Αγαπητή «Α, μπα»: Γιατί είναι τόσο δύσκολη η παντοτινή φιλία;

Καλησπέρα! Είμαι 23 και έχω προβληματισμούς όσον αφορά την κοινωνική μου ζωή. Καλώς ή κακώς, όταν με γνωρίζει κάποιος με συμπαθεί αμέσως και θέλει την παρέα μαζί μου. Είμαι όμως σε μια ηλικία που δε με νοιάζει να βγω απλά για να βγω. Αυτό το έχω σταματήσει από τα 18. Αναζητώ μια σταθερή παρέα, θέλω καρδιακούς φίλους που θα είμαστε μαζί για πάντα. Αυτό δεν το επιζητώ και στον ερωτικό τομέα βέβαια, γιατί δε ψάχνω για κάτι σοβαρό. Το παράδοξο βέβαια της υπόθεσης είναι ότι με όσα αγόρια έχω βγει κατά καιρούς ταιριάξαμε απόλυτα και κάνουμε αρκετή παρέα θα έλεγα. Είναι φεμινιστές και γι’ αυτό άλλωστε είχαμε βγει ενώ σε διαφορετική περίπτωση, δε θα βγαίναμε καν. Με αφορμή τα καλά μου ραντεβού λοιπόν, αποφάσισα να βάλω φίλτρα και στις φιλικές μου σχέσεις. Σκέφτηκα ότι είναι περίεργο να μη θέλω να βγω για καφέ με έναν σεξιστή αλλά την σεξίστρια φίλη να την καλώ σπίτι μου για καφέ μόνο και μόνο επειδή την ξέρω χρόνια. Πέρα από αυτό το φίλτρο που είναι αυτονόητο, έβαλα κι άλλα και έτσι ξέκοψα με αρκετό κόσμο. Θεώρησα πιο σωστό να μείνω μόνη μου για ένα διάστημα παρά με άτομα που δεν έχουν να μου προσφέρουν κάτι. Με λύπη διαπιστώνω ότι στις φιλικές σχέσεις που άφησα πίσω, εγώ πάντα έδινα και δεν ξέρω αν έπαιρνα πίσω. Αλίμονο, το έκανα γιατί το ένιωθα, αλλά όπως φαίνεται οι άλλοι δεν το ένιωθαν. Κατάλαβα πως δεν με είχαν μάθει γιατί δεν είχαν μπει ποτέ στη διαδικασία. Είναι συγκεκριμένες περιπτώσεις ατόμων που με θλίβουν λίγο περισσότερο. Για παράδειγμα, αυτή μιας φίλης για 10 χρόνια που δεν έχουμε κανένα κοινό πέρα από το γεγονός ότι ήμασταν φίλες από παιδιά. Έχει αλλάξει και έχει γίνει ένας πολύ επιφανειακός άνθρωπος, τα θέματα συζήτησης μας είναι αρκετά περιορισμένα πλέον. Με στεναχωρεί και μια άλλη περίπτωση πολύ, μια φίλη που ενώ νόμιζα πως τα πηγαίναμε καλά, κατάλαβα πως με ζηλεύει, αλλά δεν ξέρω πότε ξεκίνησε αυτή η ζήλεια. Με άλλα άτομα χαθήκαμε περισσότερο λόγω απόστασης, μένουμε σε άλλες πόλεις, έχουμε άλλες ασχολίες, οπότε αυτές τις καταστάσεις τις παίρνω λίγο πιο χαλαρά.. Από την αντίπερα όχθη, βρίσκονται τα άτομα που γνώρισα σχετικά πρόσφατα και βλέπω πόσο άνετα νιώθω μαζί τους, πόσο καλά περνάω και πόση θέληση υπάρχει από την πλευρά τους να γνωριστούμε ακόμη καλύτερα και να μη μείνουμε μόνο στα ποτά το βράδυ. Εννοείται πως μου αρέσουν τα ποτά το βράδυ και κάθε άλλη ώρα της ημέρας απλώς θέλω κάτι παραπάνω…. Και για να καταλήξω κάπου (συγγνώμη για το εκτενές κείμενο) έτσι θα είναι η ζωή μου από δω και πέρα; Θα κάνω παρέα με κάποιους, θα ανοίγομαι, θα περνάμε καλά, μετά θα κόβουμε επαφή και θα γνωρίζω άλλους στην πορεία; Πολύ με θλίβει και ζηλεύω με την καλή έννοια αυτούς που έχουν φίλους από το σχολείο. Ο κολλητός μου, μου λέει πως αλλάζουμε και δε γίνεται να ταιριάζουμε με όλους σε κάθε χρονική στιγμή όπως πχ με αυτή την πρώην φίλη που σου είπα από παλιά. Το ότι γνωριζόμαστε χρόνια δεν είναι λόγος για να συνεχίσουμε. Παραδόξως, αυτή τη φιλοσοφία εγώ την έχω στα ερωτικά, αλλά στις φιλικές σχέσεις δεν ξέρω γιατί είμαι έτσι…Σε ευχαριστώ πολύ!

– Β.

 

Ούτε εγώ ξέρω γιατί είσαι έτσι, και εκεί είναι όλο το πρόβλημα. Έχω μια υποψία, όμως. Μπορεί να είσαι έτσι επειδή έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Πιστεύεις ότι εφόσον είσαι «σοβαρή», «με βάθος», «με ενδιαφέροντα», «ελκυστική ως προσωπικότητα», «κατασταλαγμένη» αφού διαλέγεις σωστούς ανθρώπους, διώχνεις τους λάθος, και ενδιαφέρεσαι για πολλά περισσότερα από τα σκέτα ποτά, Ε ΤΟΤΕ είναι σαν προσταγή από το Σύμπαν να αποκτήσεις φίλους καρδιακούς για πάντα, γιατί οι σοβαροί άνθρωποι αντάξιοι του εαυτού σου έχουν καρδιακούς φίλους για πάντα. Για. Πάντα. Δεν πειράζει που δεν σου συμβαίνει στο ερωτικό, γιατί θεωρείς ότι είσαι ακόμα μικρή για αυτό το «για πάντα». Πολύ φοβάμαι ότι μόλις αποφασίσεις ότι ήρθε η ώρα και για εκείνο «για πάντα», θα απελπιστείς πάλι όταν καταλάβεις επιτέλους ότι δεν μπορείς να ζεις την ζωή σου εκ των προτέρων, ότι πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι, ότι η εξέλιξη των σχέσεων στη ζωή σου δεν είναι μόνο στο δικό σου χέρι, ότι οι άνθρωποι αλλάζουν και οι δρόμοι τους συναντιούνται και απομακρύνονται συνεχώς, και ότι τίποτα δεν είναι για πάντα, ούτε το για πάντα δεν είναι για πάντα, κάποτε θα πεθάνεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News