Αγαπητή «Α, μπα»: Πιστεύει πως μόνο εκείνη είναι επιτυχημένη και ότι εμείς είμαστε «παρακατιανές»

Αγαπητη α μπα, Σου εχω γράψει κι άλλες φορές για ένα θέμα που με προβληματίζει , μια φίλη μου. Και ο λόγος που προβληματιζομαι ειναι αυτα που λεει, Αλλα και αυτα που νιωθω εγω γι αυτα που λεει. Γενικως παρουσιάζει τον εαυτό της πολύ κουλ σε εμάς που είμαστε κοντινό της περιβάλλον .. Πχ πάντα μου λέει οτι όλα στη ζωή είναι στο χέρι μας και οτι πρέπει να εκμεταλλευομαστε την καθε ευκαιρία και ο, τι ταλέντο έχουμε κλπ… Διαβάζει μονο “χρήσιμα βιβλία “δηλαδή βιβλία με συμβουλές για το πώς να γίνεις πλούσιος , πώς να μάθεις να διαχειρίζεσαι τους άλλους σε διαπροσωπικές ή επαγγελματικές σχέσεις , γλώσσα σώματος για να διαχειριστεις καταστάσεις κλπ. Τις προάλλες ήταν σπίτι μου και με ρωτούσε αν έχω κανένα βιβλίο να της δανείσω .. Της πρότεινα κάποια μιθυστορηματα και μου είπε, “α εγώ δεν τα διαβάζω αυτά είναι χάσιμο χρόνου , εγώ θέλω μόνο “χρήσιμα βιβλία “” (εχει ξαναγίνει ο ίδιος διάλογος με διαφορετικά προτεινόμενα βιβλία αλλά ίδιο αουτκαμ, τα βιβλία που διαβάζω εγώ είναι άχρηστα μάλλον ) Γενικά όντως ειναι πολυ δυναμικη. Εχει καταφερει παρα πολλα, δουλεια, επενδυσεις κλπ και τη θαυμαζω σε ορισμενα θεματα. Σε καποια αλλα ομως μ εκνευριζει αφανταστα. Πχ βλεπουμε ταινια και θα πρεπει να πεταχτει να πει τι θα γινει παρακατω για να πει μετα απο λιγο “ειδες;;; δικιο ειχα, παντα εχω δικιο, παντα γινεται το δικο μου” … (like χεστηκαμε, σκασε και βλεπε) δεν ξερω αν ολα αυτα τα κανει για να της πουμε μπραβο γιατι μονυμως λεει οτι δεν τη νοιαζει τι λενε οι αλλοι για εκεινη, παρολα αυτα οταν θα βγουμε με παρεα καινουριων ατομων θα μας πει ξανα τι εχει καταφερει, ποσα διαμερισματα εχει ποσα βγαζει το μηνα κλπ, παντα ομως θα πει οτι προσφερει και βοηθεια (συμβουλες) σε οποιον τη χρειαστει. Το τελευταιο διαστημα μια αλλη κοπελα απο την παρεα εχασε τη δουλεια της. Ημασταν ολοι σοκαρισμενοι αλλα δεν το δειχναμε, εγω πχ προσπαθουσα να κανω φοκους στο τι μπορει να κανει απο εδω και περα, πού να στειλει βιογραφικα κλπ.. Η φιλη μου μου ειπε “αγχωνομαι παρα πολυ για εσας” (εβαλε κι εμενα μεσα, εγω εχω κανονικα τη δουλεια μου) “γιατι δεν προλαβα να σας βοηθησω” (like what?) και συνεχιζει “δεν προλαβα να τη βοηθησω οσο ειχε δουλεια, να τη βοηθησω να αγορασει σπιτι (δε θα της εδινε λεφτα, θα της εδινε συμβουλες…) “ανησυχω για εσας κοριτσια γιατι δεν εχετε κανει κατι” της ειπα” εεμμμ, δουλευω ακομη εγω , εχουμε καποιες αποταμιευσεις απλα δεν εχουμε επενδυσει.. Η αλλη η κοπελα μπορει να απολυθυκε αλλα εχει προυπηρεσια ποσα χρονια, τι δεν εχουμε κατι;;;” και μου εξηγησε οτι δεν μας βοηθησε εκεινη να κανουμε επενδυσεις αρα δεν εχουμε τιποτα οποτε ανησυχει πολυ για εμας γιατι αν συμβει κατι θα μεινουμε στο δρομο και δεν κοιμαται τα βραδια γιατι δεν ξερει τι μας (ημων των 2 παντα) ξημερωνει. Της ειπα οτι αυτο που λεει ειναι λιγουλακι κουλο και συναμα πολυ ασχημο. Γιατι ειναι σα να μας λεει αχρηστες. Και ακομη κι εγω να χασω τη δουλεια μου, εχω προυπηρεσια, εχω μορφωση, κατι αλλο θα βρω να κανω ειτε σε 2 μηνες ειτε σε 1 χρονο. Και δεν ειναι αναγκη να αγχωνεται, ας ασχοληθει με τα του οικου της. Με τον αντρα της πχ. Μου εχει πει οτι εχει βοηθησει πολυ κοσμο, οτι εχει δωσει λυσεις σε πολλα προβληματα που ειχαν τα πεθερικα της. Οτι ειχαν κατι σαν καταθλιψη και εκεινη τους βοηθησε(δεν ειναι ψυχολογος) και την ξεπερασαν γιατι τους συγυρισε το σπιτι και τους εστελνε εκδρομες. και παπαλα κατάθλιψη. Γουιν φορ χερ. Επισης πολλες φορες εχει πει οτι ο αντρας της οταν γνωριστηκαν δεν ειχε καθολου σταθερη δουλεια οτι τον εδιωχναν ή εφευγε εκεινος απο δουλειες πανω στη βδομαδα και δεν ειχε κανενα φοκους στη ζωη του αλλα εκεινη τον βοηθησε και τελικα ορθοποδησε και τωρα ειναι παρα πολυ ευτυχισμενοι και ερωτευμενοι μετα απο 15 χρονια σχεσης. Που με κανει να νιωθω αβολα οποτε το ακουω γιατι ειναι σα να κραζει τον αντρα της… Ειμαι υπερβολικη που εκνευριζομαι με αυτο που ειπε για εμας; εγω ενιωσα οτι μας υποτιμαει και τις 2. Οτι δεν πιστευει σε εμας καθολου, οτι μονο εκεινη ειναι επιτυχημενη και δεν εχει κανενα αγχος για τον εαυτο της γιατι τα καταφερε ολα τελεια ενω εμεις οι “κακομοιρουλες/ παρακατιανες” την εχουμε αναγκη για τα παντα, να μας πει που να επενδυσουμε και πως. Ειμαι υπερβολική; (καιρο ειχε να ειπωθει αυτη η ερωτηση)

–Υπερβολή είναι το 2 ο όνομά μου.

Ίσως θα χρειαστεί καινούριο σλόγκαν μετά το μάντρα του α μπα και το «μη φοβάσαι να γίνεις δυσάρεστη», που θα είναι «δεν μπορεί να σου πει άλλος ποιον θα έχεις στη ζωή σου και γιατί».

Δεν χρειάζεται να υπάρχει ένας αντικειμενικά (τι θα πει αυτό άλλωστε) καλός λόγος για να είσαι φίλη με κάποια, όπως και δεν χρειάζεται να βγει δικαστική απόφαση για να σου επιτραπεί να απομακρυνθείς. Αν η συγκεκριμένη σου τη δίνει, τότε, σου τη δίνει – δεν χρειάζεται να μου την δίνει κι εμένα, ή του διπλανού. Δεν υπάρχει κάτι «υπερβολικό» εδώ. Είναι η ζωή σου, ο ελεύθερος σου χρόνος, και το με ποιον θέλεις να μοιράζεσαι την καθημερινότητα σου.

Λόγος για περισυλλογή υπάρχει όταν σου την δίνουν όλοι, όταν σε υποτιμούν όλοι, όταν όλοι για κάποιον λόγο απομακρύνονται, όταν νιώθεις ότι δεν κολλάς πουθενά, όταν τέλος πάντων νιώθεις μεγάλη μοναξιά και έχεις μεγάλη ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και σου λείπει. Σίγουρα όχι όταν κάποια από όλες τις φίλες σου σπάει τα νεύρα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News