Ά,μπα μου γεια σου και σε ευχαριστώ για τις πολύτιμες συμβουλές που παίρνω εδώ και χρόνια μέσα από τις απαντήσεις σου! Ο λόγος που σου στέλνω είναι επειδή θέλω τη γνώμη σου σχετικά με ένα περιστατικό που έγινε σήμερα το πρωί, αλλά ας εξηγήσω πρώτα την κατάσταση. Εδώ και μερικούς μήνες, μένω μαζί με το αγόρι μου. Το σπίτι μας είναι των γονιών μου και μας έχει παραχωρηθεί δωρεάν, ενώ εκείνοι μένουν στον πάνω όροφο, σαν διευκόλυνση στην προσπάθειά μας να μαζέψουμε χρήματα για να αγοράσουμε ένα δικό μας. Φυσικά τα έξοδα του σπιτιού τα έχουμε αναλάβει εμείς, μαζί με την επίπλωση (ακόμα και ένα μέρος της ανακαίνισης που χρειαζόταν για να είναι κατοικήσιμο το οποία πλήρωσα εγώ), χωρίς να επιβαρύνουμε κανέναν άλλον. Με εξαίρεση δηλαδή το κομμάτι του ενοικίου που δεν υπάρχει, είμαστε ανεξάρτητοι όσον αφορά τα έξοδα και τους λογαριασμούς. Από την αρχή που ήταν να έρθουμε σε αυτό το σπίτι, είχα ξεκαθαρίσει με τους δικούς μου πως θέλω να υπάρχει μια διακριτικότητα, δεδομένου ότι θέλω και ο φίλος μου να νιώθει άνετα μέσα στο σπίτι στο οποίο μένει. Αυτό σε γενικές γραμμές έχει τηρηθεί, αλλά σήμερα είχαμε την εξαίρεση. Μία μπλούζα της μητέρας μου βρισκόταν στην ντουλάπα μου καθώς την είχα δανειστεί και μάλιστα σκόπευα να τη φορέσω σήμερα στο γραφείο. Το πρωί που ετοιμαζόμασταν για τις δουλειές μας, ανοίγω τη ντουλάπα μου ψάχνω και δεν τη βρίσκω πουθενά. Η μητέρα μου είχε μπει με τα κλειδιά που της είχα αφήσει για ώρα ανάγκης, μέσα στο σπίτι χωρίς να με ρωτήσει και χωρίς να ενημερώσει και την είχε πάρει πίσω. Προφανώς το θέμα δεν είναι η μπλούζα, αλλά το ότι θεώρησε πως μπορεί να μπει στο σπίτι χωρίς άδεια. Ακολούθησε μεγάλος καυγάς όπου και εκείνη και ο πατέρας μου, με κατηγόρησαν πως έχω άδικο και πως τους εξέθεσα στο αγόρι μου ως αδιάκριτους με τη συμπεριφορά μου. Όχι δεν υποχώρησα, ούτε έριξα νερό στο κρασί μου για την αδιακρισία τους. Για την ακρίβεια πήρα πίσω τα κλειδιά για να μην μπορούν να μπαίνουν στο σπίτι. Το θέμα είναι όμως πως κατέληξα να αναρωτιέμαι το κλασσικό που μας κυνηγάει από κούνια.. είμαι υπερβολική; Έχει δικαίωμα να μπαίνει στο σπίτι όποτε θέλει, δεδομένου ότι είναι δικό της; Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
– Η κόρη της Ελληνίδας μάνας
Δικαίωμα έχει. Αυτό δεν σημαίνει και ότι είναι σωστό να το κάνει.
Αν δεν θέλει να το παραχωρήσει δωρεάν, τότε να ζητήσει ενοίκιο. Ακόμα καλύτερα, προσφέρσου εσύ να πληρώνετε ενοίκιο, αν αυτό κάνει πιο ξεκάθαρη την κατάσταση. Αν δεν θέλει να το παραχωρήσει καθόλου, πρέπει να εξηγηθεί. Αν θέλει να το παραχωρήσει με όρους, επίσης.
Θα έλεγα ότι είναι αναγκαίο να συμφωνήσετε με ακρίβεια τι σημαίνει το «παραχωρώ δωρεάν». Λες ότι η συμφωνία «έχει τηρηθεί σε γενικές γραμμές», οπότε θα ρωτούσα ποιες είναι οι ειδικές γραμμές. Καλύτερα να τα πείτε τώρα, που είναι φρέσκα όλα, παρά να την βρεις μια μέρα να κάνει μπάνιο στο μπάνιο σας, επειδή χάλασε το δικό της σιφόνι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν έχω ακούσει ούτε μία περίπτωση ζευγαριού που να μένει κάτω από μάνα / πεθερά και να πήγε καλά το εγχείρημα. Δε χρειάζεται να μαζέψετε χρήματα για να αγοράσετε δικό σας (φέξε μου και γλίστρησα στους καιρούς που ζουμε), νοικιάστε ένα άλλο σε διψήφιο αριθμό χιλιομέτρων από τη μανούλα και θα σωθείτε.
Μέναμε πάνω από τους γονείς μου 5 χρόνια και ποτέ δεν συνέβει το παραμικρό. Είχα ξεκαθαρίσει στους δικούς μου από την αρχή πως σπίτι σας και σπίτι μας. Επίσης τους είχα ξεκαθαρίσει από την αρχή και αρκετές φορές μάλιστα πως οτιδήποτε συμβεί μεταξύ της σηζύγου μου και αυτών, θα πάλρω το μέρος της σηζύγου ακόμη κι αν έχει άδικο.
Μωρε και μονοψήφιο αριθμό χιλιομέτρων μακριά να είναι, πάλι θα σωθούν ☺️
Συμφωνώ μαζί σου. Τα σπίτια τοστιερες έχουν θέματα ψησίματος….!
Καλησπέρα.
Συνδέθηκα να πω μια καλησπέρα και να μιλήσω για την προσωπική μου εμπειρία.
Μένω κάτω από πεθερά, και πάει τέλεια το εγχείρημα.
Υπήρχαν πολύ σαφή όρια από τον γιο της (και σχέση μου) πολύ πριν αποφασίσουμε να μείνουμε μαζί στο σπίτι.
Δεν έχει κλειδιά του σπιτιού μας, άρα δεν μπαίνει όποτε θέλει, αλλά δεν έρχεται ποτέ και απρόσκλητη.
Φυσικά, το ίδιο ισχύει και από την δική μας πλευρά.
Και έτσι όλοι είμαστε καλά.
Θέλω να πω, πως υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις.
Το μυστικό της επιτυχίας βρίσκεται στα όρια.
Το πατρικό μου είναι στη γνωστή πολυκατοικία/αντιπαροχή με τον ένα όροφο των ιδιοκτητών. Στον ίδιο όροφο ήταν το διαμέρισμα του παππού και της γιαγιάς (από την μεριά του πατέρα μου). Μας χτυπούσαν σπάνια την πόρτα, και δεν περνούσαν το κατώφλι του σπιτιού, ειδικά αν ήταν πρωί και δεν ήταν ο πατέρας μου σπίτι. Θυμάμαι μάλιστα, καμιά φορά να χτυπούν το κουδούνι και να γυρνάνε πάλι πίσω στην δικιά τους πόρτα όσο περίμεναν να ανοίξουμε, και έτσι, δεν είχαν ούτε καν οπτική επαφή με το δικό μας σπίτι . Εμείς τα πιτσιρίκια μπαινοβγαίναμε στα σπίτια συνέχεια, κάποια απογεύματα πηγαίναμε με τους… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει τώρα ξέρω τρεις περιπτώσεις χεχεχε. Εγώ βγάζω φλύκταινες και μόνο στην ιδέα 😁
Κι άλλη μία οι δικιά μου 4. Νομίζω το έχω πει πολλές φορές, αλλά το πιστεύω απο καρδιάς οτι τα πεθερικά μου είναι ίσως οι πιο διακριτικοί άνθρωποι που έχω γνωρίσει, εκτός απο τους γονείς μου. Μένουμε 3 χρόνια σχεδόν στο δίπλα διαμέρισμα και όλα κυλάνε ρολόι. Έχουν κλειδιά για μια ώρα ανάγκης και έχουμε κι εμείς τα δικά τους, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να τα χρησιμοποιήσουν. Βέβαια, ο φίλος μου έμενε μόνος του σε αυτό το σπίτι πολλά χρόνια πριν μετακομίσω εκεί, οπότε είχαν μπει όρια πολύ καιρό πριν, εγώ τα βρήκα έτοιμα 😜
Όχι βέβαια, δεν έχει κανένα δικαίωμα να μπει στο σπίτι. Οικιακό άσυλο.
θα πεσουνε μηνΥσεις!!!
Αυτό το πάνω-κάτω έχει καταστρέψει οικογένειες…Just saying
Αυτό, μαζί με τις “δωρεάν” παραχωρήσεις σπιτιών της Ελληνικής Οικογένειας.
Άσχετο με το θέμα που θίγεις αλλά … Πώς είχες δανειστεί μια μπλούζα ήδη για κάποιο διάστημα και ήθελες να την ξαναφορέσεις ενώ προφανώς η μητέρα σου την ήθελε στην ντουλάπα της για να μπει σε όλη αυτή τη διαδικασία; Πόσο καιρό την είχες ; Μπορεί η γυναίκα να ήθελε να την βάλει και η ίδια κάπου και να μην το θεώρησε μεγάλο ζήτημα . Όπως θα έμπαινε αν την έπαιρνες τηλέφωνο ότι ξέχασες ανοιχτό το θερμοσίφωνα. Παρεμβατική θα ήταν για μένα εάν σου έκανε σχόλια μετά πχ για ακαταστασία του σπιτιού . Δεν ξέρω μόνο αυτό το περιστατικό, όπως… Διαβάστε περισσότερα »
Κατ’ εμέ, αυτή η αίσθηση παραβίασης των ορίων προκύπτει από το ότι η μητέρα της γράφουσας δεν την ενημέρωσε καθόλου ότι “ξέρεις, άνοιξα με το κλειδί και πήρα τη μπλούζα μου”, αλλά η γράφουσα το διαπίστωσε μόνη της με τυχαίο και ενδεχομένως αιφνιδιαστικό για την ίδια τρόπο.
Επίσης, έχω την αίσθηση ότι το διακύβευμα εν προκειμένω, δεν είναι η μπλούζα, αλλά τα όρια στο τι είναι επιτρεπτό και τι όχι.
Eπιχειρηματα υπαρχουν και για τις δυο πλευρες οποτε δε θελω να παρω θεση για το ποιος εχει δικιο. Αλλα της πηρες τα κλειδια; Απο το δικο της σπιτι;;; Αν θελουμε να εχουμε τον ελεγχο της ζωης μας και να μην μπορει να μας πει κανεις τιποτα, προσπαθουμε με ο,τι εχουμε να γινουμε ανεξαρτητοι. Αν λοιπον σας φτανουν τα χρηματα για να νιοκιασετε και δε σου αρεσει οπως ζεις μεχρι τωρα, κατα τη γνωμη μου, πρεπει να νοικιασετε. Ακους εκει να της παρεις τα κλειδια…
Η μάνα άνοιξε μια κλειστή πόρτα, μπήκε σε ένα ξένο νοικοκυριό, και έψαξε και μέσα σε μια κλειστή ντουλάπα χωρίς να έχει πάρει την άδεια. Ακόμα και στο έφηβο παιδί σου δεν το κάνεις αυτό. Μπορεί να της ανήκει το κτίσμα, αλλά έχει παραχωρήσει την χρήση του. Αν δηλαδή εσύ φιλοξενήσεις την ξαδέρφη σου για 1 εβδομάδα και της παραχωρήσεις μια άδεια ντουλάπα να βάλει τα πράγματά της, το βρίσκεις σωστό να πας να την ανοίξεις και να την ψαχουλέψεις; Και μετά θα φταίει η ξαδέρφη να την κλειδώσει και να κρατήσει το κλειδί;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν βλέπω γιατί δεν έπρεπε να της πάρει τα κλειδιά. Το σπίτι ή το παραχωρείς και είσαι διακριτικός, όπως οι γονείς μιας άλλης φίλης πιο πάνω, ή μην το παραχωρείς καθόλου. Δηλαδή αν είχε ενοικιαστή θα έμπαινε μέσα απρόσκλητη; Μπορεί βέβαια αυτά να μην έχουν συζητηθεί, στην οποία περίπτωση καλό είναι να συζητηθούν και να βάλει ο καθένας τα όριά του. Αν δεν βρεθεί συμφωνία μπορεί τελικά τα παιδιά να χρειαστεί να φύγουν και να μείνουν αλλού.
Απαντω σε ολους λοιπον. Ειπα οτι δε θελω να παρω θεση για το ποιος εχει δικιο, δεν ειπα οτι υποστηριζω τη μητερα. Δε διαφωνω σε αυτα που λετε απλως σχολιασα ενα συγκεκριμενο μερος της ερωτησης, αυτο που της πηρε τα κλειδια. Αυτο που με ενοχλησε ειναι το ολο entitlement που νιωθει η κορη. Αν δεν της αρεσει η κατασταση -μια κατασταση που συναντας πολυ συχνα σε ελληνικες οικογενειες- κι αφου απ’οτι καταλαβα το ζευγαρι δεν εχει καποια οικονομικη δυσκολια που να το εμποδιζει να νοικιασει (αλλιως δε θα μαζευε χρηματα για να αγορασει σπιτι) ειναι ελευθερη να φυγει και να… Διαβάστε περισσότερα »
@Mrs Brightside Μια και αναφέρεις το ξενοδοχείο, έχω μια φίλη ιδιοκτήτρια ενοικιαζόμενων δωματίων. Μια φορά οι τουρίστες είχανε κάνει λάθος με την κράτηση, νομίζανε ότι είχαν κλείσει για 7 ημέρες και τελικά είχαν κλείσει για 6. Είχαν πληρώσει μόνο προκαταβολή και την ημέρα που είχαν δηλώσει ότι θα φύγουν είχαν πάει από το πρωί εκδρομή και γυρίσανε στις 9:00 το βράδυ. Η φίλη μου είχε τα κλειδιά, αφού καθάριζε τα δωμάτια, αλλά δεν είχε δικαίωμα να τους βγάλει τα πράγματα. Ζήτησε 1000 φορές συγνώμη από την οικογένεια που ήρθε μετά τις 12:00 και είχε κάνει την κράτηση κανονικά, έψαξε όλο… Διαβάστε περισσότερα »
Θα προσπαθησω να το πω με αλλα λογια γιατι νομιζω πως με παρεξηγησες. Δε διαφωνω στο οτι η μανα κανει κατι ασχημο. Διαφωνω στο πως το διαχειριζεται η κορη. Αν η κορη νοικιαζε το σπιτι απο ξενο ενοικιαστη θα μπορουσε να λαβει μετρα ακομη και νομικα. Αλλα απο τη στιγμη που τιποτα δεν ειναι official σ’αυτην την παραχωρηση κατοικιας, το μονο που βλεπω εγω πως μπορει να κανει η κορη ειναι να αποχωρησει. Αν με τη συζητηση, η μανα δεν καταλαβαινει, τι αλλο μπορει να κανει η κορη; Επισης, αν ενας official ιδιοκτητης σου κανει κατι τετοιο με τα δευτερα… Διαβάστε περισσότερα »
Mrs Brightside, αν ένας official ιδιοκτήτης κάνει κάτι τέτοιο, μπορεί και πρέπει να κινηθεί νομικά. Στη μάνα της προφανώς δεν είναι θεμιτό κάτι τέτοιο, οπότε το να της πάρει τα κλειδιά είναι μια πολύ καλή λύση. Δεν νομίζω οτι είναι παράλογη, εφόσον δεν σεβάστηκε τον προσωπικό της χώρο. Δεν είναι θέμα ιδιοκτησίας του σπιτιού, αλλά σεβασμού και δικαιώματος στην ιδιωτικότητα. Δεν γίνεται να παραβιάζει κάτι τέτοιο χωρίς συνέπειες, είναι φοβερά παρεμβατικό και αγενές, για να μην πω οτι αν αρχίσει να γίνεται συστηματικά, δεν είναι και υγιές. Καλύτερα να κόβονται μαχαίρι αυτά όσο είναι νωρίς.
Ο official ενοικιαστής έχει δικαίωμα να αλλάξει κλειδαριά χωρίς να ειδοποιήσει τον ιδιοκτήτη (και αυτό πρέπει να κάνει κάθε λογικός ενοικιαστής). Η μόνη του υποχρέωση είναι να παραδώσει τα νέα κλειδιά κατά την αποχώρησή του, ή να ξαναβάλει την αρχική κλειδαριά. Αν βρεις σημάδια του ιδιοκτήτη μέσα στο σπίτι σου καλείς αμέσως την αστυνομία και τον καταγγέλλεις για διάρρηξη. ΞΕΚΑΘΑΡΑ! Παιδιά δεν είναι αστεία πράγματα αυτά, το «οικιακό άσυλο» είναι ένα από τα βασικότερα δικαιώματα του ανθρώπου. Μεγαλύτερο και ισχυρότερο από το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
Λες ότι επειδή δεν έγινε official παραχώρηση, η μάνα μπορεί officially να μπαίνει και να ψαχουλεύει; Αν η απάντηση είναι “ναι” κάνεις λάθος, νομικά δεν μπορεί. Αν η απάντηση είναι όχι, γιατί να μην πάρει τα κλειδιά; Γιατί να τα έχει η μάνα αφού απαγορεύεται να μπει; Συμφωνώ ότι ο μόνος δρόμος είναι η ανεξαρτησία, αλλά όταν οι γονείς μας μας παραχωρούν σπίτι/αυτοκίνητο/δωμάτιο, δεν σημαίνει ότι εμείς έχουμε χρέος να υπομένουμε ο,τι παρέμβαση τους κατέβει στο κεφάλι.
Πάντως τα είχα ξεχάσει αυτά τα ελληνικά δρώμενα του ΠΑΣΟΚ με τις αντιπαρωχες και τις πολυκατοικίες και τα αγορασμένα σπίτια για τα παιδιά και την επανάσταση εκ του ασφαλούς.
Επίσης θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Αν θες δωρεάν σπίτι σημερα και δωρεαν babysitting/βρεφονηπιακό σταθμό αύριο, θα πρέπει να κάνεις τις υποχωρήσεις σου. Διαφορετικά υπάρχουν σπίτια με ενοίκιο,βρεφονηπιακό σταθμοί και εισοδήματα από προσωπική εργασία.
Η μητέρα σου έπρεπε να σε ενημερώσει. Απο την άλλη θεωρώ απαράδεκτο οτι την φασαρία την έκανες μπροστά στο αγόρι σου. Άσε που δεν καταλαβαίνω γιατί έγινε ολόκληρος καυγάς. Δεν αρκεί μία παρατήρηση για πρώτη φορά; Μπορεί όντως να μη το σκέφτηκε και αν της το έλεγες να μην το ξαναέκανε.
Απο εμπειρία θα σου πώ, οτι όσο και διακριτικοι να είναι οι γονεις σου δεν είναι υγιές αυτό το μοντέλο “γειτονίας-αναπόφευκτου- ελέγχου”. Δεν νοιώθεις σαν να μην έχεις φύγει απο το πατρικό σου σπίτι έστω κι αν ζεις σε άλλα ντουβάρια (πανω κατω δεξια αριστερά, όπου είναι τελος πάντων το άλλο οίκημα)?. Μεγάλωσα σε μια τέτοια πολυ-κατοικία που ειμασταν όλοι μαζί γκέτο.Πιστεψέ με ειναι μεγάλη η λύτρωση όταν θα φύγεις. Και σκέψου οτι οι δικοι μου γονεις ηταν κι αυτοί διακριτικότατοι!!!
Αμάν ρε παιδιά … Μπήκε η γυναίκα να πάρει τη μπλούζα της, μπορεί να μην ήταν κάνεις, να μην το είχε σκεφτεί και γενικά να μην το βλέπει τόσο σημαντικό. Θέλει και λίγο συγχώρεση και κατανόηση η ζωή, σιγά μην της κάνεις και εξώδικο…
Εγώ παιδιά φιλοξενώ άνθρωπο για 2 ημέρες σπίτι μου και χτυπάω το κουδούνι πριν χρησιμοποιήσω τα κλειδιά μου. Τι θα πει “δεν το είχε σκεφτεί γενικά”. Ευκαιρία να αρχίσει να το σκέφτεται. Να βγεις δηλαδή ξεβράκωτος από το ντουζ και να πετύχεις την πεθερά στο υπνοδωμάτιό σου να ψάχνει στο συρτάρι με τα βρακιά σου. “Καλά που ήρθατε κυρία Κούλα, πιάστε μου ένα γκρι σλιπάκι γιατί είναι βρεγμένα τα χέρια μου”
Mitsi είσαι απίστευτα τυχερή για τη διακριτικοτητα τους!! Μπραβο τους!!