Και θα ήθελα να νιώσω, πως θες κάθε σπιθαμή του κορμιού σου να γίνει δικιά μου. Και αυτά που θέλω να σου πω, και αυτά που θες εσύ να μου πεις, να μην τα κρατάει πια ο φόβος. Να βγω από το σκοτάδι και να φέρω το σώμα μου και τη ψυχή μου στου φωτός τον ήλιο, να γίνω καθαρός μπροστά σου.
Δες με, είμαι εδώ μπροστά σου, αμήχανος σε κοιτάζω. Δες με να σε γδύνω με τα μάτια μου, να σε αγκαλιάζω σφιχτά και να σε παίρνω από το χέρι για βόλτες και ταξίδια, να κάθομαι μαζί σου σε ένα βαγόνι ενός τραίνου με γλώσσες γύρω μας που δεν τις μιλάμε. Δες με δευτερόλεπτα πριν σηκωθώ να σε πάρω για να σε κυλήσω σε όλο το γρασίδι της ηπείρου αυτής.
Να σου δώσω τόπο ασφαλή να αναπτυχθείς, να γίνεις ο άνθρωπος αυτός που θες να γίνεις, χωρίς να φοβάμαι πως αυτό που θα γίνεις δεν θα το φτάσω. Δες με να σε κοιτάζω καθώς τη μέρα σου περνάς, καθώς βιβλία διαβάζεις και νέους κόσμους δημιουργείς.
Μα πάνω από όλα δες με όταν τις λέξεις αυτές δεν θα με πιάνει ντροπή να τις γράψω. Όταν η αγάπη θα πλημμυρίσει το κόσμο σου και τον κόσμο μου και θα πλύνει κάθε ψεγάδι ντροπής. ΧΑ! Τα πα και ξελάφρωσα γιατί μου ‘χε γιατί κάπου έπρεπε να βγει όλο αυτό. Από περιέργια, τι κατάλαβες από αυτά; 🙂
-Βασίλης
Βασίλη, η ανάλυση ποίησης ήταν από τα χειρότερα μου στο σχολείο, ούτε τότε καταλάβαινα, ούτε τώρα. Πρέπει να είναι τρομερά προφανές για να το πιάσω. Δες πώς γράφω, λες να είμαι του υπονοούμενου; Αυτό που κατάλαβα εν τούτοις είναι ότι κάποιος αγαπάει κάποιον, και ο άλλος κάποιος του προκαλεί δέος, κάτι πολύ κοινό στον έρωτα, για να μην πω, απαραίτητο για να δημιουργηθεί έρωτας. Αν είναι δικό σου νομίζω ότι έχει ωραίο ρυθμό, αλλά ξαναλέω, από ποίηση δεν έχω ιδέα. Θα μας πουν περισσότερα πιο σχετικοί στα σχόλια.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Διαβάζετε και σείς όλα τα ποιήματα με τη φωνή του Ντίνου Χροστιανόπουλου στο κεφάλι σας;
τωρα πχια κ με του ντανου
Εμένα μου άρεσε πάντως!!!
κι εμένα συν ότι δεν χρειάστηκε να σπάσω το κεφάλι για να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής!
Κι εγώ θέλω ένα σκούτερ.
Βασίλη, η ποίηση δουλεύει ως εξής.
Ο ποιητής αποτυπώνει στο χαρτί κάποιο βίωμα, ενδεχομένως φανταστικό, ενδεχομένως αφαιρετικά. Και ο αναγνώστης καταλαβαίνει ο,τι θέλει να καταλάβει, ανάλογα σε ποιο δικό του βίωμα θα τον γαργαλήσει η αφαιρετικότητα.
Δεν έχει νόημα να ρωτήσεις κάποιον “τι κατάλαβε”, όποιος καταλάβει κάτι θα το πει μόνος του.
ΥΓ αν σε θέλει ήδη, δε χρειάζεται όλο αυτό αλλά χαρείτε το by all means. Αν δε σε θέλει ήδη, ακούγεται λίγο needy.
Πρόκειται για ερωτική εξομολόγηση, για την οποία η ευειδής νεαρά (είπα να το θέσω ποιητικά) σου έριξε χυλόπιτα (μου τελείωσε), με τη γνωστή μέθοδο της Κινεζοποίησης, δήθεν δεν κατάλαβε και τι άλλα νέα, βρε Βασίλη; Σπίτι όλοι καλά; Ωραίο είναι, σε κάποια θα ταιριάξει(ς) 🙂
Μούχρωμα στην Καρύταινα
Α ναι, το θυμάμαι αυτό το ποίημα. Σου είχα στειλει τότε, Λένα, ότι εσενα εννοούσε. Ότι το εγράψε για σε. Μέχρι και το καλαμάκι στον καφέ μου το κατάλαβε. “ Όχι, όχι» εσυ.
απο μένα είναι ναι!
Μ ένα καλο ριφακι άνετα Θανασης Παπακωνσταντινου
Δεν προκειται για κατι βαθυ. Ειναι ομορφο και ποιητικο και ειναι πολυ βαθεια τα συναισθηματα που το προκαλεσαν. Ερως ισον σφοδρη επιθυμια αλλα για κατι το καπως απαγορευμενο ( αττικη ιωνικη διαλεκτος). Η διακριτικα κρυμμενη εδω απαγορευση ειναι ή η μη αποδοχη απο το αντικειμενο ή το πιθανοτερο μου φαινεται η μη αποδοχη απο τον περιγυρο αρα ομοφυλοφιλικη ή κατι σχετικο.