«Α, μπα» classics: Δεν έχω παθιαστεί όσο ήλπιζα

Α,μπα μου, καταρχήν συγχαρητήρια πολλά για την στήλη. Οι ερωτήσεις των αναγνωστών και με την σειρά οι απαντήσεις σου έγιναν πολλές φορές να ασχοληθώ περισσότερο με θέματα με τα οποία δε θα ασχολούμουν. Ας περάσω στο ψητό. Έδωσα πανελλήνιες και πέρασα στη σχολή πρώτης μου επιλογής, στο ιστορικό τμήμα. Παρόλο που είχα γράψει αρκετά καλά ώστε να περάσω σε μια πιο υψηλόβαθμη σχολή αρνήθηκα. Η ιστορία ήταν το αντικείμενο που νόμιζα ότι θέλω. Και λέω νόμιζα διότι κατάλαβα φέτος στο πρώτο έτος ότι τελικά δε μου αρέσει τόσο όσο νόμιζα. Μου αρέσει αρκετά η λαογραφία για παράδειγμα αλλά δεν έχω πάθος. Δηλαδή πέρασα τα μαθήματα στο πρώτο εξάμηνο, με βαθμό μάλιστα (όχι ότι έχει σημασία), παρακολούθησα τα μαθήματα με ενδιαφέρον και γενικότερα ασχολήθηκα. Αλλά λείπει αυτό το πάθος που νόμιζα ότι θα έχω. Λείπει αυτή η ένταση του να πάω στη βιβλιοθήκη να διαβάσω κάτι περαιτέρω. Διαβάζω για να φύγει η υποχρέωση με κάποιες εξαιρέσεις σε ορισμένα μαθήματα. Και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω. Να ξαναδώσω πανελλήνιες δεν παίζει. Και να δώσω σε ποια άλλη σχολή να πάω; Δεν υπάρχει κάτι άλλο που να μου αρέσει περισσότερο. Από την άλλη να κάτσω σε μια σχολή που δε με τρελαίνει χαραμίζοντας τέσσερα χρόνια της ζωής μου; Βέβαια δεν υπάρχει καλύτερη λύση από την τελευταία η οποία είναι και η πιο ρεαλιστική από όλες. Αλλά και πάλι σκέφτομαι ότι δεν μπορεί κάποιο πάθος θα έχω. Από την άλλη όμως αν όντως είχα κάποιο πάθος θα το είχα καταλάβει έως τώρα. Τέλος πάντων σκέφτομαι όλα αυτά και στέκω στο τέλος μετέωρη, απελπίζομαι και αγχώνομαι. Θέλω να ρωτήσω ποια είναι η επιλογή που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να με οδηγήσει σε μια κάποιου είδους γαλήνη και δε σε, όσο γίνεται, επαγγελματική ασφάλεια;

Το πάθος, αγαπητή φίλη, έρχεται σε παθιασμένους ανθρώπους. Δεν έρχεται σε όλους, δεν είναι κάτι που παραμονεύει κάπου και πρέπει να το βρούμε. Είναι μέσα σου, και μπορείς να το εφαρμόσεις παντού, ή μερικώς, ή κάπου. Αυτό που νόμιζες ότι θα έχεις, δεν υπάρχει μέσα σε ένα βιβλίο, σε μια πορεία σπουδών, σε μια απόφαση που θα πάρεις. Υπάρχει ή δεν υπάρχει μέσα σου, ως ανεπεξέργαστο υλικό, και αν το χειριστείς κατάλληλα, μπορείς να βρεις τρόπο να το διοχετεύσεις, όπου κι αν βρίσκεσαι. Με αυτή την έννοια, όντως, αν είχες κάποιο πάθος, θα το είχες καταλάβει ως τώρα. Ίσως να το έχεις ζήσει και να μην το έχεις καταλάβει, επειδή φαντάζεσαι κάτι συγκεκριμένο, και πολύ φοβάμαι ότι αυτό συμβαίνει, γιατί η διαδικασία των πανελληνίων εξαφανίζει κάθε ίχνος πάθους και αυθορμητισμού. Το άλλο κακό που κάνουν οι πανελλήνιες είναι ότι δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι η επιτυχία στις σπουδές μεταφράζεται σε επιτυχία στη ζωή (και ανάλογα, η μέτριες επιδόσεις στις σπουδές οδηγούν σε επαγγελματική ανασφάλεια). Δεν υπάρχει απολύτως καμία εγγύηση για το μέλλον σου, όσο και αν σου αρέσουν οι σπουδές σου, και επιπλέον, δεν υπάρχει απολύτως καμία σχέση μεταξύ σπουδών και επαγγελματικής ζωής. Δεν ξέρω τι διεξόδους και τι δρόμους ανοίγουν με τις σπουδές που κάνεις, αλλά νομίζω ότι ούτε εσύ ξέρεις ακόμα. Τα μαθήματα είναι ενδείξεις, δεν είναι όλες οι δυνατότητες που έχεις. Δεν χρειάζεται να διαβάσεις τα βιβλία της σχολής για να μάθεις ιστορία, αν δεν εμπνέεσαι, διάβασε κάτι άλλο, και όλα μαζί θα κουμπώσουν κάποτε, καμία γνώση δεν είναι άχρηστη. Μην περιμένεις να ενθουσιάζεσαι με κάθε μάθημα που συναντάς. Μην περιμένεις να έρθει το πάθος ουρανοκατέβατο. Χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά, κουραστική και βαρετή, μέχρι να εμβαθύνεις αρκετά ώστε να καταλάβεις πού μπορείς να κατευθυνθείς. Γενικά, στο πρώτο έτος είσαι ακόμα. Για να σου το πω κομψά, για την ώρα δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Θα το καταλάβεις σύντομα, νομίζω, και όταν γίνει κτήμα σου αυτή η γνώση, ας ελπίσουμε ότι θα έχεις τα εφόδια να την χρησιμοποιήσεις υπέρ σου. Οπότε, ευτυχώς που περνάς τα μαθήματα με καλούς βαθμούς. Συνέχισε το αυτό.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News