Το σποτ αναπαράγει γνωστά στερεότυπα.
Όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με το είδος του δυναμισμού που εκπροσωπείται από τον ηθοποιό: ο άντρας έχει το ρόλο του προσώπου που φέρει το βάρος και την ευθύνη της ενημέρωσης. Αυτό συνεπάγεται ότι το σωστό είναι να παίρνει αυτός τις αποφάσεις, αφού αυτός ξέρει. Η γυναίκα έχει την ευθύνη να ομορφαίνει τον κόσμο, να φροντίζει και να ξέρει από καλή ζωή, που συνεπάγεται ότι είναι ελαφριά, δεν ξέρει τι γίνεται στον κόσμο, και μοιραία χρειάζεται καθοδήγηση.
Και ποιο είναι το πρόβλημα με τους ρόλους, λένε μερικές. Εμένα μου αρέσει να ξερει ο άντρας τι του γίνεται, και μου αρέσει να τον φροντίζω. Τι πρόβλημα έχετε, λένε μερικοί. Εμείς κρινόμαστε από την ικανότητα μας να βγάλουμε λεφτά.
Δύο είναι τα προβλήματα:
Το πρώτο: οι ρόλοι δεν είναι ισότιμοι. Όσο και να αρέσει σε μια γυναίκα να φροντίζει τους άλλους, η δύναμη βρίσκεται σε αυτόν που βγαίνει έξω από το σπίτι. Και όταν λέμε η δύναμη, εννοούμε και την κοινωνική, και την οικονομική. Ο ρόλος της τροφού, της εξισορροπήτριας, και του φορέα παιδιών, δεν αναγνωρίζεται ως ισότιμος. Δεν έχει σημασία πόσο τον απολαμβάνει η καθεμία, ούτε αν είναι αντικειμενικά σημαντικός. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν αναγνωρίζεται ως ισότιμος, και γι’αυτή την ανισότητα παλεύει ο φεμνισμός.
Το δεύτερο: οι ρόλοι δεν καλύπτουν όλους τους ανθρώπους. Δεν είναι όλοι οι άντρες κυνηγοί (ούτε θέλουν να είναι) και δεν θέλουν όλες οι γυναίκες να φροντίζουν άλλους. Όλοι ξέρουμε τι παθαίνει ένα οχτάχρονο αγόρι που θέλει να ζωγραφίζει και να παίζει με κούκλες. Όμως, επειδή υπάρχει η ανισότητα των ρόλων, δηλαδή ανισότητα στο μοίρασμα της εξουσίας, όταν οι άντρες υποτάσσονται στον αντρικό τους ρόλο, κερδίζουν, ενώ όταν οι γυναίκες υποτάσσονται στον γυναικείο ρόλο, χάνουν.
Και γι’αυτό θυμώνουμε όταν αναπαράγονται τα θηλυκά στερεότυπα. Τα θηλυκά στερεότυπα μας κάνουν κακό. Όλα τα στερεότυπα κάνουν κακό. Τα στερεότυπα συμβάλλουν στην ανισότητα.
Ο κύριος Λούλης είπε ότι δεν είδε σεξισμό όταν διάβασε το σενάριο. Τον πιστεύω, βέβαια. Ο λόγος που δεν τον είδε είναι ότι το στερότυπο που κλήθηκε να ερμηνεύσει ως ηθοποιός, δεν τον υποτιμά σε προσωπικό επίπεδο. Ο άλλος λόγος είναι ότι έχει συνηθίσει την “χιουμοριστική” ταύτιση της γυναίκας με το ελαφρύ πλάσμα που θέλει λούσα, και δεν το βρίσκει προσβλητικό- χαρακτηριστικά είπε ότι η γυναίκα χαρακτηρίζεται “ευέλικτη”, νομίζοντας ότι λέει κάτι θετικό.
Δεν είμαστε ευέλικτες επειδή είμαστε γυναίκες. Είμαστε ευέλικτες επειδή αυτός είναι ο ρόλος που μας έχουν αναθέσει. Όταν δεν είμαστε “ευέλικτες” η τιμωρία είναι άμεση. Αν υψώσουμε τον τόνο της φωνής, αν διεκδικήσουμε, όταν διαμαρτυρηθούμε για τον σεξισμό σε ένα σποτάκι, τότε είμαστε υστερικές, δεν καταλαβαίνουμε από χιούμορ, ίσως να έχουμε περίοδο.
Το #metoo γκρέμισε λίγη από την “ευελιξία” μας και αρχίσαμε να μιλάμε. Πάντα μας ενοχλούσε ο ρόλος μας. Τώρα είμαστε σε θέση να δυσανασχετούμε και να το λέμε χωρίς διπλωματία (ή, χωρίς “γυναικεία πονηριά”). Κι έτσι πλέον μπορούμε να πούμε χωρίς να καταφεύγουμε σε τεχνάσματα και νάζια ότι ένα κρατικό σποτ πρέπει να προωθεί την ισότητα, σε κάθε επίπεδο, ορατό και αόρατο. Το κράτος πρέπει να δίνει τον τόνο στην χώρα, όχι μόνο με τα λόγια, αλλά και μέσω του συμβολισμού και της εικόνας, που είναι πιο ισχυρά μέσα από τα λόγια. Η δικαιολογία “εμείς άλλο θέλαμε να πούμε, γιατί κολλήσατε εκεί” είναι επιπέδου “ο σκύλος έφαγε την εργασία μου”. Ο τρόπος που διάλεξε η κυβέρνηση να μεταφέρει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα άθελα της ξεσκέπασε τι πιστεύει για τα στερεότυπα: ότι η ανισότητα που προκαλούν είναι ΟΚ. Περιμέναμε και περιμένουμε περισσότερα από την κυβέρνηση που πρέπει να εκπροσωπεί όλους και ναι, το 2020 πρέπει να σκέφτεται πολύ καλά τι λέει, και πώς το λέει.
Κι ένα κλασικά αναγκαίο υστερόγραφο.
Αν ήταν ανάποδα, το σποτάκι θα ήταν σεξιστικό με ακριβώς τον ίδιο τρόπο.
Πρώτον, δεν είναι ανάποδα. Μιλάμε για αυτό που βλέπουμε, και όχι για αυτό που θα μπορούσε να υπάρξει.
Δεύτερον, το ανάποδο δεν θα ήταν ισοδύναμο, ακριβώς επειδή τα στερεότυπα ενισχύουν πάντα, όπως και αν εκφράζονται, την άποψη ότι άντρας=θετική σκέψη/ στωικότητα/ δύναμη/ ενεργητικότητα και γυναίκα=αφαιρετική σκέψη/ συναισθηματισμός/ παρορμητικότητα/ αστάθεια/ παθητικότητα. Οπότε, δεν θα βλέπαμε μια στωική αλλά ήπια αγανακτισμένη μάγκισσα που θα μιλούσε υποτιμητικά για το άμυαλο της γκομενάκι που “την κάνει ό,τι θέλει με τη γλυκιά του φωνή και νάζι. Δεν υπάρχουν ανάποδα στερεότυπα. Το “ανάποδο” θα ήταν μια υστερική με τσιριχτή φωνή που θα είχε του κλώτσου και του μπάτσου έναν καημένο, και σε αυτή την περίπτωση και πάλι τα θηλυκά χαρακτηριστικά είναι τα κατακριτέα, διότι ένας άντρας που τον έχει υποχείριο η γυναίκα του, δεν είναι άντρας, και μια γυναίκα που κουμαντάρει τον άντρα της είναι μια υστέρω που δεν κάνει συχνά σεξ, άρα πάλι θα ενισχύονταν τα γνωστά στερεότυπα όπως τα ξέρουμε.
Το κλασικό “ανάποδο”, που δεν είναι ανάποδο, δηλαδή της υστερικής γυναίκας που έχει ευνουχίσει έναν άντρα, το έχουμε επίσης χορτάσει σε διαφημίσεις, σειρές και σποτάκια. Αν είχαν γυρίσει το “ανάποδο”, τα ίδια ακριβώς θα λέγαμε.
Ζήτησα μέσα από τη σελίδα Facebook του ‘Α μπα’ να μας που αναγνώστριες και αναγνώστες γιατί είναι σεξιστικό το σποτάκι, με δικά τους λόγια. Αυτές είναι οι απαντήσεις τους.
Το απέσυραν και ανέβασαν άλλο με την ανάρτηση του υπευθύνου να ειρωνεύεται και να μιλάει για «χειραφετημένες» κι «θιγμένες» που «να δούμε τι έχουν να πουν τώρα» (για το νέο σποτ με τη Λέχου)
Δηλαδή το απέσυραν μεν αλλά δεν αποσύρουν αυτό που πρεσβεύει κατά βάθος.
Γιατι το πιστεύουν.
Γιατί πρέπει να πέσει και κανένα χαστουκάκι.
Περί αντρός που θα συνετίσει: Αλήθεια τώρα;
– Σε μο χώρα που οπως και αλλου είχαμε τρομακτική αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας
– Σε μια χώρα όπου ένας δολοφόνος χασκογελαει γιατί το θύμα του «το έπαιζε δύσκολη»
– Σε μια χώρα όπου για να περάσει το αυτονόητο μήνυμα ότι πρέπει να προσέχουμε στην επανένταξη μας επιλέγεται ένα οπισθοδρομικό πρόσωπο αντρός ελληνικής ταινίας βερου ματσο αρσενικού που θα συνετίσει όλες τις ελαφρόμυαλες. Γιατί εκτός από την μανούλα του όλες οι άλλες κάτι θέλουν από αυτόν.
Με αφορμή εξάλλου τη γιορτή της μητέρας εχτες: ας προσπαθήσουμε να σπάσουμε αυτό το φαύλο κύκλο στερεοτύπων σε μια χώρα που βρίσκεται στο 2020.
Μην μεγαλώνετε άλλο αντρακλες και παιχταράδες.
Μην μεγαλώνετε άλλο σουπιές και μαλαγανες και πονηρές
Μην επιτρέψετε να εγκλωβιστούν τα παιδιά σας σε στερεότυπα.
Μην δεχτείτε να διαιωνίζονται σχόλια τύπου «αγόρια/κορίτσια, ΤΙ περιμένεις;;;»
Απάντηση: ΤΙΠΟΤΑ δεν περιμένεις και περιμένεις τα πάντα αλλά όχι, όχι, όχι λόγω του φύλου τους και μόνο. Είναι πολυδιάστατος ο άνθρωπος.
Τα παιδιά δεν έχουν ρόλο να εκπληρώσουν, δεν είναι συνέχεια μας, δεν μας ανήκουν.
Είναι παιδιά, είναι το μέλλον, είναι η ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον, έναν καλύτερο κόσμο.
Ας το ονειρευτούμε σήμερα.
Ας το βοηθήσουμε το όνειρο.
Προτου πάμε ακόμη πιο πίσω ολοταχώς
Εμείς «ψάχνουμε να βρούμε τον σεξισμό παντού» τώρα, τι να λέμε.
Ας έρθει κάποιος επιτέλους να μας συνετίσει. Αντί να παραδεχτούν την αστοχία, κάνουν κάτι πιο ανέντιμο. Το αποσύρουμε γιατί δεν είστε έτοιμοι να το δεχτείτε. Το χειρότερο είναι δε ότι αυτό έγινε από επίσημο φορέα, δείχνοντας καθαρά όχι μόνο την προχειρότητα αλλά και την απαξίωση του κοινού στο οποιο απευθύνεται. Κι όταν αυτό τολμήσει να πει κάτι, ξεκάθαρα φταίει κι από πάνω.
Το τρομακτικό είναι ότι όλος ο μισογυνισμός είναι λόγος πολιτικός. Άκουγα σήμερα έναν τρισάθλιο που δεν ξέρω καν ποιος είναι, στο ραδιόφωνο, να μιλά για νεομαρξισμό, δικαιωματισμό, πολιτική ορθότητα, φεμιναζισμό και στο τέλος αποφάνθηκε ότι όλα αυτά βλάπτουν την δημοκρατία. Ή αλλιώς: εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι.
Γιατί το σενάριο ήταν ο ορισμός του mansplaining: το σώφρον αρσενικό που νουθετεί το άμυαλο θηλυκό. Φυσικά, όποιοι κι όποιες βιώνουν για καιρό τέτοιες καταστάσεις είτε ενεργητικά είτε παθητικά, τους είναι αδύνατες τέτοιες διαπιστώσεις και παραδοχές.
Ας δούμε και λίγο τα καλά…
Το βίντεο της ΓΓΠΠ με τον Λούλη κατέβηκε, μετά από την κατακραυγή. Ας το δούμε σαν μια μικρή νίκη, γιατί αυτό είναι.
Η οριενταλίστικη αναπαραγωγή του νοσηρού στερεότυπου της “τιμής” και της “ντροπής”, όπου ο άντρας προστατεύει την τιμή της οικογένειας και κατ’ επέκταση της κοινωνίας, από την γυναίκα που ντροπιάζει την οικογένεια και κατ’ επέκταση την κοινωνία με το να ωθεί τον άντρα στην “παρανομία” (πρώτο κακό) και μάλιστα να τον ωθεί μεθοδεύοντας την σεξουαλικότητα της (δεύτερο κακό). Ο άντρας σαν το πρότυπο και προστάτης της τιμής, δεν πέφτει στα δίχτυα του κακού και βγαίνει ήρωας και νικητής, γιατί αυτό προστάζει η φύση του.
Είναι μια μικρή νίκη που κατέβηκε αυτό το βίντεο, που πήρε τα χιλιάδες dislike, γιατί αυτό σημαίνει ότι αυτό το παραμυθάκι δεν παιρνάει πια. Χαίρομαι που παρακολουθώ μια (σχεδόν) ολόκληρη γενιά ανθρώπων να θέλει να σταματήσει την συνέχιση αυτού του τόσο νοσηρού στερεότυπου. Τέτοια αξιακά συστήματα ειναι αναχρονιστικά, και θα πρέπει οι άνθρωποι που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις, όπως την έγκριση για αυτό το βίντεο να σκεφτονται λίγο καλύτερα. Η εποχή της Φινος Φιλμ έχει περάσει (ΕΥΤΥΧΩΣ) ανεπιστρεπτί.
Μπήκα να σχολιάσω αλλά πλέον είναι περιττό με τόσες τοποθετήσεις που διάβασα ήδη.. Θα τα πω άλλη μια όμως Έτσι για να τα εμπεδώσουμε…Γιατί η γυναίκα πάντα σύμφωνα με αυτά τα στερεότυπα είναι πονηρή, χαζή, όλα θα τα κάνει για να περάσει καλά και δεν έχει καμία αίσθηση ευθύνης και πραγματικότητας αλλά…ΕΥΤΥΧΩΣ υπάρχει ο Αντρας!!!Που ξέρει…αναλαμβάνει ευθύνες, είναι σοβαρός, κι αν και τουμπαρεται γενικώς από τα νάζια (επίσης σεξιστικό για τον άντρα αυτή τη φορά..γτ υποδηλώνει ότι κι αυτός χαζός είναι και λειτουργεί με το…Κάτω κεφάλι) όμως όταν είναι για κάτι σοβαρό…Ο Άντρας ξέρει!!!Ο Άντρας μπορεί να ξεχωρίσει…Ο Άντρας θα μας σωσει!!!Ε νομίζω πια είναι σαφές εεε?!?!?
Να κάνουμε κι ένα ποστ γιατί είναι παγίδα η στάση πολλών γυναικών “εγώ είμαι υπεράνω, εφόσον νιώθω καλά με τον εαυτό μου δε με αγγίζει τίποτα και δε ενοχλεί το σποτακι. Εξάλλου υπάρχουν και τέτοιες γυναίκες, δεν υπάρχουν; Προφανώς όσες αντιδράτε έχετε τη μύγα και μυγιαζεστε”.
Όπως είπα και σε μια σχετική συζήτηση: Το γεγονός ότι (ελπίζω) δεν έχετε/-ουμε στο περιβάλλον σας θύματα σεξιστικής βίας δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Πολλές γυναίκες αντιμετωπιζουν τραμπούκους στην καθημερινότητά τους, ζουν με αυτό, έχουν μάθει να τρώνε ξύλο, μεταφορικό και κυριολεκτικό, λεκτική, σεξουαλική και σωματική βία. Δεν είναι παραμύθι, είναι αλήθεια, συμβαίνει, πρέπει να το ξέρετε. Μην το παίζουμε Αντουανέττες που όλα πάνε τέλεια στην κοινωνία μας και τι μας ενοχλεί; Λοιπόν αυτές οι γυναίκες που είναι απολύτως υπαρκτές, το τελευταίο που θέλουν είναι να βλέπουν ένα κρατικό σποτάκι να κλείνει το μάτι στον άντρα που τις πλακώνει στο ξύλο/τις παρενοχλεί κλπ, είτε είναι πατέρας τους είτε άντρας τους είτε εργοδότης τους. Γι’ αυτές το σποτάκι είναι αυτό που λέμε trigger, τις κάνει να νιώθουν στο πετσί τους τις διακρίσεις, που εσείς θεωρείτε “υπερβολές”. Είναι σαν να βλέπουμε ένα λευκό να κράζει ένα μαύρο φίλο του γιατί δεν καταλαβαίνει “μα πόσο βλάκας είσαι;” Ε για μας που θεωρούμε ισότιμους τους ανθρώπους, λογικό είναι να πούμε ότι “εντάξει, μιλάει στο φίλο του, πλάκα κάνει”. Για το μαύρο του ’50 όμως που είχε ζήσει στο πετσί του την υποτίμηση και τον εξευτελισμό, αυτό θα ήταν άκρως προσβλητικό. Κάντε λίγο τον παραλληλισμό στο μυαλό σας.
Θεωρω οτι φταίει ο τρόπος που υποδύεται ο Λούλης το ρόλο, στο συγκεκριμένο σποτ. Είναι ενοχλητικό.
https://www.youtube.com/watch?v=8E0poqukDqc οι ρόλοι ανάποδα, στο βιντεάκι που δείχνει πόσο “καθημερινότητα” κοντεύει να γίνει ο σεξισμος.
Σαφέστατα είναι σεξιστική η διαφήμιση. Καταρχάς, βασίζεται στο στερεότυπο πως η γυναίκα είναι μια αφελής χαζογκομενίτσα, η οποία κοιτάζει μόνο την καλοπέραση της και έχει ανάγκη από έναν σώφρονα άνδρα να την συνετίζει. Κατά δεύτερον, αναπαράγει το στερεότυπο ότι η γυναίκα εκ φύσεως πετυχαίνει ό, τι θέλει με πλάγιους τρόπους, νιαούρισμα, νάζι κλπ. Κατά τρίτον, ο Λούλης εμφανίζεται ως άνδρας ματσό τύπου δε σηκώνω πολλά πολλά και θα κάνεις ό, τι σου λέω. Τέλος, όλες οι χειρονομίες του κ. Λούλη παραπέμπουν σε καχέκτυπο αρρενωπών ανδρών τύπου Φίνος Φιλμ,”θα τη σκίσω τη γάτα”.
Επειδή είναι φεστιβάλ στερεοτύπων, εξαιρετικά μάλιστα αρνητικών για τις γυναίκες. Το ότι όλος αυτός ο μονόλογος δε, είναι ένα ατελείωτο mansplaining σε όλα τα επίπεδα με κάνει να απορώ πως πέρασε από έγκριση.
Εγώ απορώ που κανένας δεν είχε προσέξει ότι και τα σποτ του “μένουμε σπιτι”, με τα animation ήταν σεξιστικά…Εκεί η γυναίκα για να είναι διακριτό το φύλο της αναπαριστονταν με ένα φακιολι στο κεφάλι να κάνει συνέχεια δουλειες ενώ οι άνδρες του σπιτιου…
Εκτός του ότι μιλάει απαξιωτικά στην κοπέλα, με υφακι κι ειρωνικά, προσπαθεί και να την πατρονάρει. Έχοντας ακολουθήσει κατά γράμμα τις παροτρύνσεις των ειδικών σε ό, τι αφορά κορονοϊό- καραντίνα, συμφωνώντας με τον τρόπο που αντιμετώπισαν την πανδημία, βλέποντας όμως το “ευφυέστατο” σποτάκι το μόνο που ένιωσα εκτός από αγανάκτηση, ήθελα να βγω και να πάω στην πλατεία!
Επειδή στα περισσότερα σπίτια την ευθύνη της προστασίας ανέλαβαν οι γυναίκες, επειδή εκείνες εφοδιάζουν με μάσκες-γάντια-αντισηπτικά, επειδή εκείνες επιτηρούν τα μέτρα υγιεινής και προστασίας, επειδή πολλοί άντρες δεν ακολουθούν τις οδηγίες, θέτοντας σε κίνδυνο την οικογένειά τους -από εγωισμό ή βλακεία ή άγνοια-, θεωρώ ότι το κυβερνητικό σποτ ήταν προσβλητικό για μένα ως πολίτης και απαξιωτικό ως γυναίκα.
Πέρα από όσα ειπώθηκαν ήδη στα σχόλια, ας προστεθεί ότι το δίπλο “αφελης/ανεύθυνη γυναίκα vs συνετός άνδρας-προστάτης” έρχεται να κακοποιήσει για ακόμα μια φορά τις θυληκότητες που κακοποιήθηκαν μέσα στο διάστημα της καραντινας(ποσοστά ρεκόρ στην έμφυλη βία). Σε ορισμένες περιπτώσεις (βλ.ιταλία) να θυμηθούμε ότι σημειώθηκαν και γυναικοκτονίες από άντρες που θεωρούσαν τις συντρόφους τους υγειονομικές βόμβες.
Τα αισχρά αυτά εγκλήματα επομένως, κανονικοποιούνται από ένα σποτάκι-ωδή στο πατρονάρισμα, την ετεροκανονικότητα και τον σεξισμο.
Μην μας λέτε λοιπόν ότι δεν καταλάβατε.
Άνδρας και γυναίκα πήραν την ίδια πληροφορία : αποφεύγετε τα μέρη με συνωστισμό. Αλλά ο άνδρας – ως ευφυέστερος -κατανοεί την επιστήμη και κατ’ επέκταση τους κινδύνους. Η γυναίκα όμως δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τις οδηγίες αλλά και ούτε την επιστήμη/λόγους πίσω από αυτές. Και φυσικά χρειάζεται έναν άνδρα να της τα εξηγήσει και να την προστατεύσει. Αν δε, ήταν μόνη της χωρίς τον έξυπνο άνδρα και την προστασία του, θα είχε πάει στην πλατεία και θα είχε κολλήσει τον ιό. Ηθικό δίδαγμα: η γυναίκα δεν είναι ικανή να κατανοήσει την κατάσταση και να λάβει σωστά μέτρα. Πρέπει να ακούσει τον άνδρα της αλλιώς κινδυνεύει.
Παιδιά το κόλπο είναι πιο παλιό από τον άνθρωπο:
Αδάμ και Εύα… Εγώ δεν ξέρω τίποτα Κύριε! Η Εύα με εξαπάτησε
Στην προκειμένη απλά προσπάθησε
Μπορούμε βέβαια να το δούμε και ανάποδα:Ένας μαλ***ς που νομίζει ότι είναι καλύτερος κι εξυπνότερος από τη γυναίκα και γι’αυτό υιοθετεί αυτό το πατροναριστικό υφάκι. Το κορίτσι έχει καταλάβει ότι ο τύπος νομίζει ότι είναι το δώρο του θεού στον άνθρωπο και του κάνει πλάκα!
Γιατί προσπαθεί με χιούμορακι άθλιο να μας πείσει ο ρόλος πρότυπο άντρα ότι αυτός είναι υπεύθυνος η γυναικα του Όχι, το είδαν οι κόρες μου, δεν θα ήθελα να βλέπουν τέτοια “προτυπα”…
Είναι σεξιστικό επειδή όλα τα βαριά αρσενικά και μη του ελληνικού φμπ θίχτηκαν που κατέβηκε και που ακούστηκε η λέξη “σεξισμός” και έσπευσαν να μας βάλουν στη θέση μας.
Επειδή ο άντρας ξέρει και υποδυκνιει και η γυναίκα δεν ξέρει και υποτάσσεται στις εντολές. Κλασσικό μοντέλο θύτης – θύμα που παρουσιάζεται στα πλαίσια του ‘φυσιολογικού’. επικίνδυνο.
Γιατί για άλλη μια φορά, ελαφρόμυαλη γυναίκα, βαρύς και συνετός άντρας που την κατευθύνει με στιβαρό χέρι και δεν τουμπάρεται όσα νάζια και τσαλίμια κι αν κάνει το γυναικάκι – ευτυχισμένο το 1960 είπαμε; Δεν είπαμε…
Γιατί δείχνει ξεκάθαρη σχέση εξάρτησης του ‘αδυναμου’ από τον ‘δυνατο’. Η άβουλη, ανίδεη γυναίκα που χρειάζεται έναν σωστό έξυπνο άντρα για να επιβιώσει. Το δυστυχες σε όλο αυτό είναι γυναίκες που βγαίνουν να πουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι είναι σεξιστικό γιατί προφανώς η υποτίμηση αυτή είναι η καθημερινότητα τους, είναι κάτι οικείο.
Βασικά είναι και φουλ στερεοτυπικό, αν μη τι άλλο. Ανδρας έξυπνος υπεύθυνος – γυναίκα χαζοβιόλα, γκρινιάρα, που “τουμπάρει” τον άλλο με γκρίνια-νάζι…
Επιτέλους! Περίμενα πως και πως την τοποθέτηση σας. Το χειρότερο είναι ότι οι εμπλεκόμενοι το απέσυραν μεν, δεν βρίσκουν δε τίποτα φοβερό και κατηγορούν για πολιτικλικορεκτιλα. Είναι λοιπόν σεξιστικό γιατί με όρους δεκαετίας του 50 περιγράφεται μια ελαφρόμυαλη πονηρω που κάνει ο,τι θέλει με τα νάζια της τον άντρα τον συνετό και τον βαρύ. Αλλά ευτυχως αυτό την επαναφέρει μιλώντας της αυστηρά σαν να είναι υποδεέστερο ον, που στην ουσία είναι σε αυτό το σύμπαν. Οι τοποθετήσεις δε όλων των σχετικών μίντια και των εμπλεκομένων είναι λυπηρές.
Γιατί το όλο ύφος είναι ειρωνικό και αγενές.Δεν εξυπηρετεί καν τον σκοπό της διαφήμισης …
Προφανές, η γυναίκα -χαζογκόμενα, απερίσκεπτη, ανώριμη, ενώ αυτός, ο ανήρ ενημερωμένος, έξυπνος και υπεύθυνος πολίτης
Επειδή ο Λουλης εμφανίζεται και μιλάει ως άντρας – αυθεντία- προστάτης στη χαζογκομενα που δεν καταλαβαίνει τους κινδύνους της ζωής επειδή, ως γυναίκα, είναι περιορισμένων νοητικών δυνατοτήτων και άρα χρειάζεται πάντα δίπλα της τον άντρα- προστάτη για να τη σώζει από τις κακοτοπιές και όχι μόνο.
Για τα παραπάνω που αναφέρθηκαν +ότι ο ηθοποιός μιμείται τη φωνή της κοπέλας με άσχημο τρόπο (πιο ψιλή φωνή και χαζό ύφος).
Γιατι αναπαραγει το στερεοτυπο της χαζης γυναικας που, όχι μόνο με ύπουλα μεσα θα καταφερει να γινει το δικό της, αλλά ο αντρας ο λογικός θα τη συνετίσει γτ η άγνοια κινδύνου της απειλεί το περίγυρο
Παρουσιάζει τη γυναίκα ως ναζιάρα που προσπαθεί να πείσει με έμμεσο τρόπο για αυτό που θέλει, την παρουσιάζει ως αφελή που δεν έχει αντιληφθεί ότι πρέπει να αποφεύγεται ο συνωστισμός και ότι χρειάζεται ο άντρας για να της εξηγήσει και να την βάλει στη θέση της.
Κλασικό αναχρονιστικό σεξιστικό στερεότυπο.
Γιατί θα παρέμενε σεξιστικό αν στη θέση του άντρα βρισκόταν μια γυναίκα. Θα μπορούσε ένα ζευγάρι να συζητούσαν και από κοινού να αποφάσιζαν αν θα πάνε η όχι οπουδήποτε…
Γιατί είναι κλασικό παράδειγμα mansplaining
Εγώ νιώθω την ανάγκη, με αφορμή την συνέντευξη του κ. Λούλη σήμερα στη LIFO να εστιάσω σε δύο επιχειρήματά του με τα οποία προσπαθεί να υπερασπιστεί το εν λόγω εγχείρημα. Πρόκειται για επιχειρήματα που (πάντω- κάτω) συνάντησα αρκετά συχνά αυτές τις μέρες στα social media.
Λέει λοιπόν ο κ. Λούλης -επεξηγώντας το σημείο του σποτ όπου η γυναίκα παρουσιάζεται να κάνει νάζια με τη φωνή της- “Προφανώς ζούμε σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο και είναι απολύτως θεμιτό να κυνηγάς την ισότητα. Όμως, γιατί βαφτίζουμε σεξισμό τα όπλα που χρησιμοποιεί κάθε φύλο για την επιβίωσή του; Για τον άντρα μπορεί να είναι η ορμή για τη γυναίκα η ευελιξία. Η ηπιότητα δεν είναι λιγότερο σημαντική, είναι απλώς διαφορετικό όπλο. Σεξισμός είναι να λες ότι το ένα είναι καλύτερο από το άλλο. Όχι να τονίζεις ότι στη ζωή το ιδανικό είναι η αλληλοσυμπλήρωση”.
Αναρρωτιέμαι λοιπόν γιατί θεωρεί ως όπλο του γυναικείου φύλου την ευελιξία ενώ την ορμή, ας πούμε, την αποδίδει στους άντρες ? Που βασίζει αυτό τον διαμοιρασμό των ταλέντων και χαρακτηριστικών στα δύο φύλα? Η απάντηση είναι ότι τον βασίζει σε στερεότυπα . Σε σεξιστικά στερεότυπα, σε γενικεύσεις επομένως που αποδίδουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά σε μια ομάδα ανθρώπων με μόνο κριτήριο το φύλο τους (εκτός αν ξέρει αποδεδειγμένα οτι ΟΛΟΙ οι άντρες είναι ορμητικοί και ΟΛΕΣ οι γυναίκες ευέλικτες).
Αναφορικά τώρα με την πολιτική ορθότητα, που τόσους πολέμιους έχει βρει στο διάβα της, ο κ΄Λούλης λέει:”Η υπερευαισθησία μπορεί να μας θολώνει την εικόνα αλλά πρέπει να υπάρχει. Οι θύελλες που ξεσπούν γύρω από ένα θέμα είναι πάντα χρήσιμες, ακόμα κι αν είναι μόλις πέντε αυτοί που θα ευεργετηθούν από τις πρώτες ψιχάλες. Άλλωστε μέχρι να βρεις την ισορροπία σε ένα θέμα είναι βέβαιο ότι η ζυγαριά θα πέφτει με φόρα μία στην μια πλευρά, μία στην άλλη. Επίσης καταλαβαίνω ότι υπάρχει μια περιρρέουσα υστερία με την οποία μάλλον δεν έχω καλή σχέση. Επίτηδες έχω κρατηθεί μακριά διότι –όπως φαίνεται– δεν πιάνω τον σφυγμό των ανθρώπων που προσβλήθηκαν[. .]Τα νεύρα όλων είναι πειραγμένα.Το κακό είναι να αφήνεις το θυμικό να μιλάει.
Μας λέει λοιπόν ο κύριος Λούλης -καθώς και πολλοί άλλοι πολέμιοι τις πολιτικής ορθότητας – ότι όλο αυτό είναι μια έκρηξη ευαισθησίας και μάλιστα υπερβολικής , μας λεει ότι η ευαισθησία αυτή θολώνει την κρίση μας , μας λέει ότι είμαστε μόλις πέντε που ασχολούμαστε με το θέμα (υστερικές κιόλας), δηλώνει (με ύπουλο κομπασμό) στο ότι αυτός δεν ασχολείται με αυτά. Δηλαδή ο κ. Λούλης και ο κάθε κ. Λούλης απευθύνεται σε μια τεράστια, πληθυσμιακά, κοινωνική ομάδα, μια κοινωνική ομάδα η οποία είναι καταπιεζόμενη κοινωνική ομάδα, στην οποία μάλιστα ο ίδιος δεν ανήκει (αντίθετα ανήκει σε μια από τις πιο ευνοημένες, κοινωνικά, ομάδες του συγχρονου κόσμου-λευκός άνδρας σε χώρα του Δυτικού κόσμου-) και της υπαγορεύει-από τη θέση ισχύος του- πως θα αισθανθεί. Μειώνει τον αντίκτυπο που η ίδια η καταπιεζόμενη κοινωνική ομάδα δηλώνει περίτρανα ότι επωμίζεται με τη χρήση στερεοτύπων με βάση το φύλο και φυσικά στο τέλος -για να δείξει και την απαραίτητη μετριοφροσύνη -δηλώνει οτι “δεν πιάνει το σφιγμό”.
Αυτό είναι το μόνο στο οποίο θα συμφωνήσω μαζί του. Όντως δεν πιάνει τον σφυγμό . Γιατί δεν είναι εύκολο -και είναι ανθρώπινο-για κάποιον που δεν έχει βιώσει συγκεκριμένου είδους διακρίσεις να κατανοήσει τη θέση του καταπιεζόμενου. Και γι’ αυτό υπάρχει η πολιτική ορθότητα. Είναι εργαλείο. Μας βοηθάει να είμαστε ευγενικοί και να μην πληγώνουμε τους συνανθρώπους μας ακόμα και αν δεν μπορούμε να μπούμε στα παπούτσια τους. Έτσι, αν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε- επειδή δεν καταγόμαστε από γενιά σκλάβων- , γιατί, για παράδειγμα, οι αλυσίδες μπορεί να έχουν διαφορετικό συμβολισμό και να δημιουργούν διαφορετικούς συνειρμούς και συναισθήματα σε κάποιους ανθρώπους, η πολιτική ορθότητα έρχεται για να μας βοηθήσει να φερθούμε στοιχειωδώς ανθρώπινα, όσοι τελοσπάντων το επιθυμούμε. Οταν η “αρμόδια” κοινωνική ομάδα που καταπιέζεται από τον σεξισμό , δηλαδή οι ΓΥΝΑΙΚΕΣ, δηλώνει με όλους τους τρόπους ,επίσημα και ανεπίσημα, ότι αναγνωρίζει σε κάτι (εδώ το σπότ) στοιχεία σεξισμού, ε κάτι παραπάνω ξέρει. Αυτή τον υφισταται μακραιώνια άλλωστε. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, αν δεν θες να καταλάβεις το πως και το γιατί, είναι να το σεβαστείς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πολύ δυνατό κείμενο και πολύ σωστά τα σχόλια των αναγνωστριών. Είναι ένα σεξιστικό σποτ το οποίο προέρχεται από κρατικό φορέα και φανερώνει τον μισογυνισμό που επικρατεί. Ακόμη και όταν το αποσύρανε, δεν ζήτησαν συγνώμη, δεν είπαν ότι κάνανε λάθος αλλά πάλι κατηγόρησαν τις υστερικές φεμινίστριες που μυγιάζονται, και ενοχλούνται. Τα σχόλια δε που ακούστηκαν από κάτι τύπους όπως ο Μπογδάνος ήταν απλά εμετικά.
Πολύ κουβέντα για το τίποτα.
Όποιος δεν έχει πάει σε ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο και δεν έχει ασχοληθεί μετά κοινά ποτέ του, χάνει το χρόνο του σε αναλύσεις χωρίς αντίκρισμα διότι εδώ έχουμε να κάνουμε με το σκουπιδότοπο της ελληνικής κοινωνίας από τη παλιγγενεσία.
Όποιος έχει πάρει μυρουδιά από τα φοιτητικά του τι εστί ΔΑΠ και οννεδιτάκια τότε καταλαβαίνει ότι από τότε που βγήκαν κυβέρνηση μας έχουν πάρει φαλάγγι culturally.
Εμείς δε κάνουνε διάλογο με αυτούς ούτε πολιτικά ούτε θεσμικά.
Είμαστε εχθροί.
Tι ακριβώς περιμέναμε ήθελα να ήξερα όταν προεκλογικά ο σημερινός Πρωθυπουργός είχε δηλώσει στην εκπομπή της αγαπημένης μου Σταματίνας ότι “δουλειές στο σπίτι δεν κάνω […] οι δουλειές στο σπίτι είναι δουλειές της νοικοκυράς»”. Πηγή: http://www.lifo.gr
https://www.lifo.gr/now/politics/238166/o-iliopoylos-kataggellei-os-seksisti-ton-mitsotaki-gia-frasi-sti-synenteyksi-me-tin-tsimtsili
Μπράβο σας που έχετε την υπομονή να εξηγήσετε νηφάλια γιατί αυτό το σποτ είναι σεξιστικό. Εμένα απλά μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Μου προκαλεί τεράστια απογοήτευση να ακούω καλλιτέχνες, σκηνοθέτες και δημοσιογράφους να προσπερνούν τα δικαιώματα των γυναικών περίπου σα να είναι παιδικά καπρίτσια και να μιλούν για υπερβολική πολιτική ορθότητα και επαγγελματίες «αντί-σεξιστές» (ό,τι και αν σημαίνει αυτό). Με πατροναριστικό ύφος και χαμογελάκι ειρωνικό μας λένε αρκετά με τις υστερίες σας. Και το χειρότερο να υιοθετείται αυτή η στάση από επίσημους φορείς. Ο χαρακτηρισμός «ευέλικτες» δε, μου προκαλεί εμετό.
Γιατί πάντα γίνονται όλα από αυτήν την οπτική; Μια με τις αφίσες στο μετρό, μια με το μουρουνέλαιο μολλερς, μια με το σεξιστικό σποτ, η λίστα είναι ατελείωτη και ΠΑΝΤΑ προσβάλλεται η γυναίκα. Το αδύναμο μέρος. Το μέρος που πλήττεται και στην πραγματική ζωή και στη ‘διαφημιστική’. Όσοι κάνουν ότι δεν το βλέπουν εθελοτυφλούν, είτε από άγνοια, είτε από ιδεοληψία.
Εγώ πάντως απογοητεύτηκα πολύ. Όσους είδα που βγήκαν να μιλήσουν για αυτό σε ειδησεογραφικές εκπομπές, άντρες και γυναίκες, μετά από το μπλα μπλα και έτσι κι αλλιώς και ναι μεν αλλά, τελικά κατέληξαν στο δια ταύτα πως όχι, δεν βρίσκουν τίποτα σεξιστικό. Θα μου πεις δεν το ήξερες, δεν το περίμενες; Όχι, για να είμαι ειλικρινής δεν το περίμενα. Περίμενα τουλάχιστον ένας δύο να καταλάβουν. Μάλλον αφελής ήμουν.
Απαίσιο και επαίσχυντο το σποτάκι, αντιπαθέστατος και απίστευτα αλαζόνας ο συγκεκριμένος. Το υφάκι, ο χρωματισμός της φωνής για να δώσει έμφαση σε αυτό το απαράδεκτο “σενάριο”, αυτά που είπε εκ των υστέρων. Μου φαίνεται αδιανόητο το ότι κάποιοι δε μπορούν τάχα να εντοπίσουν το σεξισμό. Δηλαδή,αν δεν είναι αυτό το σποτάκι ακραιφνές παράδειγμα σεξισμού και μισογυνισμού, τότε τι; Δυστυχώς όμως, στην κοινωνία που ζούμε τίποτα δεν είναι αδιανόητο. Άλλωστε, όλοι αυτοί που δε βρίσκουν κάτι “κακό” είναι οι ίδιοι που αν τους πεις να κάνουν ένα αστείο που να μην είναι σεξιστικό, ρατσιστικό, ομοφοβικό και γενικά χωρίς να θίγουν κάποιον… Διαβάστε περισσότερα »
Eπίσης συμφωνα με τον δημοσιογράφο του ΣΚΑΙ αυτά περι σεξισμού είναι ανοησίες στα σόσιαλ μίντια. Έτσι για να μη νομίζει το κοινό ότι στα σόσιαλ μίντια λέγονται σοβαρές απόψεις από αληθινούς ανθρωπους
Πολύ μεγάλη απογοήτευση πραγματικά. Το γεγονός ότι εν έτη 2020 πρέπει να εξηγούμε σε ενήλικες ανθρώπους που ψηφίζουν, ότι ένα κρατικό σποτ που μέσω της τηλεόρασης θα ειδωθεί από χιλιάδες τηλεθεατές, δεν επιτρέπεται να έχει ύφος και περιεχόμενο επιπέδου σεφερλιακου σκετς, με προσβάλει σε κυτταρικό πλέον επίπεδο, πόσο χαμηλά πια θα πέσουμε. Και να πω την αλήθεια και της Λεχου χάλια είναι, θεωρώ αυτό το πατροναριστικο αυταρχικό κείμενο που κουνάει το δάχτυλο και απειλεί με ατάκες τύπου ” είστε για μάζεμα ” λες και απευθύνετε σε παράνομους πολύ προσβλητικό. Απλά η Λεχου ως πιο έξυπνη, τοποθέτησε πιο σωστά την φωνή… Διαβάστε περισσότερα »