αγαπητη α,μπα εκλεισα ενα χρονο πλεον που εχω τελειωσει τη σχολη μου.στα φοιτητικα μου χρονια δεν εζησα ιδιαιτερα πραγματα.ημουν το παιδι που ηταν τυπικο με την σχολη, με τις μερικες εξοδος και τους λιγους φιλους. το αποτελεσμα ειναι οτι τωρα εχω αποκτησει μια τρελη διψα για νεες εμπειριες και νεους ανθρωπους. κατι σαν απωθημενο.πιστευεις μπορω να τα καταφερω και να ζησω αυτα που επιθυμω;
– ετων 24
Φυσικά και γίνεται, μόνο που η λέξη «απωθημένο» είναι επικίνδυνη. Υπάρχει η περίπτωση να έχεις μυθοποιήσει και τους ανθρώπους, και τις εμπειρίες. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί, ούτε όλες οι εμπειρίες χρήσιμες, και είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις από πριν ποιος είναι τι, αυτό γίνεται με δοκιμή και πλάνη. Το «ιδιαίτερο» που φαντάζεσαι, χρειάζεται και εγρήγορση, πρέπει να ξέρεις να αποφεύγεις τις κακοτοπιές. Δεν σε ξέρω, μπορεί να έχεις την απαιτούμενη εγρήγορση, αλλά αν μέχρι τώρα ήσουν προσεκτική, δεν σημαίνει ότι έκανες κάτι λάθος. Μπορείς να έχεις νέες εμπειρίες και να γνωρίσεις νέους ανθρώπους χωρίς να πιεστείς να αλλάξεις αυτό που σου βγαίνει φυσικά.
Δεν είναι όλοι για τρελά ξενύχτια και ποτάρες μέχρι το πρωί. Δεν είναι απαραίτητο ότι αν το κάνεις, θα σου αρέσει. Αυτό θέλω να σου πω, με λίγα λόγια. Πειραματίσου με σύνεση.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Δεν είναι όλοι για τρελά ξενύχτια και ποτάρες μέχρι το πρωί. Δεν είναι απαραίτητο ότι αν το κάνεις, θα σου αρέσε”. Πόσο αλήθεια! Πέρασα όλα τα φοιτητικά μου χρόνια και αρκετά από τα επόμενα κάθε μέρα έξω, “παρτάροντας” και ξενυχτώντας. Δεν υπήρχε μέρα που να με θυμάμαι σπίτι. Εποχές 90’s τότε, και όλες οι παρέες μου αυτό κάνανε οπότε το έκανα κι εγώ για να είμαι μαζί τους. Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον λόγο που το έκανα, που έβαζα σε τέτοια ταλαιπωρία τον εαυτό μου που από παιδί δεν μπορούσα την δυνατή μουσική, που είχα από πάντα ορθοστατική υπόταση… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ τη Θεσσαλονίκη. Από Λαδάδικα προς Χαριλάου… Αξέχαστες στιγμές! Αφού δεν έπαθα τίποτα να τρέχω για αντιτετανικό,πάλι καλά.
Και οι 30sth τα ίδια κάναμε ακριβώς, και χωρίς να είμαστε φοιτητές απαραίτητα. Ευτυχως το κατάλαβα σχετικά νωρίς οτι δεν είναι για εμένα αυτά και μετά απο κάνα δυο χρόνια πήγαινα στο κλαμπ με φλατ παπούτσια και ο κόσμος έδειχνε πολύ πιο όμορφος όταν μπορούσα να περπατήσω σαν άνθρωπος. Τώρα βαριέμαι πολύ, άντε να πάω μερικές φορές το χρόνο σε κανένα rock bar.
Rebecca, βεβαίως και υπάρχουν ουρές, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ 🙂
Αγαπητή φίλη, ταυτίζομαι απόλυτα με την περιγραφή σου. Απλά ως αρκετά μεγαλυτερή σου, θα σου πω να μην κανεις το λάθος που έκανα εγώ να σκέφτεσαι δηλαδή πως τώρα πάει, έχασες το τρένο. Κι εγώ δεν έζησα τη φοιτητική ζωή έντονα και στα 25 μου που ειχα μετακομίσει στην Αθηνα και ειχα μπει για τα καλα στην αγορά εργασίας, ένιωθα μεγάλη για να το κάνω τότε. Ένιωθα κιολας τεραστια διαφορά και πολύ μεγαλύτερη ψυχολογικά απο συνομηλίκους μου που ηταν ακόμα φοιτητές. Καλύτερα μπορούσα να συνεννοηθώ με 40αρηδες συναδελφους. Ένιωθα μεγαλη και κουρασμένη. Τώρα που έχω περάσει κατα πολύ τα 25… Διαβάστε περισσότερα »
Η φοιτητική ζωή είναι άλλος ένας αστικός μύθος σαν την πενταήμερη, σαν την πρώτη φορα κλπ κλπ. Κ το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί τρελή πίεση σε κάποιους και υψηλές προσδοκίες. Το λέω από εμπερία επειδή την έζησα και σε πιο ξέφρενη φάση και σε ήρεμη φάση. Θυμάμαι φίλη μου να ξενερώνει απίστευτα επειδή δεν την συνόδευα σε κλαμπ…απλά γιατί έπρεπε να πάμε “γιατί φοιτητριες είμαστε” Στο δια ταύτα, αν θέλεις νέες εμπειρίες μπορείς να τις αποκτήσεις οποιαδήποτε στιγμή. Δεν είναι εμπειρίες μόνο τα φοιτητικά ξενύχτια και οι κρεπάλες. Μπορείς να ταξιδέψεις, να γραφτείς σε συλλόγους, να καλλιεργήσεις τα… Διαβάστε περισσότερα »
Ποτέ δεν είναι αργά να ζήσεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία — Tom Robbins
Εμένα αυτό μου βγήκε γύρω στα 25 πάντως, που έπιασα δουλειά κ δεν είχα διαβάσματα (είχα βέβαια πολλή δουλειά λόγω διδακτορικού). Αλλά ένιωσα πιο ανεξάρτητη κ ενδυναμωμένη γιατί έβγαζα τα δικά μου χρήματα για ταξίδια, συναυλίες κ περισσότερες εξόδους!
Μ’αρέσουν τα άσχετα 🙂
Νομίζω στα αγγλικά έχεις κάποιες εναλλακτικές για το ‘απωθημένο’ ανάλογα με το τι θες να πεις. Π.χ.:
– She is full of bottled-up/repressed* emotions. Είναι γεμάτη απωθημένα.
– They are used to taking out their frustration on others. Συνηθίζουν να βγάζουν τα απωθημένα τους στους άλλους.
– He has issues with his father. Έχει απωθημένα με τον πατέρα του.
Kαι με απλές λέξεις:
– Ι have just always wanted to do it. Ήταν πάντα το απωθημένο μου.
*repressed σύμφωνα με τη θεωρία της ψυχανάλυσης
Εγώ πάντως έκανα ήσυχη φοιτητική ζωή και δεν ακολουθούσα τους συμφοιτητές στα κλαμπ γιατί δεν μου άρεσε η συγκεκριμένη μουσική, το πολύ ποτό και το τρελό ξενύχτι και ένιωσα όπως εσύ όταν αποφοίτησα. Μετά έκανα καινούριες παρέες εκτός πανεπιστημίου εκεί γύρω στα 25 και ανακάλυψα τα μουσικά φεστιβάλ και κάποια καινούρια μπαράκια, άλλαξα χόμπι, έκανα καινούριες (μικρές) παρέες και πέρασα καταπληκτικά, οι καλύτερα αναμνήσεις ήταν εκεί, γύρω στα 25 με 28 – όχι ότι οι ηλικίες σημαίνουν κάτι συγκεκριμένο, αλλά οι φάσεις της ζωής μπορεί να έρθουν εκεί που δεν το περιμένεις, κυρίως με βάση τους ανθρώπους που γνωρίζεις.
Στα 24;;; Ξεκάθαρα, μπορείς να γνωρίσεις άπειρο κόσμο και εμπειρίες. Βασικά σε κάθε ηλικία γίνεται, απλά με μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας για κάθε χρόνο που περνάει.
Καλέ είσαι 24 χρονών, είσαι μπουμπούκι, μια χαρά μπορείς. Αν και νομίζω δε ρωτάς αυτό στην πραγματικότητα, έτσι δεν είναι;
Μια καλή λύση θα ήταν, αν ενδιαφέρεσαι για μεταπτυχιακό (εκτός αν δεν χρειάζεται και παίρνουν κι αποφοιτους) , το Erasmus. Δεν έχω προσωπική εμπειρία, αλλά έχω ακούσει πως μπορεί να αποκομίσεις πολλά θετικά και να διασκεδάσεις παράλληλα, γνωρίζοντας και μια ξένη χώρα. Αν κάνεις και πρακτική θα παίρνεις και κάποια χρήματα. Πιστεύω ότι είναι μια ασφαλής μέθοδος για να δεις αν σου αρέσει και θα αποκτήσεις κι εμπειρία χρήσιμη για τη δουλειά σου.
Υπαρχει το Erasmus placements που είναι πρακτική στο εξωτερικό για αποφοίτους. Εχω ακούσει ότι είναι πολύ καλή φάση γιατί πληρώνεσαι κιολας.
Τέλεια!!! Πολύ χρήσιμη πληροφορία!! 😊