Τώρα που είμαστε σε καραντίνα πώς την παλεύετε με τα παιδιά; Είναι φορές που θέλω να ουρλιαξω να φύγω τρέχοντας και μετά νιώθω τύψεις. Ακούω από άλλες μαμάδες τι ωραία που είναι να περνάς με τα παιδιά σου την καραντίνα και να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Το παρουσιάζουν σαν την οικογένεια βγαλμένη από διαφήμιση. Εγώ δεν την παλεύω, κουράζομαι, νιώθω μόνη κι αβοήθητη μ’ ένα σωρό ενοχές. Παλεύω και με την κατάθλιψη και την αγχωδη διαταραχή κι ενω έχω επαφή με ειδικό απελπίζομαι.Και δεν μπορώ να ακούω αν είχες παραπάνω παιδιά τι θα έκανες η να χαίρεσαι που το παιδί σου είναι καλά η να είσαι ευτυχισμένη γιατί έχεις παιδι κλπ. Με τρελαίνει.. Νιώθω κακή μάνα..
– Joanna
Αν ακούς μόνο μαμάδες που λένε τι ωραία που περνάνε, πρέπει να κάνεις σοβαρό ξεσκόνισμα στο φέις, γιατί υποψιάζομαι ότι εκεί το ακούς. Συνήθως εκεί είναι που παρουσιάζονται όλοι τέλειοι, υπομονετικοί και λαμπεροί. Αυτό το #blessed έχει φάει πολύ κόσμο. Αν τα ακούς στο τηλέφωνο, κόψε τα τηλέφωνα με τις συγκεκριμένες.
Όταν πιστεύεις ότι διαφέρεις πάρα πολύ από τους γύρω σου, το πρώτο που πρέπει να αναρωτηθείς είναι αν έχεις βρει τη φυλή σου – και ΟΧΙ αν είσαι κακή μάνα.
Ήρθες στην κατάλληλη μεριά του ίντερνετ για κάτι τέτοιο. Εδώ θα διαβάσεις τις πιο ειλικρινείς μαρτυρίες για το θέμα, όλα όσα δεν γράφονται αλλού. Μπορείς να ξεκινήσεις από εδώ, αλλά θα προκύψουν και πολύ ενδιαφέρουσες μαρτυρίες στα σχόλια, είμαι σίγουρη.
Δεν αμφιβάλλω ότι για πολλές υπάρχουν στιγμές επανασύνδεσης ή σκέτης σύνδεσης με τα παιδιά, αλλά κάτι μέσα μου λέει ότι η απομόνωση και ο περιορισμός τεντώνει τα νεύρα όλων των ηλικιών και κάνει όλες τις σχέσεις πολύ πιο δύσκολες. Σκέψου ότι η πιο σκληρή τιμωρία της κοινωνίας μας είναι η φυλακή. Έχεις διαβάσει πολλές μελέτες για τις καλές και βαθιές φιλίες που σχηματίζονται εκεί; Ας είμαστε ρεαλιστές για λίγο, και ας αφήσουμε τις μητρικές ενοχές στην άκρη για αυτό το πολύ δύσκολο διάστημα, μπορούμε. Ας δουν τα παιδιά τηλεόραση μέχρι να ζαλιστούν, ας παίξουν fortnite μέχρι να πάθουν τενοντίτιδα, ας φάνε ό,τι βλακεία τους έρθει, ας μην κάνουν μπάνιο, ποιος νοιάζεται, και ας μείνει το σχολείο πίσω. Ας μην ανοίξουν βιβλίο. Δεν γίνεται να απαιτούμε από τους εαυτούς μας να γίνουμε υπερηρωίδες ΚΑΙ τώρα, νισάφι. Χαμήλωσε τις προσδοκίες σου για τις μητρικές σου «υποχρεώσεις» όσο δεν πάει άλλο, και επικεντρώσου στο να μείνετε όλοι ζωντανοί, γιατί ξεχνάμε μερικές φορές ότι αυτό είναι το ζήτημα αυτή τη στιγμή. Όλα τα άλλα θα τα βρούμε μετά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
ενταξει παιδια τι να πω εχω φτασει στα ορια μου.
Προχτες βρηκαν τα περσινα μαγιο και τα εβαλαν(4μιση και 2μιση). Και κυκλοφορουσαν ολη μερα με τα φουξια ολοσωμα μαγιο τους (με εναν γιγαντιαιο ανανα μπροστα) η μικρη ειναι και αφρατη και δεν της εκανε καλα και ηταν σαν ρολο κοτοπουλο εκανε και τσισα πανω της (ειχε βγαλει μονη της την πανα) πιτσιλησε και το χαλι και να σου πω Τζοανα μου,
I JUST DONT CARE!
ααα ωραια ιδεα προς το παρον βολευομαι με ενα αγιωργιτικο χυμα.
Αλλα στην καβα παιζει ενα απερολ ξεχασμενο. Μου λειπει η σοδα το μαρτινι και ο αφρωδης οινος.. και ολα μαζι τι μας κανουν;;; απερολ σπριτσ ..
***ασχετο γκουγκλαρω τωρα και λεει οτι βαζεις ή απερολ ή μαρτινι
εγω προπερσι το καλοκαιρι στα παιδια (στους φιλους) γιατι εβαλα και απερολ και μαρτινι συν ολα τα αλλα και τους ελεγα τωρα πινουμε απερολ σπριτσ!!;;
Νιώθω.
Εμένα σήμερα μου ζήτησε δύο αυγά. Αφού έφαγε τα ασπράδια έβαλε τους κόκκους στην τσέπη του πήγε στο δωμάτιο του και τους έκανε επάλειψη στο πάτωμα. Μόλις είχα τελειώσει το σφουγγαριαμα. Όταν τα είδα ψελλισα κάτι του τύπου “τι έκανες εκεί;” με κοίταξε με ύφος σαν αυτό του Κέβιν (ναι, το διάβολοπαιδο της ταινίας) και μου είπε “τους ξεφορτωθηκαμε και τους κρόκους”.
4 χρονων.
Έχω πέσει στα πατώματα και χτυπιέμαι απ’τα γέλια. Λυπάμαι γι’αυτό που περνάς, αλλά ως περιγραφή είναι ξεκαρδιστικό.
Πριν λίγες μέρες έκανε επάλειψη των ραφιών της βιβλιοθήκης με οδοντόκρεμα. Επίσης 4 χρονών. Ήθελε να δουν τα βιβλία τι ωραία που μυρίζει η φράουλα.
Σημερινό, άφησε η 3μισάχρονη την πόρτα της τουαλέτας ανοιχτή μετά που έκανε τσίσα, το μωρό φυσικά το μυρίστηκε αμέσως, πήγε, βούτηξε το χαρτί υγείας στη λεκανη (άγνωστο αν είχε τραβηχτεί καζανάκι ή όχι), κ αφού περιέφερε το ρόλό που έσταζε σε όλο το σπίτι, τις βρήκα στο διάδρομο να το στίβουν η μία στο μαλλί της άλλης… Τέλειο ? Παρολαυτα χαίρομαι που μπορούν κι παίζουν μαζί αν και τόσο μικρές, γιατί από ότι βλέπω κ στα σχόλια όσα δεν έχουν αδέρφια τείνουν να βαριούνται έντονα κ να μην αφήνουν τους γονείς σε ησυχία.
Εγώ πάντως, που παιδιά δεν έχω, μέχρι και με τη γάτα μου εκνευρίστηκα. Την έστειλα στο άλλο δωμάτιο να σκεφτεί γιατί φέρεται έτσι, αλλά δεν έπιασε 🤷🏻♀️
Εμείς που δεν έχουμε- ακόμα- γάτα να δεις, που μαλώνουμε με το φούρνο, αλλά μετά συμφιλιωνόμαστε και κάνουμε κάτι φαγοπότια λουκούλια, είναι ο καλύτερός μου φίλος!
@emy memy, ζήτα της συγνώμη επειγόντως! they hold grudges!
Της ζήτησα σήμερα, γιατί μου κρύβει τις κάλτσες. Δεν τη δέχτηκε, μου είπε “να παραγγείλεις καινούριες απο το άσος μωρή, να σου έρθουν τον Οκτώβρη”. Την αγαπώ ακόμη..
χεχεχε!! Εμένα μάλλον το αντίθετο γίνεται, με κοιτάει ο γάτος με ένα βλέμμα ‘πάλι αυτή εδώ;”
Αυτό πάλι πού το πας αχχαχαχα. Είναι γνήσια η απορία στο βλέμμα τους, παιδιά, δεν έχουμε τρελαθεί ακόμα, αλήθεια λέμε! 😺😺😺
ΑΧΑΧΑΧΑ, σε νιώθω. Διάβαζα την ερώτηση και σκεφτόμουν “πλάκα μου κάνεις, εδώ δεν την παλεύω εγώ κι η γάτα μου, οι οικογένειες με παιδιά ΠΩΣ την παλεύουν?”.
Χθες έβλεπα το live που έκαναν ο Φισφής, Ρούμπος και κάποιοι άλλοι κωμικοί. Νομίζω λέγεται Big Talk. Πέφτει η ερώτηση κάποια στιγμή “τι ενδιαφερον ακούσατε αυτές τις μέρες της καραντίνας”. Λέει ο ένας θεός (Γιώργος, αλλά δε θυμαμαι το επώνυμο): εγώ σήμερα άκουγα τέσσερις ώρες την κόρη μου να μιλάει. Μετά άρχισα να ακούω κάτι φωνές που έλεγαν “σκότωσε το”. Ε αυτο ήταν το πιο ενδιαφέρον πράγμα που άκουσα.
Χαχαχα, μιλούσα με την αδερφή του φίλου μου χτες και όταν τη ρώτησα τί κάνει η κόρη της (3.5 χρονών) μου λέει: “Δεν σταματάει να μιλάει. ΟΛΗ ΜΕΡΑ.”
Κουράστηκα με όλες αυτές τις παπαριές αυτές τις μέρες. Υπέρλαμπροι σελέμπριτις σε μεζονέτες 10 δωματίων με κήπο 4 στρέμματα και πισίνα θερμενόμενη στέλνουν ανταποκρίσεις από το μέτωπο του καταφυγίου τους. Νταντάδες σε 24ωρη βάση και φοβερές μανούλες, στην τρίχα, ενώ εμείς έχουμε να βγάλουμε την πυζάμα τουλάχιστον 5 μέρες. Θυμάμαι μια φίλη, στο κολυμβητήριο, ενώ παρακολουθούσαμε τα παιδιά μας, να σχολιάζει μια πολύτεκνη μαμά που μας έλεγε πως τα καταφέρνει με 4 παιδιά, ενώ δίπλα της η νταντά έτρεχε πίσω από τα 2 από τα 4 και μια άλλη στο σπίτι φρόντιζε το 4ο. Μου είπε ότι αν είχε βοήθεια… Διαβάστε περισσότερα »
(Αυτο το σοκ ειχα παθει σε ενα παιδικο παρτυ που ειχαμε παει κατακαλοκαιρο εντελως εγκυος στο δευτερο και φοραγα ενα φορεμα απο την λαικη που μου ειχε παρει η μαμα μου (ξερω φταιω). Αρκετες παρευρισκομενες μαμαδες ηταν πολυ ωραιες μια φοραγε μιουλ και οι φτερνες τις ηταν εξαιρετικα ενυδατωμενες, και απορουσα- ειχαν και αυτες παιδια αλλα ηταν φρεσκαδουρες και υπερκομψες. Ενιωσα μεσα μου τσιμπηματα πως γινεται και γρηγορα ξετυλιχθηκε το μυστηριο ..αρσακειο…ψυχικο..μαμαδες..πεθερες..ντανταδες..βοηθεια στο σπιτι..ζω αναμεσα τους)
😂 ε τότε το λες και statement να σκάσεις με ένδυμα λαϊκής!
Πες τα ρε Μιτσι! Χειροτεχνίες αυτή η μάστιγα! Εμένα τα παιδιά μου στην καραντίνα είναι πανευτυχή απλά γιατί είμαστε περισσότερο μαζί στο σπίτι! Σιγά που προλαβαίνω να φτιάξω σπιτική πλαστελίνη ή να κάνω οικογενειακό πιλάτες στο ζουμ! Και ούτε θέλω κιόλας! Απορώ που τη βρίσκουν την όρεξη και για ποιο λόγο?? Σάμπως δεν έχουν τόνους συσσωρευμένα παιχνίδια τα παιδιά που επιτέλους να μία ευκαιρία να τα τιμήσουν? Ή μήπως είμαστε σε κατ’οίκον περιορισμό 24/7??? Αντε γιατί αυτό είναι το άλλο θέμα που με έχει κάνει τρελή, που μαντρώνουν τα παιδιά μέσα στα διαμερίσματα για βδομάδες σερί, γιατί τάχα “εδώ απαγορεύεται”!… Διαβάστε περισσότερα »
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς! Κοίταξε. Για να την παλέψεις συνιστώ προσωπικά ειλικρίνεια. Και μην έχεις τυψεις, για ονομα. Ας πούμε εγώ είμαι τυχερή γιατί το σπίτι βοηθάει (μεγάλο, αυλή) και η προσωπικότητα του παιδιού βοηθάει επίσης (δεν πτοείται με τίποτε, όλη μέρα χαχανιζει). Ε και παρολαυτα συχνά κι εγώ θέλω να ουρλιαξω, κι εγώ του λέω “μωρό μου συγγνώμη αλλά αυτό που λες δεν είναι καθόλου ενδιαφέρον και καθόλου αστείο, με το να μου το πεις δέκα φορες συνεχόμενες όλο και πιο δυνατα ΔΕΝ γίνεται καλύτερο, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΦΥΓΕ ΛΙΓΟ”, όταν δεν θέλω να παίξουμε κάτι δεν ψάχνω δικαιολογία, του λέω ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Νιώθω θαυμασμό και δέος. Επειδή δεν έχω επαφές με παιδιά μερικές φορές ξεχνάω ότι είναι 24/7. Έχω όμως μια απορία. Συγνώμη αν ακουστεί χαζό και προφανώς εξαρτάται από το παιδί, τ@ γονέα, την κατάσταση αλλά όταν λες έδειξε μεγάλη κατανόηση τι εννοείς; Έχω ακούσει από γονείς να λένε ότι τα παιδιά “καταλαβαίνουν” τα πάντα ακόμη και πριν να είναι σε θέση να μιλήσουν. Εσύ από την προσωπική σου εμπειρία ως τώρα εννοείς ότι ας πούμε το παιδί ήταν σε θέση να αντιληφθεί ότι έχεις στιγμές στεναχώριας και έντασης -προφανώς γιατί ήταν έμμεσα ή άμεσα αποδέκτης- και όταν του εξήγησες λεκτικά… Διαβάστε περισσότερα »
Ε όχι και επουσιώδης απορία, όλες οι απορίες χρήσιμες είναι, κι εγώ ξεχνάω πώς είναι να μην ξέρεις πώς είναι να έχεις παιδιά (και ήμουν και πολύ τρανταχτό παράδειγμα ασχετίλας πριν κάνω, μιλάμε για κοσμάρα)! Λοιπόν αυτό που εννοούσα είναι ότι το μωρό με βοήθησε πρακτικά, δεν ξέρω αν έκανα σωστά ή λάθος, θα φανεί αργότερα, πάντως η αντίδραση ήταν ιδανική για μένα. Για να σου δώσω να καταλάβεις, πολύ συχνά ξέσπαγα με φοβερά νεύρα και κλάματα και όλα αυτά τα έβλεπε το μικρό, δεν κρυβόταν με τίποτε η φάση, ήμαστε οι δυο μας συνέχεια. Πριν του πω ότι είμαι… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξέρω αν κολλάει στη δική σας περίπτωση ή όχι Γβρμ(που πάντα σε διαβάζω ως Γιαβρι μου στο μυαλό μου που με.ελεγε η γιαγιά μου, άσχετο) αλλά μια ψυχολογος που με βοήθησε να λύσω κάποια θέματα που έκανα λάθος με τον γιο μου που τώρα είναι πεντέμισι χρόνων, μου είχε πει ότι τα παιδιά είναι καλό να δουν όλα τα συναισθήματα σ ένα σπίτι. Το γέλιο, την χαρά, τη λύπη, τον θυμό, την συγχώρεση, τη αγάπη, τον φόβο κ.α. έτσι δεν θα ζει σε μια φούσκα προστατευμένο. Αρκεί, μου είχε πει να μην δέχεται και γίνεται μάρτυρας συνεχώς ενός έντονου… Διαβάστε περισσότερα »
Απόλυτο δίκιο έχεις piripiri, αυτό δεν συμβαίνει πια. Ήταν όταν είχα πιάσει πάτο για δεύτερη φορά στη ζωή μου, ήταν μια πολύ άσχημη περίοδος που μισούσα τον εαυτό μου και είχα ξαναρχίσει να σκέφτομαι ότι θα είναι όλα καλύτερα αν εξέλιπα. Όπως καταλαβαινεις δεν ήταν καθόλου νορμαλ τίποτε από αυτά που συνέβαιναν εκείνη την περίοδο, αλλά δεν μπορούσα να τα ελέγξω κιόλας απόλυτα, ζήτησα βοήθεια, την πήρα και βελτιώθηκε η κατάσταση, ελπίζω πριν προλάβω να τραυματίσω το μικρό μου ανεπανόρθωτα με την απαίσια συμπεριφορά μου. Έχεις απόλυτο δίκιο ότι το παιδί δεν πρέπει να μας φοβάται κι ελπίζω ότι δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Γλουπ! αυτό σημαίνει τελικα το ψευδώνυμο! Υπέροχο!
Τα ίδια λάθη έκανα και εγώ και είχα τα σωστά αποτελέσματα όταν ηρέμησα και άρχισα να μιλάω πιο ήρεμα. Μπράβο σου για μπράβο! Το προσπάθησες και τα κατάφερες. Είσαι πολύ δυνατή. Το έχω ξαναπεί και θα το λέω να το βλέπουν κι άλλοι γονείς που έχουν βρεθεί στη θέση μας. Αυτό που μου είχε πει η ψυχολόγος και με βοήθησε πιο πολύ από όλα είναι ότι πρέπει να συγχωρήσω τον εαυτό μου. Ε, από τότε που μου το είπε σιγα σιγά έφυγαν και οι τύψεις που είχα και έκλαιγα και συγχώρησα τα λάθη που εκανα. Και προχωρώ! Φιλία πολλά και… Διαβάστε περισσότερα »
Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση!
Ε λοιπόν, όταν κάποτε επανέλθει η ομαλότητα, η επόμενη φουρνιά “μεγάλων ηρώων” που θα τους χειροκροτούν από τα μπαλκόνια θα γίνουν οι εκπαιδευτικοί που υπομένουν επί άπειρες ώρες και επί χρόνια τα παντός είδους κακομαθημένα (και οι οποίοι εδώ και χρόνια τα άκουγαν κι από πάνω, όταν έθιγαν το “πριγκιπόπουλο”). Θυμάμαι, πριν κάμποσα χρόνια, καθηγητής από επαρχιακή πόλη μου διηγήθηκε της εξής ιστορία: Για να εξοικειωθούν τα παιδιά με ένα οικολογικό μέσο μεταφοράς, αποφασίστηκε η κεδρομή σε γειτονική πόλη να γίνει με τραίνο. Ο ΟΣΕ προσέθεσε όντως δύο βαγόνια και, μόλις ξεκίνησε η αμαξοστοιχία, τα παιδιά ξαμολήθηκαν σπέρνοντας το χάος… Διαβάστε περισσότερα »
Overworked and underpaid δε του είπε;
Πάντως εγώ θα το ομολογήσω, είναι πολλές οι φορές που σκέφτηκα ακριβώς αυτό, πόσο χαίρομαι τώρα με την καραντίνα που δεν έχω παιδιά μέσα στο σπίτι.
Δεν θα μιλήσω για σένα, γιατί όπως είπες έχεις αγχώδη διαταραχή οπότε είσαι ξεχωριστή περίπτωση. Και πρέπει να λάβεις από όλους όλη τη βοήθεια που χρειάζεσαι! Για εμάς τους υπόλοιπους όμως, για πρώτη φορά στα χρονικά θα διαφωνήσω με την πολυαγαπημένη Λενα! Όποιος δεν αντέχει τα παιδιά του και δεν μπορεί να είναι μαζί τους χωρίς να σκοτώνονται, κάτι έχει κάνει λάθος κατά τη γνώμη μου. Φυσικά όλοι δυσκολευόμαστε, εννοείται ο εγκλεισμός είναι δύσκολος και μας ζορίζει, προφανώς και δεν μοιάζουμε με διαφήμιση του βιτάμ το πρωι και τελοσπάντων δεν έχουνε όλοι τις ίδιες αντοχές. Αλλά τη φράση «δεν αντέχω… Διαβάστε περισσότερα »
Μμμ οκ αλλά δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις ότι και η γράφουσα κείμενα σαν και το δικό σου διάβασε και σκέφτεται πόσο κακή μάνα είναι. Κι όχι μόνο η γράφουσα αλλά όλες όσες μπήκαμε και γράψαμε την αλήθεια μας για το πώς βιώνουμε τον υποχρεωτικό εγκλεισμό. Συγχαρητήρια αν εσύ έχεις την τέλεια οικογένεια και δεν έχετε σκοτωθεί ούτε μία φορά τόσες μέρες, αλλά οι υπόλοιποι δεν είμαστε τέλειοι. Με 15-20-30 μέρες εγκλεισμό μέχρι και με τα κατοικίδια έχεις νεύρα, πόσο μάλλον με άλλους ανθρώπους που έχουν αντίστοιχα τεταμένα νεύρα με σένα. Έχουμε γράψει δηλαδή 40 άνθρωποι ότι για τον α ή… Διαβάστε περισσότερα »
Eraki μαζί σου, αλλά είσαι τελείως εκτός θέματος. Για ξαναδιάβασε την ερώτηση. Δεν ρώτησε η κοπέλα “τι κάνω λάθος”. Πώς την παλεύετε ρώτησε. Αν εσένα η απάντησή σου είναι “την παλεύω επειδή τόσα χρόνια έχω κάνει σωστή δουλειά”, οκ, μου θυμίζει βέβαια λίγο κάτι ατάκες “κανένα μυστικό για νεανική επιδερμίδα, μόνο καλά γονιδια, αν δεν έχετε very sorry”. Αν αυτή είναι η καλύτερη απάντηση που μπορείς να δώσεις για να βοηθησεις, πάσο, δεν γεννηθήκαμε όλοι με ταλέντο στη συμβουλευτική!
Ζητώ συγγνώμη από όλες αν ακούστηκα επικριτική, και ναι, ξέφυγα από το θέμα μετά που το ξαναείδα! Πραγματικά δεν ήθελα να θίξω κανέναν! Αλλά η κουβέντα που έκανα σήμερα με την κουμπάρα μου, η οποία μου είπε δεν αντέχω τα παιδιά μου και κόβω την άδεια να γυρίσω στη δουλειά για να μην βλέπω κανέναν τους, μου φάνηκε απίστευτη. Και το έχω ακούσει από κάμποσους. Το παραδέχονται ότι απλά δεν αντέχουν τα παιδιά τους. Εμένα αυτό με κάνει να τους συμπονώ ειλικρινά, γονείς και παιδιά.
Έχεις ένα δίκιο σ αυτό που λες και έτσι όπως βιωνω εγώ την κατάσταση το επιβεβαιώνω, τα παιδιά μου έχουν υπάρξει ανυπόφορα αλλά σε άλλες συνθήκες, όταν έλειπα όλη μέρα στη δουλειά, όταν είχαμε καυγάδες στο σπίτι, όταν δεν έπαιζα σχεδόν καθόλου μαζί τους, κλπ. Τώρα τα βλέπω πολύ ήρεμα και όχι με τίποτα δεν μπορώ να πω ότι δεν τα αντέχω, βεβαια δεν μπορώ να δουλέψω όταν είναι μπροστά αλλά δεν το προσπαθώ καν, 1 έτους και 3μιση δεν έχω τέτοιες προσδοκίες είπαμε! Πάω στους γονείς μου με το λαπτοπ κ μια χαρά
Εσύ λοιπόν έχεις παιδιά eraki? Και αν ναι σε τι ηλικίες? Σε τι σπίτι μένετε? Ξέρεις ακούμε πολλή κριτική κ από οικογένειες που ζουν σε 130 τμ ή έχουν κηπο ή βερανταρες ή μεζονέτες. Η οικονομική επιφάνεια η το ποσο βολεψαν τον καθένα οι γονείς του παίζουν ρόλο. Εγώ που μένω σε 65τμ χωρίς μπαλκόνι δεν βιώνω τον εγκλεισμό το ίδιο χαλαρά όσο κάποιος που εχει κήπο. Κ κάποιος που ζει σε ημιυπόγειο αναρωτιέται γιατί καταπιέζομαι. Επίσης είσαι κ υπό την πίεση δουλειάς ταυτόχρονα με ένα παιδί στο σβέρκο ή φροντίζει άλλος γι αυτό κ εσύ παίζεις ανενόχλητη?
Χμμμ άρα μήπως επειδή η δικιά μου έβλεπε κι από πριν όλη μέρα τηλεόραση, ίσως γιαυτό τώρα στην καραντίνα δεν έχω πρόβλημα? Άρα ήμουν ήδη κακή μάνα χεχε
Είμαι τυχερή (και επιλεκτική) γιατι περιβάλλομαι απο γυναίκες που λενε ανοιχτά πόσο δύσκολο είναι όλο αυτο και με τα παιδιά αλλά και με τους άντρες τους. Ειδικά η δική μου παρέα που όλες δουλευουμε απ το σπίτι ακούμε και όλη μερα τον εξάψαλμο γιατι βαζουμε τιβι στο παιδι και δεν μας νοιάζει τίποτα παρά η δουλειά μας. Πριν μιση ώρα ειχα call της δουλειάς κατα τη διάρκεια του οποίου ο μικρός μου ουρλιαζε και στρίγκλιζε γιατι ο άντρας μου του έκλεισε την τηλεόραση. Του πρότεινε να παίξουν αλλά ο μικρός εκείνη την ωρα ηθελε να δει τηλεόραση. Ειναι άνθρωπος κι… Διαβάστε περισσότερα »
Μα τι του ήρθε του ευλογημένου να κλείσει του παιδιού την τηλεόραση?? Και πάνω στο κονφερανς κωλ?? Να αυτά δεν μπορώ, θα τον είχα πνίξει!!
Διαβάζω τα σχόλια των μαμάδων και νιώθω ότι θέλω να σας κάνω όλες μια αγκαλιά να κλάψετε στον ώμο μου για όση ώρα θέλετε η καθεμία. Μανούλα δεν είμαι,ούτε παντρεμένη,ούτε καν με σχέση. Είμαι όμως σε ένα σπίτι με την αντίθετη δυναμική από αυτή που περιγράφετε οι περισσότερες και είπα να πω κι εγώ τον πόνο μου μπας και γελάσετε λιγουλάκι. Είμαι 27 και μένω με τους γονείς, την αδερφή και το σκυλί μας. Η καραντίνα με πέτυχε σε φάση που ενώ έχω σταματήσει ένα χρόνο να δουλεύω στον κλάδο που σπούδασα και δεν είχα ιδέα τι θέλω να κάνω… Διαβάστε περισσότερα »
Σε ευχαριστούμε πολύ όλες οι μαμάδες. Οι αγκαλιές είναι πάντα καλοδεχούμενες, πόσο μάλλον ένας ώμος να κλάψεις χωρίς κάποιος να σε κρίνει γι’αυτο! Εύχομαι να βρεις τη δουλειά που θέλεις να κάνεις και να πετύχεις όπου κι αν καταλήξεις. Για κανέναν δεν είναι εύκολο τελικά, η μαμά σου τραβάει το δικό της ζόρι από πολύ δραστήρια, ξαφνικά κλεισμένη. Δύναμη και θα τα καταφέρουμε!
Σε ευχαριστώ πολύ Piripiri!!Καλά κουράγια εύχομαι με τα δύο βασανάκια σας και καλή τύχη με το νοσοκομείο ☺️