«Α, μπα» classics: Από πού κι ως πού ο πλούσιος είναι και ανώτερος άνθρωπος;

Πώς μπορείς να απαντήσεις χωρίς να δικαιολογηθείς για τον εαυτό σου όταν κάποιος σχολιάζει κάτι πάνω σου με εμφανή (όχι να υπαινίσσεται αλλά να είναι σοκαριστικά ξεκάθαρη) κακία και ξιπασιά νεόπλουτου όπως «εγώ είμαι άλλης κατηγορίας, δε θα φόραγα ποτέ τέτοια φτηνιάρικα ρούχα και τσάντα» ή «αχ, εγώ είμαι από Κηφισιά, δεν έχω κατέβει ποτέ σε φτωχογειτονιά όπως η δική σου!». Γιατί όταν συμβαίνει (γύρω μου ή σε μένα) παρατηρώ ότι: α)ο πλούτος χρησιμοποιείται ώστε να δείξει ανωτερότητα (ως προς τι δεν έχω καταλάβει. Από πού κι ως πού ο πιο πλούσιος είναι και ανώτερος άνθρωπος;) β)ο συνομιλητής καταλήγει να δικαιολογείται (π.χ. «Ε, εάν είχα περισσότερα χρήματα θα έπαιρνα κι εγώ καλύτερα ρούχα» ή «Εμένα η γειτονιά μου μου αρέσει») κι όχι να βάζει στη θέση του αυτόν που έχουν πάρει τα μυαλά του αέρα(για να το πω κομψά). Τα παραδείγματα αυτά μου έχουν τύχει εμένα. Νομίζω η μέθοδος αϊκίντο εδώ θα έδινε το μήνυμα ότι «αισθάνομαι ταπεινωμένος, δεν απαντώ γιατί προσπαθώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου», οπότε δεν είναι κατάλληλη μέθοδος γιατί ο άλλος παίρνει χαρά από την ταπείνωσή σου που είναι τέτοια που ούτε να αρθρώσεις λέξη δε μπορείς. Καμιά ιδέα; (Φυσικά η ίδια κακία είναι κι όταν κάποιος προσβάλλει κάποιον ξεκάθαρα για το φύλο του, τη χώρα προέλευσής του, το χρώμα του.. Μιλάω δηλ για ξεκάθαρο προσβλητικό σχόλιο.)

-Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Αυτές δεν μου φαίνονται ατάκες νεόπλουτου, περισσότερο νεόφτωχου που προσπαθεί να αποφύγει το τετελεσμένο.

Η απάντηση εξαρτάται από το ποιος είναι αυτός που το λέει και πώς βρέθηκες εσύ στη θέση να τα ακούς. Ο γενικός κανόνας είναι ο εξής: όταν βλέπουμε προβληματικές συμπεριφορές, αυτό που πρέπει να ζυγίσουμε πάντα είναι όχι το πώς θα αποστομώσουμε/αντιμετωπίσουμε/αλλάξουμε/χειριστούμε τον οποιονδήποτε προβληματικό, αλλά πώς θα ελαχιστοποιήσουμε την επαφή μαζί του. Πρέπει να κρατάμε τις δυνάμεις μας για αυτούς που δεν μπορούμε να αποφύγουμε, για αυτούς που πρέπει να υποστούμε για κάποιο διάστημα. Εσύ δεν μας λες τίποτα. Μπορείς να γυρίσεις την πλάτη και να φύγεις, σα να μην το άκουσες, και να μη γυρίσεις ποτέ; Αν ναι, αυτή είναι η λύση. Αν όχι, βρες ποιος τρόπος υπάρχει ώστε να γυρνάς την πλάτη, αλλά να μην φαίνεται ότι την γυρνάς. Αν βρίσκεσαι συχνά σε τέτοιες καταστάσεις, σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξεις κοινωνικό κύκλο. Μπορεί ο ένας προβληματικός να φέρνει τον επόμενο στο δρόμο σου.

Η μέθοδος αϊκίντο πάντα πιάνει. Η προϋπόθεση είναι να ξέρεις ότι ο άλλος έχει το πρόβλημα, όχι εσύ. Αν νιώθεις ταπείνωση επειδή κάποιος σου είπε ότι μένεις σε φτωχογειτονιά, παραθέτοντας την Κηφισιά ως υψηλή κοινωνία, αυτό πρέπει να επεξεργαστείς γιατί πραγματικά, σιγά τη Σανς Ελιζέ. Είναι για να σκας στα γέλια.

Γενικώς, όταν ένας άνθρωπος είναι επιθετικά αγενής, τον κατατάσσουμε ως αντικοινωνικό και επικίνδυνο, και δεν αναλύουμε τι λέει. Αυτά που λέει είναι τα μέσα που έχει για επίθεση. Δεν έχουν περιεχόμενο, δεν έχουν σκέψη από πίσω τους, ή ουσία. Μην κάθεσαι και σκας για ανθρώπους που έχουν ένα σωρό μέσα τους και δεν ξέρουν τι να τα κάνουν. Εντάξει, να στενοχωρηθείς μια φορά, αλλά επειδή δέχτηκες επίθεση, όχι για το περιεχόμενο της επίθεσης. Μάθε να μην τους αντιμετωπίζεις ως ίσους, και μάθε να τους αποφεύγεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News