Α μπα μου καλησπέρα. Σου γράφω γιατι μάλλον ψάχνω να βρω το δίκιο μου η να πω το πόνο μου η τέλος πάντων να το βγάλω από μέσα μου και να ακούσω και κάτι πάραπανω. Έχοντας τη τυχη” να βρεθώ σε μια οικογενειακή συγκέντρωση μια τυπικής ελληνικής οικογένειας, ναι ναι της δικής μου, ξεκινήσαμε μια συζήτηση που εγώ δεν μπόρεσα να συγκραντηθω και τους είπα πως ναι θέλω να κάνω οικογένεια αλλά ουαου θέλω και να δουλεύω και όχι μόνο για βιοποριστικους λόγους. Αλλά για δες θέλω να εργάζομαι και να εξελίσσομαι επαγγελματικά. Αμέσως μου είπαν άρα δεν σε ενδιαφέρει η οικογένεια προτιμάς τη καριέρα. Ότι η γυναίκα τουλάχιστον για πρώτα χρόνια πρέπει μείνει σπιτι να μεγαλώσει τα παιδιά γιατί αυτό είναι το σωστό. Κάπου εκεί αρχισε να με πνίγει το δίκιο, μια πίκρα να το πω και ενώ γενικά είμαι ήρεμη και ευγενική, εε σε αυτά φούντωνω. Ενιωσα ότι δεν γινόμουν κατανοητή. Όχι βεβαια ότι έγινα. Σαν να μου λένε οι κόποι μου και ότι έχω κάνει για να ακολουθήσω το επαγγελματικό μου όνειρο πήγαν χαμένοι η ότι αν θέλω καριέρα η μία εργασία που να καλύπτει τα δικά μου θέλω θα μείνω μόνη μου. Και εδώ έρχεται η ερώτηση υπάρχει ελπίδα να τα καταφέρεις και τα δύο, δηλαδη οικογενειακή ισορροπία (που εγώ το μεταφράζω ως ενας κατάλληλος σύντροφος και ότι αυτό συνεπάγεται) και μια επαγγελματική καταξίωση όπως το ορίζει ο καθένας. Η θα πρέπει να επιλέξω καριέρα και οικογένεια;; θα ήθελα άλλες τόσες ερωτήσεις να κάνω αλλά θα με περιορίσω.
Ναι, φυσικά και γίνεται. Χρειάζεσαι έναν σύντροφο που συμφωνεί ότι γίνεται (στην ουσία, ναι; Που σέβεται και τις ικανότητες σου, και την ανάγκη σου να δημιουργήσεις) και δυστυχώς, πολλά λεφτά για φύλαξη των παιδιών.
Το μεγαλύτερο εφόδιο όμως για να πετύχει, είναι να μη νομίζεις ότι τα παιδιά ευτυχούν και μεγαλώνουν μόνο με την παρουσία της μητέρας τους και ότι κανείς άλλος δεν μπορεί να τα ολοκληρώσει. Είναι παγίδα για να πέσεις μέσα, και είναι μια παγίδα που μπορεί να πέσεις με ευχαρίστηση μέσα, γιατί είναι ένα πανάρχαιο δόλωμα που έχει ως βραβείο την υποτιθέμενη αποδοχή της κοινωνίας: μάνα σημαίνει θυσία, μάνα φοράει φωτοστέφανο, άρα για να φορέσεις φωτοστέφανο θα απαρνηθείς τον εαυτό σου. Βέβαια η κοινωνία τελικά αδιαφορεί για τις «θυσίες», ακριβώς επειδή τις θεωρεί αυτονόητες και καθόλου θυσίες («γιατί τι άλλο θα έκανες δηλαδή; Καριέρα;») Το πολύ πολύ να τις εξαργυρώσεις αργότερα, ζητώντας τα σπασμένα από τα ενήλικα πλέον παιδιά σου, επισημαίνοντας τις θυσίες σε αυτά, ώστε να κάθονται σούζα.
Αν καταφέρεις να πιστέψεις μέσα σου ότι τα παιδιά σου δεν θα πάθουν τίποτα αν μεγαλώσουν «σε ξένα χέρια», αντιθέτως, θα μάθουν να προσαρμόζονται, θα μάθουν ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου, θα έχουν μια μητέρα που νιώθει δυνατή και πετυχημένη για να έχουν ως πρότυπο, και δεν θα τους λείψει καθόλου η αγάπη και η υποστήριξη, ακριβώς επειδή θα νιώθει η μητέρα τους ολοκληρωμένη ώστε να δώσει απλόχερα αγάπη χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα, τότε και καριέρα θα κάνεις, και ευτυχισμένη οικογένεια θα έχεις.
Και τέλος αναρωτήσου γιατί δεν θέτει κανείς το δίλημμα σε άντρες «καριέρα ή οικογένεια». Τα παιδιά δεν χρειάζονται πατέρα με τον ίδιο τρόπο για να είναι ευτυχισμένα; Αν όχι, γιατί είναι το πρώτο πράγμα που λένε σε μια γυναίκα όταν σκέφτεται να πάρει διαζύγιο;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Χμ, δεν μπορώ να πω ότι έχω καμιά σούπερ γουάου καριέρα, αλλά εργάζομαι full time εδώ και 20 χρόνια και έχω δύο παιδιά. Μετά την γέννηση των παιδιών σπούδασα, άλλαξα δουλειές, ταξίδεψα (μόνη και με το σύζυγο) συνέχισα να έχω φίλους και παρέες, συνέχισα να διασκεδάζω, κυνήγησα προαγωγές και καλύτερους μισθούς (τότε που υπήρχαν) συνέχισα να έχω χόμπι. Έχω ακούσει ότι μ…κια μπορείς να φανταστείς από γονείς/γνωστούς/φίλους/ακόμα και άσχετους. Αγαπημένα σχόλια: “Πώς εμπιστευεσαι τον αντρα σου να μείνει με τα παιδιά και εσύ βγαίνεις έξω” Τον εμπιστεύτηκα αρκετά για να κάνω μαζί του παιδιά λες να μην τον εμπιστεύομαι να… Διαβάστε περισσότερα »
Σ’αγαπω, εισαι η θεα μου, να μας γραφεις πιο συχνα!
Ακριβώς αυτό, μπράβο σου !!!
ΡΙΣΠΕΚΤ!
Είσαι πρότυπο, Origami Lover!
Μπράβο σε εσένα και στον σύντροφό σου για όλα!
Πες τα!!
Υπέροχο Origami Lover! Χαίρομαι πολύ με τα συναισθήματα που περιγράφεις, και για τις κόρες σου που ετοιμάζονται να αφήσουν την οικογενειακή φωλιά και να πετάξουν δυναμικές και ανεξάρτητες!
Συμμερίζομαι τις απαντήσεις σου στα αγαπημένα σχόλια, τις οποίες έχω γανιάσει να δίνω σε παντός είδους καλοθελητές. Συν το:
“Καλά εσύ κάθεσαι αμέριμνη και το παιδί κλαίει/δεν τρώει/δεν κοιμάται, δεν τρέχεις να δεις τι συμβαίνει;”
Τι να έχει πάθει, με τον πατέρα της είναι, εγώ όπως τα λες κάνω διάλειμμα, αν με χρειάζεται ΘΑ ΜΕ ΦΩΝΑΞΕΙ.
Πραγματικά μπράβο!
Επειδή και εγω δουλεύω είκοσι χρονια και εχω παιδιά με παιδικό σταθμό ολοήμερο μετα γυναικα για τρεις ώρες μετα και χωρις γιαγιάδες δεν μπορω να φανταστώ πως θα ταξιδέψω με σύζυγο οπως εσυ. Καμία ιδέα;;;τα παιδιά που μένουν;;;
kassand…. Δες αν μπορεί η γυναίκα να σου τα κρατήσει Σαββατοκύριακο. Με το αζημίωτο εννοείται.
Εγώ έχω βρει συμμάχους σε άλλα συγγενικά και μη πρόσωπα που έχουν και εκείνοι παιδιά και ανταλλάζουμε εξυπηρετήσεις.
(Μιλάμε για αυστηρά Σαββατοκύριακο και μία στο τόσο. Επίσης όχι για μωρά, αλλά για παιδιά σε ηλικία να συνεννοείσαι).
Δεν είναι εύκολο πάντως, τι να λέμε τώρα.
Μπράβο σου και πολύ χαίρομαι που τα έιπες γιατί κι εγώ κάπως έτσι το βιώνω, όταν πάω στη δουλειά όχι δεν στεναχωριέμαι αντίθετα αφοσιώνομαι σε κάτι άλλο, φυσικά και αμ φέρω στο νου μου το παιδί θα γεμίσω γλυκειά προσμονή να την αγκαλιάσω αλλά μέχρι εκεί. Δεν μας είπες όμως πως ακριβώς τα κατάφερες οκ ο παιδικός και το ολοήμερο (σιγά το ολοήμερο στην Ελλάδα ως τις 3μιση είναι) αλλά βασικά μόνο τον άντρα σου αναφέρεις ως φροντιστή, αυτός δε δούλευε? Μήπως το σκόντο έγινε στη δική του καριέρα? Γιατί κάπου δε βγαίνει.
Διαβάζω για ολοήμερα κι αναρωτιέμαι τι εννοούν οι σχολιαστές. Το ολοήμερο είναι μέχρι τις 15:45 και ξεκινάει καλό Οκτώβρη. Πάντα είχα την αίσθηση ότι είναι φτιαγμένο για δημοσίους υπαλλήλους και μάλιστα όχι για όλους, αλλά για όσους μένουν κοντά στη δουλειά τους. Οπότε ξαναλέω ότι μάλλον λέγοντας καριέρα εννοούμε διαφορετικά πράγματα. Δε λέει κανείς από μας ότι κάνοντας παιδιά πρέπει οι άνθρωποι ν’ αφήνουν τη δουλειά τους ή να εγκαταλείπουν επαγγελματικές φιλοδοξίες. Αλλά 12ωρα και ΣΚ και δουλειά στο σπίτι και εκτός έδρας – γιατί η δική μου δουλειά τέτοιες απαιτήσεις έχει – δεν παίζουν αν θες να λέγεσαι γονιός.… Διαβάστε περισσότερα »
Ο άντρας μου δούλευε και δουλεύει 7:30-15:30 (Δημόσιο) . Το ολοήμερο όταν ηταν μικρά τα παιδιά ήταν μέχρι τις 16:15 Τα επαιρνε εκείνος και τα πήγαινε στις δραστηριότητες. Εγώ δουλευώ 9:00-17:00 τα πήγαινα στο σχολείο και τα γυρνούσα στο σπίτι από τις δραστηριότητες. Δεν κάναμε σκόντο σε κανενός την καριέρα και ο άντρας μου κυνηγησε και εγινε προϊσταμενος εκει που δουλεύει. Δεν θελαμε να αφηνουμε παιδιά σε παπούδες μεσοβδόμαδα αλλά ευχαρίστως τα κρατούσαν για να πάμε ένα ταξίδι ή να πάμε ενα σινεμά το σαββατοκύριακο. Από την πέμπτη δημοτικού και μετά πηγαινοέρχονται μόνα τους στο σχολείο (είναι σχετικά κοντά). Δώσαμε… Διαβάστε περισσότερα »
Βρε κοριτσάκι οκ αλλά σχόλαγες 5 η ώρα, μέχρι να πας να πάρεις τα παιδιά να γυρίσετε πήγαινε 6, ποιος μαγείρευε? Ποιος μάζευε? Ποιος καθάριζε? Ήσασταν στο πόδι από τις 7 ως 22.00? Εξόντωση δεν είναι αυτό??
Ανάλογα, όσο τα παιδιά ήταν μικρά ο συζυγος έκανε πιάτα πλυντήριο άπλωμα και σκούπισμα, εγώ μαγειρεμα σίδερο σφουγγαρισμα ξεσκονισμα, κάθε σαββατο κάναμε γενική, από τότε που μενουμε σε μεζονετα παιρνουμε εναν όροφο ο καθένας και συναντιόμαστε στη μεση. Η συμφωνία δεν έσπαγε, αν τα πιάτα ήταν άπλυτα ακόμα και να μην είχαμε ούτε κουταλάκι για τον καφε, ήταν δική του δουλειά και περίμενα να την κάνει. Επειδή ούτε τα παιδιά ειχαν δραστηριότητες κάθε μέρα, ούτε καθε μερα είχαμε σιδερο μαγειρεμα κλπ, συνηθως μέχρι τις εφταμισι τα είχαμε τελιώσει όλα, αν είχα διαβασμα πηγαιναν με το μπαμπα τους στο πάρκο ή… Διαβάστε περισσότερα »
Σας διαβάζω και δεν το πιστεύω! Πώς ακριβώς είναι δυνατόν να μην υπάρχουν “ξένα χέρια” για το παιδί σε ένα ζευγάρι που και οι 2 εργάζονται σε πρωϊνές δουλειές; Και στο σταθμό να πάει, αν οι γονεις δε μπορούν να επιστρέψουν πριν τις 6, πχ, κάποιος πρέπει να το πάρει απο κει, και να ασχοληθεί μαζί του μέχρι να γυρίσουν οι γονείς. Και φυσικά δεν εχουν όλοι γιαγιάδες και παππούδες που να μπορούν (άσε που δεν είναι κ υποχρεωμένοι-γιατί το πακέτο στην Ελλάδα της θυσίας της μάνας είναι μεγαλώνω και τα παιδιά του παιδιού μου). Ναι θέλει λεφτά. Αλλά δε… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραία αυτή η κουβέντα σήμερα και κρίμα που δεν μπόρεσα να συμμετέχω νωρίτερα μέσα στην ημέρα. Κάνω καριέρα και μεγαλώνω ένα παιδί. Είμαι φιλόδοξη και ανταγωνιστική και δε θα απολογηθώ σε κανέναν γι’ αυτό. Το ότι μπορώ να χτίσω την καριέρα μου γιατί έτσι το θέλω το οφείλω κυρίως στο σύντροφό μου. Εχουμε μοιράσει τη φροντίδα παιδιού και σπιτιού για να βγαίνει όλο αυτό εις πέρας. Ενα παράδειγμα: ο σύζυγος παίρνει το παιδί από τον παιδικό σταθμό στις 16.00 γιατί άλλαξε το ωράριό του ώστε να δουλεύει 07.00-15.00. Εγώ πριν τις 18.00 δε γυρνώ σπίτι. Οταν όμως είμαι σπίτι… Διαβάστε περισσότερα »
Έχουμε κάποια πηγή για το ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν «σε ξένα χέρια», έχουν μάθει να προσαρμόζονται, ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου, και δεν τους λείπει καθόλου η αγάπη και η υποστήριξη; Γιατί εγώ α) διαβάζω ότι σημασία δεν έχει να δίνεις στα παιδιά λεφτά, αλλά ποιοτικό χρόνο, β) βλέπω τα πλουσιόπαιδα που μεγάλωσαν με νταντάδες να μην είναι και τόσο ισορροπημένα και να έχουν τα θεματάκια τους, και γ) το βλέπω τώρα με τα παιδιά μου, ότι όποτε κάνω 2-3 μέρες σερί να μείνω παραπάνω στη δουλειά και να με δουν ελάχιστα ή καθόλου, μετά έχουν ένα… Διαβάστε περισσότερα »
Αλλο το αφηνω τα παιδια με καποιον μεσα στη μερα για να δουλευω εκτος κουζινας (γιατι και το εντος κουζινας δουλεια ειναι, μαλιστα χωρις μισθο), αλλο τα ‘παρκαρω’ και μου τα μεγαλωνει αλλος (ισως η περιπτωση των πλουσιοπαιδων που αναφερεις; Επιφυλασσομαι αν εννοουσες κατι αλλο). Επισης αλλο το δουλευω εχοντας φιλοδοξιες (αυτο δεν ειναι η καριερα;), αλλο το αγνοω τα παιδια μου, ειμαι πχ μαζι τους και τσεκαρω μειλ δουλειας ολη την ωρα. Ο ποιοτικος χρονος που περνας μαζι τους ειναι το κλειδι κατ’εμε και δεν μπορεις να κοροιδεψεις τα παιδια σου ειτε εισαι μαζι τους 5 λεπτα ειτε 5… Διαβάστε περισσότερα »
Παρίσιε είσαι όαση!Η αλήθεια ειναι επίσης οτι όταν το διάβασα την επικεφαλιδα περίμενα τουλάχιστον η κοπέλα να έχει παιδιά και οχι να είναι μια ανταλλαγή τσιτάτων πάνω απο το στιφάδο.
Επίσης τα ξένα χέρια πρέπει κάποιος να τα πληρώνει.Άμα το ”επαγγελματικό όνειρο” και το ”δουλευω οχι μόνο για βιοποριστικούς λόγους” δεν πληρώνει και ο πατέρας δεν είναι σε θέση να συντηρει το σπιτικό οικονομικά ,να δω τι θα τρώτε.Η συζήτηση ξεκινάει απο όταν με τον ένα μισθό ζείτε και με τον αλλο πληρώνετε τη νταντα και μετά.
Όταν τα παιδιά σταματήσουν να χρειάζονται νταντά και η γυναικα θα έχει βγει εκτός αγοράς εργασίας τι θα κάνουν όμως;
Όπως το λες Παρίσιε, ποιοτικό χρόνο. Όχι απλώς χρόνο. Και να τον δίνεις αυτόν τον ποιοτικό χρόνο όμως, όχι να μη σε βλέπουν καθόλου. Εξάλλου δεν έχουν μόνο τα πλουσιόπαιδα θεματάκια, ούτε όλα τα πλουσιόπαιδα. Ούτε όλα τα άλλα που κάθονται σπίτι με τη μαμά ως τα 5 είναι χωρίς θεματάκια.
Δύσκολο να βρεις την ισορροπία, αλλά όχι ανέφικτο. Χρειάζεται καλή συνεργασία στο ζευγάρι, στα θέματα παιδιών και σπιτιού, όπως και να βρει κανείς τρόπους να κερδίσει χρόνο μέσα στην ημέρα για να τα χωρέσει όλα.
Δεν υπάρχει ένας και μοναδικός σωστός τρόπος να μεγαλώνεις τα παιδιά σου. Δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Αν το πάρεις λογικά ένα παιδί που θα πάει παιδικό σταθμό πχ και μετά θα το κρατά μια κοπέλα μια ώρα στο σπίτι μέχρι να γυρίσουν οι γονείς είναι πιο προσαρμοστικό από ένα παιδί που περνά 24 ώρες με τη μητέρα του, γιατί μαθαίνει να συσχετίζεται και με άλλα άτομα. α) ο ποιοτικός χρόνος δεν σχετίζεται με την ποσότητα του χρόνου. Το να μεγαλώνεις σε ξένα χέρια δεν σημαίνει να μην βλέπουν τους γονείς τους, σημαίνει να μην τους βλέπουν ολη μέρα.… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, ο παιδικός σταθμός κάνει καλό, δεν αντιλέγω, δεν είπα ότι με 5-6 ώρες φύλαξη την ημέρα θα πάθει κάτι το παιδί, ίσως η Λένα εννοούσε αυτό που λες εσύ κι εγώ το πήγα στο άλλο άκρο, γιατί ακούγοντας “είναι καλό να μεγαλώνουν σε ξένα χέρια” έκανα εικόνα με νταντάδες που κρατάνε τα παιδιά επί μονίμου βάσεως. Αλλά μπορεί να μιλάω και για άλλο πράγμα, γιατί εγώ όταν ακούω “κάνω καριέρα” δεν θεωρώ ότι εννοούμε “κάνω το 8ωράκι μου και φεύγω”, άλλά “είμαι 100% αφοσιωμένος στη δουλειά, χτυπάω 10ωρα και 12ωρα, και αν χρειαστεί φέρνω και δουλειά στο σπίτι”. Και… Διαβάστε περισσότερα »
Παρίσιε το υποθετικό δίλλημα που θέτει η κοπέλα είναι αν θα μπορέσει η όχι να συνεχίσει την καριέρα της (να δουλεύει δηλαδή, μπορεί η κοπέλα να είναι δασκάλα και να μην χρειάζονται υπερωρίες) και να έχει οικογένεια όχι να να συνδυάσει την θέση της ως CEO της Google και να χτυπάει 12ωρα με την οικογένεια. Και με το 8ωρο υπάρχει καριέρα κι αν έχεις την τύχη να μένεις κοντά στη δουλειά σου ακόμα καλύτερα. Αν δεν έχεις την φιλοδοξία να γίνεις διεθυντής ή πρόεδρος μιας εταιρείας μια χαρά μπορείς να δουλεύεις 8 ώρες. Γιατί εννοείται οτι δεν μπορείς να δουλεύεις… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω αν μιλήσουμε για CEO στη Google το 12ωρο είναι αστείο, 12ωρο χτυπάω εγώ που είμαι ένας ταπεινός ελεύθερος επαγγελματίας που προσπαθεί να κρατήσει το γραφείο του. Αλλά τώρα που ξαναδιάβασα την ερώτηση, η κοπέλα το “οικογένεια” λέει το μεταφράζει ως “ένας κατάλληλος σύντροφος”, ούτε καν λέει για παιδιά, οπότε λολ, εννοείται ότι γίνεται να έχεις σύζυγο και καριέρα. Ακόμα και ως CEO.
Συμφωνώ με Κοντράριο/Παρίσιο. Εργασία γενικώς και αορίστως με οικογένεια συνδυάζονται. (Βέβαια για έναν μισθωτό των 400 ευρώ, όσα θέλει μια νταντά δηλαδή, κι αυτό υπό συζήτηση είναι). Αλλά καριέρα; Για να συζητήσουμε το θέμα μάλλον πρέπει να πρώτα να ορίσουμε τι εννοούμε καριέρα. Για τι χρόνους μιλάμε, για τι ενέργεια, για τι βαθμό αφοσίωσης και για πόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον εργασίας. Η ερωτώσα δεν μας λέει σε ποιο τομέα εργάζεται και υπό ποια συνθήκη, οπότε τι να πούμε; Εγώ το βλέπω πολύ δύσκολο να συνδυαστούν μωρά ή πολύ μικρά παιδιά με δουλειές υψηλού ανταγωνισμού, που απαιτούν πολυήμερα ταξίδια και που τα… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητέ Παρίσιε, προφανώς δεν αναφερόμαστε σε περιπτώσεις ανθρώπων που κάνουν παιδιά κ μετά ξεχνάνε ότι τα έκαναν. Υπάρχουν κ αυτοί που λες, δυστυχώς.
Απλά, νομίζω οι περισσότεροι συμφωνούμε στα εξής:
1) Καλός γονιός είναι ο ισορροπημένος γονιός
2) Η κοινωνία θεωρεί αυτονόητο η μητέρα να είναι η μόνη που θα κάνει περικοπές σε εργασία, προσωπική ζωή κτλ, προκειμένου να μεγαλώσει τα παιδιά της
1) Ναι, αλλά για να κάνεις καριέρα, δεν πρέπει να ρίξεις μεγάλο βάρος στη δουλειά, άρα παύεις να είσαι ισορροπημένος; 2) Η κοινωνία όταν λέει ότι η μητέρα είναι η μόνη που θα κάνει περικοπές σε εργασία, προσωπική ζωή κτλ, προκειμένου να μεγαλώσει τα παιδιά της, εννοεί και ότι είναι η ΜΟΝΗ που επιτρέπεται να το κάνει. Όταν το έκανα εγώ ως πατέρας, μου έλεγαν από το ότι ο ρόλος μου είναι να φέρνω λεφτά στο σπίτι μέχρι ότι η γυναίκα μου δεν θα με σέβεται και ότι θα φύγει στο τέλος. Δεν καταλαβαίνω όμως πώς επηρεάζει τη συζήτηση αυτό,… Διαβάστε περισσότερα »
Δε διαφωνούμε ιδιαίτερα, ειδικά στο 2ο αυτό ήθελα να πω, κ βλέπω ότι κ εσύ ο ίδιος το έχεις ζήσει από την πλευρά του πατέρα.
Ισορροπημένος εννοούσα μέσα του, αν αισθάνεται πλήρης, χωρίς απωθημένα. Το ποσοστό του χρόνου του κ της ενέργειάς του που θα αποφασίσει κάποιος να μοιράσει σε δουλειά κ οικογένεια, ας είναι τουλάχιστον δική του απόφαση (σωστή ή λάθος) και όχι των γύρω – γύρω.
1) Τα παιδια των πλουσίων είναι κακομαθημένα όχι από την ελειψη αγαπης και φροντιδας αλλά απο την έλειψη ορίων, γιατί πιστεύουν πως είναι καλύτερα όλων εξαιτίας της οικονομικής τους θέσης κλπ κλπ. Και αυτό το φαινόμενο μπορεί να φανεί και σε άλλες οικογένειες με οποιαδήποτε οικονομική άνεση 2) ότι τα παιδιά χρειάζονται περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τους δικούς τους και με όλους τους ανθρώπους στην ζωή τους, θεωρώ οτί είναι αυτονόητο πχ. ένα παιδί όλη την μέρα στο σπίτι με την μαμά να κάνει δουλείες και αυτό να βλέπει τηλεόραση σε όλο τον ελευθερο του χρόνο, είναι με την οικογένεια… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι ότι δεν είμαστε οι μισοί άνθρωποι κατεστραμένοι από την έλλειψη του 1 γονέα!!!
Ναι αλλά τα περισσότερα παιδία/ενήλικες που νίωθουν έτσι επειδή δεν είχαν ουσιαστικό χρόνο και επικοινωνία με τον γονέα αυτό, όχι γιατί έπρεπε να δουλέψει ένα 10ωρο ή κάτι..απλά δεν υπήρχε το κάτι παραπάνω που χρειάζεται το παιδί για να μεγαλώσει
Αυτό το αιώνιο δίλλημα. Ας ξεκινήσουμε από το στανταρακι ότι τα παιδιά θέλουν ευτυχισμένους γονείς. Δεν είναι βλαμμένα, όλα τα καταλαβαίνουν. Γονείς όχι μαμά σκέτο η μπαμπά σκέτο. Θέλουν επίσης χρόνο ποιοτικό με τους γονείς. Όχι χρόνο σκέτο. Εγώ προσωπικά (συνέτρεξαν πολλοί λόγοι) τα πρώτα 3 χρονια του παιδιού μου δεν θα δουλέψω. Μη έχοντας βοήθεια ήταν οικονομικά ασύμφορο να πληρώνουμε βρεφικό και μετά γυναίκα να το κρατάει μέχρι το σχόλασμα μας. Ουσιαστικά ο μισθοσ του ενός θα πήγαινε σε βρεφικούς και νταντάδες. Όποτε τα βάλαμε κάτω με τον άντρα μου και πήραμε την απόφαση που πήραμε. Δεν το μετανιώνω.… Διαβάστε περισσότερα »
Heidi κανείς δεν κατακρίνει τις γυναίκες που επιλέγουν να μείνουν στο σπίτι γιατί κι ο ρόλος της full-time μαμάς δουλειά είναι και μάλιστα απαιτητική και 24ωρη. Η απάντηση της Λένας και των περισσότερων σχολιαστών αναφέρεται στο αν μπορεί να συνδυαστεί η εργασία και η οικογένεια, αν είναι εφικτό, όχι πιο είναι το σωστό. Αν θες να μείνεις σπίτι μπράβο σου, αν θες να δουλέψεις μπράβο σου. Η ερώτηση είναι θεωρητική και γενική οπότε έτσι απαντήθηκε. Προφανώς στην πράξη τα πράγματα εξαρτώνται από πολλού παράγοντες
Δεν διαφωνώ με την απάντηση της Λένας. Προφανώς και συνδυάζονται αρκεί να έχεις βοήθεια. Ειτε από τον άντρα σου ειτε από βρεφικό ειτε από γυναίκα. Εκεί που διαφωνώ είναι στο ότι οι μητέρες που παρατάνε τις δουλειές τους μετά το χτυπάνε στα παιδιά τους. Με την ίδια λογική οι μητέρες που δουλεύουν θα γυρίσουν να πουν : χίλια κομμάτια έγινα για σένα παιδί μου. Ε δεν πάει έτσι. Επιλογές είναι τα πάντα και να είναι χαρούμενη η θεματοθετρια που μπορεί (έστω και θεωρητικά ακόμα) να συγκαταλέγεται στις γυναίκες που θα μπορούν να επιλέξουν αν θα κάνουν καριέρα η όχι. Γιατί… Διαβάστε περισσότερα »
Καταρχήν είναι αφελές να μιλάμε σε τέτοια βάση διλήμματος άσπρου-μαύρου “θα κάνεις καριέρα ή οικογένεια?”. Αυτά ήταν συζητήσεις τάχατες κοινωνικού περιεχομένου που γινόντουσαν όντως στα οικογενειακά τραπέζια αλλά τη δεκαετία του ’70-’80 κορίτσι μου! Τότε ήταν “θέμα” να δουλέψει μια γυναίκα ενώ έχει παιδί και πάλι πόσες και πόσες γιατρίνες και δικηγορίνες και συμβολαιογράφους (αμέσως αμέσως) γνωρίζεις που το έκαναν κ είναι σήμερα 60-70ετών? Αμέτρητες. Δηλαδή σας βρίσκω λίγο πίσω σε σχέση με τους πραγματικούς όρους εκεί έξω. Τώρα στην πράξη, έτσι όπως το βιώνω εγώ που είμαι ακόμα στο 2ο χρόνο, όχι απλώς δεν φτάνει το να μείνει η… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά όλα αυτά Mia Idea, αλλά δεν έχουν όλοι ένα λόχο ανθρώπους γύρω τους να κάνουν όλα αυτά που περιγράφεις. Είτε λόγω περιστάσεων, είτε λόγω ανυπαρξίας χρημάτων, είτε και λόγω απροθυμίας των γιαγιαδοπαππούδων. Για εμένα ό,τι ανέφερες είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, και δεν το λέω με πίκρα, εγώ το επέλεξα, αλλά να μη ρίχνουμε στην πυρά και τις λύσεις που βρίσκουν τόσοι άλλοι άνθρωποι 🙂
Κάτσε γιατί με μπέρδεψες, εσύ το επέλεξες να μην έχεις βοήθεια ή δεν είχες άλλη επιλογή? Γιατί μπορεί πχ να προτιμάς να είσαι μόνη με το παιδί σου από το να έχεις στα πόδια σου τη γιαγιά, κι ας φέρνει και το φαΐ έτοιμο. Τότε πάσο. Ακόμα καλύτερα. Δεν τη βρίσκουν όλοι τόσο βαριά την καλογερική όσο εγώ, το ξέρω. Μίλησα για το ιδανικο σενάριο για παιδί και γονείς, θέλοντας να τονίσω ότι χρειάζεται να συνεχίσεις να έχεις ενδιαφέροντα, επαγγελματικά και άλλου τύπου και μετά το παιδί, κι επίσης χρειάζεται να απολαμβάνεις τη ζωή σου κι όχι να γίνεις δούλα… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ, φίλη μας, πολύ σε συμπάθησα εσένα.
Όχι, δε χρειάζεται να διαλέγουμε ανάμεσα σε καριέρα και οικογένεια. Χρειάζεται να διαλέγουμε τον κατάλληλο σύντροφο. Επίσης, χρειάζεται να διαλέγουμε τις κατάλληλες απαντήσεις για να δίνουμε. Ειδικά σε αυτά τα ‘’πότε θα σε καμαρώσουμε νυφούλα’’. Τόσα πράγματα καταφέρνουμε στη ζωή μας, αλίμονο εάν περιμέναμε να μας καμαρώσουν επειδή βάλαμε ένα άσπρο φόρεμα.
Κάνε αυτό που θεωρείς εσύ σωστό 🙂
Γιατί βρε Αγάπη μου κάθεσαι κ κανείς αυτές τις κουβέντες επί θεωρητικής βάσης κ χαλιεσαι ? Κάνε αυτό που αγαπάς με αφοσίωση, γίνε πολυ καλή, γνώρισε κάποιον που θα αποδεχτεί τη βαρύτητα που δίνεις στην επιτυχία σου κ μετά, όταν κανείς το παιδάκι σου, μαζί θα καθορίζετε ρόλους κ προτεραιότητες. Φυσικά κ γίνεται να είσαι καλή μητέρα κ καλή επαγγελματίας, πρόσεχε τις παγίδες που έχει επισήμανε η Λένα κ θα προσθέσω το εξής : Να είσαι απόλυτα ειλικρινής με τον υποψήφιο πατέρα του παιδιού σου. Να ξέρει ακριβώς τις απόψεις σου κ να τις συμμερίζεται. Μην αφήσεις παραθυράκια. Αυτός είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Εδώ αν τυχόν και γίνει κάτι που αφορά παιδί, η πρώτη ατάκα είναι “αυτή η μάνα τι κάνει, που ήταν” κλπ. Ούτε καν οι γονείς, πόσω μάλλον ο πατέρας.
Και λέμε περί διλημμάτων?
Νομιζω οτι ειναι απο τα πιο κλασσικα επιπλαστα κοινωνικα διπολα. Και οπως ειπε και η Λενα: ΜΟΝΟ για τις γυναικες. Δεν υπαρχει διαζευτικο ‘ή’, (καριερα ή οικογενεια) γιατι να πρεπει να διαλεξεις; Δεν υπαρχει ενα καρο κοσμος εξω που τα κανει και τα δυο; Αλλο αν ειναι ευκολο (δεν ειναι), αλλα γιατι να τιθεται αυτο το ψευτικο διλημμα; Νομιζω ξερουμε ολοι την απαντηση. Γιατι ειναι πιο ‘ασφαλες’ το να αραξεις στην κουζινα και να γινεις δουλαρα, αυτο ελειπε να ξεπορτιζουν μαμαδες με μικρα παιδια. Τς τς τς. Μμμ, δε θα παρω. Προτεινω να μην ψαρωνεις με αυτες τις μπουρδες του… Διαβάστε περισσότερα »