Εργασία: Γυναίκα Μαθηματικός

Είμαι Μαθηματικός. Δουλεύω εδώ και σχεδόν 16 χρόνια στον τομέα της ιδιωτικής εκπαίδευσης (φροντιστήρια, ιδιαίτερα και πλέον τα τελευταία χρόνια είμαι συνιδιοκτήτρια σε ένα φροντιστήριο).
Τη στιγμή αυτή που γράφω το αυτό το κείμενο βρίσκομαι απέναντι από τη βιβλιοθήκη μου. Μαθηματικά, Άλγεβρα, Γεωμετρία παντού. Άπειρα βιβλία. Ούτε ένα από αυτά δεν έχει γυναικείο όνομα στη θέση του συγγραφέα. Κάποιοι συγγραφείς θα μου πείτε είναι 60+ . Περιμένεις γυναίκα Μαθηματικό – συγγραφέα γεννηθείσα τη δεκαετία του 50 ή του 60; Ακόμα και στους νεότερους συγγραφείς όμως, θα βρεις μόνον σε συγγραφικές ομάδες γυναικεία ονόματα κι αυτά σπανιότατα(2 γυναίκες έχω βρει μόνο για την ακρίβεια, σε πάνω από 30-40 βιβλία).

Έπειτα μόνο με μια βόλτα, για κοιτάξτε λίγο τα φροντιστήρια της πόλης σας. Πόσες γυναίκες που έχουν σπουδάσει Θετικές Επιστήμες βρίσκονται στην ιδιοκτησία ή συνιδιοκτησία; Στην πόλη που ζω, όλα τα γυναικεία ονόματα βρίσκονται μόνο στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών και Φροντιστήρια Φιλολογικών Μαθημάτων . Φαντάζομαι ότι σε όποια πόλη κι αν ζείτε αυτό που σας γράφω θα αντικατοπτρίζει την πλειοψηφία. Αν συμβαίνει κάτι διαφορετικό και η διαπίστωσή μου είναι λανθασμένη θα ήθελα πραγματικά να με διαφωτίσετε. Αν και νομίζω ότι δε ζω σε παράλληλο σύμπαν.

Επίσης η «αίσθηση» που υπάρχει και πλανάται είναι ότι όταν μιλάμε για άντρα Μαθηματικό – Φυσικό – Χημικό – Πληροφορικό είναι ότι αγγίζονται τα όρια της επιστημονικής ιδιοφυΐας ενώ για τα ίδια επαγγέλματα στο γυναικείο φύλο, έχουμε να κάνουμε απλά με μια καλή παιδαγωγό. Η οποία πέρα από τις βασικές γνώσεις της επιστήμης της, είναι ευγενική, χαμογελαστή και δεν τη φοβούνται τα παιδιά ώστε να ρωτήσουν τις απορίες τους. Κάτι σαν δασκάλα – νταντά 2 σε 1 με πτυχίο Θετικών Επιστημών. (Και το «δασκάλα» δεν είναι υποτιμητικό, ίσα – ίσα το θεωρώ τιμή να σε θεωρούν Δάσκαλο. Αλλά όχι «δασκαλάκο»). Το «αυτός είναι Καθηγηταράς» δεν το έχω ακούσει στο «αυτή είναι Καθηγηταρού» . Και προφανώς μέσα στον τόσο καθηγητόκοσμο που γνωρίζω, αποκλείω το ενδεχόμενο μόνο οι άντρες συνάδελφοι να είναι οι σούπερ επαγγελματίες και οι γυναίκες όχι.
Δε θέλω να πω πως δεν είμαι ευχαριστημένη από τη δουλειά μου κι από την προτίμηση του κόσμου. Ζω χρόνια από αυτή τη δουλειά κι έχω βγάλει καλά χρήματα κατά καιρούς (δεν είναι όλες οι χρονιές ίδιες). Είχα την τύχη να έχω περάσει από καλές εργοδοσίες, να σέβονται την εργασία μου και να μη νιώθω υποτιμημένη. Εδώ απλά επιλέγω να καυτηριάσω την αρνητική πλευρά γιατί αυτή είναι που είναι χρέος μου να τονίσω, από τα αρνητικά αφορμούμαστε για αλλάξουμε τα δεδομένα στο μέλλον. Για παράδειγμα μου έχει τύχει να είμαι «η καθηγήτρια μέχρι τη Β λυκείου γιατί στη Γ θα πάμε σε έναν άντρα καθηγητή» και όχι απαραίτητα πιο έμπειρο από εμένα (εκεί πάω πάσο), αλλά για να τον φοβάται (= σέβεται )παραπάνω το παιδί (= δηλαδή οι γονείς του )για να διαβάζει περισσότερο. Κι αν θεωρήσουμε ότι είμαι μια κακή επαγγελματίας, τότε πώς δέχεσαι να κάνω χρόνια μάθημα στο παιδί σου; Πώς το αφήνεις στα χέρια μου να πάρει «κακές βάσεις»; Κι αυτού του τύπου το περιστατικό ξέρω ότι έχει συμβεί και σε άλλες συναδέλφους.

Αν λοιπόν ο άντρας καθηγητής εμπνέει τον σεβασμό περισσότερο, γιατί να μπει μια γυναίκα στη διαδικασία να βάλει το όνομά της σε μία ταμπέλα ; Γιατί να κάνει τον κόπο να δημιουργήσει ένα βιβλίο; ‘Η μήπως δεν υπάρχουν εκεί έξω ικανές συνάδελφοι; Ή μήπως έκαναν την προσπάθειά τους και απέβη άκαρπη;

Αν διαβάζει κάποια συνάδελφος των Θετικών Επιστημών θα ήθελα πολύ να ακούσω την άποψή της!

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News