένη». Και τα δύο παίζουν ρόλο στο πώς βιώνεις αυτή τη σχέση.