Αγαπητη α μπα. Προσφατα διαγνωστικα με διπολικη διαταραχη τυπου 2 (με μεγαλες περιοδους βαθιας καταθλιψης και μερικες με υπομανιακα επεισοδια). Παντα ηξερα οτι κατι τρεχει με εμενα και η διαγνωση οσο ανακουφιστικη και εαν ηταν -διοτι δεν ημουν υπερβολικη οταν ζηταγε να παω σε ψυχιατρο στους γονεις μου- τοσο με προβληματισε. Γενικα εχω ενα μικρο κυκλο φιλων, στον οποιο ομως αναγκαζομουν παντα να φοραω μια μασκα, απο φοβο οτι εαν το ανακαλυψουν θα τρομαξουν και δεν θα την κανουν με ελαφρια. Εχω κουραστει ομως και πλεον τα συμπτωματα της καταθλιψης πολλες φορες ειναι πολυ εντονα για να τα κρυβω ή ακομα και για να βρω δικαιολογιες για να μην βγω μαζι τους. Σε καποιους συγγενεις που ανοικτα πηρα απαντησεις του στυλ ” μηπως πηρες λαθος διαγνωση σε βλεπω μια χαρα” ή ” α οκ….” και μετα την εκαναν με ελαφρια. Γενικα η ενημερωση για τα ψυχικα νοσηματα ειναι ανυπαρκτη ενω απο τα μιντια προβαλομαστε σαν τερατα παρολο που στην πραγματικοτητα ειμαστε επικινδυνοι για τον εαυτο μας. Θεωρεις οτι πρεπει να μιλησω και ας ρισκαρω να μεινω χωρις φιλους;
Θεωρώ ότι έχεις μία διάγνωση στην οποία απαιτείται να ξεκινήσεις συνεδρίες, στις οποίες θα συζητήσεις και αυτό που σε προβληματίζει στην παραπάνω ερώτηση. Διότι ακόμα και αν οι ψυχικές νόσοι και η ενημέρωση για αυτές αποτελούν ένα κοινωνικό προβληματισμό, ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι όντως μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων διατηρούν το στίγμα για τις ψυχικές νόσους, εξαιτίας της αμάθειας ή ημιμάθειας, δεν είναι αυτή η διαπίστωση που θα σε ανακουφίσει και θα σου λύσει τις διαπροσωπικές σου δυσκολίες. Κάθε κατάσταση είναι διαφορετική. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν περισσότερο από άλλους την πραγματικότητα που βιώνουμε. Είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα με λίγα λόγια. Έχεις μια δύσκολη διάγνωση. Η βασική στήριξη σου πρέπει να προέρχεται από κάποιον ειδικό. Σου εύχομαι καλή τύχη και να εύχομαι να φροντίσεις τον εαυτό σου όπως του χρειάζεται.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
γνωμη μου απλη εαν οι φιλοι σου δεν κατανοουν το προβλημα σου δεν ειναι φιλοι σου, οι φιλοι δεν ειναι μονο για χαβαλε ειναι κ για τα δυσκολα.
Η ερώτησή σου με έκανε να βάλω τα κλάματα γιατί χτύπησε μια μικρή χορδή μέσα μου που ελάχιστα συνδέεται με τον προβληματισμό που θέτεις για τους φίλους…για την ακρίβεια, θυμήθηκα πως πριν γίνει η διάγνωσή μου σχετικά με την επιλόχεια κατάθλιψη, τους πρώτους 6 μήνες μετά τη γέννα, υπέφερα από υπομανία (η οποία ωστόσο, ήταν κομμάτι της κατάθλιψής μου). Το χαρακτήριζα “τώρα είμαι μαμά, νοικοκυρά και επιτέλους μοιάζω στη μάνα μου που δε σταματάει να κάνει δουλειές”, αλλά προφανώς και δεν ήταν αυτό. Θυμάμαι όμως πόσο κουρασμένο ήταν το μυαλό μου, τότε δεν το καταλάβαινα. Θέλω να σου πω πως… Διαβάστε περισσότερα »
Θα σου πω και την άλλη πλευρά του νομίσματος, απλά ως τροφή για σκέψη. Η καλύτερη μου φίλη γύρω στα 25 είχε κάποιες τρομέρες κρίσεις, οι οποίες εικάζω ότι ήταν ψυχωσικά επεισόδια. Ξέρω ότι βλέπει ψυχίατρο, ότι παίρνει φάρμακα και ότι κάνει ψυχοθεραπεία αλλά δε μοιράζεται τίποτα παραπάνω για τη διάγνωση και το τι συμβαίνει. Για εμένα που ήμασταν κολλητές φίλες είναι λίγο περίεργο να ακροπατάμε γύρω από τον ελέφαντα που υπάρχει στο δωμάτιο και να μη μιλάμε ευθέως για αυτό. Θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι θέμα εμπιστοσύνης, αλλά αμηχανίας δικής της. Παρ’ όλα αυτα το σέβομαι απολύτως και… Διαβάστε περισσότερα »
Kρατουσα για πολλά χρόνια την ψυχική μου νόσο επτασφράγιστο μυστικό. Και όντως,οι φίλοι που είχα μια περίοδο της ζωής μου, δεν θα καταλάβαιναν. Όχι ότι δεν είναι εντάξει άτομα, ούτε θέλω να τους κατηγορήσω για κάτι. Στην πορεία έκανα πιο κοντινούς φίλους, με τους οποίους ήμουν πιο πολύ ο εαυτός μου και είχαν και οι ίδιοι διαφορετικά βιώματα, περισσότερη ενημέρωση. Η γιατρός μου απορούσε που ακόμα δεν είχα ανοιχτεί σε κανέναν τους. Αλλά εγώ φοβόμουν ότι θα με δουν αλλιώς. Μέχρι που σε συζητήσεις, για φίλους φίλων με κάποια ψυχική νόσο και τα βιώματα που είχαν επιλέξει να μοιραστούν ,είδα… Διαβάστε περισσότερα »
θα σου πω την γνωμη μου ως καποιος που εχω διαγνωστει με ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη. ειναι περιεργο( αν οχι δυσκολο) να καταλαβουν οι φιλοι σου τι συμβαινει. ειδικα, οπως λες, εχεις μια σχετικα φυσιολογικη συμπεριφορα. οι πιο ανοιχτομυαλοι θα σου πουν οτι καλα εισαι και σου τρωνε τα λεφτα οι γιατροι ή οτι εισαι λιγο νευρικη. στο θεμα μας τωρα, ξεκινα απαραιτητα ψυχοθεραπεια γτ τα φαρμακα αντιμετωπιζουν το συμπτωμα και οχι την αιτια, δωσε χρονο στον ευατο σου να αντιμετωπισει το προβλημα σου και μετα δωσε χρονο στους αλλους. δεν υπαρχει λογος να το μαθουν ολοι, καποιοι δεν μπορουν να το… Διαβάστε περισσότερα »
Πρόσφατα είδα ένα επεισόδιο της mini σειράς modern love στο amazon prime και περιγράφει μια παρόμοια κατάσταση. Το επεισόδιο λέγεται Take me as I am, whoever I am και το προτείνω σε όποιον ενδιαφέρεται.
Υπαρχει στίγμα για την ψυχική νόσο και οι μπούρδες που μπορείς να ακούσεις από άσχετους (ακόμα και γιατρούς) είναι δυστυχώς απίστευτες… Είναι ευθύνη όλων μας – των μη πασχόντων- να συζητάμε όσο περισσότερο και όσο πιο ανοικτά μπορούμε γι αυτό το θέμα, μήπως κάποτε απενοχοποιηθεί… Εσύ να κάνεις αυτό που θα σε κάνει να νιώσεις πιο άνετα και πιο ασφαλής…
Καρδούλα μου, αν έχεις άτομα στο περιβάλλον σου που θα σε έκριναν αντί να σε στηρίξουν σε αυτό που περνάς, θα είσαι καλύτερα χωρίς αυτούς και θα σου κάνει καλό το ξεσκαρτάρισμα που θα γίνει αν τους το πεις και φύγουν. Δεν είσαι υποχρεωμένη να μοιραστείς τα ΠΑΝΤΑ για τη νόσο σου με τους κοντινούς σου ανθρώπους αλλά θα είναι ωφέλιμο να το πεις γιατί 1. έτσι δε θα πάρει κανένας προσωπικά όποια στάση μπορεί να έχεις εξαιτίας της νόσου σου-πχ εγώ που έχω περάσει νευρική ανορεξία δυσκολεύομαι ακόμα να τρώω σε ξένα σπίτια, όχι επειδή είμαι ακατάδεχτη και αγενής,… Διαβάστε περισσότερα »