Αγαπητή «Α, μπα»: Τα καλά της ενηλικίωσης ποια είναι;

Αγαπημένη (πλέον) α μπα. Αυτό είναι ένα ξέσπασμα, με λίγο πασπαλισμα από cryforhelp. Εν μέσω καραντίνας, 6 μήνες που σε διαβάζω εντατικά -ναιι και τα παλιαα. Είστε υπέροχο safe space. Διάβαζω και ένα βιβλίο, το The truth about why people are so rude, του Danny Wallace. Είμαι νέα και πολύ πολύ νευριασμένη. Έχω απίστευτα νεύρα. Δεν είναι μόνο τώρα, είναι σίγουρα από το Σεπτέμβρη του 2019. Έχω τόσα πολλά νεύρα με όλους και με όλα, που γίνομαι αγενής και σπρώχνω, βρίζω. Νταξει διόρθωση, έσπρωχνα, έβριζα, τώρα δεν βγαίνω από το σπίτι. Όμως τα νεύρα, σε συνδυασμό με το βιβλίο που προανέφερα και με τα φεμινιστικά παραληρήματα (τη σελίδα ντε στο φβ), τον καζουαλ σεξισμό, κάτι που αρχίζω και καταλαβαίνω τον κόσμο γύρω μου, τους ανθρώπους που περιβαλλομαι, τους entitled, τους ταξερωολα, τις μοναδικές χιονονιφάδες (είμαι και γω μια απ’ αυτές – τι ωχ?! έπεσα από τη συννεφαρα μου? Δεν είμαι? Γτφ). Ε λοιπόν τα χω πάρει άσχημα και όσο περνάει ο καιρός τα παίρνω και πιο πολύ. Τα χώνω και πιο συχνά, είμαι από εκείνα τα κορίτσια που διδαχθηκαμε πως να είμαστε καλές , γλυκές και ευγενικές, να ακούμε προσεχτικά και μην τυχόν και εκφέρουμε άποψη……..παράλληλα όμως με έχει πιάσει και μια ματαιότητα. Δεν είμαι doomer, ούτε νιχιλιστρια, ούτε καταστροφολογα, ούτε όμως βρίσκω και κανένα νόημα να προσπαθήσω για κάτι. Παρέα με τον ιό συνειδητοποίησα πόσο μακριά είμαστε από αυτή την αλλαγή που τόσο έχουμε ανάγκη- έχουμε ανάγκη;. Μιλάω για τις ανισότητες, την καταστροφή του περιβάλλοντος, την αλληλεγγύη. Δεν θα αλλάξει ποτέ! Είναι τόσο αργή η αλλαγή, και τόσο βαθειά ριζωμένο το κατα τ’ άλλα κρατημενο από ένα τεντωμένο σχοινί οικονομικό σύστημα, τόσο ηλίθια η ανθρωπότητα που είμαστε όλοι καταδικασμένοι. Και από την άλλη πόιο είναι το γα*****νο νόημα πες μου. Δεν αναζητάω απαντήσεις για βαθιές φιλοσοφικές αλήθειες. Ένα λόγο να συνεχίσω να προσπαθώ. Για μένα; Μετά δεν είμαι ένα εγωκεντρικό ρεμαλι; Για τους άλλους; Αφού δεν θέλουν να βοηθηθούν. Τα ξέρουν ήδη όλα. Εγώ είμαι ακόμα μικρή και δεν έχω καταλάβει.. λένε. Για το καλό της ανθρωπότητας. Εφόσον το γρανάζι συνεχίζει και χωρίς εμένα; Δεν καταλήγει κάπου όλο αυτό… Συμβουλές να βρεθεί κάποιο νόημα; Συμβουλές να φύγουν ή πώς να αξιοποιηθούν τα νεύρα; Μιλήστε ανοίχτε τις καρδιές σας.

– αγενής Καρ***λα

– Είμαι η ίδια νευριασμενη που έστειλε και πριν λίγο, η αγενής Καρ***λα. Θέλω να επίσης να ρωτήσω ποια είναι αυτά τα καλά της ενηλικίωσης. Παρέα με την πραγματική ενιλικιωση και αυτή την τυπική, αυτή που έρχεται μετά το “τελειώνω σχολή, λεω μπαη μπαη φοιτητική ζωή και αναλαμβάνω υποχρεώσεις”. Ειλικρινά, δεν αδημονώ για τίποτα! Νιώθω ότι αυτό ειναι, η ζωή τώρα παίρνει την κάτω βόλτα…! Είδα και αυτό το 100 humans στο νετφλιξ, που νταξει δεν είναι και άκρως επιστημονικό, αλλά συνειδητοποίησα. Ναι αυτό που προείπα. Σε ένα επεισόδιο προσπαθούν και καλά να απαντήσουν στο ερώτημα “ποια είναι η καλύτερη ηλικία”.μαντεψτε ποια βρήκαν. Τα 20s, και μετά τα 60s. Στο ενδιάμεσο οι άνθρωποι τα χάνουν από τις υποχρεώσεις. Η πιο χαρούμενη και η πιο ξέγνοιαστη, η πιο σωας τας φρένας ηλικία. Το άλλο. Η πιο ευτυχισμένη χώρα στον κόσμο. Στο τελευταίο ranking, no1 η Φινλανδία. Έζησα για μικρό χρονικό διάστημα αυτή τη χρονιά στη Φινλανδία -αυτη που με αντικειμενικούς δείκτες βγήκε ως η πιο ευτυχισμένη χώρα του ΚΟΣΜΟΥ- ως πολύ καλά αμειβόμενη εργαζόμενη με ρουτίνα σε τυπικό σπίτι στην εξοχή δίπλα στη λίμνη. Ε ΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ; Μόνο εμένα μου φαίνεται μιεχ; Ναι ξαναστελνω για να εμπλουτίσω τη συζήτηση ως προς το “νόημα”. Νόημα, ευτυχία, ποιότητα ζωής. Και ας μου πει κάποιος επιτέλους είσαι ανώριμη, έχεις έπαρση, κάνεις λάθος. Πείτε μου. Κάνω λάθος; Είμαι τυφλωμένη; Δεν θέλω να καταλήξω μια κυνική ξερολας.

– Η αγενής τύπισσα που σπαμαρει τη Λένα. Είμαι 24.

Δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα τι ζητάς. Θέλεις να σου πω ποιο είναι το νόημα της ζωής;

«Ποιο είναι το γα*****νο νόημα», λες. Και δεν ζητάς βαθιές φιλοσοφικές αλήθειες; Θέλεις το νόημα σε σφηνάκι; Αυτή είναι η πιο μεγάλη και πιο βαθιά ερώτηση της ανθρώπινης ύπαρξης. Τα μεγαλύτερα έργα του ανθρώπου γύρω από αυτό το ερώτημα στρέφονται. Δεν είναι κουβέντα καφενείου (είναι, αν δεν θέλεις την απάντηση). Δεν είναι η ίδια η απάντηση για τον καθένα. Και δεν σου αποκαλύπτεται από μόνη της, σίγουρα όχι στα 24. Για να τη βρεις πρέπει να παλέψεις, πάρα, μα πάρα πολύ. Αν δεν κάνεις τίποτα, τότε μπορεί και να πάρει η ζωή την κάτω βόλτα. Η κάθοδος είναι εύκολη, η ανηφόρα είναι που χρειάζεται προσπάθεια.

Ούτε ο κυνισμός είναι κάτι που σου χαρίζεται. Κι αυτός, κατάκτηση είναι. Δεν καταλήγεις εκεί τυχαία, χωρίς προσπάθεια. Η περιφρόνηση των κοινωνικών κανόνων και της ηθικής χρειάζεται σθένος.

Από τον τρόπο που γράφεις φαίνεσαι ίσως λίγο drama queen, ίσως λίγο ανικανοποίητη, ίσως λίγο υπερόπτης, ίσως λίγο χαμένη και αβέβαιη, και όλα αυτά είναι οκ, αλλά δικαιολογούνται περισσότερο στην εφηβεία. Δεν λέω ότι άργησες σε κάτι, μια παρατήρηση είναι. Αν νιώθεις μέσα σου ότι δεν μπορείς να ηρεμήσεις και να ισορροπήσεις, και έχεις μια ένταση που δεν μπορείς να εκτονώσεις, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο, που θα σε βοηθήσει πραγματικά να βρεις τις απαντήσεις, αυτή τη φορά στις ερωτήσεις που δεν είσαι ακόμα σε θέση να κάνεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News