Ίσως είμαι η μεγαλύτερη σε ηλικία αναγνώστρια. Σίγουρα είμαι μια κουρασμένη γιαγιά 3 υπέροχων τριδύμων! Σας προλαβαίνω και λέω ότι τα λατρεύω. Αλλά με κουράζουν. Κρυμμένη στην ανωνυμία και βουτηγμένη στις ενοχές σας τα γράφω αυτά, όμως κάπου πρέπει να τα πω. Ας ξεκινήσω από την αρχή. Μεγάλωσα το παιδί μου, αλλά δε στερήθηκα τίποτα. Είχα τις παρέες μου, τη δουλειά μου, τα ταξίδια ανά το κόσμο και ταυτόχρονα δίπλα στο παιδί μου μαζί με το μακαρίτη τον άντρα μου. Όλα τα έκανα και τολμώ να πω τα έκανα καλά. Κάναμε ένα παιδί και του προσφέραμε όσα μπορούσαμε. Το παιδί μεγάλωσε, αγάπησε και ο κύκλος της ζωής συνεχίστηκε κάνοντας τη δική του οικογένεια. Και γέμισε το σπίτι και η ζωή τους με 3 μωρά! Το θέμα είναι ότι γέμισε και η δική μου ζωή παραπάνω από ότι επιθυμούσα. Ακολουθώντας την ελληνική παράδοση, αλλά και επειδή συνειδητά το ήθελα τους βοηθούσα κάνοντας ό,τι χρειάζεται ένα σπίτι με 3 νεογέννητα. Παράλληλα και οι συμπεθέροι βοηθούσαν. Έτσι καταλήξαμε 5 ενήλικες να φροντίζουμε 3 βρέφη με βάρδιες. 3 χρόνια μετά κουράστηκα, δεν ήθελα άλλο. Ανέλαβα τα έξοδα μιας babysitter. δε σταμάτησα να βοηθάω βέβαια με τη φυσική μου παρουσία, αλλά λιγότερο. Οι συμπεθέροι από την άλλη δε σταμάτησαν να είναι νύχτα-μέρα στο σπίτι τους. Βοηθάει βέβαια και το γεγονός ότι μένουν πάνω κάτω. Το αποτέλεσμα; Να με κατηγορούν ως ανεύθυνη, αδιάφορη γιαγιά που οι άλλοι γίνονται θυσία είναι άγιοι και εγώ κοιτάω τη βολή μου. Ο γιος μου, σώγαμπρος, βρίσκεται σε δύσκολη θέση και αυτό με πικραίνει διπλά και μου φορτώνει και άλλες ενοχές. Είμαι 70 χρονών ελληνίδα συνταξιούχος γιαγιά και έχω ακόμα όρεξη να ταξιδέψω, να γνωρίσω ενδιαφέροντες ανθρώπους, να μάθω τι είναι η aerialyoga. Πειράζει;
-γιαγιά ενδράσει
Γιαγιά, τα εγγόνια σου είναι πάρα πολύ τυχερά.
Ο γιος σου πρέπει να ενηλικιωθεί και να μην περιμένει να είναι η μαμά του μαμά και για τα δικά του παιδιά, και να σηκώσει ανάστημα για να παραδεχτεί πόσο παρεμβατικό είναι να μπαινοβγαίνουν τα πεθερικά του μέρα νύχτα στο σπίτι του και να κάνουν κουμάντο με όχημα τα παιδιά του. Είναι το παιδί σου – πώς εξηγείς ότι έχει εσένα για μητέρα, αλλά περιμένει το αρχέτυπο της γυναίκας που όταν γίνεται μητέρα πρέπει να αντλεί ευχαρίστηση μόνο ως τροφός και ποτέ ως ολόκληρος άνθρωπος; Μήπως χρειάζεται να του μιλήσεις, αντί να φορτώνεσαι με ενοχές; Υπάρχουν πολλά αναγνώσματα για να τον παραπέμψεις αν δεν έχεις τα λόγια. Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις τον γιο σου φεμινιστή.
Παράλληλα με όλα αυτά, μήπως θέλεις να έχεις μια στήλη στο ‘α μπα;’ Νομίζω ότι πολλές γυναίκες έχουν να μάθουν από σένα. Στείλε μου μέιλ!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θεάρα γιαγιά μου θυμίζεις τόσο πολύ τη δικιά μου! Ταξίδια και εκδρομές (με έβαζε να της φτιάχνω στον ΗΥ το πρόγραμμα και τις θέσεις στο πούλμαν), τις φίλες της (“Θα έρθουν τα κορίτσια” μας έλεγε) και δουλειά μέχρι τα τελευταία της. Γυρνώντας από ένα ταξίδι στα Ιεροσόλυμα, επέστρεψε φορτωμένη με δώρα για όλους και όταν ο παππούς μου τη ρώτησε “Εμένα τι μου έφερες” του απαντάει με ενθουσιασμό “Καλά εσένα σου πήρα ΚΑΤΙ ΣΑΒΑΝΑ…” Δεν ξέρω αν γελούσαμε περισσότερο με την ατάκα της γιαγιάς ή με τη φάτσα του παππού. Αργότερα που τα εγγόνια σας θα μεγαλώσουν θα νοιώθουν πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Μπράβο! επιτέλους να ακουστεί η φωνή των γιαγιάδων! Αυτών που τις θεωρούν δεδομένες μπειμπι σίττερ κάποιοι γιοι και κόρες. Αυτών που δεν τολμούν να σκεφτούν καν όπως εσείς, που τους υποχρεώνουν να τα βγάζουν πέρα 10ωρα και 12ωρα με βρέφη και μικρά παιδιά, να κάνουν τους ταξιτζήδες, μάγειρες, καθαρίστριες χωρίς ένα ευχαριστώ. Εύγε!
Μετά παραπονιόμαστε γιατί οι γονείς μας επεμβαίνουν στην ενήλικη ζωή μας και θέλουν να έχουν λόγο.
Εξαιρετική είστε κυρία μου! να μην γεμίζετε ενοχές… δική σας είναι η ζωή κι έχετε σταθεί πολύ όμορφα για 3 πρώτα δύσκολα χρόνια στον γιο σας. και είμαι σίγουρη ότι όταν θα μπορείτε θα σταθείτε και για τα επόμενα 3 ή 13 και στον γιο και στη νύφη και στα 3 εγγόνια.. δεν σημαίνει όμως αυτό ότι δεν μπορείτε να ζήσετε όπως εσείς θέλετε επειδή ο γιος σας έχει τρίδυμα.. βουρ στην υπόλοιπη ζωή σας! το δικαιούστε, και οι ενοχές είναι πολύ περιττές στην προκειμένη περίπτωση…
Εμένα πάλι μου φαίνεστε ένας ισορροπημένος άνθρωπος! Όλη μας τη ζωή δουλεύουμε είτε στην εργασία, είτε στο σπίτι μεγαλώνοντας παιδιά είτε κάνοντας και τα δύο. Η σύνταξη είναι η ανταμοιβή μας. Είναι η εποχή που επιτέλους μπορούμε να πληρωνόμαστε και να καθόμαστε. Έχοντας τουλάχιστον 20 χρόνια δουλειάς μπροστά μου, λαχταρω αυτή τη στιγμή. Η μητέρα μου στα 73 της πήγε στο κολυμβητήριο, σε σχολή ζωγραφικής, στο εξωτερικό ταξίδια και τη χαίρομαι σαν τρελή. Μακάρι να κάνει κι άλλα. Παρόλο που θα με βόλευε πολύ να μου μαγειρεύει (μένει απέναντι) και να μου φροντίζει το σκύλο, δεν μπορώ με τίποτα να… Διαβάστε περισσότερα »
Ενθουσιάστηκα! Καταρχήν που δηλώνεις και διεκδικείς το ενδιαφέρον σου για τη ζωή. Κατά δεύτερο λόγο για την ενσυναίσθηση και τη λεπτότητα που περιγράφεις το σύνολο της κατάστασης. Είχε γράψει χτες ή προχτές κάτι αντίστοιχο η Λένα σε παρόμοια ερώτηση για την κριτική (έως και κακεντρέχεια) των άλλων: οι συμπέθεροι ίσως θα ήθελαν κι εκείνοι να κάνουν τη ζωή που κάνεις και να μην είναι δέσμιοι με τα παιδιά, αλλά δεν ξέρουν ούτε να το διεκδικήσουν, ίσως ούτε καν να αρθρώσουν την ανάγκη τους. Είναι τόσο εύκολο να γλιστρήσει κανείς στο ρόλο του μάρτυρα και να κατακεραυνώνει όσους αρνούνται να κάνουν… Διαβάστε περισσότερα »
Γιαγιά, έχω μια μαμά σαν εσένα, περίπου. Δεν μένουμε στην ίδια χώρα, ούτε με τα πεθερικά, αλλά φροντίζουμε να περνάμε κάποιες εβδομάδες κάθε χρόνο με την κάθε οικογένεια (χωριστά, ούτε οι παππουδογιαγιάδες μένουν στο ίδιο μέρος στην Ελλάδα). Το μόνο πρόβλημα προέκυψε όταν η μητέρα μου προσπάθησε να προσποιηθεί ότι είναι η κλασική ελληνίδα γιαγιά, τον πρώτο χρόνο ζωής του μωρού, και μας κάλεσε να μείνουμε μαζί της για λίγο καιρό, με αποτέλεσμα να πικραθουμε όλοι (δεν περιμέναμε ή απαιτήσαμε τίποτε, αλλά δεν μπορούσε καν να διαχειριστεί την έλλειψη προσωπικού χώρου/χρόνου και την αναγκαστική αναστάτωση στον χώρο και την καθημερινότητα).… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που λες, Γβρμ, στην τελευταία παράγραφο, αν ισχύει, φέρνει ενοχές. Και οι ενοχές ενισχύονται όταν βλέπει το γιό της ‘σώγαμπρο’, όπως είπε η ίδια. Παρόλο που όπως λέει, τα έκανε όλα καλα.
Η ίδια έγραψε μια πολύ δυνατή λέξη μιλώντας για τις ενοχές της. Είπε ‘βουτηγμένη’.
Μας εντυπωσιάζει βέβαια, να ακούμε μια γυναίκα στα 70 της να ζητάει κι άλλες εμπειρίες. Και βέβαια αυτό είναι πολύ ωραίο και λαμπερό. Αν το δεις μεμονωμένα.
Leas, δεν μπορώ να αποφασίσω αν αυτό δημιουργεί τυψεις per se, γιατί είναι μια κατάσταση προβληματική ούτως ή άλλως (το να μην θες πολλά πολλά με τα παιδιά σου), ή αν δημιουργεί τυψεις ως αποτέλεσμα κοινωνικής πίεσης και δη στην ελληνική κοινωνία. Η δική μας οικογενειακή εμπειρία λέει ότι όταν η μάνα μου δεν με/μας ήθελε, δεν ήταν και η ίδια καλά, ήταν σε μια από τις χειρότερες φάσεις της ζωής της. Δεν έχω αρκετή εμπειρία/σχετική κατάρτιση/αναγνώσματα για να σκεφτώ περίπτωση γονιού που δεν θέλει να είναι μέρος της ζωής των παιδιών του και να είναι ψυχικά ισορροπημένος, αλλά δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Όπως έχω ξαναγράψει, οι λέξεις και οι συνειρμοί μας, αποκαλύπτουν πολλά, αλλά θα πρέπει να τις ακούς πολύ προσεκτικά και μετά, να προσπαθείς να διαβάζεις τι λέγεται ανάμεσα στις γραμμές. Δε ξέρω ούτε εγώ, τι ακριβώς ισχύει στην περίπτωση της γιαγιάς. Αυτό που ξέρω είναι ότι η πίεση της κοινωνίας ή των συμπέθερων μπορεί να σε κάνει να νιώσεις λίγο άσχημα και να ενοχληθείς, αν εσύ έχεις άλλη γνώμη για το πώς θέλεις να ζήσεις. Και καλά κάνεις και την έχεις. Δεν είναι καθόλου υποχρέωση σου να φροντίζεις πρακτικά τα εγγόνια σου, οι γονείς τους θα πρέπει να ασχοληθούν με… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ειχα δει τα σχολια, στεναχωρηθηκα λιγο με τη γιαγια μας.
Ευχομαι να ταξιδεψει τα ωραιοτερα ταξιδια!
Πόντια είσαι πολύ καλός άνθρωπος! Και εγώ στενοχωρήθηκα.
Μερικές φορές, νιώθω πως καλά θα κάνω να κρατάω τη γνώμη μου για τον εαυτό μου και να μην την γράφω. Δεν το κάνω όμως.
Εκτος απο τη στηλη με τα σχολια της Ποντιας, τωρα περιμενω και στηλη με τις ταξιδιωτικες εμπειριες της σουπερ γιαγιας ❤️❤️❤️😊👍
leas με πολλή χαρά και ενδιαφέρον διαβάζουμε τη γνώμη σου και τα σχόλιά σου πάντως…
no_roots ευχαριστώ πολύ! Είναι ανακουφιστικό να το ακούω.
Kι εμένα, leas, είσαι από τους αγαπημένους μου σχολιαστές κι είχα ανησυχήσει που άργησες λίγο να μπεις στο νέο site 🙂
lonely old dog, σ΄ευχαριστώ πολύ! 🙂
Μιλώντας προσωπικά, κάποιες φορές, όπως ας πούμε στη συγκεκριμένη περίπτωση, νομίζω ότι λέω πολλά που ο άλλος που έστειλε την ερώτηση, δε θέλει με τίποτα να γνωρίζει και είναι δικαίωμα του.
Όμως, ξέρει πού έστειλε την ερώτηση, στο διαδίκτυο. Και ξέρει ότι πολλοί άνθρωποι εδώ, σχολιάζουν αυτό που έγραψε. Και αν είναι να μη γράψω τη γνώμη μου, τότε να μη γράφω καθόλου. Αλλά πάλι, ίσως δεν είναι άσπρο μαύρο. Αναρωτιέμαι, πάντως. Θέλει σκέψη.
leas, ευχαριστώ πολύ, συμπονετική όμως θα έλεγα. Καλός άνθρωπος είναι μεγάλη κουβέντα!
Συμφωνώ, να γράφεις! Πρέπει να γράφεις.
Πόντια, το να είσαι συμπονετικός άνθρωπος είναι ένα από τα συστατικά που, όταν το κάνεις δικό σου, είσαι γεμάτος άνθρωπος. Αυτό έχω καταλάβει.
🙂
Αγαπητή «γιαγιά εν δράσει» είμαι μαζί σου. Είμαι λίγο μικρότερη από σένα και όχι ακόμα γιαγιά με εγγόνια. Ξέρεις, επαληθεύεις ό,τι υποστήριζα σε όλη μου τη ζωή: Όποιος στερείται χαρές μεγαλώνοντας την οικογένειά του, πικραίνει, γίνεται στυφός και το μότο του είναι «εγώ που δε χάρηκα τη ζωή μου, που έφαγα τα νιάτα μου, που θυσιάστηκα για σένα» και χρεώνει τα παιδιά του με ενοχές περί αχαριστίας! Άντε να πατήσει στα πόδια του το έρημο το παιδί μεγαλώνοντας… Δεν γεννάμε παιδιά για να μας γηροκομήσουν, γεννάμε για να δώσουμε ζωή και χαρά. Αν υποθέσουμε ότι έχουν υποχρέωση να προσφέρουν σε… Διαβάστε περισσότερα »
Γιαγιά, σε αγάπησα με τρέλα!!! Είσαι πρότυπο ❤️
Γιαγιά τρέλανε μας!! Έλα να διδάξεις!! Δώσε γνώση στο λαό!!
Αγάπησα γιαγιά!! Γιαγιά δέξου την πρόταση της Λένας σε παρακαλώ! Λένα για πάμπολλη φορά, respect.