Μέσα από το site σου έμαθα τι είναι ο φεμινισμός. Πριν από αυτό ήμουν και γω μια μίξη κουλ γκερλ με σύνδρομο του καλού κοριτσιού, και πασπάλισμα από “αυτοπροσδιορίζω την αξία μου από έναν άντρα”. Προβληματίζομαι όμως, διότι παρόλο που ήμουν κοντά στη φεμινιστική ιδεολογία πολλά χρόνια τώρα, και παρόλο που είχα μια εσωτερική δύναμη -σε σίγαση- να με βοηθάει να ακμάζω, η επικρατούσα άποψη, ήταν και απόλυτα κοθοριστική ως προς την ιδιοσυγκρασία μου εν τέλει. Ήταν και ο κύριος λόγος που έβγαζα σπυριά στη θέα κάθε νέου φεμινιστικού άρθρου που θα βρισκόταν στο διάβα μου. Οφείλω να ομολογήσω ότι το σάιτ σου λειτούργησε σαν δούρειος ίππος. Εγώ δίχως γνώση σε τι μονοπάτια θα πέσω να διαβώ, έπεσα σαν ποντίκι μες τη φάκα και με μάγεψες με το βλέμμα της γραφής σου. Και σε ευχαριστώ γι’ αυτό.Στο δια ταύτα τώρα. Έχω εντοπίσει κάποιες αδυναμίες που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί με την Αμποπαρέα και να δημιουργήσω πιθανόν μια γόνιμη συζήτηση. Μια άποψη που άκουσα πρόσφατα στο giatioxi, στο podcast “Εξομολογήσεις ενός Ψυχοθεραπευτή”, o κ. Γρηγόρης Βασιλειάδης εξέφρασε την άποψη ότι ο φεμινισμός έχει αποτύχει, ως προς το γεγονός ότι δεν έχει να αντιπαραθέσει κάποιο λειτουργικό μοντέλο συμβίωσης και διαπραγμάτευσης των σχέσεων, στη θέση του (υφιστάμενου και σταδιακά καταρριπτόμενου) πατριαρχικού μοντέλου. Πράγματι, όπως παρατηρώ και από τις ερωτήσεις που έρχονται στο σάητ, οι οικογένειες φαίνεται να μην είναι λειτουργικές. Και ερωτώ: κατά πόσο οι οικογένειες που λειτουργούν με βάση το πατριαρχικό μοντέλο είναι λειτουργικές; Θα μπορούσε ολόκληρη η επιστήμη της ψυχολογίας να χρειαστεί να επανεξετάσει τις βάσεις της ως προς τα πρότυπα τα οποία θεωρεί καθοριστικά και απαραίτητα για την λειτουργική διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας; Ή με δεδομένο πως το πρότυπο της μητέρας και του πατέρα, ως έχουν, είναι απαραίτητα, δεν θα πρέπει και κατά συνέπεια να αποδομηθούν; (Αυτά τα ρωτάω από μια θέση ενός ανθρώπου που δεν έχει σχέση με την ψυχολογία, μονάχα την έχω αγγίξει ίσα στην επιφάνεια. -αν ο κλάδος έχει ανάγκη από πειραματόζωα, δηλώνω εθελόντρια.) Σε μια ένα άλλο βίντεο στο TedX Talk η Jess Butcher, υποστηρίζει ότι η θυματοποίηση των γυναικών και η υπόθεση ότι κάτι συμβαίνει σε μια γυναίκα λόγω προκατάληψης δεν είναι και η πιο παραγωγική απόκριση. Αντιθέτως προτείνει απλά να μεγαλώνουμε γυναίκες με αυτοπεποίθηση, κάτι που μου δίνει την εντύπωση ότι είναι εκτός πραγματικότητας ή ότι μιλάει για μια κοινωνία που δεν γνωρίζω προσωπικά. Ωστόσο, πράγματι φαίνεται πως συνήθως οι εσωτερικές μας πεποιθήσεις οδηγούν και τη συμπεριφορά μας στα ανάλογα μονοπάτια. Αν λοιπόν θεωρούμε ευρέως αποδεκτές και καθιερωμένες τις άνισες ευκαιρίες, κατά πάσα πιθανότητα, οδηγούμαστε και σε καταστάσεις επίκτητης αίσθησης αδυναμίας και ανικανότητας, που τρόπον τινά μας αποδυναμώνει. Από την άλλη, το αφήγημα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την υποκειμενική πραγματικότητα της καθεμίας μας.Εν τέλει μας φοβίζει πάρα πολύ ο φεμινισμός, και φαίνεται πως στο ίντερνετ είναι σαφέστατα πιο διαδεδομένη (και επικρατούσα) η άποψη που τον βρίσκει ακραίο, εκδικητικό, ή υποτιμητικό. Πολλές νέες γυναίκες, όπως πρότερα και γω, ή ο κύκλος μου, που είναι κύκλος τελειόφοιτων γυναικών σε πανεπιστήμιο/πολυτεχνείο, προτρέχουν να ξεκαθαρίσουν την θέση τους ως μη φεμινίστριες, μην τυχόν και τις δαχτυλοδείξουν. Ο προβληματισμός μου έγκειται ως προς το marketing του φεμινισμού, μιας και παρουσιάζεται ως μια ιδεολογία που θα μας στιγματίσει. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο δούρειος ίππος γι’ αυτές τις γυναίκες; Και σε ότι αφορά τη διαμόρφωση του κύκλου σου ώστε να μην κριντζάρεις απαρέγκλιτα, η απάντηση δεν μπορεί να είναι βρες άλλους ανθρώπους να συμφωνείς. Γιατί όπως και γω, έτσι και οι περισσότεροι δεν μεγαλώσαμε παρά σε μια πατριαρχική κοινωνία και η “φυσική” τάση μέχρι τώρα είναι να υιοθετήσεις την επικρατούσα άποψη, για να είσαι αποδεκτός από την κοινωνία που σε γέννησε. Τι θα μπορούσε να τραβήξει τις νέες γυναίκες και τους νέους άντρες, να τους επηρεάσει και να τους επιμορφώσει, ώστε να κατανοήσουν, ακόμα και αν δεν θέλουν να συμφωνήσουν, πως ο φεμινισμός είναι άλλη μια κραυγή, μια ανάγκη για επανακαθορισμό της καθημερινότητας μας, με ίσους όρους. Αυτό σίγουρα θα ταρακουνήσει τη θέση και το βόλεμα του άντρα στην κοινωνία, που προφανώς είναι σοβαρός λόγος για να αποδοκιμάζει τον φεμινισμό, όμως θα μπορούσε και να τον απελευθερώσει από όλες τις αγκυλώσεις που τον θέλουν έρμαιο των βιολογικών του λειτουργιών, όπως κατά παραλληλισμό οι ορμόνες των γυναικών τις κάνουν πιο “συναισθηματικές”. Σε τελική ανάλυση, μήπως είναι τελικά ουτοπικό να ζητάμε από τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τις καθιερωμένες αντιλήψεις; Να δράσουν με τρόπους αλτρουιστικούς, ανατρεπτικούς, που δεν θα καταφέρουν παρά να βελτιώσουν τις συνθήκες της κοινωνίας; Φαίνεται να είναι πράγματι ουτοπικό. Ο κόσμος είναι γεμάτος ανισότητες, γεμάτος δυαδικότητες: χωριζόμαστε σε στρατόπεδα, βαφόμαστε χρώματα, μπαίνουμε σε κουτάκια και πολεμάμε ο ένας τον άλλον. Μάλλον τελικά είμαστε ζώα, καταδικασμένα σε όρια με φυσικούς (σωματικούς, εγκεφαλικούς) περιορισμούς και θα ήταν μάταιο να ζητάμε κάτι παραπάνω. Ωστόσο, να εδώ είμαστε, με πολιτισμό, επιστήμη, τεχνολογία και κοινωνίες που μόνο βελτιώνονται – παρά τους αργούς ρυθμούς. Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν θα χωρούσε κάποια στήλη στη σελίδα σου, που να μιλάμε για φεμινιστικά, φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά και άλλα συναφή θέματα, να θίγουμε προβληματισμούς και να συζητάμε, όχι σε μορφή φόρουμ, αλλά ειδικοί και μη (πχ ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, δικηγόροι κλπ) να τοποθετούνται, και να δημιουργείται γόνιμη συζήτηση που θα μπορούσε να αποτελέσει τροφή για έρευνα, και να συντελέσει στο διαμοιρασμό της γνώσης και σε μη ειδικό κοινό -όπως εγώ καλή ώρα.
Αυτό ακριβώς δεν κάνουμε;
Αν έχεις κάτι πολύ συγκεκριμένο να προτείνεις, εσύ ή κάποια άλλη, πάντα είμαστε ανοιχτές σε νέες ιδέες. Αλλά συγκεκριμένες. Μια στήλη που θα θίγουμε και θα τοποθετούνται ειδικοί και μη, δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Ποιος θα τη γράφει, ποιος μπορεί να δεσμευτεί να τη γράφει, τι θα γράφει, πόσο συχνά, και ποιοι θα τοποθετούνται, με ποια μορφή (βίντεο, συνέντευξη ή κάτι άλλο), με ειδική θεματολογία ή όχι; Μπορώ να βοηθήσω στην εξέλιξη μιας ιδέας, αλλά αυτό που προτείνεις είναι πολύ ασαφές, τόσο ασαφές, που βασικά, περιγράφει όλο το α μπα.
Για τις άλλες, πολλές ερωτήσεις, ή για τη μία, για το πώς θα πειστούν οι γυναίκες να κάνουν την προσπάθεια να καταλάβουν τι είναι ο φεμινισμός, δεν υπάρχει μια απάντηση, γιατί δεν είναι «οι γυναίκες». Οι γυναίκες είναι άνθρωποι. Εσύ είσαι γυναίκα, και η γιαγιά σου είναι γυναίκα, μάλλον δεν θα σας πείσει το ίδιο «μάρκετινγκ». Όποια θέλει να ασχοληθεί με το θέμα ώστε να μεταφέρει τη γνώση, ή να δώσει αφορμές για κουβέντα, ή να γράψει ή να κάνει ακτιβισμό, με οποιονδήποτε τρόπο, το κάνει, και όποια ταυτιστεί, ταυτίστηκε. Εσύ έτυχε να πέσεις πάνω στο α μπα και να αρχίσεις να διαβάζεις, αλλά αν έπεφτε η γιαγιά σου (παράδειγμα, δεν την ξέρω τη γιαγιά σου) ή ακόμα και η κολλητή σου, μπορεί να μην το έβρισκαν ενδιαφέρον. Άλλη γλώσσα χρειάζεται η γυναίκα που προσπαθεί να καθιερωθεί σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, άλλη μια γυναίκα που θεωρεί καλό τον άντρα που «βοηθάει» στο σπίτι, δηλαδή ψήνει σουβλάκια μια φορά την εβδομάδα, και σίγουρα υπάρχει μια γυναίκα που βιώνει και τα δυο που αναφέρω. Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές ανάγκες.
Για την ευρύτερη ομπρέλα του φεμινισμού θα έλεγα ότι βρισκόμαστε σε ένα ανοδικό κύμα από τα σπάνια στη ζωή μιας γυναίκας, μετά τo #metoo και την καταδίκη του Weinstein και ό,τι πυροδοτήθηκε μέσω αυτών των γεγονότων.
Για τη διαμόρφωση του κύκλου ώστε να μην ταλαιπωρείται η καθεμία μας σε καθημερινή βάση επιμένω ότι η μόνη λύση είναι η διαμόρφωση ενός μικρόκοσμου. Το επιχείρημα που παραθέτεις δεν στέκει, γιατί αν έχεις μεγαλώσει με πατριαρχικά στερεότυπα και δεν έχεις πάρει ακόμα μυρωδιά, τότε δεν κριντζάρεις, είσαι μια χαρά. Αν κριντζάρεις, τότε πρέπει να ψάξεις να βρεις τους ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις ο εαυτός σου.
Το podcast δεν το έχω ακούσει, αλλά αν είπε ακριβώς αυτό που λες, διαφωνώ με τον κύριο οριζόντια και κάθετα. Το «νέο» λειτουργικό μοντέλο των σχέσεων που προτείνει ο φεμινισμός είναι να υπάρχει ισότητα και να μοιράζονται άντρες και γυναίκες τις ευθύνες του σπιτιού και των παιδιών. Δεν είναι και πυρηνική φυσική. Όποιος λέει ότι είναι πολύ δύσκολο κόνσεπτ και χρειάζεται μεγάλη διερεύνηση, απλώς δεν θέλει να το κάνει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το διάβασα όλο για να μη χρειαστεί να το κάνετε εσείς αγαπημένες συναγωνιστριες. Η γράφουσα ξόδεψε άπειρο ψηφιακό μελάνι για να μας πει ότι ναι μεν διαβάζει Αμπα και οτι δήθεν είναι φεμινιστρια αλλά στην πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τον φεμινισμο και τσάμπα ο κόπος λόγω λάθους μάρκετινγκ. Άσε μας κουκλίτσα μου πρωί πρωί. Υ. Γ. Το να είσαι δακτυλοδειχτουμενη ως φεμινιστρια είναι τιμή να ξέρεις.
Έναν προβληματισμό κατέθεσε η κοπέλα, έχεις επιχειρήματα να καταρρίψεις τα σημεία που διαφωνείς; και κυρίως έχεις απαντήσεις που να δίνουν προοπτικη σε κάποια κοπέλα που τα έχει βάψει μαύρα; οι αφορισμοί είναι πολυ εύκολοι.
Ε ναι. Αφού μας είπε πως ο φεμινισμός δεν λειτουργεί πουθενά και τί βλακείες είναι αυτές, συγκεκαλυμμένα βέβαια και με φιλοσοφική εσάνς, μετά ζητάει να κάνουμε νέα στήλη (δεν την βολεύει καμία ήδη υπάρχουσα) στην οποία φιλόσοφοι και επιστήμονες θα επιβεβαιώνουν τις σκέψεις και απόψεις της. Άσε μας όντως.
Λυπάμαι πολύ που έδωσα αυτή την εντύπωση.
αχ ευχαριστώ, το άφησα στη μέση!
αχ μπράβο βρε εξωγήινη, πολύ διαγώνια το πήρα, εκνευρίστηκα και πήγα να δω απάντηση Λένας. Αλλά μου επιβεβαιώνεις ότι κι εσύ το ίδιο κατάλαβες, άρα δεν το παρεξήγησα το κορίτσι..
Χαχα, έλα ρε εξωγήινη, λίγο άδικη σε βρίσκω! Εγώ νομίζω ότι είναι φεμινίστρια αλλά λίγο αφελής και ίσως λίγο καινούργια ακόμα οπότε δεν έχει αποβάλει ακόμα το “μήπως κάνω κάτι λάθος”. Και το βασικό ερώτημα είναι “μήπως γίνεται να βρούμε έναν τρόπο (μάρκετινγκ) να είμαστε αρεστές σε όλ@ς, αφού έχουμε τόσο δίκιο γιατί δεν μας αγαπάνε όλοι;!”. Κι επίσης θα ήθελε να δει περισσότερα άρθρα από “αυθεντίες” στο α,μπα (ψυχολογικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά), μάλλον δεν έχει πάρει πρέφα ότι υπάρχει χώρος για όλα αυτά ήδη και ήδη γράφονται κάποια αραιά και πού, αλλά θέλει κόπο για να οργανωθεί ξεχωριστή στήλη όπως… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα γβρμ. Είμαι πράγματι καινούρια και ψάχνω να ανακαλύψω τον φεμινισμό. Το ερώτημά μου δν είναι πως να είμαστε; αρεστές σε όλους, αλλά επρόκειτο για ένα κείμενο που έψαχνα μέσα μου να βρω γιατί οι περισσότεροι γνωστοί μου -αν όχι όλοι, δεν είναι φεμινιστές και πως θα μπορούσα να τους εισάγω στο φεμινισμό. Πράγματι, θα ήθελα να δω άρθρα από αυθεντίες, ή προτάσεις, όχι απαραίτητα στο α,μπα (αν και αυτό γράφω στο κείμενο), γιατί δεν βλέπω πως αλλιώς μπορώ να πείσω με επίκληση στην αυθεντία που λέγαμε και στο σχολείο. Είμαι κακή στην επιχειρηματολογία, οπότε όταν μου πετάνε οι συνομίληκοί… Διαβάστε περισσότερα »
αγαπητή εξωγήινη, αυτό που γράφω είναι οι παρατηρήσεις που τις βασίζω στις πηγές μου πχ. αυτές που παρέθεσα, στον κύκλο μου και συνομηλίκους μου -δεν θα μπορούσα να μιλήσω για κάποιο άλλο δείγμα, και στην επικρατούσα άποψη που εκφράζεται στο διαδίκτυο από ανώνυμους χρήστες -φόρα μάσκα στον εκάστοτε πολίτη και θα σου μιλήσει την αλήθεια του. Δεν γράφω πουθενά “τσάμπα κόπος”, γράφω ίσα “ωστόσο, να εδώ είμαστε, με πολιτισμό, επιστήμη, τεχνολογία και κοινωνίες που μόνο βελτιώνονται” με σκοπό να άρω τον σε πρώτο επίπεδο αρνητισμό μου . Το να “είσαι δακτυλοδειχτουμενη ως φεμινιστρια” είναι τιμή για κάποιες γυναίκες, αλλά για… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ δεν κατάλαβα αυτό. Με κούρασε η γραφή μεν αλλά νομίζω πως αυτό που θέλει να πει είναι πως θα γίνει, με ποιον δούρειο ίππο θα μπορούσε ο φεμινισμός να δώσει το παρών ως μία ανάγκη. Πλην όμως όλη ερώτηση βγάζει έναν ελιτισμό και μία έλλειψη κατανόησης γι’αυτό το περιβάλλον άνισων ευκαιριών το οποίο όντως διαμορφώνει το χαρακτήρα και το μέλλον των γυναικών. Εγώ ας πούμε μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο η γυναίκα θεωρούνταν σαφώς κατώτερη του άντρα, ακόμα και τώρα ή μητέρα μου ,και καλά για αστείο, λέει στον άντρα μου να μου ρίξει από καμία αν βλέπει… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό ακριβώς ήθελα πω “πως θα γίνει, με ποιον δούρειο ίππο θα μπορούσε ο φεμινισμός να δώσει το παρών ως μία ανάγκη”. Σε ευχαριστώ που έδωσες πιο ξεκάθαρο νόημα. Ήθελα να σχολιάσω ότι το αυτό που έλεγε η κυρία στο βίντεο είναι ότι δεν λαμβάνει υπ’ όψην της τις ανισότητες. Επίσης το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα εγώ (σε χωριό στην επαρχία) είναι όπως και το δικό σου, αυτό που δυστυχώς με διαμόρφωσε, και ανακαλύπτοντας την α,μπα και με διάβασμα προσπαθώ να ξεφύγω. Όχι όμως ο κύκλος μου. Μάλλον πως δεν έχω σταματήσει ακόμα να είμαι κουλ γκερλ, αλλά το δουλεύω… Διαβάστε περισσότερα »
Η αλήθεια είναι πως αυτό δύσκολα αλλάζει. Κι εγώ έναν τρόπο έχω να γράφω. Προσπάθησε λίγο σαν να εξηγείς πράγματα σε κάποιον που δεν έχει ιδέα για τι μιλάς.
μεγάλωσες στην ελληνική επαρχία και είσαι εδώ με αυτούς τους προβληματισμούς- πίστεψε με είναι βήμα, τεράστιο! Και γω στα 20 κάτι μου άκουγα φεμινισμό και έτρεχα, μην τυχόν κι δεν είμαι cool girl , τώρα απλώς με λυπάμαι για εκέινες τις απόψεις μου. Αγνόησε τις όποιες επιθέσεις, συνέχισε να διαβάζεις, και να έχεις ανοιχτά τα μάτια σου. Μην ψάχνεις για επίκληση στην αυθεντία να πείσεις τον μέσο όρο βλάκα, δεν θα βγει τπτ, choose your battles, και βασικά αυτό που λέει η Λένα, έναν μικρόκοσμο που αισθάνεσαι ασφαλής. Είναι μεγάλο το κέρδος αυτό, keep it up 😉 It’s your evolution,… Διαβάστε περισσότερα »
“Το διάβασα όλο για να μη χρειαστεί να το κάνετε εσείς …”.
Το μόνο που σου ζητώ είναι να ξαναδιαβάσεις αυτή την έκφραση σου και να σκεφτείς ποιοι, πότε και γιατί θα την έλεγαν ή εξακολουθούν να τη λένε.
Στο ναι εισαι μισογύνης το λένε σχεδόν σε κάθε ποστ, για κάποιο ακατανόητο λόγο βέβαια το λενε στα αγγλικά.
fb δεν έχω, αλλά στο site naieisaimisoginis, που γίνεται πολύ καλή δουλειά, δεν το θυμάμαι.
Είναι όρος που έχει απαξιωθεί ήδη από τα χρόνια του διαφωτισμού, αλλά παραπέμπει σε πατριαρχικά, εξουσιαστικά μοντέλα και γενικά εκεί που αυτός που εξουσιάζει θέλει να είναι ο καθοδηγητής, στερώντας τη γνώση και το δικαίωμα άλλων ερμηνειών κλπ. Δεν εννοώ ότι η αναφορά εδώ έγινε για αυτό το λόγο αλλά πρέπει να αποφεύγεται.
Μία παρατήρηση μόνο, το πατριαρχικό μοντέλο οικογένειας λειτουργεί αποκλειστικά επειδή υπάρχουν μέλη που καταπιέζονται, εξαρτώνται ή στερούνται αυτονομίας οπότε δεν λειτουργεί, εκτός αν δεχτούμε ότι κάποια μέλη είναι λιγότερο σημαντικά, οπότε οκ.
Το φεμινιστικό από την άλλη αν δεν δουλέψει σε κάποιες περιπτώσεις θα είναι γιατί είτε δεν μοιράζονται σωστά οι ευθύνες, είτε δεν φέρνονται εις πέρας. Κοινώς, αν κάποιος κάνει τη πάπια. Πραγματικά δεν υπάρχει δυσκολία.
Τι καφρίλα μου θύμισες. 1η μέρα στη δουλειά. Πείτε μου, η μητέρα σας και η αδελφή σας τι θα έλεγαν για εσάς, αν τις ρωτούσε κάποιος; Δεν ξέρω. Εσείς τι πιστεύετε ότι θα έλεγαν; Πραγματικά δεν ξέρω, μπορούμε να τις ρωτήσουμε. Ναι, δεν λέω αυτό, λέω τι εσείς πιστεύετε πως θα έλεγαν για εσάς. (εκνευρισμένη πια) Δεν έχω ιδέα, μπορώ να τις ρωτήσω και να σας πω. (εκνευρισμένος πια) Είναι σημαντικό να μου πείτε, εσείς τι πιστεύετε. Τελικά πίστεψα πως πρέπει να αλλάξω δουλειά, χωρίς να περάσω 2η μέρα στην ίδια, και του το δήλωσα στο τέλος της 1ης εργασιακής… Διαβάστε περισσότερα »
Σε τι δουλειά κάνουν τέτοιες ερωτήσεις και τι σκοπό εξυπηρετεί;
Ε, προσπάθησα να πω με κομψό τρόπο κάτι που αφορά την προσωπική μου εμπειρία με δύο συγκεκριμένες λέξεις γραμμένες μέσα στο κείμενο της κοπέλας (όχι πετυχημένα μάλλον, αφού η σύνδεση δεν έγινε). Δεν μπορώ να το γράψω πιο καθαρά διότι δεν θα δημοσιευτεί και δικαίως. Πιο πολύ, για να πω πως θέλει μεγάλη προσοχή στο ποιον/α διαλέγουμε και συνήθως φαίνεται από την αρχή αν εμπιστεύεσαι την διαίσθηση σου ενώ ταυτόχρονα παρατηρείς καλά, όσο καλύτερα μπορείς…
Από που βγαίνει το συμπέρασμα ότι το πατριαρχικό μοντέλο οικογένειας λειτουργεί; Από τις υγιέστατες οικογένειες που έχουμε κληρονομήσει; Από τις καταπιεσμένες μανάδες, γιαγιάδες και θειάδες μας που έχουν φορτώσει τις νέες γυναίκες με τα απωθημένα, την κούραση και την καταπίεση που κληρονόμησαν; Από τις άπειρες ιστορίες ενδοοικογενειακής βίας που ακούμε και βλέπουμε να εκτυλίσσονται καθημερινά γύρω μας, δίπλα μας, μέσα στο ίδιο μας το σπίτι; Από τους υγιείς 30άρηδες και 40άρηδες που προτιμούν να μένουν με τους γονείς τους από το να συγκατοικούν με τις κοπέλες τους; Για κούνα λίγο το κεφάλι σου. Επειδή η ασθένεια της πατριαρχικής κοινωνίας είναι… Διαβάστε περισσότερα »
“Από που βγαίνει το συμπέρασμα ότι το πατριαρχικό μοντέλο οικογένειας λειτουργεί” δεν βγαίνει από κάπου. Αυτό ήθελα να θίξω. “Επειδή η ασθένεια της πατριαρχικής κοινωνίας είναι ανεκτή γιατί βολεύει μια ομάδα ανθρώπων δεν σημαίνει ότι είναι και η μόνη επιλογή που έχουμε.” Έγραψα ότι πράγματι βολεύει τους άντρες πχ. το πατριαρχικό πρότυπο και θα καταλάβαινα γτ δεν θα επέλεγαν να είναι φεμινιστές, όμως αναιρώ αυτό που λέω, στην επόμενη πρόταση που γράφω “όμως θα μπορούσε και να τον απελευθερώσει από όλες τις αγκυλώσεις που τον θέλουν έρμαιο των βιολογικών του λειτουργιών …μπλαμπλα”. Επειδή ακριβώς έχουμε και άλλες επιλογές, σκεφτόμουν πως… Διαβάστε περισσότερα »
Και εσύ είσαι αρνητική. Και επειδή είσαι αρνητική τα βλέπεις όλα αδύνατα και ουτοπικά. Δεν είναι κακό να έχεις αρνητική διάθεση, αρκεί να μη μείνεις μονο σε αυτό. Αν καταλάβεις αρχικά τον εαυτό σου σε αυτό το θέμα τότε θα κάνεις ένα μεγάλο βήμα για να καταλάβεις και τους γύρω σου. Οι αλλαγές δε θα γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη. Ουτε θα έρθουν αναίμακτα. Και ο στιγματισμός είναι μέσα στις συνέπειες που πρέπει να πληρώσει κανείς.
Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει, λέει η μάνα μου. Ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή σου.
Έχεις δίκιο Mitsi. Ωστόσο συμφωνώ με την κοπέλα που έστειλε την ερώτηση στο εξής: Η λέξη φεμινισμός είναι χρωματισμένη. Μπορεί να ακούσεις λοιπόν την άποψη: “δεν είμαι φεμινίστρια αλλά φυσικά και πιστεύω στην ισότητα των 2 φύλων”. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει οτι το άτομο αυτό δεν ξέρει τι σημαίνει φεμινισμός, ούτε κάν την βασική αρχή του. Για πολλούς οι φεμινίστριες είναι καταπιεσμένες γυναίκες που διεκδικούν την ελευθερία τους. Πολλές λοιπόν είναι αυτές που θα δηλώσουν: Μα εγώ δεν είμαι καταπιεσμένη άρα δεν χρειάζεται να γίνω φεμινίστρια. Είναι αυτές ακριβώς που παραπονιούνται “Γιατί ο άντρας μου δεν με βοηθάει με τις… Διαβάστε περισσότερα »
Mitsi, οπως τα λες ειναι. Αναρωτηθηκα μονο μηπως θα υπηρχαν περισσοτεροι προθυμοι να καταλαβουν περι τινος προκειται κατω απο αλλες συνθηκες. Αυτο που εμενα με προβληματιζει ειναι οτι δεν μπορω να σκεφτω τις συνθηκες αυτες.
Καλησπέρα κ. Φουτσιτζή. Είχα γράψει αυτό το κείμενο και το προόριζα για την αμποκοινότητα, όμως το είχα αποθηκεύσει στα πρόχειρα, και δεν πάτησα υποβολή και αυτό διότι αποφάσισα ότι δεν θα ήθελα να δημοσιευθεί ούτε και να διαβαστεί από κανένα. Δεν ήξερα πως ότι αποθηκεύεται στο σάητ διατίθεται και προς δημοσίευση, ούτε μου δόθηκε η επιλογή (απ’ όσο ξέρω τουλάχιστον) να το διαγράψω από κάπου. Εκτιμώ την απάντησή σας, αλλά θα εκτιμούσα περισσότερο να ήταν ξεκάθαρες οι οδηγίες πριν πατήσω “αποθήκευση προχείρου”. Τώρα αν κατά λάθος πάτησα υποβολή, ζητώ συγγνώμη, και για το χώρο στο σάητ που τρώει αυτό το… Διαβάστε περισσότερα »
Καμία συγγνώμη να μη ζητάς.θεωρω ότι το κείμενο σου ήταν τροφή για σκέψη Κ απλά εξεθεσες τις δικές σου σκέψεις Κ απορίες.
Σε ευχαριστώ πολύ Ήρα! Δεν ήταν έτοιμο προς δημοσίευση γιατί είναι ακόμα άγουρο και κάνω κύκλους ως προς τις σκέψεις μου. Η συζήτηση όμως μπορεί να αποδειχθεί γόνιμη, οπότε δεν πειράζει.
Να είμαι ειλικρινής δε θα διάβαζα μια τέτοια στήλη, κυρίως γιατί θα είχα στο μυαλό μου μια “ελίτ” ειδικών που προσπαθούν να διαμορφώσουν μια άποψη/θεωρία. Η μαγεία του αμπα είναι η ανταλλαγή απόψεων από ανθρώπους με διαφορετικό background, διαφορετικά επίπεδα μόρφωσης και εμπειρίες.
Φαντάζομαι τον κ. Βασιλειάδη, λίγο παλαιότερα όταν η δουλεία ήταν επίσημα κατοχυρωμένη, να εισηγείται, στο φεουδάρχη, στον αυτοκράτορα στον πασά ή στη δήμο της αντρικής αθηναϊκής δημοκρατίας κλπ, τη μη κατάργηση της δουλείας γιατί αυτοί που επιθυμούν την κατάργηση της δεν κατάφεραν να προτείνουν ένα λειτουργικό οικονομικό μοντέλο.