Αγαπημένη α μπα, που είσαι μια όαση στον κόσμο που μας περιβάλλει, θα ρωτήσω κάτι φαινομενικά απλό, αλλά τελικά τόσο μα τόσο δύσκολο… Πώς θα αποφύγω τα λάθη της μάνας μου? Πώς δεν θα κάνω τα ίδια στα παιδιά μου? Είναι παρεμβατική, ήθελε πάντα να έχει τον έλεγχο σε όλα, θεωρεί λογικό να με υποτιμά αν έτσι νομίζει σωστό, ακόμα και τώρα που έχω δύο παιδιά. Εννοείται έχω βάλει όρια , κι επειδή ο καλός τρόπος δεν έπιασε, μεταχειρίστηκα τον άγριο και κόπηκε η φόρα. Κι όποτε ξεφεύγει, της θυμίζω ότι αποφασίζουμε εγώ και ο άντρας μου για τα πάντα – μιας και ήμουν τυχερή και δεν τη χρειάστηκα για να μου τα μεγαλώσει , γιατί εκεί οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές και έχω φίλες που έχουν κάνει άπειρες υποχωρήσεις. Καμία φορά όμως – ευτυχώς όλο και πιο σπάνια- πιάνω τον εαυτό μου να λέει στα παιδία ( πάνω σε διαφωνία πχ) τις ίδιες ατάκες που άκουγα και σιχαινόμουν ως παιδί. Μη φανταστείς τίποτα χοντράδες, πράγματα που όλοι λένε λίγο πολύ, αλλά επειδή ξέρω πόσο εύκολα πληγώνονται τα παιδιά, δεν θέλω καθόλου να τα λέω. Το δουλεύω, και αν πω κάτι που τα στεναχωρήσει, ζητάω συγγνώμη αμέσως το συζητάμε και προχωράμε, έχουμε πολύ καλή σχέση, σε πλήρη αντίθεση μ´αυτή που είχα εγώ με τη μάνα μου. Και τελικά, πόσο εύκολο είναι να ξεφύγεις από τον τρόπο που έχεις μεγαλώσει, και να μην επαναλάβεις συμπεριφορές?
-Μαμαδόπληκτη
Μα έχεις ξεφύγει, και δεν τις επαναλαμβάνεις, και έχεις πολύ καλή σχέση με τα παιδιά σου όπως λες, σε πλήρη αντίθεση με αυτή που είχες εσύ με την μητέρα σου. Φοβάσαι μην γίνει κάτι που δεν έγινε. Μην περιμένεις να είσαι τέλεια και να μην πεις ποτέ κάτι που θα μετανιώσεις, είναι αδύνατο. Επικεντρώσου στο τι κάνεις μετά. Εφόσον ζητάς συγγνώμη, και το εννοείς, κάνεις το πρώτο και ουσιαστικό βήμα, και δίνεις πολύ καλό παράδειγμα στα παιδιά σου. Τους δείχνεις ότι είναι δύναμη να παραδέχεσαι τα λάθη σου. Μην ανησυχείς. Έχεις βάλει τα όρια σου, είσαι σε συμφωνία με τον άντρα σου, παρακολουθείς τον εαυτό σου και τον ελέγχεις, προσπαθείς να γίνεις καλύτερη, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Διάβασα τον τίτλο, σουβλίστηκε η καρδούλα, βλέπω την επιστολή, ηρεμώ. Το μυαλό μου πήγε στο πώς να μη γίνω ο καθρέφτης ενός ανθρώπου που έζησε δυστυχισμένος, όταν βλέπω ότι έχω το ίδιο σκοτάδι μέσα μου (όχι, δεν κάνω προβολές, ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΟΒΟΛΕΣ, ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ). Εσύ Μαμαδόπληκτη, κάνεις ό,τι κάνει καθε συνειδητοποιημένη μαμά από καταβολής κόσμου: προσπαθείς να μάθεις, να ανεβάσεις τον πήχυ σε κάτι καλύτερο απ’αυτό που βίωσες, να μη δημιουργήσεις τα ίδια τραύματα που σου δημιούργησαν, μετά βεβαιότητος θα τα σκατώσεις κάπου αλλού που ούτε φαντάζεσαι τώρα γιατί δεν είσαι τέλεια και δε χρειάζεται, κάθε παιδί είναι άλλος άνθρωπος, έχει… Διαβάστε περισσότερα »
Με έχει απασχολήσει πολύ το θέμα και βρήκα τις απαντήσεις που ήθελα στην ψυχολόγο.
Και μόνο που αγχώνεσαι τόσο πολύ μήπως κάνεις τα ίδια λάθη, είναι απίθανο να τα κάνεις γιατί είσαι σε διαρκή εγρήγορση και δεν έχεις τη βεβαιότητα ότι τα κάνεις όλα τέλεια κι ότι μόνο εσύ ξέρεις το σωστό.
Βέβαια πόσο εύκολο είναι να μην κάνεις λάθη στο μεγάλωμα ενός παιδιού; Το βασικό είναι να τα αναγνωρίζεις και να μην τα επαναλαμβάνεις.
Θυμήθηκα μια συνάδελφο που μου έλεγε οτι μεγάλωσε με σε μια οικογένεια πραγματικά ευκατάστατη με έναν μπαμπά πολύ τσιγκούνη. Η ίδια λοιπόν, μισούσε αυτό το χαρακτηριστικό όσο τίποτα, έτσι στα παιδιά της δεν είχε κανένα μέτρο στην γενναιοδωρία. Τα είχαν όλα και με το παραπάνω. Τα παιδιά φυσικά απέκτησαν άλλα θέματα λόγω αυτού. Εκεί λοιπόν που καταλήγω είναι οτι τραύματα ουσιαστικά, που έχουμε από τους γονείς μας κάποιες φορές παρ’ ότι τα έχουμε εντοπίσει και θεωρούμε οτι τα έχουμε υπό έλεγχο, χρειαζόμαστε επαγγελματική βοήθεια προκειμένου όντως να τα ξεπεράσουμε να μην τα επαναλάβουμε και να μην εκθέσουμε τα παιδιά μας… Διαβάστε περισσότερα »
Κανεις κατι που κανουν ελαχιστοι ανθρωποι: λες ‘συγγνωμη.’
Το μονο που μενει ειναι να σωπαινεις παντα οταν θυμωνεις με τα παιδια σου.
Θελει εξασκηση αλλα αξιζει.
Από τα θέματα που βοηθάει πολύ η συνεδρία με ψυχολόγο.
Η μεγάλη μου αγωνία ήταν αυτή, μη γίνω σαν τη μάνα μου. Για πάρα πολύ καιρό, χωρίς να το κάνω συνειδητά, έλεγα ατάκες τις οποίες άκουγα μεγαλώνοντας και την ίδια στιγμή σιχαινόμουν τον εαυτό μου που της έμοιαζα. Ένιωθα ότι έφευγα απ’ το στόχο μου που ήταν να γίνω η μαμά που θα ήθελα να έχω. Όλα άλλαξαν όταν με τη βοήθεια της ψυχολόγου και της ψυχιάτρου άρχισα να γνωρίζω σε βάθος τον εαυτό μου, να τον ακούω, να τον παρατηρώ και να γίνω η μαμά που θα ήθελα. Όλα αυτά με δύο προϋποθέσεις: 1) να γνωρίσω το παιδί μου,… Διαβάστε περισσότερα »
You will never be a good mother. You should try to be a good enough mother. Παραφράζοντας βιβλίο οικογενειακής ψυχολογίας