Γεια σε όλη την παρέα!Είμαι 32 χρονών, παντρεμένη με ένα παιδί. Πριν δύο χρόνια, λόγω διαφαινόμενης ανεργίας, αποφάσισα να φτιάξω κάτι δικό μου πάνω στον τομέα που έχω σπουδάσει. Η επιχείρηση πάει καλά, με την έννοια ότι δουλεύω 10-12 ώρες και βγαίνει ένας αξιοπρεπής μισθός. Βέβαια, πρακτικά η ενασχόληση με τη δουλειά είναι 24ωρη καθώς συνεχώς κάτι θα προκύψει. Από εκεί που ήμουν ο πιο ήρεμος άνθρωπος, πολλές φορές νιώθω τα νεύρα μου να σπάνε, ενώ έχω αποκτήσει και μια χρόνια αϋπνία. Ο άντρας μου με βοηθάει και με στηρίζει σε όλα, από το σπίτι μέχρι την επιχείρηση που την νιώθει “οικογενειακή” παρά το ότι έχει άλλη δουλειά. Εγώ νιώθω ότι χανόμαστε σε όλα αυτό, και μεταξύ μας και με το παιδί, ο άντρας μου λέει ότι έχουμε κρίση και η ζωή είναι δύσκολη, πρέπει να κάνουμε υπομονή μέχρι να στρώσουν τα πράγματα. Αξίζει όμως; Και θα στρώσουν ποτέ; Δεν έχουμε χρέη ούτε δάνειο πάνω απ’το κεφάλι μας αν βοηθάει αυτό.
-Ζούμε για να δουλεύουμε;
Χωρίς να λες τι δουλειά είναι και γιατί προκύπτει συνέχεια κάτι και τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά (άλλο να είσαι κομμώτρια με ραντεβού, άλλο να είσαι κλειδαράς με επείγοντα), τι να σου πούμε εμείς; Αφού η επιχείρηση πάει καλά και βγαίνει αξιοπρεπής μισθός, και δεν χρωστάτε πουθενά, τι περιμένετε να στρώσει ακριβώς; Στρωμένα ακούγονται τα πράγματα. Έχετε ήδη φτάσει εκεί που θέλετε.
Αν δεν σου αρέσει να είσαι αφεντικό, μπορείς να κλείσεις την επιχείρηση για να γίνεις υπάλληλος, ή να την πουλήσεις. Αν σου αρέσει να είσαι εσύ υπεύθυνη, μπορείς να προσλάβεις βοηθό. Δεν ξέρω αν το θέμα είναι η διαχείριση χρόνου ή κάτι άλλο. Από μόνο του πάντως δεν θα φτιάξει, δεν αρκεί να περιμένετε απλώς έτσι, παθητικά.
Όχι, δεν ζούμε για να δουλεύουμε, εκτός αν αγαπάμε πάρα πολύ τη δουλειά μας.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
ΌΧΙ!!!!! Ο Κάρολος με τα μούσια, πίστευε ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας και η συνειδητοποίηση των εργατών θα βοηθήσει να δουλεύουμε τόσο όσο να παράγουμε αυτά που χρειαζόμαστε χωρίς να μας εκμεταλλεύονται και να μπορούμε να ζούμε όσο πιο ευτυχισμένοι γίνεται. Είχε δίκιο, άλλο αν πολλοί μαθητές του τον έκαναν ξύλινη ιδεολογία και είδαμε τι ολοκληρωτικά καθεστώτα χτίστηκαν στο όνομά του. Τέτοιες αλλοιώσεις του περιεχομένου θεωριών/ διδασκαλιών μεγάλων παναθρώπινων επαναστατών, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Ένας γνωστός μου θεολόγος, σε μια συζήτηση, μου είχε πει ότι ήταν σίγουρος ότι ο Χριστός ποτέ δεν θα γινόταν ο εξουσιαστής χριστιανός των επόμενων αιώνων.… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτο με την μαυροκοκκινη και τον Καρολο αλλά χωρίς να δίνουμε πουρμπουάρ στους διανομείς με ξεπερνάει
Ότι από το «τυπικά δεν υποχρεούμαστε να δίνουμε πουρμπουάρ» συμπεραίνεις ότι δεν δίνω πουρμπουάρ δεν με αφορά ούτε αντανακλά τον τρόπο σκέψης μου. Ως προς αυτό που σε ξεπερνάει, αν υποθέσουμε ότι βρίσκεις αντιφάσεις, λυπάμαι δεν υπάρχουν. Προτιμώ ένα κόσμο ανθρώπων, χωρίς καμία διάκριση, οργανωμένο σε μικρές κοινωνίες, χωρίς ιδιοκτησία μέσων παραγωγής, να καλύπτει πραγματικές ανάγκες από έναν κόσμο που καταστρέφει το ενδιαίτημά του. Αν εσύ με φαντάζεσαι να πετάω μολότοφ πάλι εσένα αφορά και όχι εμένα. Δικούς μου νιώθω ας πούμε την Hevrin Khalaf και τον Νazim Ηikmet και όχι τον κάθε ελληναρά ρατσιστή. Αν όμως διαβάσεις Orwell, και… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που βλέπω εγώ, είναι έναν άνθρωπο δυναμικό και γενναίο που αποφάσισε να πάρει το ρίσκο του ελεύθερου επαγγελματία. Με υποστήριξη από το συντροφό του (λαχείο) και κυρίως δε είστε είστε αλυσοδεμένοι με τράπεζες και χρέη. Προφανως και έχεις κουραστεί γιατί είσαι 24/7 επειδή η επιχείρηση είναι δίκη σου αφού θα πρέπει να είσαι πάνω από το τηλέφωνο, το μειλ, το σάιτ. Και αν είναι προϊοντική η επιχείρηση, σίγουρα εισαγωγές, αποστολές, κωδικοί, αποθήκη κλπ. Σκέψου ότι μπορεί να έκανες και τα ίδια ως υπάλληλος χωρίς να έχεις τις ίδιες απολαβές. Το έχω περάσει και το περνάνε τώρα φίλοι μου. Ίσως… Διαβάστε περισσότερα »
Σίγουρα δεν ζούμε για να δουλεύουμε. Αυτό δεν παύουμε να το ξεχνάμε ούτε και εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες οι οποίοι, για να επιβιώσουμε στα χρόνια της κρίσης, αναγκαστήκαμε να δουλεύουμε διπλά για να κατορθώσουμε τελικά να μας μείνουν (μετά τους φόρους) τα μισά απ’ όσα βγάζαμε πριν. Μου άρεσε πολύ ένα σύνθημα που είδα: “ΑΡΑΖΩ- ΑΡΑ ΖΩ – ΖΩΑΡΑ!”
Παρεμπιπτόντως, όσο κι αν ζορίζεσαι με την επιχείρησή σου (και νομίζω ότι πάντα υπάρχει τρόπος να βρεις ελεύθερο χρόνο), να μην ξεχνάς ότι απολαμβάνεις ένα τεράστιο πλεονέκτημα: ότι δεν έχεις στο κεφάλι σου ένα “τυπικό ελληνικό αφεντικό”. Ελπίζω βέβαια κι εσύ από την πλευρά σου να μην αποτελείς”τυπικό ελληνικό αφεντικό”.
Ειναι ενα θεμα που μ εχει απασχολησει και μενα παρα πολυ. Και εγω και ο αντρας μου δουλευουμε πολλες ωρες και ετσι λειπουμε αρκετα απο το σπιτι και τα παιδια μας ( τον υπολοιπο καιρο γιατι τωρα με τον κορωνοιο εχουμε κανει απιστευτο bonding οι 4 μας). Εχω καταληξει λοιπον οτι δεν υπαρχει κανονας που να ισχυει για ολους. Πρεπει ο καθενας να καταληξει στο τι του αρεσει/ταιριαζει και να συμφωνει και το ετερον ημισυ. Οταν υπαρχουν παιδια το θεμα φυσικα γινεται πιο περιπλοκο αλλα αν τα βρει το ζευγαρι, θα γινει πιο ευκολο και γι αυτα. Δεν λεω, ειναι… Διαβάστε περισσότερα »
Αν και είμαι εργασιομανής και εγώ και ο σύντροφος μου προσπαθούμε και εμείς να βάλουμε κάποια πράγματα στην σειρά για εμάς κάθε φορά! Βοηθάει πάρα πολύ. Συμφωνώ με την Λένα πάρε μια βοηθό και παράλληλα βάλε στο πρόγραμμα σου στόχους προσωπικούς. Π.χ. φέτος θέλω να πάω ένα ταξίδι (λέμε τώρα έχουμε και κορονοϊό) , να ξεκινήσω χορό κλπ. Επίσης αφήστε το παιδί 3 βράδια το μήνα σε κάποιον και κάνετε λίγο alone time για εσάς και το σκ μπορείτε να προσπαθήσετε να πάτε όλοι μαζί κάπου στην φύση ή οπου αλλού θέλετε να περάσετε λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί.
Η δουλειά σε δίκη σου επιχείρηση όντως προϋποθέτει αφοσίωση και ενασχόληση πολλές φορές εκτός ωραρίου δουλειάς, ανεξάρτητου είδους. Δες πρακτικά πώς μπορείς να μειώσεις τον χρόνο δουλειάς ίσως με κάποιο βοηθό – συνεταίρο ή με τους συνεργάτες – προμηθευτές – πελάτες να θέσεις όρια επικοινωνίας πχ να δέχεσαι τηλέφωνα συγκεκριμένες ώρες και όχι Κυριακές κτλ . Κατά τ’ αλλά αν όντως νιώθεις άσχημα και πνίγεσαι ίσως είναι η ώρα να αλλάξεις επάγγελμα. Δε θα είσαι η πρώτη που κλείνει την επιχείρηση της